Το "Πρωινό Άστρο" είναι ένα από τα σπουδαιότερα και πιο τρυφερά ποιητικά έργα του Γιάννη Ρίτσου. Γράφτηκε το 1955 και είναι αφιερωμένο στη νεογέννητη κόρη του, Έρη Ρίτσου. Είναι το ποίημα της πατρικής στοργής και της λυρικής φαντασίας. Ο πατέρας - ποιητής τραγουδά στο βρέφος την αγάπη του, περιγράφοντας την πληρότητα που έφερε στη ζωή του ο ερχομός της κόρης του. Ο ίδιος ο Γιάννης Ρίτσος, το χαρακτηρίζει "Μικρή εγκυκλοπαίδεια υποκοριστικών" Το "Πρωινό Άστρο", δομημένο σε 19 αυτοτελείς ενότητες, προβάλλει το όραμα ενός δικαιότερου, ειρηνικότερου και ομορφότερου κόσμου.
Περισσότερα στοιχεία και πληροφορίες για τον μεγάλο ποιητή θα βρείτε στην επίσημη ιστοσελίδα του, εδώ!
Το συγκεκριμένο έργο ενέπνευσε αρκετούς μουσικοσυνθέτες και τραγουδοποιούς, που μελοποίησαν ολόκληρο το έργο ή αποσπάσματα αυτού. Από τους πρώτους ο Μάριος Τόκας (εδώ), ο Γιάννης Ζουγανέλης (εδώ), ο Νίκος Ζουρνής με τη φωνή του Μανώλη Λιδάκη (εδώ), ο Σαράντης Κασσάρας (εδώ), κ.ά.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η προσέγγιση του Σάκη Τσιλίκη (που ακούμε ολόκληρη στο παραπάνω βίντεο), όπου με τις ερμηνείες - απαγγελίες γνωστών καλλιτεχνών, καταθέτει τη δική του ματιά στο Πρωινό Άστρο, όπου κυριαρχούν μπαλαντοειδής και κυρίως ηλεκτρικοί ήχοι. Δεν ξέρω αν ταιριάζει αυτό το ηχητικό πλαίσιο στο συγκεκριμένο έργο, αλλά είναι μια άποψη.
Το πιο μελωδικό Πρωινό Άστρο, που ταίριαξε απόλυτα με το λόγο του Ρίτσου, είναι η μελοποίηση του Χρήστου Λεοντή. Μια μουσική προσέγγιση-ενορχήστρωση που -σε συνδυασμό με τη φωνή του Παντελή Θεοχαρίδη- αποπνέει λυρισμό και ευγένεια. Και για του λόγου το αληθές, ακούστε ένα δείγμα και συγκεκριμένα το "Εκεί που σμίγει η αγάπη" και θα καταλάβετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου