«Η γνωστή αγάπη της «Τεχνόπολις» και του Δημάρχου Αθηναίων Νικήτα Κακλαμάνη για τη νέα γενιά της μουσικής μετατρέπεται σε μια βραδιά γιορτής με την ευκαιρία της μεγάλης εκδήλωσης που διοργανώνει το 3ο Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Αθηναίων στις 14 Φεβρουαρίου 2010, ημέρα του έρωτα και της τελευταίας Αποκριάς» όπως δηλώνει ο Πρόεδρος της «Τεχνόπολις» Φώτης Ιγνατίου.
Την επιμέλεια και το συντονισμό της εκδήλωσης έχουν ο Πρόεδρος του 3ου Δημοτικού Διαμερίσματος Δήμου Αθηναίων Γιώργος Στάθης και ο Πέτρος Κωλέτης. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010 στις 19:00 στην αίθουσα «Νίκος Γκάτσος» της «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων (Πειραιώς 100, Γκάζι), με ελεύθερη είσοδο.
Στη συναυλία αυτή θα εμφανιστούν(με αλφαβητική σειρά): Ρίτα Αντωνοπούλου, Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, Ασπασία Θεοφίλιου, Αλεξάνδρα Κονιάκ, Ντορέτα Λεωνίδα, Μαρία Λούκα, Σταυρούλα Μανωλοπούλου, Νάντια Μπουλέ, Ιώ Νικολάου, Μαρία Παπαγεωργίου, Ζωή Παπαδοπούλου, Απόστολος Ρίζος, Γιάννης Σουλάκης, Ειρήνη Τουμπάκη, Μαριέττα Φαφούτη.
15 νέες φωνές που με τη συνοδεία δύο πιάνων (Αντώνης Παλαμάρης και Γιάννης Τσέρτος) θα ερμηνεύσουν τραγούδια κυρίως του έρωτα και της αγάπης… μέρα που είναι!
Ο «Ορφέας» είναι χορηγός επικοινωνίας της νέας αυτής συναυλίας. Έτσι λοιπόν σας παρουσιάζουμε τέσσερις σημαντικούς εκπροσώπους της Νέας Μουσικής Γενιάς. Με τρεις σύντομες και περιεκτικές ερωτήσεις – απαντήσεις… ο Απόστολος Ρίζος, η Μαρία Λούκα, ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης και η Ρίτα Αντωνοπούλου δίνουν το δικό τους στίγμα.
Τον τελευταίο καιρό αρκετοί μιλούν για μια νέα μουσική γενιά στο ελληνικό τραγούδι που ήρθε - κατά την ταπεινή μου γνώμη - για να μείνει. Ποια πιστεύεις πως είναι τα χαρακτηριστικά της και σε τί διαφέρει από τις προηγούμενες Απόστολε;
Κάθε εποχή έχει τη δική της νέα μουσική γενιά, Θεοδόση. Για πόσο θα μείνει, δεν μπορεί να το προεξοφλήσει κανείς, αλλά δεν είναι και αυτοσκοπός. Κατά τη γνώμη μου θα μείνει όσο υπάρχει νόημα σε αυτά που έχει έρθει να πει. Για όσο καιρό εκφράζει με αλήθεια αυτά που “στ’ αλήθεια καίνε”. Και φυσικά θα υπάρχουν πάντα οι μεμονωμένοι καλλιτέχνες που, ξεφεύγοντας από τη μοίρα της γενιάς τους, θα καταφέρουν να παραμείνουν σε επαφή με την αλήθεια και τις αγωνίες και της επόμενης γενιάς.Αυτό που σαφέστατα διαφοροποιεί τα νέα πρόσωπα της εποχής, είναι πως δεν είναι αναγκαστικό να περάσουν από τις συμπληγάδες των γιγαντιαίων εμπορικών συστημάτων. Οι δρόμοι και οι επιλογές είναι σήμερα περισσότερες… αν και όχι απαραίτητα πιο ασφαλείς. Είτε λόγω συνειδητότητας, είτε ακολουθώντας τη ροή της ευρύτερης τάσης δικτύωσης - η οποία ανατρέπει τα δεδομένα και στη μουσική βιομηχανία - αυτή η γενιά ανακαλύπτει και ανοίγει τρόπους έκφρασης πιο άμεσους και διαπροσωπικούς. Φτιάχνει παρέες με τα άλλα παιδιά της γειτονιάς και βγαίνει για παιχνίδι στο δρόμο.
Ετοιμάζεις ένα δίσκο με δικά σου τραγούδια (στίχους-μουσική) για πρώτη φορά. Σε ποιο στάδιο βρίσκεται η εργασία σου και πώς θα χαρακτήριζες το καινούργιο αυτό υλικό;
Καταρχάς, όπως ξέρεις είναι η πρώτη φορά που βγαίνω από τη σχετικά ασφαλή θέση του τραγουδιστή για να περάσω στην όχθη του τραγουδοποιού. Αυτό από μόνο του, ήταν για μένα ένα μεγάλο βήμα και οδηγήθηκα από μια ανάγκη που μου είχε γίνει πλέον επιτακτική.
Είναι ένα διαφορετικό υλικό σε σχέση με τις συνεργασίες μου με το Νίκο Ζούδιαρη στα άλμπουμ “Ένας κύκνος κλαίει” και “Φυσαλίδα”. Από την άλλη βρίσκω σταδιακά μέσα μου το μίτο που τα συνδέει. Γιατί κυρίως μέσα από τη μουσική αλλά και προσωπική συναναστροφή μου με το Νίκο, ένιωσα πως αυτά που μας συγκινούν, αυτά που μας πόνεσαν ή μας συγκλόνισαν, είναι αυτά που πραγματικά μας αφορούν και ίσως μπορούν να αγγίξουν και άλλους.
Το καινούργιο άλμπουμ έχει ως θέμα μια ερωτική σχέση. Αν δεν ήταν τραγούδια, θα μπορούσαν να είναι σκηνές μιας ταινίας με θέμα το χρονικό ενός έρωτα: Το πρώτο βλέμμα, η επιθυμία και η αμφιθυμία, ο φόβος, η διεκδίκηση, η πτώση και η επίπτωση, το τέλος. Αν υπάρχει στ’ αλήθεια τέλος κι αρχή.
Σαν ταινία, κάθε τραγούδι είναι και μια σκηνή αυτής της ιστορίας, όχι με ημερολογιακή σειρά, σε μια ατμόσφαιρα παραζάλης και με διάθεση αυτοκριτικής περισσότερο, παρά απολογισμού. Ακόμα και μια καταστροφή μπορεί να κρύβει μέσα της θησαυρούς.
Η ηχογράφηση ολοκληρώθηκε πριν από λίγες ημέρες με τη βοήθεια μιας “παρέας” εξαιρετικών μουσικών, που με τους περισσότερους παίζουμε μαζί και στις live εμφανίσεις μου.
Ο τίτλος αυτής της δουλειάς - και είσαι ο πρώτος που το μαθαίνει επισήμως - είναι “Τι είδες που δεν είδα εγώ” και προέρχεται από ένα στίχο που βρίσκεται σε ένα από τα κομμάτια. Ανυπομονώ να τα μοιραστώ μαζί σας το συντομότερο!
Είναι ένα διαφορετικό υλικό σε σχέση με τις συνεργασίες μου με το Νίκο Ζούδιαρη στα άλμπουμ “Ένας κύκνος κλαίει” και “Φυσαλίδα”. Από την άλλη βρίσκω σταδιακά μέσα μου το μίτο που τα συνδέει. Γιατί κυρίως μέσα από τη μουσική αλλά και προσωπική συναναστροφή μου με το Νίκο, ένιωσα πως αυτά που μας συγκινούν, αυτά που μας πόνεσαν ή μας συγκλόνισαν, είναι αυτά που πραγματικά μας αφορούν και ίσως μπορούν να αγγίξουν και άλλους.
Το καινούργιο άλμπουμ έχει ως θέμα μια ερωτική σχέση. Αν δεν ήταν τραγούδια, θα μπορούσαν να είναι σκηνές μιας ταινίας με θέμα το χρονικό ενός έρωτα: Το πρώτο βλέμμα, η επιθυμία και η αμφιθυμία, ο φόβος, η διεκδίκηση, η πτώση και η επίπτωση, το τέλος. Αν υπάρχει στ’ αλήθεια τέλος κι αρχή.
Σαν ταινία, κάθε τραγούδι είναι και μια σκηνή αυτής της ιστορίας, όχι με ημερολογιακή σειρά, σε μια ατμόσφαιρα παραζάλης και με διάθεση αυτοκριτικής περισσότερο, παρά απολογισμού. Ακόμα και μια καταστροφή μπορεί να κρύβει μέσα της θησαυρούς.
Η ηχογράφηση ολοκληρώθηκε πριν από λίγες ημέρες με τη βοήθεια μιας “παρέας” εξαιρετικών μουσικών, που με τους περισσότερους παίζουμε μαζί και στις live εμφανίσεις μου.
Ο τίτλος αυτής της δουλειάς - και είσαι ο πρώτος που το μαθαίνει επισήμως - είναι “Τι είδες που δεν είδα εγώ” και προέρχεται από ένα στίχο που βρίσκεται σε ένα από τα κομμάτια. Ανυπομονώ να τα μοιραστώ μαζί σας το συντομότερο!
Περιμένουμε λοιπόν! Σχετικά με τα live σου τώρα, μαθαίνω πως ετοιμάζεις ωραία πράγματα και μάλιστα δίπλα στο ποτάμι! Για δώσε περισσότερα στοιχεία…
Για τρία ΠαρασκευοΣάββατα, Δίπλα στο Ποτάμι, θα συναντηθώ επί σκηνής με μερικές από τις σημαντικότερες φωνές των τελευταίων χρόνων στο ελληνικό τραγούδι. Αγαπημένους μου μουσικούς και φίλους, που μαζί τους νιώθω συγγενής καλλιτεχνικά, όπως η Νατάσσα Μποφίλιου, ο Γιάννης Χαρούλης, η Ρίτα Αντωνοπούλου, η Μάρθα Φριντζήλα και τα Υπόγεια Ρεύματα.
Με τραγούδια από τις συνεργασίες μου με τον Νίκο Ζούδιαρη «Ένας κύκνος κλαίει» και «Φυσαλίδα», επιλογές άλλων δημιουργών που αγαπάω, και φυσικά κάποια από τα καινούργια μου, κάθε βράδυ και άλλη παρέα, άλλες κουβέντες, άλλα τραγούδια. Ο ρόλος του κάθε καλεσμένου και η συμβολή του στο πρόγραμμα θα είναι ουσιαστική, αφού μαζί θα παρουσιάσουμε στιγμές από το προσωπικό μας ρεπερτόριο, αλλά και αγαπημένα μας τραγούδια, λιγότερο ή εντελώς απρόβλεπτα.
Επί σκηνής λοιπόν, όχι με διάθεση πασαρέλας αλλά με διάθεση για παιχνίδι:
Με τραγούδια από τις συνεργασίες μου με τον Νίκο Ζούδιαρη «Ένας κύκνος κλαίει» και «Φυσαλίδα», επιλογές άλλων δημιουργών που αγαπάω, και φυσικά κάποια από τα καινούργια μου, κάθε βράδυ και άλλη παρέα, άλλες κουβέντες, άλλα τραγούδια. Ο ρόλος του κάθε καλεσμένου και η συμβολή του στο πρόγραμμα θα είναι ουσιαστική, αφού μαζί θα παρουσιάσουμε στιγμές από το προσωπικό μας ρεπερτόριο, αλλά και αγαπημένα μας τραγούδια, λιγότερο ή εντελώς απρόβλεπτα.
Επί σκηνής λοιπόν, όχι με διάθεση πασαρέλας αλλά με διάθεση για παιχνίδι:
- 19 και 20 Φεβρουαρίου με τη Νατάσσα Μποφίλιου,
- 26 Φεβρουαρίου με τα Υπόγεια Ρεύματα
- 27 Φεβρουαρίου με τη Ρίτα Αντωνοπούλου,
- 5 Μαρτίου με τη Μάρθα Φριντζήλα και
- 6 Μαρτίου με το Γιάννη Χαρούλη
Σ’ αυτή τη συναυλία που διοργανώνει η ¨Τεχνόπολις¨ του Δήμου Αθηνών θα βρεθείς επί σκηνής με αρκετούς συναδέλφους σου. Τι καινούργιο και ξεχωριστό πιστεύεις πως φέρνει αυτή η νέα μουσική γενιά στο ελληνικό τραγούδι;
Δεν γνωρίζω αν φέρνει κάτι νέο και καινοτόμο, σίγουρα όμως όπως κάθε επόμενη γενιά, έτσι και η δική μου φέρνει το δικό της στίγμα και τη δική της οπτική απέναντι στα πράγματα. Δεν σκέφτομαι όπως οι γονείς μου, δεν αισθάνομαι όπως οι προηγούμενοι από μένα. Άλλα συναισθήματα και προβληματισμούς κουβαλά ένας νέος άνθρωπος του σήμερα απ' ότι η πρωθύστερη γενιά και η πριν από αυτήν. Το τραγούδι δεν αλλάζει τη συγκίνηση που δέχεσαι. Αυτό που αλλάζει είναι ο κώδικας με τον οποίο μεταφέρεται το τραγούδι. Διαφορετικές λέξεις και φόρμες χρησιμοποίησε ο Γούναρης και ο Αττίκ και άλλες φόρμες χρησιμοποιούν οι Ροδές ή ο Ορφέας Περίδης, με την ίδια πάντα ευαισθησία και φόρτιση που πρέπει να έχει η μουσική για να σε συγκινήσει.
Πριν ένα μήνα κυκλοφόρησε ο δεύτερος προσωπικός σου δίσκος με τίτλο «Ιστορίες» όπου εκτός από ερμηνεία, στίχους, μουσική και ενορχήστρωση υπογράφεις και την παραγωγή! Πώς πήρες την απόφαση να κάνεις η ίδια την παραγωγή του δίσκου Μαρία, τί σε οδήγησε σ’ αυτή την ηρωική απόφαση και που μπορεί να βρει κανείς τη νέα σου δουλειά;
Δεν θα την ονόμαζα ηρωική... από ανάγκη βρέθηκα σε αυτή τη θέση, ας μη γελιόμαστε. Η εταιρεία μου δεν συμφωνούσε με το υλικό και εγώ δεν συμφωνούσα με την αισθητική της εταιρείας μου. Έτσι, για να μην αναγκαστώ να κάνω πράγματα που δεν με εκφράζουν, αποχώρησα. Προτιμώ να έχω εγώ την ευθύνη για τον εαυτό μου και τις επιλογές μου και όχι στελέχη μιας επιχείρησης... γιατί καλώς ή κακώς, όλες οι δισκογραφικές εταιρείες, επιχειρήσεις είναι! Ο δίσκος υπάρχει στα κεντρικά δισκοπωλεία σχεδόν σε όλη την Ελλάδα και όπου δεν υπάρχει μπορούν να γίνουν παραγγελίες μέσω του site των Metropolis.gr αλλά και στη σελίδα μου στο myspace με αντικαταβολή. Χειροποίητα πράγματα!
Όσον αφορά τα live σου είναι σε εξέλιξη κάποια περιοδεία σου σε μουσικές σκηνές ανά την Ελλάδα; Πώς βλέπεις την ανταπόκριση, την αντιμετώπιση του κόσμου γενικά στα νέα ακούσματα, στον καινούργιο ήχο, στα νέα πρόσωπα της ελληνικής μουσικής;
Ξεκινάω στις 24 του Φλεβάρη από τη Λαμία, 25 Βόλο, 26 Καρδίτσα, 5 Μαρτίου Τρίκαλα και συνεχίζω μέχρι το Πάσχα. Για μένα είναι ευχής έργον να μπορώ να παίζω εκτός Αθηνών. Εδώ τα πράγματα είναι λίγο φορτωμένα, ο κόσμος έχει κορεστεί. Είμαστε η μόνη Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που έχει 52 λαιβ μουσικές σκηνές! Δεν γίνεται να επιβιώσουν όλοι σε μια τόσο μικρή αγορά. Επιπλέον ο κόσμος στην περιφέρεια είναι πολύ πιο ζεστός και ανοιχτός στο να ακούσει πράγματα και νομίζω πως τα εκτιμάει και πιο πολύ γιατί ίσως δεν τα έχει στο πιάτο...! Μου αρέσει να γυρνάω την Ελλάδα παίζοντας μουσική και μακάρι να αξιωθώ να παίξω σε κάθε ραχούλα και βουνό αυτού του τόπου!
Σε αντίθεση με τη δισκογραφία που είναι μια δύσκολη και ζόρικη ιστορία πια, η νέα γενιά γνωρίζει μεγάλη επιτυχία στα live της. Τρανταχτό παράδειγμα και οι εμφανίσεις σας Αλέξανδρε, με τη Μαρία Παπαγεωργίου στον Πυρήνα. Πού οφείλεται αυτό κατά τη γνώμη σου; Το διαδίκτυο (myspace – Facebook – youtube…) έχει βοηθήσει πιστεύεις;
Ο κόσμος διψάει για καινούργια πράγματα (ακόμα και αν φαίνεται περίεργο για τις μέρες που ζούμε και σε μένα τον ίδιο) και επειδή η δισκογραφία λόγω και της κρίσης της αργεί να ανακαλύψει τους νέους καλλιτέχνες, έχει δημιουργηθεί μια ιδιότυπη επανάσταση του “από στόμα σε στόμα” . Ο κόσμος συρρέει σε τέτοιου είδους παραστάσεις γιατί δεν μπορεί να βρει αλλού αυτό το υλικό. Φυσικά το διαδίκτυο μας έχει βοηθήσει πάρα πολύ και όλοι το εκμεταλλευόμαστε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που έχουμε δωρεάν διαφήμιση του υλικού μας! Από κει και πέρα βέβαια παίζει ρόλο η όρεξη που έχουμε όλοι μας για να δημιουργήσουμε κάτι πρωτότυπο και ουσιαστικό και η αγωνία μας να εκφραστούμε και να εκφράσουμε τους ανθρώπους της ηλικίας μας.
Ο δεύτερος προσωπικός σου δίσκος (στίχοι-μουσική) με ερμηνεύτρια τη Μαρία Παπαγεωργίου είναι σχεδόν έτοιμος. Τί μένει για να κυκλοφορήσει; Και πώς θα περιέγραφες τα τραγούδια που έγραψες αυτή τη φορά;
Αυτό που μένει είναι να λυθεί το γνωστό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι συνάδελφοί μου: να βρεθεί μια εταιρεία η οποία θα μπορέσει να σε βοηθήσει ουσιαστικά και με όρους για τους οποίους δε θα ντρέπεσαι. Λίγο δύσκολο όταν οι περισσότεροι δίσκοι σήμερα δεν ξεπερνούν τις 3000 πωλήσεις!
Το καινούργιο υλικό είναι βασισμένο στη φωνή της Μαρίας, μια φωνή που μ' έχει συγκινήσει πολύ, τραγουδώντας σχεδόν τα πάντα μοναδικά… τζαζ, Χατζιδάκι, Portishead, Μοσχολιού ή Nirvana. Όλη αυτή την γκάμα προσπάθησα να συμπεριλάβω στον δίσκο με πινελιές παιδικότητας, χιούμορ και μιας μελαγχολίας που αναζητά την λύτρωση. Ελπίζω να τα κατάφερα!
Το καινούργιο υλικό είναι βασισμένο στη φωνή της Μαρίας, μια φωνή που μ' έχει συγκινήσει πολύ, τραγουδώντας σχεδόν τα πάντα μοναδικά… τζαζ, Χατζιδάκι, Portishead, Μοσχολιού ή Nirvana. Όλη αυτή την γκάμα προσπάθησα να συμπεριλάβω στον δίσκο με πινελιές παιδικότητας, χιούμορ και μιας μελαγχολίας που αναζητά την λύτρωση. Ελπίζω να τα κατάφερα!
Πριν και μετά τη μεγάλη αυτή συναυλία που διοργανώνει η ¨Τεχνόπολις¨ του Δήμου Αθηνών υπάρχει κάτι άλλο ανακοινώσιμο σχετικά με τις ζωντανές σας εμφανίσεις;
Έχουμε μια έκτακτη εμφάνιση στον γνωστό μας πλέον χώρο "Πυρήνα", την Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου, με το καινούργιο μας υλικό, τα παλιότερα τραγούδια μου από τον δίσκο «Φυσάει αλλιώς εδώ ο αέρας» και με διασκευές από όλο αυτό το ευρύ φάσμα που ανέφερα και πριν. Σ' ευχαριστώ πολύ και καλή αντάμωση!
Μετά την επιτυχημένη συνεργασία σου με τη Νατάσσα Μποφίλιου και την Ελεωνόρα Ζουγανέλη στην περίφημη συναυλία που διοργάνωσε η ¨Τεχνόπολις¨ του Δήμου Αθηνών στις 9 Οκτωβρίου 2009, συμμετέχεις ξανά σε άλλη μια μεγάλη συναυλία της νέας γενιάς του ελληνικού τραγουδιού. Τί είναι αυτό που σ’ έκανε να πεις "ναι" για άλλη μια φορά; Τί σας ενώνει όλους και όλες εσάς κατά τη γνώμη σου;
Η Τεχνόπολη και για την ακρίβεια οι άνθρωποί της έχουν αποδείξει ότι στηρίζουν τους νέους ανθρώπους και τις προσπάθειές τους κι επειδή τους εκτιμώ ιδιαίτερα είναι πάντα χαρά μου να συμμετέχω στις εκδηλώσεις τους. Θέλω να πιστεύω ότι αυτό που μας ενώνει είναι η κοινή μας αγάπη για την καλή μουσική.
Ποιο είναι το επόμενο δισκογραφικό σου βήμα; Τί ετοιμάζεις;
Ποιο είναι το επόμενο δισκογραφικό σου βήμα; Τί ετοιμάζεις;
Μέσα στο 2010 θα κυκλοφορήσει η νέα μου δουλειά με συνεργάτες νέους αλλά και παλιούς. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη γι' αυτό αλλά ακόμη δε θέλω να πω τίποτα παραπάνω... απλά το περιμένω πώς και πώς.
Σχετικά με τις εμφανίσεις σου τώρα. Από τη μια έχεις την τύχη να τραγουδάς δίπλα στο σπουδαίο Μανώλη Μητσιά και από την άλλη κάνεις με την μπάντα σου εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές ανά την Ελλάδα. Πώς βλέπεις τα πράγματα όσον αφορά την προσέλευση του κόσμου; Έχει επηρεάσει τη νύχτα η οικονομική κρίση;
Οφείλω να ομολογήσω ότι εμείς είμαστε μάλλον από τους τυχερούς. Στις Γραμμές πάμε πολύ καλά αλλά αυτό που με χαροποιεί ιδιαίτερα είναι ότι όπου κι αν πήγα φέτος να τραγουδήσω μόνη μου η προσέλευση του κόσμου ήταν πραγματικά απίστευτη και τους ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδιά μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου