Για τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Νίκο Ζερβόπουλο (22/12/1960 - 05/11/2025)

Έφυγε πρόωρα (στα 65 του χρόνια) από τη ζωή ο Νίκος Ζερβόπουλος (22/12/1960 – 05/11/2025), ένας σπουδαίος άνθρωπος του Θεάτρου της περιφέρειας και της αποκέντρωσης, όπως λένε συνήθως για όσους αφιερώνουν τη ζωή τους στο να παράξουν πολιτισμό στην “εκτός Αθηνών” Ελλάδα…

Ένας ηθοποιός, σκηνοθέτης, αλλά και δάσκαλος, που υπηρέτησε 40 χρόνια με αφοσίωση, συνέπεια, ταπεινότητα και αγάπη το Θέατρο, αλλά και γενικότερα τις Τέχνες και τα Γράμματα, όχι με στόμφο και υπεροψία, αλλά απλά και λαϊκά, πάντα μέσα από το λόγο των μεγάλων ποιητών και συγγραφέων της παγκόσμιας δραματουργίας. Συνάντησε πολλές δυσκολίες στην πορεία του, αλλά κατάφερε πολλά πρόγραμμα. Υπήρξε εμπνευστής πολλών ανθρώπων και ομάδων που επιχείρησαν να βυθιστούν στον χώρο της θεατρικής πράξης, είτε επαγγελματικά, είτε ερασιτεχνικά.

Τον γνώρισα όταν ήμουν μαθητής γυμνασίου, 1997-1998! Και τι δεν μάθαμε και τι δεν είδαμε από αυτόν τον καλλιτέχνη στην... ακριτική και μακρινή τότε (από το κέντρο των εξελίξεων) Αλεξανδρούπολη… Ο γυάλινος κόσμος του Ουίλιαμς, Ο θείος Βάνια του Τσέχωφ, Βάκχες του Ευριπίδη, Ματωμένος Γάμος και Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα του Λόρκα, Ιάκωβο Καμπανέλλη, Λούλα Αναγνωστάκη, μέχρι και την τελευταία του παράσταση όπου έπαιζε και σκηνοθετούσε το σπουδαίο “Δάφνες και Πικροδάφνες” των Δημήτρη Κεχαΐδη και Ελένης Χαβιαρά… τι να πρωτοθυμηθώ!

Όταν έκανε πρόβες για το Μεγάλο μας Τσίρκο, πριν 13 χρόνια, του έλεγα: “Νίκο, άσε τα πείσματα, ήρθε η ώρα να κάνουμε μια ολοκληρωμένη συνέντευξη, να φτιάξουμε το βιογραφικό σου σημείωμα και να βγάλουμε μερικές φωτογραφίες” κι εκείνος μου απαντούσε “Άσε με βρε Θεοδόση”!

Τελικά, καταφέραμε να το φτιάξουμε: 

https://theovaf.blogspot.com/2013/01/blog-post_26.html

Η Αλεξανδρούπολη και η Θράκη σου χρωστάει πολλά.

Και ο καθένας μας ξεχωριστά!

Και κάτι ακόμα! Μέχρι αυτή τη στιγμή, που συγγενείς, φίλοι και συνεργάτες τον αποχαιρετούν στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου, έχω διαβάσει επίσημη ανακοίνωση για την εκδημία του Νίκου από τη Μητρόπολη Αλεξανδρούπολης και από το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης της Σχολής Επιστημών Αγωγής του ΔΠΘ. Λογικό θα μου πείτε, μιας και είχαν μακρόχρονη συνεργασία μαζί του. Από το Δήμο Αλεξανδρούπολης, τον Δήμο Κομοτηνής και την Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης δεν διάβασα – άκουσα κάτι, μέχρι τώρα τουλάχιστον! Είναι δυνατόν; Ναι, είναι… όταν μιλάμε για άτομα που δεν έχουν καμιά σχέση με τον πολιτισμό και δυστυχώς, τέτοια άτομα συνήθως βρίσκονται σε αυτές τις θέσεις.

Παρακάτω, θυμόμαστε κάποιες από τις παραστάσεις που παρουσίασε με την ομάδα του, στην Αλεξανδρούπολη:

"Δάφνες και Πικροδάφνες"

"Το Μεγάλο μας Τσίρκο"

"Βάκχες" (Απόσπασμα)

"Δραματοποιημένο Αφιέρωμα στον Άκη Πάνου" (Απόσπασμα)

100 χρόνια Μίκης Θεοδωράκης - Μετρονόμος (Τεύχος 85)

Με αφορμή τη συμπλήρωση εκατό χρόνων από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη, το περιοδικό Μετρονόμος κυκλοφορεί ένα επετειακό, αφιερωματικό τεύχος που φέρνει στο φως τον ίδιο τον λόγο του μεγάλου δημιουργού. Για πρώτη φορά συγκεντρώνονται και παρουσιάζονται τα κείμενα του Μίκη Θεοδωράκη που συνοδεύουν τους δίσκους του, κείμενα-μαρτυρίες που αποκαλύπτουν την έμπνευση, τις αγωνίες και το όραμά του για την Τέχνη, την Ελευθερία και την Ελλάδα.

Από τον «Επιτάφιο» και το «Άξιον Εστί» μέχρι το «Canto General», από τη «Ρωμιοσύνη» και τη «Μπαλάντα του Μαουτχάουζεν» μέχρι τα τραγούδια του Αγώνα, τις συνεργασίες με τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Γιάννη Θεοδωράκη, τον Καζαντζίδη, τον Μπιθικώτση και τόσους άλλους, οι σελίδες του νέου τεύχους συνθέτουν ένα πολύπλευρο πορτρέτο του συνθέτη που σημάδεψε τη νεότερη ελληνική ιστορία.

Επιμέλεια: Πέτρος Παράσχης, Θανάσης Συλιβός

Φωτογραφία εξωφύλλου: Τάκης Πανανίδης

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:

Τέχνη σημαίνει ελευθερία

Έργα και ημέρες

Ο εμβληματικός Επιτάφιος

Αρχιπέλαγος

Χτίζοντας τις πρώτες μουσικές Πολιτείες

Τα Επιφάνια του Σεφέρη Ο

ι Λιποτάκτες του Γιάννη Θεοδωράκη

Η Νήσος των Αζορών του Μποστ

Συνοικία τ’ όνειρο

Η Όμορφη πόλη & η Μαγική πόλη με τον Μάνο Χατζιδάκι

Το τραγούδι του νεκρού αδελφού

Ένας όμηρος

Η Γειτονιά των αγγέλων

Η Χορωδία της Τερψιχόρης Παπαστεφάνου

Το Άξιον Εστί & οι Μικρές Κυκλάδες του Ελύτη

Ο Κρητικός Χορός & ο Ζορμπάς

Η μπαλάντα του Μαουτχάουζεν

Η συγκλονιστική Ρωμιοσύνη Χ

ρυσοπράσινο φύλλο & Το νησί της Αφροδίτης

Τα Θαλασσινά φεγγάρια

Ο Μίκης Θεοδωράκης στα χρόνια της δικτατορίας

Κατάσταση πολιορκίας

Πνευματικό εμβατήριο/Οιδίπους Τύραννος

Τα Λαϊκά του Ελευθερίου

Romancero Gitano/Τα τραγούδια του Αντρέα/Μυθιστόρημα

Ο Ήλιος κι ο Χρόνος & Επιφάνια-Αβέρωφ

Τα τραγούδια του Αγώνα & οι Ωδές του Κάλβου

Ο Μίκης της μεταπολίτευσης & τα 18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας

Θεοδωράκης – Καζαντζίδης/Μια κορυφαία επανασύνδεση

Αρκαδία VI/Αρκαδία VIII

Το Canto General & o Pablo Neruda

Ο Προδομένος λαός & ο Εχθρός λαός

Γράμματα από τη Γερμανία

Οι Μπαλάντες του Αναγνωστάκη

Τα Λυρικά του Λειβαδίτη

Της Εξορίας

Θεοδωράκης – Μπιθικώτσης/Ο επαναπροσδιορισμός μιας σχέσης μοναδικής

Οι γειτονιές του κόσμου

Επιβάτης & Ραντάρ

Χαιρετισμοί

Διόνυσος & Φαίδρα/Ο Μίκης Θεοδωράκης στον Σείριο του Μάνου Χατζιδάκι

Το παλιό τελωνείο & ο Τσιτσάνης

Η Βεατρίκη στην Οδό Μηδέν & οι Σερενάτες

Οι Πολιτείες Γ’ & Δ’

Τα παιδικά τραγούδια του Μίκη

Περισσότερα για το περιοδικό και τις εκδόσεις του Μετρονόμου εδώ!

Η νέα παράσταση του Χριστόφορου Ζαραλίκου & του Πιτσιρίκου στο Θέατρο Τζένη Καρέζη

Ο Χριστόφορος Ζαραλίκος και ο Πιτσιρίκος, μετά από λαϊκή απαίτηση, έγραψαν την εορταστική και πατριωτική παράσταση με τίτλο “200+4 Χρόνια Δανεικά, 1821-2025”, που είναι συνέχεια της εορταστικής και πατριωτικής παράστασης «1821-2021, Διακόσια Χρόνια Δανεικά», που έσπασε τα ταμεία, απέσπασε πολλά “μπράβο”, και κατάφερε να φέρει ακόμα και τους μπράβους στο θέατρο -και μάλιστα πάνω στη σκηνή του θεάτρου-, αφού ο διαχρονικός και μοναδικός στόχος του Χριστόφορου Ζαραλίκου είναι να τους φέρει όλους στο θέατρο, για να τους εκπολιτίσει και να διευρύνει τους ορίζοντες τους, ώστε να βγάλουν τον καλλιτέχνη που κρύβουν βαθιά μέσα τους.

Η παράσταση “200+4 Χρόνια Δανεικά, 1821-2025” αναδεικνύει και φωτίζει με κέφι και γέλιο την Ιστορία του Ελληνικού Κράτους, που είναι μια ατελείωτη γιορτή με άπειρα δάνεια, γλυκές χρεοκοπίες και ηρωικές προδοσίες. Στην παράσταση συμμετέχουν δημοκρατικά και συμπεριληπτικά όλοι οι θεατές, ενώ ποτέ δεν ξέρεις ποιος θα θελήσει ξαφνικά να ανέβει πάνω στη σκηνή και να κλέψει την παράσταση από τον Χριστόφορο Ζαραλίκο, οπότε καμία παράσταση δεν είναι ίδια με την προηγούμενη, και αυτό είναι το πραγματικά μοντέρνο θέατρο του 21ου αιώνα.

Οι επερχόμενες παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη

Πληροφορίες Εκδήλωσης

Ημερομηνία: Από 29.10.2025 και κάθε Τετάρτη & Κυριακή

Ώρα:Τετάρτη 21.15 μ.μ - Κυριακή 21.15 μ.μ

Είσοδος: Από €12

Διεύθυνση: Ακαδημίας 3, Αθήνα

Τηλέφωνο: 2103636144 – 2103625520

Για εισιτήρια στο Θέατρο Τζένη Καρέζη ΕΔΩ! 

Τα βίντεο του σπουδαίου αυτού καλλιτέχνη στο YouTube!

Παίζω Μουσική - Μάρω Θεοδωράκη (Μικρός Μετρονόμος)

 

Με το βιβλίο «Παίζω Ποίηση» οι εκδόσεις Μετρονόμος ξεκινούν τη συνεργασία τους με τη Μάρω Θεοδωράκη και εγκαινιάζουν τη σειρά «μικρός Μετρονόμος». Ο μικρός Μετρονόμος που γεννήθηκε μέσα από την μεγάλη αγκαλιά των εκδόσεων Μετρονόμος, έρχεται να κάνει όχι μόνο την διαφορά στην παιδική ποίηση αλλά και στο παιδικό αφήγημα.

Στόχος του είναι να αγγίξει με μια φρέσκια ματιά τη σύγχρονη θεματική εμπνέοντας τους μικρούς αναγνώστες στη δημιουργική ανάγνωση και στην αφύπνιση της σκέψης. Ο μικρός Μετρονόμος ξεκινάει το ταξίδι του με σεβασμό στις ανάγκες των σημερινών μικρών αναγνωστών δημιουργώντας γέφυρες φιλαναγνωσίας.

Από τον πρόλογο του βιβλίου:

«Αν πιστεύετε πως η ποίηση αφορά μόνο τους μεγάλους δεν έχετε παρά να ρωτήσετε τα ίδια τα παιδιά. Να ξέρετε πως τα παιδιά έχουν μια έμφυτη αγάπη στη ποίηση. Πως στον δικό τους κόσμο η ποίηση μπορεί να συνυπάρχει μαζί με άλλες δραστηριότητες και τέχνες και πως μπορεί να καλλιεργήσει την μουσικότητα και τον ρυθμό στη ζωή τους. Η εξοικείωση με την ποίηση γίνεται με τόσο εύκολο και διασκεδαστικό τρόπο στη παιδική ηλικία, ακόμα και μέσα από ένα τόσο δα μικρό στιχάκι.

Η ποίηση έχει τέτοια ισχύ προσφέροντας συναισθηματικά και γνωστικά οφέλη, ενώ ενεργοποιεί το αναγνωστικό και λεκτικό τους πεδίο. Με ένα ποίημα, με έναν στίχο, το παιδί μοιράζεται σκέψεις, ιδέες, αξίες, χαρές, λύπες και όλα όσα συναντά μέσα στο καθημερινό του πλαίσιο. Η ποίηση μπορεί να γίνει ένα αποτελεσματικό εργαλείο στα χέρια του γονιού αλλά και του εκπαιδευτικού, αφού τροφοδοτεί την κατανόηση της γλώσσας και του προφορικού λόγου. Ασκεί μια γοητεία που συχνά δεν κατανοούν τα παιδιά, αφού καλούνται στις σχολικές γιορτές να μάθουν απ’ έξω κάποιο ποίημα δίχως να καταλαβαίνουν ούτε τι λένε ούτε γιατί το λένε!

Η ποίηση δεν χωράει στα «πρέπει». Ούτε βέβαια λειτουργεί με αναλύσεις δομών. Έρχεται δίπλα στα παιδιά για να τα αφυπνίσει, να τα ενεργοποιήσει, να τα συγκινήσει, να τα διδάξει, να τα ψυχαγωγήσει. Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας σχεδιάστηκε με άξονα τρεις θεματικές που όσο ποτέ άλλοτε συνδέονται με την δομή της σύγχρονης κοινωνίας. Οι θεματικές αυτές δίνουν ερεθίσματα έτσι ώστε να κατανοήσουν τα παιδιά τον κόσμο γύρω τους, να εμπλουτίσουν τις γλωσσικές τους δεξιότητες, να ενισχύσουν την φαντασία τους και να ενεργοποιηθούν συναισθηματικά. Η κάθε θεματική, Συναισθήματα – Εμπειρίες– Αξίες, συνδέεται με δέκα ποιήματα που εισάγουν τα παιδιά στην δημιουργική ανάγνωση και στην κριτική σκέψη.

Αυτά τα τριάντα ποιήματα έρχονται να πουν τις μικρές τους ιστορίες που πιθανόν να μην μπορούσαν να ειπωθούν αλλιώς. Στο τέλος κάθε θεματικής προτείνονται δράσεις με τις οποίες ο γονιός, ο εκπαιδευτικός, ο θεραπευτής, ο φοιτητής παιδαγωγικών κ.ά. μπορούν να «παίξουν» με το παιδί.»

Η Μάρω Θεοδωράκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα μέσα σε μια δημοσιογραφική και μουσική οικογένεια. Σπούδασε πιάνο στο Εθνικό Ωδείο αποφοιτώντας με άριστα παμψηφεί, τραγούδι, φωνητικά στο Πρότυπο Πειραματικό Ωδείο, μουσικοκινητική αγωγή και σεμινάρια φωνητικής δραματουργίας.

Από το 1998 διδάσκει υποκριτικό τραγούδι (acting and singing) στις δραματικές σχολές ενώ έχει διδάξει και στο Αμερικάνικο Κολλέγιο (Derree). Έχει συνθέσει μουσική για το θέατρο και έχει επιμεληθεί μουσικές παραστάσεις. Είναι γνωστή για την συγγραφική της δράση, έχοντας στο ενεργητικό της πάνω από 60 παιδικά βιβλία, αποσπάσματα των οποίων βρίσκονται στα σχολικά βιβλία. Το βιβλίο «Παίζω Ποίηση» είναι η πρώτη της συνεργασία με τις εκδόσεις «μικρός Μετρονόμος», με το οποίο η Μάρω Θεοδωράκη φέρνει μια νέα πρόταση στην παιδική ποίηση. Μια πρόταση-εργαλείο στα χέρια γονιών και εκπαιδευτικών που δεν στέκεται σε φιλολογικές αναζητήσεις αλλά βάζει στην δράση τον μικρό αναγνώστη.

Το Σύμπαν του Άγγελου - 50 χρόνια ζωγραφική

 

Το Σύμπαν του Άγγελου

50 χρόνια ζωγραφική

11 έως 25 Νοεμβρίου 2025

Αφιερωμένη στον κορυφαίο, διεθνώς αναγνωρισμένο ζωγράφο Άγγελο (Παναγιώτου) και στα πενήντα χρόνια της πορείας του στην τέχνη, είναι η αναδρομικού χαρακτήρα έκθεση με τίτλο «Το Σύμπαν του Άγγελου - 50 χρόνια ζωγραφική» που εγκαινιάζεται στην Kapopoulos Fine Arts Gallery στις 11 Νοεμβρίου, παρουσία του ίδιου του καλλιτέχνη.

«Λίγοι ζωγράφοι, και το λέω και μετά λόγου γνώσεως, έχουν προκαλέσει με το έργο τους τέτοια πρόκληση και τόσο σκάνδαλο στην κοινωνία μας, όσο ο Άγγελος από την πρώτη του κιόλας εμφάνιση. Κι ας πρόκειται για έναν δημιουργό που σ' όλη την πολύχρονη σταδιοδρομία του παρέμεινε σεμνός, αθόρυβος αλλά και πεισματικά σταθερός στις αξίες του, αταλάντευτα αμετακίνητος από τα πιστεύω και τις αισθητικές του επιδιώξεις», γράφει στο σημείωμα του για την έκθεση ο επιμελητής, καθηγητής Μάνος Στεφανίδης και συνεχίζει:  

«Ο Άγγελος Παναγιώτου που υπογράφει με το μικρό του όνομα "Άγγελος" είχε σχετικές μάλλον στο μυαλό του τον μυθικό Άγγελο Ακοτάντο, τον πρώτο, μεταβυζαντινό ζωγράφο μας μετά την πτώση της Πόλης, τον γενάρχη της νεοελληνικής τέχνης. Έτσι, νομίζω ότι ο Άγγελος Παναγιώτου φιλοδόξησε - εκεί που άλλοι ονειρεύονταν να γίνουν Βαν Γκογκ και Πικάσο - να καταστεί ο ίδιος ο Ακοτάντος της σύγχρονης μας ζωγραφικής. Ενώνοντας με την αισθητική του πρόταση την πρώιμη Αναγέννηση, και το καθ' ημάς μπαρόκ με την εποχή μας.

Ο καλλιτέχνης από την Φαρκαδόνα της Λάρισας που φοίτησε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (1962-1967) με δάσκαλο τον εντελώς ιδιαίτερο και χαρισματικό Γιώργο Μαυροΐδη και ταξίδεψε στην Ευρώπη για να μελετήσει τους ιστορικούς δασκάλους του  παρελθόντος, καλύπτοντας έτσι μια βαθιά αισθητική του ανάγκη: τη δίψα του για το αιώνια και ανόθευτα ωραίο.

Μισόν αιώνα λοιπόν μετά από την πρώτη του, επεισοδιακή εμφάνιση στην ιστορική " Ώρα" του Ασαντούρ Μπαχαριάν το 1975 με τα θρησκευτικά θέματα αλλά και στον "Ζυγό" αργότερα, ο Άγγελος παρουσιάζεται σήμερα να είναι απόλυτα δικαιωμένος έχοντας μιλήσει, σε χρόνο ανύποπτο, με τους ποικίλους κύκλους της έρευνας του - τα συμπαντικά τοπία, την Ιερά Σινδόνη, τους αρχαίους ναούς - για τα αόρατα ρούχα του βασιλιά και έχοντας φτιάξει σταθερά εικόνες που ν' αντέχουν στον χρόνο.

Εδώ και μισόν αιώνα, τώρα παρά τις ακραίες αλλαγές που έχουν παρουσιαστεί στον χώρο των εικαστικών τεχνών αυτός συνειδητά προχώρησε αντίθετα στο ρεύμα, και κατάφερε, με το να αξιοποιεί τα πράγματα του παρελθόντος με ιδιαίτερη ζέση και προσωπική ματιά να καταστεί κλασικός στο είδος του με χιλιάδες έργα (!) σε εκατοντάδες συλλογές και εντός και εκτός. Κατάφερε ώστε, μέσα από το έργο και το όραμα του, οι ζωγραφικές του να γίνονται προφητείες ή προσευχές για το μέλλον.  Όσο για την αγάπη του για τις φόρμες και τα θέματα των παλιών δασκάλων, των λεγόμενων grands maîtres, ένα είναι βέβαιο: ότι τους προσεγγίζει με σύγχρονο, δηλαδή υποψιασμένο, βλέμμα. Προσωπικά θα τον τοποθετούσα στους κορυφαίους εκπροσώπους της συμβολικής ζωγραφικής και του λυρικού ρεαλισμού στον τόπο μας.

Κι ακόμη ένα στοιχείο που τον διαφοροποιεί από πολλούς άλλους ζωγράφους: Η τέχνη του Άγγελου με τον έντονο θεατρικό χαρακτήρα - συχνά τα μοντέλα του είναι ηθοποιοί - αλλά και την μεταφυσική διάθεση λειτουργεί ως ένας οπτικός συλλογισμός ανάμεσα στο αιώνιο και το εφήμερο, το νείκος και την φιλότητα με την προσωκρατική έννοια.

Από την άλλη το ότι η ζωγραφική αφηγείται, είτε έτσι είτε αλλιώς, ιστορίες χωρίς να χρησιμοποιεί λόγια, το ξέραμε. Η  ζωγραφική κι ο λόγος, δηλαδή το κείμενο διατηρούν σχέση ανάλογη εκείνης που συνδέει την ποίηση με τη μουσική. Ολοκληρώνει το ένα την άλλη. Δεν γίνεται αλλιώς. Επειδή αυτό που ονομάζουμε έμπνευση, εκπηγάζει από την ίδια, σκοτεινή κι άδηλη πηγή του υποσυνείδητου. Από εκείνη την σκιά που κυοφορεί το φως. Από τον πιο βαθύ πυρήνα της ύπαρξης.

Η ζωγραφική του Άγγελου, με τον συνεχή διάλογο του με τους κλασικούς από τον Καραβάτζιο ως τον Γύζη ή τον Βολανάκη, εμπεριέχει με δαψίλεια όλα τα ανωτέρω στοιχεία: Δηλαδή τη βαθιά γνώση της δυτικοευρωπαϊκής τέχνης πλάι στην έντονη εξισορρόπηση του προσωπικού του ιδιώματος ανάμεσα στο συναίσθημα και τον ορθολογισμό, την εμπειρία και το ένστικτο, τον σεβασμό αλλά και ταυτόχρονα την τολμηρή ανανέωση της, οποίας, παράδοσης. Ιθαγενούς ή εισαγόμενης.

Συμπερασματικά μιλώντας ιδού πως θα όριζα το κλασικό (αναφερόμενος κυρίως στο σύμπαν του Άγγελου): Θα το όριζα ως εκείνη τη μορφή τέχνης που η διάρκεια της - πιο σωστά η αντοχή της στα μάτια ενός συνεχώς εναλλασσόμενου κοινού -  δεν κάμπτεται και την καθιστά γι' αυτό συνεχώς επίκαιρη. Και που, τέλος, λειτουργεί για το κοινό της είτε ως παραμυθία και πράυνση, είτε ως μοναδική ευκαιρία για ένα ταξίδι σ' εκείνο το σύμπαν που ο καθένας κρύβει μέσα του...»

Την επιμέλεια της έκθεσης έχει ο Γρηγόρης Καπόπουλος.

Εγκαίνια έκθεσης: Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2025 19:00-22:00.

Διάρκεια έκθεσης: 11 - 25 Νοεμβρίου 2025.

Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο: 10:00 – 17:30.

Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 10:00 – 20:30.

Σκουφά 5, Κολωνάκι, Αθήνα, 10673

Ε: kolonaki@kapopoulosart.gr, T: 210 3637652

W: www.kapopoulosfinearts.com

Το βιβλίο της εξαφάνισης

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Gutenberg και τη σειρά ALDINA "Το βιβλίο της εξαφάνισης" της Ibtisam Azem, σε μετάφραση από τα αραβικά της Πέρσας Κουμούτση και επιμέλεια της Ζωής Μπέλλα - Αρμάου. 

Τι θα συνέβαινε αν, μέσα σε μια νύχτα, όλοι οι Παλαιστίνιοι εξαφανίζονταν από το Ισραήλ χωρίς κανένα ίχνος; Στο Βιβλίο της εξαφάνισης (Υποψήφιο για το Διεθνές Booker 2025) η Παλαιστίνια συγγραφέας Ιπτισάμ Άζεμ (γενν. 1985) προτείνει μια ανατρεπτική αλληγορία για τον αποκλεισμό ενός λαού από μια κανονική ζωή αλλά και τη διαγραφή του από τον χάρτη της ιστορίας. 

Δύο φωνές, ένας Ισραηλινός δημοσιογράφος κι ένας Παλαιστίνιος γείτονάς του, αναδεικνύουν την καθημερνή πραγματικότητα της ανισότητος και του φόβου, αλλά και το βάρος της μνήμης που αρνείται να σβήσει. Ένα πολιτικό μυθιστόρημα-παραβολή, αιχμηρό και συγκλονιστικό, που καθρεφτίζει την ιστορία της Μέσης Ανατολής και θέτει επίμονα το ερώτημα: τι σημαίνει ελευθερία όταν απουσιάζει η δικαιοσύνη;

Η Συναυλία του Κώστα Γεωργίου στη Βέροια

 

ΔΕΥΤΕΡΑ 10 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2025

«50 χρόνια κομμάτια – 50 χρόνια φίλοι»:

Συναυλία του Κώστα Γεωργίου, στον Χώρο Τεχνών Βέροιας

Με Νίκο Ζιώγαλα, Έλσα Μουρατίδου, Τρύφωνα Μπάϊτση, Μαρία Γεωργίου.

Μια βραδιά από φίλους για φίλους, μία μουσική συναυλία του Κώστα Γεωργίου αφιερωμένη στον αείμνηστο Μάκη Λιόλιο, διοργανώνει η ΚΕΠΑ Δήμου Βέροιας σε συνεργασία με το Εκκοκκιστήριο Ιδεών, την Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2025, στον Χώρο Τεχνών-Θάνος Μικρούτσικος, στις 8:00 το βράδυ, με ελεύθερη είσοδο.

Στη συναυλία θα ακουστούν μουσικά κομμάτια και συνθέσεις του Κώστα Γεωργίου που γράφτηκαν στη διάρκεια 50 χρόνων δημιουργίας, τραγούδια σε στίχους φίλων αλλά και διασκευασμένα παραδοσιακά βεροιώτικα με ροκ επιρροές, από τα ΑΝΑΚΑΡΑ, μαζί με ιστορίες που έγραψαν μέσα στις δεκαετίες, οι παρέες της Βέροιας.

Στη μουσική βραδιά συμμετέχουν:

Κώστας Γεωργίου: Σύνθεση, Τραγούδι, Κιθάρες, Φυσαρμόνικα

Νίκος Ζιώγαλας: Τραγούδι

Έλσα Μουρατίδου: Τραγούδι

Μαρία Γεωργίου: Τραγούδι

Τρύφων Μπάιτσης: Τραγούδι, Ακ. Κιθάρα

Χρήστος Κουτσίδης: Ηλ. Κιθάρα, Φλάουτο, Μαντολίνο

Δάνης Κουμαρτζής: Ηλ. Μπάσο, Κοντραμπάσο,

Λάζαρος Μπίντσης: Σαξόφωνο

Λία Αμπρικίδου: Τύμπανα, Κρουστά

Αλέξανδρος Ιωσηφίδης: Διεύθυνση ορχήστρας, Πιάνο, Synthesizer

Μεταξύ των τραγουδιών που θα ακουστούν, είναι και το βεροιώτικο παραδοσιακό «Δώδεκα μήνες στο στρατό», σε νέα διασκευή.

Ο Κώστας Ν. Γεωργίου είναι Έλληνας μουσικός, συνθέτης και ενορχηστρωτής με μακρά καριέρα που ξεκίνησε από τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη, είναι τελειόφοιτος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ) και απόφοιτος με άριστα της Ράλλειου Παιδαγωγικής Ακαδημίας. Έζησε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στη Βέροια και συμμετείχε στα συγκροτήματα που έδωσαν το στίγμα τους εκείνη την εποχή στην πόλη μας: Whispers, Fevers, Spiders.

Το 1971 δημιούργησε το μουσικό συγκρότημα «ΑΝΑΚΑΡΑ», διασκευάζοντας βεροιώτικα δημοτικά τραγούδια σε πρωτοποριακό για την εποχή ύφος, με επιρροές από τη ροκ μουσική, παρόμοιο με αυτό που σήμερα ονομάζουμε «Έθνικ». Τα «Ανάκαρα» ξεκίνησαν με τη συμμετοχή του Μάκη Λιόλιου και της Νάγιας Γεωργίου. Στη συνέχεια τον Μάκη αντικατέστησε ο Νίκος Ζιώγαλας και με το σχήμα αυτό ηχογραφήθηκε ο δίσκος που κυκλοφόρησε από τη Λύρα και έγινε ευρέως γνωστό το συγκρότημα.

Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς καλλιτέχνες όπως: η Μ. Κωχ, η Δ. Γλέζου, ο Δ. Σαββόπουλος, ο Λ. Κηλαηδόνης, η Μ. Δημητριάδη, ο Β. Παπακωνσταντίνου, ο Γ. Μαρκόπουλος, η Ευγενία Συριώτη, η Μ. Λίντα, η Ε. Βιτάλη, η Α. Χρυσάφη, ο Λ. Χαλκιάς και άλλοι, συμμετέχοντας σε συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις και δισκογραφικές παραγωγές σε Ελλάδα και εξωτερικό. Ανάμεσα στις σημαντικές συνεργασίες του περιλαμβάνονται θεατρικές παραστάσεις του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος ,του Ελεύθερου Θεάτρου, του Θεάτρου ΡΕΞ και του Δελφινάριου με τους μεγάλους πρωταγωνιστές του ελληνικού θεάτρου.

Η συμμετοχή στο συγκρότημα του Γιάννη Μαρκόπουλου με συναυλίες σε Ελλάδα και εξωτερικό, όπως και στο συγκρότημα της Μαρίας Δημητριάδη - Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Η συμμετοχή επίσης στους «ΑΧΑΡΝΗΣ» του Δ. Σαββόπουλου σε ζωντανές εμφανίσεις και στη δισκογραφία. Η συμμετοχή του στο φεστιβάλ πολιτικού τραγουδιού και στην ηχογράφηση ενός δίσκου στη Βουλγαρία με τη Μαρία Δημητριάδη (1979) καθώς και στο φεστιβάλ πολιτικού τραγουδιού στο Ανατ. Βερολίνο (1981)όπου η κεντρική συναυλία ήταν προς τιμήν του Γιάννη Ρίτσου, με τη Μαρία Δημητριάδη και τον Θάνο Μικρούτσικο.

Από το 1981 διατηρεί σταθερή συνεργασία με την Ευγενία Συριώτη η οποία κρατάει μέχρι σήμερα. Στα πλαίσια αυτής της συνεργασίας έχει διασκευάσει και ενορχηστρώσει τραγούδια επί σειρά ετών για την ΕΡΤ 1 και ΕΡΤ2 από διάφορες χώρες και είδη, ενώ έχει αναλάβει επίσης τη μουσική παραγωγή και ηχοληψία. Η συνεργασία τους απέδωσε έναν δίσκο, όπου διασκευάζει και ενορχηστρώνει τα τραγούδια , τραγουδάει και παίζει τα περισσότερα όργανα.

Το 1990 επέστρεψε στη Βέροια, όπου εργάστηκε ως δάσκαλος μουσικής αρχικά αλλά και ως δάσκαλος κατόπιν. Δημιούργησε το στούντιο ηχογραφήσεων «ΤΕΡΙΡΕΜ» (1992), από το οποίο πέρασαν πολλοί καλλιτέχνες για ηχογραφήσεις, ντόπιοι και από διάφορα άλλα μέρη της Ελλάδας. Έχει συνθέσει μουσική για θεατρικές παραστάσεις του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας και άλλων, καθώς και τραγούδια με στίχους φίλων και δικούς του. Έχει μελοποιήσει ποιήματα από σχολικά βιβλία που τα τραγούδησαν οι μαθητές του.

Ο Κώστας Γεωργίου συνεχίζει ενεργά τη δημιουργική του πορεία, συμβάλλοντας στον χώρο της ελληνικής μουσικής και του θεάτρου.