Τα πρώτα διηγήματα του Μανώλη Ρασούλη

Τον Μανώλη Ρασούλη (Σεπτέμβριος 1945, Ηράκλειο Κρήτης – Μάρτιος 2011, Θεσσαλονίκη) τον γνωρίζουμε όλοι ως έναν από τους σημαντικότερους στιχουργούς – τραγουδοποιούς της ελληνικής μουσικής, αλλά και ως δημοσιογράφο. Με τον βαθιά φιλοσοφικό και ταυτοχρόνως λαϊκό λόγο του, έδωσε νέα πνοή στο τραγούδι. Αυτά είναι γνωστά. Αυτό που δεν είναι ιδιαιτέρως δημοφιλές είναι ίσως η συγγραφική του δράση. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα βιβλία που κυκλοφόρησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του από τις «Εκδόσεις Ιανός» (Τι είδε ο Βουκεφάλας, Εδώ είναι του Ρασούλη, κ.λπ.), αλλά στα τρία πρώτα του βιβλία που τύπωσε στις αρχές της δεκαετίας του ΄70.

Το πρώτο που είχε κυκλοφορήσει ήταν η σπάνια κι εξαντλημένη συλλογή διηγημάτων «Μεγάλος ήρωας σε μικρή χαρτοσακούλα» (1970), που επανεκδόθηκε προσφάτως από τις «Εκδόσεις Μετρονόμος», με την επιμέλεια του Θανάση Συλιβού. Ελπίζουμε σύντομα να επανακυκλοφορήσουν και τα άλλα δύο: «Η μπαλάντα του Ισαάκ», ένα σύνθετο ποίημα επηρεασμένο από τον αγώνα της νεολαίας και το «Κβο βάντις στάτους κβο», ένα βιβλίο ανάμεικτο με διηγήματα και ποιήματα. Στο πρώτο, λοιπόν, έργο του Μανώλη Ρασούλη («Μεγάλος ήρωας σε μικρή χαρτοσακούλα – Εκδόσεις Μετρονόμος και Ναταλί Ρασούλη, 2018, ISBN: 978-618-5339-11-1, σελίδες: 124, μέγεθος: 14x21εκ.), διαβάζουμε, με ενδιαφέρον, επτά διηγήματα, στα οποία διαφαίνεται το στίγμα μιας υποσχόμενης εξαιρετικής γραφής ενός δημιουργού που έπειτα άφησε έντονα το αποτύπωμά του, με την πολυσχιδή καλλιτεχνική του δραστηριότητα.

Ένα μικρό απόσπασμα από το διήγημα «Ο τρίτος» (σελ.39):

Ένας ποιητής δεν γίνεται παρά να ΄ναι καλός άνθρωπος. Η καρδιά του να ΄ναι γεμάτη αγάπη για το σύμπαν. Κ’ η πιο άσκημη δημιουργία της φύσης δε γίνεται παρά να του προκαλεί το θαυμασμό, το δέος και τη λατρεία. Μπροστά στο φάσμα κάθε ζωντανού όντος που είναι καμωμένο από κινούμενη ύλη δε γίνεται παρά να γονατίζει και αν όχι να δακρύζει , να μένει σιωπηλός. Η φύση όμως δεν είναι και τόσο ήσυχη. Οι υπάρξεις της αλληλοσπαράσσονται σα να υπάρχει προαιώνιο μίσος […].

Δελτίο τύπου

Τον ξέρουμε ως στιχουργό, ίσως να έχουμε διαβάσει και κείμενά του στο βραχύβιο «Αυγό, το πιο γκαγκάν περιοδικό των Βαλκανίων». Όμως ο Μανώλης Ρασούλης ήταν και ένας «ακονισμένος» συγγραφέας, ήδη από τα πρώτα του βιβλία, τα οποία κυκλοφόρησαν εκεί κατά το ψυχορράγημα της χούντας. Τότε πρωτοεμφανίστηκε με μια ανατρεπτική «τριάδα», τα «Μεγάλος ήρωας σε μικρή χαρτοσακούλα» (1970), «Η μπαλάντα του Ισαάκ» (1972) και «Κβο βάντις στάτους κβο» (1976). Βιβλία απολύτως αντιπροσωπευτικά αυτού του πολυσχιδούς ανθρώπου, για τον οποίο ένα είναι σίγουρο: τάραζε τα καλλιτεχνικά/πνευματικά βαλτωμένα νερά του τόπου μας με γόνιμο τρόπο.

Δηλωτικό της σπανιότητας, αλλά και ποιότητας βάθους του, είναι το ότι διαβάζουμε σήμερα τα έργα ενός εικοσιεπτάχρονου (τότε) νέου, και βρίσκουμε μέσα σ’ αυτά τον ολοκληρωμένο άντρα που πρόωρα και άδικα μας άφησε σε ηλικία μόλις 66 ετών, το 2011. Το (από τη μακρινή δεκαετία του ’70 κιόλας) εξαντλημένο «Μεγάλος ήρωας σε μικρή χαρτοσακούλα» είναι μια συλλογή επτά διηγημάτων.

Όλα ατμοσφαιρικά και συναρπαστικά, από τα τραγικά «Κάτασπρο καράβι – κατακόκκινη θάλασσα» και «Οι καουμπόιδες καλπάζουν πάνω σε ταριχευμένες αγελάδες», μέχρι τα σκωπτικά «Μεγάλος ήρωας σε μικρή χαρτοσακούλα» και «Το σκυλάκι με την κυρία» (καυστική καταγραφή του μεγαλοαστικού ξεπεσμού), τα ανατρεπτικά/ανένταχτα «Ο τρίτος» (ο άνθρωπος ως «θεός» σε μια διένεξη εντόμων περί τη σορό μιας ψόφιας μύγας!) και «Έλληνες, γρηγορείτε!», μέχρι το αιχμηρά επίκαιρο, περί τον μισό αιώνα μετά(!), «Φαρενάιτ 1965» – μια καταιγιστική προσωπική μαρτυρία/καταγγελία των μικροπολιτικών παραμάγαζων που λειτουργούσαν στους αρτηριοσκληρωτικά διαμορφωμένους κομματικούς μηχανισμούς της εποχής των Λαμπράκηδων, της ΕΔΑ και του παράνομου ΚΚΕ.

Για περισσότερα βιβλία των «Εκδόσεων Μετρονόμος» εδώ, εδώ και εδώ!