Την Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2025, στο Θέατρο του Άλσους Βεΐκου στο Γαλάτσι, παρακολουθήσαμε το αφιέρωμα στον στιχουργό Άλκη Αλκαίο με τη συμμετοχή εξαίρετων νέων μουσικών και τραγουδιστών: Βιολέτα Ίκαρη (ερμηνεία), Δημήτρης Μπάκουλης (ερμηνεία, κιθάρα), Μιχάλης Ατσάλης (ερμηνεία, κιθάρα), Άρης Κονιδάρης (πιάνο), Ορφέας Σιέρρας (τύμπανα), Χρήστος Ατσάλης (ηλεκτρική κιθάρα), Γιώργος Καλογερόπουλος (μπάσο), Κώστας Κυριακίδης (ηχοληψία). Την καλλιτεχνική διεύθυνση ανέλαβε ο μουσικοσυνθέτης Δημήτρης Καρράς που αυτή την περίοδο ετοιμάζει ένα δίσκο με τίτλο "Φανταστικό Μουσείο", ο οποίος θα περιλαμβάνει εννέα ανέκδοτα ποιήματα του Βαγγέλη Λιάρου (αυτό ήταν το πραγματικό του ονοματεπώνυμο) και ένα του αδερφού του, Γρηγόρη Λιάρου.
Ο τίτλος της συναυλίας, "Μάθε την γλώσσα της σιωπής", έδωσε το στίγμα της βραδιάς, στην οποία κυριάρχησαν τα τραγούδια που έγραψε ο Άλκης Αλκαίος με τον Σωκράτη Μάλαμα (10 από τα 27), έπειτα οι μελοποιήσεις του Θάνου Μικρούτσικου (6 τραγούδια) και οι υπόλοιποι δημιουργοί από 1 με 2 τραγούδια.
Η συναυλία ξεκίνησε με το "Πρωινό Τσιγάρο" του Νότη Μαυρουδή, τραγούδι αφιερωμένο από τον Άλκη Αλκαίο στο Μάνο Λοΐζo, που ερμήνευσαν και οι τρεις φωνές. Συνέχισαν όλοι μαζί και στο επόμενο, τη "Ρουλέτα", σε μουσική Δημήτρη Καρρά. Ο κ. Ατσάλης τραγούδησε το "Κιφ" του Μάριου Τόκα που πρωτοερμήνευσε ο αξέχαστος Δημήτρης Μητροπάνος και το "Οι μύστες της ερήμου" του Σωκράτη Μάλαμα. Ενώ ο κ. Μπάκουλης το "Ντόμινο" και το "Διόδια" του Μάλαμα. Και εν συνεχεία μοιράστηκαν οι δυο τους το "Λούνα Παρκ" του Θάνου Μικρούτσικου και το "Όσο κρατάει ένας καφές" του ίδιου, που ερμήνευσε πρώτος ο αξεπέραστος Διονύσης Θεοδόσης.
Έπειτα, ανέβηκε στη σκηνή η κ. Ίκαρη και τραγούδησε το "Φύλλα Αλκαλικά" (μαζί με τον Μπάκουλη), ένα από τα ωραιότερα τραγούδια που έγραψε μουσική ο Μάλαμας επάνω σε στίχους Άλκη Αλκαίου και το σφράγισε με την ερμηνεία του ο ανεπανάληπτος Μανώλης Λιδάκης. Ακολούθησαν τα "Ουμ Χαραμ" και "Υπνόσακος" του Μάριου Τόκα, με τον οποίο ο Αλκαίος έκανε αρκετά καλά τραγούδια, το "Ιπτάμενο Χαλί" του Λαυρέντη Μαχαιρίστα που πρωτοτραγούδησε μοναδικά ο Γιώργος Νταλάρας, το "Πόρτο Ρίκο" του Σταμάτη Μεσημέρη, το "Μη με φοβάσαι" του Δημήτρη Παπαδημητρίου, το "Βικτώρια" του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, το αφιερωμένο στο Θανάση Γκαϊφύλλια "Αγύριστο Κεφάλι" του Μίλτου Πασχαλίδη, το "Ερωτικό" (Με μια πιρόγα) του Θάνου Μικρούτσικου και το "Όλα ζουν αν τα θυμάσαι" του Μάλαμα.
Λίγο πριν το τέλος, ο Μπάκουλης τραγούδησε τα: Νυχτολούλουδο, Αγκάθι, Βραδινές Περιπολίες του Μάλαμα και τη "Ρόζα" του Μικρούτσικου. Κάπου εκεί βγήκε στη σκηνή η νέα τραγουδίστρια Μαριάννα Κατσιμίχα και τραγούδησε ένα ποίημα του Αλκαίου που μελοποίησε ο κ. Καρράς και επρόκειτο να κυκλοφορήσει σύντομα, με τίτλο "Το βαλς των χαμένων ονείρων".
Προς το τέλος, ακούσαμε από όλους, πάλι Μάλαμα: "Της αγκαλιάς η ξενιτιά", "Της σιωπής" και Μικρούτσικο: "Σαν πλανόδιο τσίρκο", "Πάντα Γελαστοί", με τον κόσμο που είχε γεμίσει τον χώρο, να σιγοτραγουδά τα περισσότερα τραγούδια.
Όλοι οι συμμετέχοντες έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, σεβόμενοι απόλυτα το έργο του αγαπημένου ποιητή - στιχουργού, αλλά οφείλω να σταθώ ιδιαίτερα στην περίπτωση της Βιολέτας Ίκαρη. Όχι γιατί είναι ίσως η πιο δημοφιλής της παρέας, αλλά για δύο άλλους λόγους. Πρώτον, επειδή η φωνή και η ερμηνεία της είναι πραγματικά ξεχωριστή (δεν μοιάζει με καμιά άλλη τραγουδίστρια) και δεύτερον γιατί σαν μια άλλη... Ελένη Βιτάλη, καταφέρνει να ισορροπεί με επιτυχία σε διαφορετικά μουσικά είδη. Από το λαϊκό και την παράδοση, στο ροκ και τη μπαλάντα. Από το τσιφτετέλι Ουμ Χαράμ στο "Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο, κι ας είναι η φωνή του να σε κάψει".
Το πρόγραμμα θα επαναληφθεί και το χειμώνα, όπως ακούσαμε, σε κάποια μουσική σκηνή της Αθήνας και ευελπιστούμε στον εμπλουτισμό και στο "άνοιγμα" της επιλογής των τραγουδιών, με την προσθήκη και νεότερων (αυτά που ετοιμάζει ο Δημήτρης Καρράς), αλλά και παλαιότερων (ειδικά του Μικρούτσικου και του Τόκα) που δεν ακούσαμε στη συγκεκριμένη συναυλία - αφιέρωμα (π.χ. Πρωινή ή βραδινή σερενάτα, Κλόουν, κ.ά.).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου