Ο Ευγένιος Γκλάντστοουν Ο'Νηλ (16 Οκτωβρίου 1888 - 27 Νοεμβρίου 1953) ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Αμερικανούς θεατρικούς συγγραφείς του 20ού αιώνα. Τέσσερα από τα θεατρικά του έργα τιμήθηκαν με Βραβείο Πούλιτζερ, ενώ ο ίδιος τιμήθηκε με Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1936. Ήταν ο πρώτος Αμερικανός δραματουργός που υιοθέτησε στο έργο του τις τεχνικές ρεαλισμού που είχαν χρησιμοποιήσει πριν από αυτόν ευρωπαίοι συγγραφείς όπως ο Άντον Τσέχωφ, ο Ερρίκος Ίψεν και ο Άουγκουστ Στρίντμπεργκ. Τα θεατρικά του ήταν από τα πρώτα που γράφτηκαν στην αμερικάνικη ιδιωματική διάλεκτο και πραγματεύονταν περιθωριοποιημένους χαρακτήρες που ενώ είναι βουτηγμένοι στη διαφθορά, πασχίζουν να διατηρήσουν όνειρα και φιλοδοξίες, φτάνοντας εντέλει σε απόγνωση. Τα έργα του χαρακτηρίζονται από τραγωδία και απαισιοδοξία, ενώ η μοναδική κωμωδία που έγραψε ήταν το Ερημιά!
Οι Εκδόσεις Γκοβόστη επανεκδίδουν (σχεδόν 80 χρόνια μετά) ξανά τα σπουδαία αυτά θεατρικά έργα, με τις αξεπέραστες μεταφράσεις του Άρη Αλεξάνδρου.
Ο Άρης Αλεξάνδρου γεννήθηκε στο Λένινγκραντ το 1922. Ήρθε με τους γονείς του στην Ελλάδα το 1928 και εγκαταστάθηκαν στην αρχή στη Θεσσαλονίκη και αργότερα στην Αθήνα. Τελείωσε το γυμνάσιο στο Βαρβάκειο το 1940 και έδωσε εξετάσεις στο Πολυτεχνείο. Στην Κατοχή συνίδρυσε (με τους Ανδρέα Φραγκιά, Γεράσιμο Σταύρου κ.ά.) μια αντιστασιακή ομάδα. Πέθανε στο Παρίσι στις 2 Ιουλίου του 1978 από καρδιακή προσβολή. Ήταν άνθρωπος πολυγραφότατος με έργο πολυσχιδές. Ως συγγραφέας διακρίθηκε για το Κιβώτιο και τα ksilopapoutsa. Ως ποιητής αγαπήθηκε για τις ποιητικές συλλογές: Ακόμη τούτη η άνοιξη, Άγονος γραμμή, Ευθύτης οδών. Ως μεταφραστής άφησε πλήθος υποδειγματικών μεταφράσεων, παρακαταθήκη σε όσους θέλουν να γνωρίσουν τους μεγάλους Ρώσους συγγραφείς, όπως ο Ντοστογιέβσκη, ο Γκόρκι, ο Τολστόι, κι όχι μόνο.
"Στις θάλασσες του βορρά"
Το θεατρικό έργο Στις Θάλασσες του Βορρά, το οποίο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1917, είναι ένα από τα πρώτα δραματικά έργα του Ο’ Νηλ. H υπόθεση εκτυλίσσεται πάνω στο φαλαινοθηρικό πλοίο Atlantic Queen λίγο πριν από τη 1:00 μ.μ. στα τέλη Ιουνίου του 1895. Το πλοίο είναι παγιδευμένο ανάμεσα σε παγόβουνα και η δράση λαμβάνει χώρα στην καμπίνα του καπετάνιου. Η σχέση των ανθρώπων με τη φύση είναι ένα κοινό μοτίβο που διατρέχει το μεγαλύτερο μέρος της αμερικανικής λογοτεχνίας, ειδικά όταν πρόκειται για το ταξίδι του ανθρώπου σε οριακές συνθήκες, όπως στην άγρια φύση ή στα παγωμένα νερά μιας θάλασσας.
Συγγραφείς του 19ου αιώνα, όπως ο Χέρμαν Μέλβιλ και ο Τζακ Λόντον, απέρριψαν τη ρομαντική ιδέα της αρμονικής διαβίωσης του ανθρώπου στη φύση. Αντίθετα, παρουσίασαν τη φύση ως μια ισχυρή, αδιάφορη και ανεξέλεγκτη δύναμη. Στο έργο του Ο’ Νηλ, ο Καπετάνιος Κήνεϋ καταφέρνει να επιβιώσει, αλλά με τρομερό κόστος. Όσον αφορά τις προεκτάσεις του έργου στη σύγχρονη εποχή, μπορούμε να παρατηρήσουμε το ζήτημα της θέσης της γυναίκας στην κοινωνία και των απαιτήσεων που η εκάστοτε εποχή εγείρει από εκείνη. Προκύπτει, λόγου χάρη, το ερώτημα: πώς θα αντιδρούσε μια σύγχρονη γυναίκα στη θέση της κυρίας Κήνεϋ; Τέλος, από το έργο διαφαίνεται ο θαυμασμός του Ο’ Νηλ προς το αρχαίο ελληνικό δράμα. Το πλήρωμα μοιάζει με χορό αρχαίας ελληνικής τραγωδίας και το έργο υιοθετεί τις συμβάσεις του αρχαιοελληνικού δράματος.
"Το χρυσάφι"
Πρόκειται για μια καθηλωτική εξερεύνηση της ανθρώπινης φύσης, της απληστίας και της επιβίωσης. Το έργο εκτυλίσσεται γύρω στο 1900, σε τέσσερις πράξεις, σε διαφορετικά σκηνικά, από ένα άγονο κοραλλιογενές νησί στο Αρχιπέλαγος της Μαλαισίας μέχρι τις ακτές της Καλιφόρνια. Ο καπετάνιος Μπάρτλετ, καπετάνιος φαλαινοθηρικού πλοίου, βρίσκεται μπλεγμένος σε έναν απέλπιδο αγώνα επιβίωσης μαζί με το πλήρωμά του. Καθώς αντιμετωπίζουν τα βίαια στοιχεία της φύσης και τους δικούς τους εσωτερικούς δαίμονες, το δέλεαρ του κρυμμένου θησαυρού αυξάνει την ένταση, αποκαλύπτοντας τις πιο σκοτεινές πτυχές των χαρακτήρων τους.
Ο O'Neill αποτυπώνει αριστοτεχνικά το ψυχολογικό και σωματικό μαρτύριο των χαρακτήρων του, προσφέροντας μια συναρπαστική αφήγηση που κρατάει το κοινό σε αγωνία. Τα ζωντανά σκηνικά του έργου, οι έντονοι διάλογοι και οι πολύπλοκες δυναμικές των χαρακτήρων το καθιστούν ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα της κλασικής αμερικανικής δραματουργίας.
Ο "Μεγάλος Θεός Μπράουν" είναι ένα δράμα σε τέσσερις πράξεις, συμπεριλαμβανομένου ενός προλόγου, γραμμένο από τον Ευγένιο Ο’Νηλ και πρωτοπαρουσιάστηκε το 1926. Το έργο αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα των πρωτοποριακών πειραματισμών του Ο’Νηλ με το εξπρεσιονιστικό θέατρο, αξιοποιώντας πολλαπλά προσωπεία - μάσκες για να αποκαλύψει και ταυτόχρονα να αποκρύψει την ιδιωτική και δημόσια περσόνα των ηρώων, καθώς και τη μεταβαλλόμενη φύση του εσωτερικού τους κόσμου.
Ο κεντρικός άξονας του έργου περιστρέφεται γύρω από δύο αντιμαχόμενους χαρακτήρες: τον Γουίλιαμ (Μπίλυ) Μπράουν, έναν μέτριο αρχιτέκτονα, και τον Ντάιον Άντονυ, έναν ταλαντούχο αλλά αχρείο καλλιτέχνη. Και οι δύο είναι ερωτευμένοι με τη Μάργκαρετ, η οποία επιλέγει τον Ντάιον, καθώς την ελκύει η σαγηνευτική, κυνική μάσκα που παρουσιάζει στον κόσμο. Ωστόσο, όταν εκείνος αφαιρεί τη μάσκα του για να αποκαλύψει την πνευματική και καλλιτεχνική πλευρά του, εκείνη τον αποστρέφεται. Απογοητευμένος επειδή δεν μπορεί να πραγματοποιήσει την καλλιτεχνική του υπόσχεση, ο Ντάιον βυθίζεται βαθύτερα στις αυτοκαταστροφικές του συνήθειες και σύντομα πεθαίνει. Ο Μπίλυ, ζηλεύοντας το ταλέντο του Ντάιον, κλέβει τη μάσκα του και υιοθετεί την προσωπικότητά του. Παντρεύεται τη Μάργκαρετ, η οποία πιστεύει ότι είναι ο Ντάιον. Τελικά, ο Μπίλυ κατηγορείται για τη "δολοφονία" του παλιού του εαυτού και πυροβολείται. Η Μάργκαρετ συνεχίζει να λατρεύει τη μάσκα του Ντάιον, αγνοώντας την πραγματική ταυτότητα του Μπίλυ.
Αυτό το έργο του Ο'Νηλ επισημαίνει τη διττή φύση της ανθρώπινης ταυτότητας και τις μάσκες που φοράμε για να κρύψουμε ή να αποκαλύψουμε τον πραγματικό μας εαυτό.
.jpg)
.jpg)
