Ο τραγουδιστής Βασίλης Παπακωνσταντίνου και ο στιχουργός Οδυσσέας Ιωάννου, στενοί φίλοι και συνεργάτες εδώ και πολλά χρόνια, αποφάσισαν να κάνουν ένα καινούργιο δίσκο αναζητώντας μέσα από το διαδίκτυο τους συνθέτες. Μια ωραία και έξυπνη κίνηση, κατά την ταπεινή μου γνώμη, για δύο κυρίως λόγους: 1) Δίνουν την ευκαιρία σε κάποιους νέους δημιουργούς να βγούνε μπροστά και να παρουσιάσουν τη δουλειά τους σε μεγαλύτερο ακροατήριο και 2) Αυτοί οι νέοι συνθέτες ίσως δώσουν, με τη σειρά τους, την ευκαιρία στον Παπακωνσταντίνου να ερμηνεύσει ξανά ένα νέο και καλό ηχητικό-μουσικό (πέρα από το στιχουργικό) υλικό.
Κάτι που το έχει ανάγκη ο σημαντικός τραγουδιστής, μετά τις μέτριες προσπάθειές του ως συνθέτης τα τελευταία χρόνια.
Από τα δέκα τραγούδια του δίσκου, όλα σε στίχους του Ιωάννου, τα τρία έχουν ήδη μελοποιηθεί από τον τραγουδιστή και οι στίχοι των άλλων επτά τραγουδιών από τους συμμετέχοντες στον διαγωνισμό.
ΑΦΕΤΗΡΙΑ
Τί νομίζεις πως θα κάνεις άμα φύγεις
Τί φαντάζεσαι θα βρεις εκεί που πας
Πάντα πίσω στην αρχή θα καταλήγεις
Πάντα στο ίδιο το νερό θα ξεδιψάς
Ποιούς νομίζεις πως θα βρεις να σε γλιτώσουν
Ποιά φωτιά θ 'ανάψει για να ζεσταθείς
Πόσα ψέματα απ 'το ψέμα θα σε σώσουν
Αν δεν έχεις μια αλήθεια για να πεις
Όλα τα χαρτιά σου στο τραπέζι
κι όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά
Άσε το παιχνίδι να σε παίζει (R)
μην κρατάς τα φύλλα σου κλειστά
Πού ονειρεύεσαι να βρεις αυτό που ψάχνεις
Σε ποιά θάλασσα νομίζεις πως θα βγεις
Από πέτρα τα καράβια σου τα φτιάχνεις
Και με βράχους δεν ταξίδεψε κανείς
Τί νομίζεις πως θα κάνεις άμα φύγεις
Τί φαντάζεσαι θα βρεις εκεί που πας
Πάντα πίσω στην αρχή θα καταλήγεις
Πάντα στο ίδιο το νερό θα ξεδιψάς
Ποιούς νομίζεις πως θα βρεις να σε γλιτώσουν
Ποιά φωτιά θ 'ανάψει για να ζεσταθείς
Πόσα ψέματα απ 'το ψέμα θα σε σώσουν
Αν δεν έχεις μια αλήθεια για να πεις
Όλα τα χαρτιά σου στο τραπέζι
κι όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά
Άσε το παιχνίδι να σε παίζει (R)
μην κρατάς τα φύλλα σου κλειστά
Πού ονειρεύεσαι να βρεις αυτό που ψάχνεις
Σε ποιά θάλασσα νομίζεις πως θα βγεις
Από πέτρα τα καράβια σου τα φτιάχνεις
Και με βράχους δεν ταξίδεψε κανείς
Αυτούς τους στίχους μελοποίησε ο Κωνσταντίνος Κάλλιας. Ένας εξαίρετος νέος συνθέτης και έμπειρος μουσικός που ζει και εργάζεται στην όμορφη και ακριτική μας πόλη. Λίγα λόγια για τον ταλαντούχο δημιουργό που ήδη έχει δείξει εξαιρετικά δείγματα γραφής.
Ο Κωνσταντίνος Κάλλιας γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1977. Ξεκίνησε τις σπουδές του στο «Δημοτικό Ωδείο Αλεξανδρούπολης» απ’ όπου αποφοίτησε το 1998 με τα πτυχία Αρμονίας, Ενοργάνωσης και Αντίστιξης. Συνέχισε τις σπουδές του στο «Νέον Ωδείο Θεσσαλονίκης» απ’ όπου πήρε το πτυχίο κλαρινέτου με άριστα. Παράλληλα, συμμετέχει σε διάφορα συγκροτήματα της Θεσσαλονίκης και εμφανίζεται σε μουσικές σκηνές της πόλης. Το 2000 συνεργάζεται με τους Εmigre και συμμετέχει ως συνθέτης στην πρώτη τους δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Σήμερα» με το τραγούδι «Μικρές Χαρές».
Από το 1995 είναι μόνιμο μέλος της στρατιωτικής μουσικής.
Το 2003 μετατίθεται στη Νάπολη Ιταλίας ως μέλος της JFC Jazz Big Band, ως κλαρινετίστας - σαξοφωνίστας. Παράλληλα διευθύνει την concert band ως μαέστρος σε διεθνής επιτυχίες των Μάνου Χατζιδάκι και Μίκη Θεοδωράκη και εμφανίζεται σε πάνω από 200 συναυλίες σε όλη την Ιταλία, καθώς και σε Αγγλία, Κροατία, Σκόπια κ.ά.
Το 2006 επιστρέφει οριστικά στην Ελλάδα. Είναι παντρεμένος και έχει δυο αγοράκια.
Το 2008 συμμετέχει στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης, ως συνθέτης και στιχουργός, με το τραγούδι «Χίλια Χρόνια» και κερδίζει το τρίτο βραβείο. Ο τίτλος του τραγουδιού δίνει το όνομα και στο συγκρότημα που δημιούργησε με τους Δημήτρη Πατσαβούδη, Κώστα Ζώτο, Στέλιο Παντίρη, Βασίλη Παρωτίδη και Αλέξανδρο Καδόγλου. Το 2009 κυκλοφορούν το άλμπουμ «Φωτιά μου η αγάπη», ενώ ήδη έχουν συγκεντρώσει αρκετό υλικό για νέο δίσκο!
Σημαντική στιγμή στην πορεία του είναι η συνεργασία με το «Εθνολογικό Μουσείο Θράκης – Αγγελική Γιαννακίδου», όπου έχει γράψει μουσική για ντοκιμαντέρ που έγιναν υπό την αιγίδα του Ε.Μ.Θ., σε σκηνοθεσία Δέσποινας Πανταζή, όπως το περίφημο «Θράκη Αέναον Φως».
Παρακάτω μια σύντομη κουβέντα με τον Κωνσταντίνο Κάλλια που κάναμε κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ του Άρδα (καλοκαίρι 2010) όπου με το συγκρότημά του «Χίλια Χρόνια» (http://www.myspace.com/xiliaxronia) έκανε μια δυναμική και επιτυχημένη εμφάνιση…
Πώς είναι να παίζεις στον Άρδα;
Είναι μεγάλη μας τιμή να παίζουμε σ’ ένα τέτοιο φεστιβάλ που έχει γίνει θεσμός πλέον. Έχει ακουστεί σε όλη την Ελλάδα και για τον Έβρο είναι πολύ σημαντικό πράγμα. Η διοργάνωση είναι άρτια, συγχαρητήρια σε όλους τους ιθύνοντες που συνεχίζουν και διοργανώνουν το όμορφο αυτό φεστιβάλ και να τους ευχαριστήσουμε γιατί δίνουν βήμα και στα τοπικά συγκροτήματα και αυτό είναι σημαντικό. Πέρα από τα μεγάλα ονόματα που έρχονται και πρέπει να έρχονται, πρέπει να δίνουν βήμα στα τοπικά συγκροτήματα, γιατί και εμείς εδώ κάνουμε τον αγώνα μας, την προσπάθειά μας από την άκρη της Ελλάδας. Είναι μεγάλη εμπειρία να παίζουμε πριν και μετά από τέτοια μεγάλα ονόματα και σε τόσο πολύ κόσμο!
Πόσο δύσκολο είναι ένα τοπικό γκρουπ -με δισκογραφία όπως εσείς- να ακουστεί και πέρα από την περιοχή στην οποία κυρίως δραστηριοποιείστε;
Είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα γιατί όλοι έχουμε τις οικογένειές μας και τις δουλειές μας στην Αλεξανδρούπολη. Όταν κάναμε το cd μας δεν ήταν αυτός ο σκοπός μας, να κατέβουμε στην Αθήνα να κάνουμε καριέρα και να ζήσουμε από αυτό το πράγμα. Είμαστε επί της ουσίας ερασιτέχνες!
Εκτός και πέρα από το συγκρότημα όμως, εσύ Κώστα γράφεις και μουσική για τα σπουδαία ντοκιμαντέρ ιστορικού περιεχομένου που κάνει η Δέσποινα Πανταζή και η Αγγελική Γιαννακίδου για το «Εθνολογικό Μουσείο Θράκης». Πώς προέκυψε αυτή η ιστορία και πως έζησες αυτή την εμπειρία;
Για μένα ήταν μια έκπληξη! Μου έδωσαν την ευκαιρία να ανακαλύψω ένα άλλο μέρος του εαυτού μου που το είχα ανεξερεύνητο. Εγώ πολλά χρόνια τώρα γράφω τραγούδια, αλλά με αυτή την πρόταση ανακάλυψα πως έχω να δώσω περισσότερα πράγματα σ’ αυτό και έτσι κάναμε μια σειρά ντοκιμαντέρ για το «Εθνολογικό Μουσείο Θράκης» τα οποία μέχρι τώρα έχουν πάρει πολύ καλές κριτικές! Ελπίζω να συνεχιστεί αυτή η ιστορία, είναι μια όμορφη εμπειρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου