Ξένη λογοτεχνία με ποιότητα από τις Εκδόσεις Πατάκη

ΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ

Συγγραφέας: ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ, ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΕΝΓΚΕΛΣ

Μετάφραση: ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΠΑΣ

Το Κοµµουνιστικό Μανιφέστο των Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς δηµοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο του 1848, µε την ευκαιρία του συνεδρίου της Ένωσης Κοµµουνιστών στο Λονδίνο. Εκτός από το προγραµµατικό κείµενο µιας υπό διαµόρφωση τότε διεθνούς επαναστατικής οργάνωσης, το Κοµµουνιστικό Μανιφέστο υπήρξε –και παραµένει εν πολλοίς– µια από τις πιο οξυδερκείς και διεισδυτικές αναλύσεις της καπιταλιστικής κοινωνίας του 19ου αιώνα. Κείµενο εµβληµατικό, πολυδιαβασµένο, που επέδρασε όσο λίγα στην ιστορία της παγκόσµιας γραµµατείας, το Κοµµουνιστικό Μανιφέστο έχει συνδεθεί άρρηκτα µε τις προσδοκίες εκατοµµυρίων ανθρώπων οι οποίοι αναζήτησαν στις γραµµές του την υπόσχεση για έναν καλύτερο κόσµο.

Η νέα αυτή έκδοση, σε καινούρια µετάφραση, είναι εµπλουτι­σµένη µε την εντυπωσιακή εικονογράφηση του Φερνάντο Βιθέντε.

Καρλ Μαρξ (Τριρ 1818-Λονδίνο 1883)

Θεωρητικός του σοσιαλισµού και ενεργό µέλος του διεθνούς επαναστατικού κινήµατος. Γόνος µεσοαστικής εβραϊκής οικογένειας της Ρηνανίας, σπούδασε στα πανεπιστήµια της Βόννης, του Βερολίνου και της Ιένας, όπου και εκπόνησε το 1841 τη διδακτορική του διατριβή. Μαζί µε τον φίλο του και στενό του συνεργάτη Φρίντριχ Ένγκελς υπήρξε θεµελιωτής του λεγόµενου επιστηµονικού σοσιαλισµού, ο οποίος αποτέλεσε πηγή έµπνευσης και σηµείο αναφοράς για το κοµµουνιστικό κίνηµα του 20ού αιώνα.

Φρίντριχ Ένγκελς (Μπάρµεν 1820-Λονδίνο 1895)

Γόνος πλούσιας εβραϊκής οικογένειας, επίσης της Ρηνανίας, εγκαταστάθηκε το 1842 στο Μάντσεστερ, όπου και εργάστηκε στην οικογενειακή επιχείρηση. Στην Αγγλία είχε την ευκαιρία να µελετήσει τις συνθήκες εργασίας και διαβίωσης της εργατικής τάξης στην πιο προηγµένη βιοµηχανικά χώρα της εποχής. Συνδεόµενος µε µακρά και ισχυρή φιλία µε τον Μαρξ, ανέλαβε τη διαχείριση και δηµοσίευση του έργου του φίλου του µετά τον θάνατό του, το 1883.

Φερνάντο Βιθέντε (Μαδρίτη 1963)

Ζωγράφος, εικονογράφος και σκιτσογράφος. Ξεκίνησε να εργάζεται ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 στο περιοδικό Madriz. Σήµερα είναι τακτικός συνεργάτης του σαββατιάτικου πολιτιστικού περιοδικού Babelia της εφηµερίδας El Paίs. Τα έργα του διακρίνονται για το πολύ ιδιαίτερο προσωπικό ύφος τους. Μεταξύ άλλων έχει εικονογραφήσει γνωστά βιβλία, όπως την Αλίκη στη Xώρα των Θαυµάτων του Λιούις Κάρρολ, τα Ανεµοδαρµένα ύψη της Έµιλυ Μπροντέ, τον Δράκουλα του Μπραµ Στόκερ, αλλά και το Δέκα µέρες που συγκλόνι­σαν τον κόσµο του Τζον Ριντ.

Για το έργο του συνολικά, του έχει απονεµηθεί τρεις φορές τιµητική διάκριση από τη Society for News Design.

ΤΟ ΛΑΪΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΩΣ ΠΟΙΗΣΗ - ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ 
Συγγραφέας: MAX LUTHI
Μετάφραση: ΚΑΤΡΙΝΑΚΗ ΕΜΜΑΝΟΥΕΛΑ

Ο Ελβετός παραµυθιολόγος (κατεξοχήν του ευρωπαϊκού παραµυθιού) Max Luthi θεωρείται µεταξύ των σηµαντικότερων διεθνώς µελετητών της λαϊκής (προφορικής) ποίησης. Κορυφαίο έργο του αποτελεί το παρόν βιβλίο µε τον εύγλωττο τίτλο και κυρίως τον υπότιτλό του: Το λαϊκό παραµύθι ως ποίηση. Αισθητική και Ανθρωπολογία (1975). Με την αισθητική αναζητεί τη λογοτεχνική µορφή του παραµυθιού, µε την ανθρωπολογία την εικόνα του ανθρώπου και του κόσµου του. Παρατηρεί ότι, παρά τις αναρίθµητες παραλλαγές των διαφόρων αφηγήσεων, επανέρχεται σε αυτές πάντα όµοιος ένας ιδιαίτερος τύπος ανθρώπου. Πιστεύει εξάλλου ότι το ωραίο είναι το πρώτο και κύριο στο παραµύθι. Αλλά και η παρουσία του παραµυθιακού ήρωα και της ηρωίδας υπάρχει ισάξια δίπλα στην οµορφιά. Το ιδιαίτερα σηµαντικό είναι ότι και τα δύο αυτά µεγέθη πλάθονται χωρίς καµία προϋπολογισµένη σκοπιµότητα, αυθόρµητα, µόνο µε ό,τι άρεσε στους παραµυθάδες και ό,τι σκέφτονταν. Ανάλογα διαµορφωνόταν και ένας βαθύτερος στοχασµός. Για παράδειγµα, αναφέρει ο Luthi τη συµβολική ιδέα που επικρατεί απαρέγκλιτα στα λαϊκά παραµύθια ότι η οµορφιά είναι η εξωτερική όψη της καλοσύνης, η ασχήµια είναι η εξωτερική όψη της κακίας. Οι καλές ηρωίδες είναι εξ ορισµούόµορφες, οι κακές είναι άσχηµες. Στο βιβλίο δίνονται απαντήσεις για τα κύρια ζητήµατα που σχετίζονται µε το παραµύθι: αγριότητα, σύγκρουση καλού και κακού, η µορφή του ήρωα και της ηρωίδας, η έννοια του συµβόλου, το µοτίβο της µεταµόρφωσης κ.ά. Ένα ανεκτίµητο προσόν του βιβλίου έγκειται στον καθαρό λόγο του, µακριά από µια θεωρητικίζουσα γλώσσα, όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις.

Ο Max Luthi (1909-1991) θεωρείται κορυφαίος διεθνώς ερευνητής της ευρωπαϊκής λαϊκής λογοτεχνίας και ειδικότερα του παραμυθιού. 

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΣΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΜΑΣ

Συγγραφείς: HUBERT REEVES, YVES LANCELOT

Μετάφραση: ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ

Η θάλασσα µας είναι απαραίτητη!

Αυτά που µας έµαθε η επιστήµη σχετικά µε την προέλευση της θάλασσας, τη φύση της, τις κινήσεις της, τον ρόλο της στις κλιµατικές µεταβολές µάς αναγκάζουν να την αντιµετωπίσουµε ως την καρδιά ενός γενικού συστήµατος από το οποίο εξαρτάται η ισορροπία του πλανήτη. Για να εξετάσουµε το θέµα σε όλη του τη διάσταση, συνδυάσαµε τις γνώσεις και τις οπτικές µας: ο αστροφυσικός για να εξηγήσει τον ρόλο της θάλασσας στο ηλιακό σύστηµα και στο σύµπαν και ο ωκεανογράφος για να την παρατηρήσει από τη Γη και να βουτήξει στα απώτατα βάθη της.

Ο πλανήτης που θα κληροδοτήσουµε στα εγγόνια µας βρίσκεται σε εξαιρετικά ευάλωτη κατάσταση. Ξέρουν ότι θα αναγκαστούν να τον φροντίσουν. Θελήσαµε να κινήσουµε την περιέργειά τους. Θελήσαµε ακόµα να διατηρήσουν την ικανότητά τους να συναρπάζονται, κάτι που µε πολλή χαρά διαβάζουµε στη λάµψη των µατιών τους...

        H.R. - Y.L.

Ο Hubert Reeves (Μόντρεαλ 1932) είναι Kαναδός αστροφυσικός, γνωστός για τα βιβλία του εκλαϊκευµένης επιστήµης. Σπούδασε στο Μόντρεαλ και στη Νέα Υόρκη, ειδικεύτηκε στα ποζιτρόνια του υδρογόνου και του ηλίου, καθώς και στις θερµοπυρηνικές αντιδράσεις πυρήνων µέσου φωτός. Δίδαξε φυσική στο Πανεπιστήµιο του Μόντρεαλ και εργάστηκε ως σύµβουλος στη ΝΑΣΑ. Ζει στη Γαλλία. Ο αστεροειδής 9631 έχει πάρει το όνοµά του: Hubertreeves. Aπό τις Εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορεί επίσης το βιβλίο του Μιλώντας για το σύµπαν στα εγγόνια µου (2012).

Ο Γάλλος ωκεανογράφος Yves Lancelot (1938-2015) ανέπτυξε πλούσιο ερευνητικό έργο τόσο στη Γαλλία όσο και στις ΗΠΑ. Μεταξύ άλλων, διετέλεσε διευθυντής ερευνών στο CNRS και καθηγητής στο Πανεπιστήµιο Pierre et Marie Curie (Paris). Οργάνωσε και διηύθυνε πολλές ωκεανογραφικές αποστολές, τόσο στον Ατλαντικό όσο και στον Ειρηνικό, και δηµοσίευσε τα αποτελέσµατα των ερευνών του σε περισσότερα από εκατό επιστηµονικά άρθρα.

Τα οχτώ βουνά

Συγγραφέας: Πάολο Κονιέττι

Μετάφραση: Άννα Παπασταύρου

Ο Πιέτρο είναι ένα αγοράκι της πόλης, μοναχικό και λίγο κακότροπο. Η μητέρα του δουλεύει σ’ ένα γραφείο συμβουλευτικής οικογενειών στην περιφέρεια κι έχει ταλέντο στο να φορτώνεται τις ευθύνες των άλλων. Ο πατέρας είναι χημικός, τύπος σκοτεινός και γοητευτικός, που γυρίζει στο σπίτι κάθε βράδυ από τη δουλειά μες στα νεύρα. Τους γονείς του Πιέτρο τούς συνδέει ένα κοινό πάθος: γνωρίστηκαν στο βουνό, ερωτεύτηκαν στο βουνό και μάλιστα παντρεύτηκαν στα ριζά των Τριών Κορυφών του Λαβαρέντο. Το βουνό τούς ένωνε πάντα, ακόμα και στην τραγωδία, και τώρα ο επίπεδος ορίζοντας του Μιλάνου τούς γεμίζει θλίψη και νοσταλγία. Όταν ανακαλύπτουν το χωριουδάκι της Γκράνα, στα ριζά του Μόντε Ρόζα, νιώθουν πως βρίσκονται πια στο σωστό μέρος: ο Πιέτρο θα περάσει όλα του τα καλοκαίρια σ’ εκείνο τον τόπο που ήταν «κλεισμένος ψηλά από κορφές γκρίζες σαν το σίδερο και χαμηλά από έναν γκρεμό που εμπόδιζε την πρόσβαση», τον διασχίζει ωστόσο ένας χείμαρρος που γοητεύει τον Πιέτρο από την πρώτη στιγμή. Εκεί τον περιμένει ο Μπρούνο, με μαλλιά ξανθά και σβέρκο καψαλισμένο από τον ήλιο: έχει την ίδια ηλικία με τον Πιέτρο, όμως αυτός, αντί να κάνει διακοπές, πηγαίνει τα γελάδια στο βοσκοτόπι. Αρχίζουν έτσι τα καλοκαίρια εξερευνήσεων και ανακαλύψεων, ανάμεσα στα εγκαταλειμμένα σπίτια και στον μύλο, στα πιο κακοτράχαλα μονοπάτια. Είναι τα χρόνια όπου ο Πιέτρο αρχίζει τις πορείες με τον πατέρα του, «ό,τι πλησιέστερο σε εκπαίδευση πήρα ποτέ από εκείνον». Γιατί το βουνό είναι γνώση, είναι ένας γνήσιος τρόπος ν’ ανασαίνεις και θα είναι η πιο αληθινή του κληρονομιά: «Να τη, λοιπόν, η κληρονομιά μου: μια απόκρημνη πλαγιά, χιόνι, ένας σωρός λιθάρια, ένα πεύκο». Μια κληρονομιά που μετά από πολλά χρόνια θα τον ξαναφέρει κοντά στον Μπρούνο.

«Θα μπορούσα να πω πως άρχισα να γράφω αυτή την ιστορία όταν ήμουν μικρό παιδί, γιατί είναι μια ιστορία που μου ανήκει με τον τρόπο που μου ανήκουν και οι αναμνήσεις μου. Τα τελευταία χρόνια, όταν με ρωτούν για τι πράγμα μιλάει, απαντώ στερεότυπα: για δυο φίλους κι ένα βουνό. Ναι, ακριβώς γι’ αυτό μιλάει».

Π. Κ.

Ο Πάολο Κονιέττι (Μιλάνο, 1978) έχει γράψει τα Manuale per ragazze di successo (2004), Una cosa piccola che sta per esplodre (2007), Sofia si veste sempre di nero (2012) και A pesca nelle pozze più profonde (2014). Με θέμα τα βουνά έχει δημοσιεύσει το έργο Il ragazzo selvatico (Terre di mezzo, 2013). Είναι επιμελητής της ανθολογίας διηγημάτων New York Stories (Einaudi, 2015). Είναι ένας συγγραφέας από τους πιο αναγνωρισμένους από τους κριτικούς, αλλά και από τους αγαπημένους των αναγνωστών. Με τα Οχτώ βουνά (Le otto montagne, 2017), ένα βιβλίο γοητευτικό και ώριμο, που εξερευνά τις περιστασιακές αλλά ακλόνητες σχέσεις των ανθρώπων, τη δυνατότητά τους να μαθαίνουν και να αναζητούν τη θέση τους στη ζωή, o Κονιέττι κατέκτησε τον διεθνή εκδοτικό κόσμο. Το βιβλίο τιμήθηκε με το Premio Strega Giovani και με το Premio Strega, δυο βραβεία αφιερωμένα στα βουνά, όπως είπε ο ίδιος όπως και με τα Prix Medicis etranger (Γαλλία) και English Pen Translates Award.

ΕΛΛΑΔΑ 1453-1821: ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΑΙΩΝΕΣ
του David Brewer

O Βρετανός ιστορικός David Brewer αναλύει τις εξελίξεις στον ελληνικό χώρο από την Άλωση της Πόλης μέχρι την Επανάσταση του 1821, εστιάζοντας ιδιαίτερα στα χαρακτηριστικά εκείνα της οθωμανικής διοίκησης που αφορούσαν τον τρόπο ζωής των ελληνόφωνων χριστιανών κατοίκων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Πόσο ελεύθεροι ήταν οι Έλληνες;  Ήταν υπόδουλοι και, αν ναι, με ποια έννοια; Πόσο κοντά στην αλήθεια είναι διαδεδομένες αντιλήψεις σχετικά με θέματα όπως το παιδομάζωμα, οι εξισλαμισμοί, η δυσβάστακτη φορολογία, το κρυφό σχολειό; Ποιος ήταν ο ρόλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας την περίοδο αυτή;

«Το πολύτιμο αυτό βιβλίο, γραμμένο με έμπνευση, οξυδέρκεια και αίσθημα ηθικής ευθύνης, καλύπτει επτά σχεδόν αιώνες ελληνικής ζωής μέχρι τη δημιουργία του σύγχρονου ελληνικού ανεξάρτητου κράτους».

Roderick Beaton

«Το καλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει για την Τουρκοκρατία».

John Freely

Ο David Brewer σπούδασε κλασική φιλολογία και ιστορία στην Οξφόρδη και ασχολήθηκε με τη διδασκαλία και τη δημοσιογραφία πριν αφοσιωθεί στη μελέτη της ελληνικής ιστορίας. Έχει γράψει τα βιβλία Η φλόγα της ελευθερίας: Ο αγώνας των Ελλήνων για την ανεξαρτησία 1821-1833 (μτφρ. Τ. Σπερελάκη, Ενάλιος, 2004) και Ελλάδα, μια δεκαετία πολέμων: Κατοχή, Αντίσταση και εμφύλιος πόλεμος (υπό έκδοση από τις Εκδόσεις Πατάκη).

Για περισσότερα και καλύτερα βιβλία από τις Εκδόσεις Πατάκη εδώ, εδώ κι εδώ!