Η Άννα Λινάρδου γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1984 στη Λάρισα, όπου και άρχισε τις μουσικές σπουδές της στο Δημοτικό Ωδείο της πόλης (κλασσική κιθάρα, μονωδία). Το 2002 μετακόμισε στην Αθήνα για να φοιτήσει στο «Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο», απ’ όπου πήρε το δίπλωμα του πολιτικού μηχανικού το 2008. Παράλληλα, συνέχιζε τις σπουδές της στη σύγχρονη φωνητική με δασκάλα την Αρετή Τοπουζίδη.
Η πρώτη της εμφάνιση ήταν το 2008 στο πλευρό του Μανώλη Λιδάκη, στις χειμερινές παραστάσεις του στην Αθήνα, αλλά και στις καλοκαιρινές του εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα το 2008 και το 2009.
Το καλοκαίρι του 2008 συμμετείχε στο Φεστιβάλ του Δήμου Βύρωνα, σε συνεργασία με τον Κώστα Θωμαΐδη, ενώ την επόμενη χρονιά ηχογράφησε με το Θάνο Μικρούτσικο το ανέκδοτο, ως τότε, τραγούδι του «Έφυγες Αγέρας», σε ποίηση Ευριπίδη Νεγρεπόντη, που συμπεριλήφθηκε στο cd του "Ανέκδοτα τραγούδια" (2009).
Την ίδια χρονιά άρχισε η συνεργασία της με το Μίλτο Πασχαλίδη, η οποία συνεχίστηκε έως και την άνοιξη του 2010, με συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και την Αθήνα.
Στο ίδιο διάστημα, τραγούδησε σε συναυλίες με το δίδυμο των κιθαριστών AnimaCorda, Γιώργου Μπεχλιβάνογλου και Μιχάλη Μπρούζου.
To 2010 συμμετείχε στο δίσκο «Η Εποχή της Αγάπης 2» του Μάνου Χατζιδάκι, με το Μάριο Φραγκούλη και το μουσικό σύνολο «Μάνος Χατζιδάκις», ερμηνεύοντας τα τραγούδια «Μια πόλη μαγική» μαζί με το Μάριο Φραγκούλη και «Τριαντάφυλλο στο στήθος».
Το Σεπτέμβριο του 2010, τραγούδησε ως solist, στην παράσταση "Η εποχή της αγάπης", με τον Μάριο Φραγκούλη και το μουσικό σύνολο "Μάνος Χατζιδάκις" στο Ηρώδειο και στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.
Την ίδια χρονιά συμμετείχε στο αφιέρωμα του Φεστιβάλ Δήμου Βύρωνα στον ποιητή Νίκο Καββαδία, με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων από τη γέννηση του.
Το 2011 ο Θάνος Μικρούτσικος την επιλέγει ως συνεργάτιδά του για τις καλοκαιρινές του συναυλίες με τον Χρήστο Θηβαίο, αλλά και για την παράστασή του "Ταξιδεύοντας με το Σταυρό του Νότου" που θα πραγματοποιηθεί το Δεκέμβριο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Η πρώτη της εμφάνιση ήταν το 2008 στο πλευρό του Μανώλη Λιδάκη, στις χειμερινές παραστάσεις του στην Αθήνα, αλλά και στις καλοκαιρινές του εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα το 2008 και το 2009.
Το καλοκαίρι του 2008 συμμετείχε στο Φεστιβάλ του Δήμου Βύρωνα, σε συνεργασία με τον Κώστα Θωμαΐδη, ενώ την επόμενη χρονιά ηχογράφησε με το Θάνο Μικρούτσικο το ανέκδοτο, ως τότε, τραγούδι του «Έφυγες Αγέρας», σε ποίηση Ευριπίδη Νεγρεπόντη, που συμπεριλήφθηκε στο cd του "Ανέκδοτα τραγούδια" (2009).
Την ίδια χρονιά άρχισε η συνεργασία της με το Μίλτο Πασχαλίδη, η οποία συνεχίστηκε έως και την άνοιξη του 2010, με συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και την Αθήνα.
Στο ίδιο διάστημα, τραγούδησε σε συναυλίες με το δίδυμο των κιθαριστών AnimaCorda, Γιώργου Μπεχλιβάνογλου και Μιχάλη Μπρούζου.
To 2010 συμμετείχε στο δίσκο «Η Εποχή της Αγάπης 2» του Μάνου Χατζιδάκι, με το Μάριο Φραγκούλη και το μουσικό σύνολο «Μάνος Χατζιδάκις», ερμηνεύοντας τα τραγούδια «Μια πόλη μαγική» μαζί με το Μάριο Φραγκούλη και «Τριαντάφυλλο στο στήθος».
Το Σεπτέμβριο του 2010, τραγούδησε ως solist, στην παράσταση "Η εποχή της αγάπης", με τον Μάριο Φραγκούλη και το μουσικό σύνολο "Μάνος Χατζιδάκις" στο Ηρώδειο και στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.
Την ίδια χρονιά συμμετείχε στο αφιέρωμα του Φεστιβάλ Δήμου Βύρωνα στον ποιητή Νίκο Καββαδία, με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων από τη γέννηση του.
Το 2011 ο Θάνος Μικρούτσικος την επιλέγει ως συνεργάτιδά του για τις καλοκαιρινές του συναυλίες με τον Χρήστο Θηβαίο, αλλά και για την παράστασή του "Ταξιδεύοντας με το Σταυρό του Νότου" που θα πραγματοποιηθεί το Δεκέμβριο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Άννα καλησπέρα και καλώς ήλθες στον Ορφέα. Ας ξεκινήσουμε με λίγα λόγια για σένα. Πες μας πού γεννήθηκες, πού μεγάλωσες και ποια ήταν τα πρώτα σου μουσικά ακούσματα;
Άννα Λινάρδου: Καλησπέρα Θεοδόση! Ευχαριστώ πολύ τον Ορφέα κι εσένα για τη φιλοξενία! Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Λάρισα, όπου και έμεινα μέχρι τα 18 μου, μέχρι δηλαδή να φύγω για σπουδές. Τα πρώτα μου μουσικά ακούσματα ήταν μάλλον ετερογενή... Θυμάμαι ως μόνιμο ηχητικό background στο σπίτι του παππού μου, δημοτικά τραγούδια. Απ’ την άλλη, παρακολουθούσα mtv με θρησκευτική ευλάβεια και άκουγα ό,τι έπαιζε! Ελληνική μουσική – πέραν των pop hits της δεκαετίας του ‘80 και των αναγκαστικών ακροάσεων λαϊκών σε οικογενειακές συναντήσεις – άρχισα να ακούω στο γυμνάσιο, μέσω κυρίως των τραγουδοποιών και του ρεμπέτικου... Πάντως σύμφωνα με μαρτυρία της μητέρας μου, την οποία θεωρώ μάλλον έγκυρη, το πρώτο τραγούδι που είπα ήταν το «Αααααααααχ Ευλαμπία»!
Άννα Λινάρδου: Καλησπέρα Θεοδόση! Ευχαριστώ πολύ τον Ορφέα κι εσένα για τη φιλοξενία! Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Λάρισα, όπου και έμεινα μέχρι τα 18 μου, μέχρι δηλαδή να φύγω για σπουδές. Τα πρώτα μου μουσικά ακούσματα ήταν μάλλον ετερογενή... Θυμάμαι ως μόνιμο ηχητικό background στο σπίτι του παππού μου, δημοτικά τραγούδια. Απ’ την άλλη, παρακολουθούσα mtv με θρησκευτική ευλάβεια και άκουγα ό,τι έπαιζε! Ελληνική μουσική – πέραν των pop hits της δεκαετίας του ‘80 και των αναγκαστικών ακροάσεων λαϊκών σε οικογενειακές συναντήσεις – άρχισα να ακούω στο γυμνάσιο, μέσω κυρίως των τραγουδοποιών και του ρεμπέτικου... Πάντως σύμφωνα με μαρτυρία της μητέρας μου, την οποία θεωρώ μάλλον έγκυρη, το πρώτο τραγούδι που είπα ήταν το «Αααααααααχ Ευλαμπία»!
Πότε και πως αποφάσισες να ασχοληθείς με τη μουσική και το τραγούδι; Τί ήταν αυτό που σε τράβηξε στη μουσική και είπες: “Αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου”.
Α.Λ.: Ποτέ δεν πήρα τέτοια απόφαση...! Απλώς συνέβη. Όπως σου είπα ήταν εξαιρετικά ετερογενή τα ακούσματά μου. Παράλληλα όμως ήθελα να τραγουδάω ό,τι ακούω! Αυτό ήταν το αγαπημένο μου παιδικό παιχνίδι. Και δεν ήθελα να τραγουδάω όπως όπως, ήθελα να είμαι καθόλα συνεπής και στον «ήχο» της κάθε τραγουδίστριας! Αυτός ήταν ο στόχος του παιχνιδιού! Με γοήτευε δηλαδή πάρα πολύ το ότι η ανθρώπινη φωνή είναι ένα όργανο με πολλές ακουστικές «εκδοχές». Ερχόμενη δε στο παιχνίδι μου αυτό αντιμέτωπη με αναπόφευκτες τεχνικές δυσκολίες, προσπαθούσα να εξιχνιάσω το μυστήριο: Τι το διαφορετικό κάνει η Aretha Franklin π.χ. και καταφέρνει να τραγουδάει σε περιοχές όπου τραγουδιστές άλλων μουσικών ειδών δε μπορούν να τραγουδήσουν χωρίς να ακουστούν αναγκαστικά πιο «μαλακοί» ή πιο «κλασσικοί»; Τέτοιου είδους ερωτήματα με βασάνιζαν από την ευαίσθητη ηλικία των εφτά! Μέσα στη διαδικασία του παιχνιδιού αυτού που συνεχίζεται ως και σήμερα, κάποια ερωτήματα απαντήθηκαν, ανέκυψαν καινούρια και κάπως έτσι πάει το πράγμα... Δεν έχω πει δηλαδή ποτέ «Αυτό θα κάνω στη ζωή μου!», απλώς η μουσική παραμένει το αγαπημένο μου παιχνίδι που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δεν έχει πάψει να με απασχολεί...
Α.Λ.: Ποτέ δεν πήρα τέτοια απόφαση...! Απλώς συνέβη. Όπως σου είπα ήταν εξαιρετικά ετερογενή τα ακούσματά μου. Παράλληλα όμως ήθελα να τραγουδάω ό,τι ακούω! Αυτό ήταν το αγαπημένο μου παιδικό παιχνίδι. Και δεν ήθελα να τραγουδάω όπως όπως, ήθελα να είμαι καθόλα συνεπής και στον «ήχο» της κάθε τραγουδίστριας! Αυτός ήταν ο στόχος του παιχνιδιού! Με γοήτευε δηλαδή πάρα πολύ το ότι η ανθρώπινη φωνή είναι ένα όργανο με πολλές ακουστικές «εκδοχές». Ερχόμενη δε στο παιχνίδι μου αυτό αντιμέτωπη με αναπόφευκτες τεχνικές δυσκολίες, προσπαθούσα να εξιχνιάσω το μυστήριο: Τι το διαφορετικό κάνει η Aretha Franklin π.χ. και καταφέρνει να τραγουδάει σε περιοχές όπου τραγουδιστές άλλων μουσικών ειδών δε μπορούν να τραγουδήσουν χωρίς να ακουστούν αναγκαστικά πιο «μαλακοί» ή πιο «κλασσικοί»; Τέτοιου είδους ερωτήματα με βασάνιζαν από την ευαίσθητη ηλικία των εφτά! Μέσα στη διαδικασία του παιχνιδιού αυτού που συνεχίζεται ως και σήμερα, κάποια ερωτήματα απαντήθηκαν, ανέκυψαν καινούρια και κάπως έτσι πάει το πράγμα... Δεν έχω πει δηλαδή ποτέ «Αυτό θα κάνω στη ζωή μου!», απλώς η μουσική παραμένει το αγαπημένο μου παιχνίδι που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δεν έχει πάψει να με απασχολεί...
Έχεις εξαιρετικές live συνεργασίες στο βιογραφικό σου. Τι έχεις κερδίσει, τι έχεις πάρει από τον καθένα; Ποιες στιγμές ξεχωρίζεις;
Α.Λ. : Οι live συνεργασίες μου μέχρι στιγμής ήταν πράγματι όλες πολύ ενδιαφέρουσες. Η πρώτη ήταν με το Μανώλη Λιδάκη. Είναι νομίζω η σπουδαιότερη αντρική φωνή της γενιάς του! Κι ενώ είναι ένας εξαιρετικά στιβαρός τραγουδιστής, έχει το χάρισμα να «εξευγενίζει» ακόμα και το πιο «βαρύ» λαϊκό τραγούδι. Αυτό είναι ένα ερμηνευτικό χαρακτηριστικό που θαύμασα και το έχω κρατήσει από κείνον. Από τη συνεργασία μου με τον Μίλτο Πασχαλίδη, κατάλαβα πως πέρα από το μουσικό και ερμηνευτικό κομμάτι, ένας τραγουδιστής πρέπει να ψάξει και, τον δικό του, μοναδικό τρόπο να επικοινωνεί και να «περνάει κάτω» αυτό που κάνει... Η συνεργασία μου με τον Μάριο Φραγκούλη και το Μουσικό Σύνολο «Μάνος Χατζιδάκις» στις παραστάσεις του Ηρωδείου και του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης ήταν σίγουρα πολύ ξεχωριστή στιγμή! Ήταν μεγάλη τιμή για μένα να βρίσκομαι επί σκηνής με αυτούς τους σπουδαίους μουσικούς, συνεργάτες του Μάνου Χατζιδάκι, τον κ. Νίκο Γκίνο, τον κ. Σωκράτη Άνθη, την κ. Στέλλα Κυπραίου, την κ. Στέλλα Γαδέδη, τον κ. Ρενάτο Ρίπο, αλλά και τους νεότερους, εξαιρετικούς μουσικούς του συνόλου. Υπήρχε μια «ιερή» ατμόσφαιρα σ’ αυτές τις συναυλίες που δεν είχα ξαναζήσει... Πέρα όμως από τις συναυλίες, νιώθω πολύ τυχερή και για την ευκαιρία που είχα να μελετήσω υπό την καθοδήγηση ανθρώπων που γνωρίζουν πολύ καλά τον «χατζιδακικό κώδικα» και να μάθω από αυτούς. Έχω πολλά ακόμα να μάθω, βέβαια.... Όσο για το Μάριο, αυτό που κέρδισα ήταν η ευχάριστη έκπληξη, όταν διαπίστωσα πως ένα «τρομακτικό» βιογραφικό σαν το δικό του, μπορεί να συνοδεύει έναν τόσο πρόσχαρο και προσηνή άνθρωπο! Πολύ ξεχωριστή για μένα είναι και η συνεργασία μου με τον Θάνο Μικρούτσικο! Χάρις σε εκείνον, προσέγγισα και μελέτησα τραγούδια που ενδεχομένως, χωρίς τη δική του προτροπή, να μην άγγιζα, θεωρώντας πως δε βρίσκονται εντός του προνομιακού μου χώρου... Αυτή η τολμηρή άσκηση ύφους όμως, με κεντρικό άξονα τη Μαρία Δημητριάδη, μου φανέρωσε καινούρια ερμηνευτικά εργαλεία που διευρύνουν το χώρο αυτό και που θέλω να μάθω να τα χειρίζομαι...
Ποια είναι η δισκογραφική σου παρουσία μέχρι στιγμής; Είναι στα άμεσα σχέδιά σου ένας προσωπικός δίσκος;
Α.Λ. : Μέχρι στιγμής έχω συμμετάσχει σε δύο δίσκους. Ο πρώτος ήταν του Θάνου Μικρούτσικου με τίτλο «Ανέκδοτα τραγούδια». Επρόκειτο για μελοποιημένα ποιήματα που κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά στο πλαίσιο ενός αφιερώματος που του έκανε η Ελευθεροτυπία. Εκεί είπα το «Έφυγες αγέρας» του Ευρυπίδη Νεγρεπόντη. Ο δεύτερος ήταν η «Εποχή της Αγάπης 2» του Μάνου Χατζιδάκι, με τον Μάριο Φραγκούλη και το Μουσικό Σύνολο Μάνος Χατζιδάκις. Εκεί τραγούδησα το «Τριαντάφυλλο στο στήθος» και το «Μια πόλη μαγική» μαζί με τον Μάριο. Τα άμεσα σχέδιά μου περιλαμβάνουν μόνο πολλές συναυλίες! Αν, εν τω μεταξύ, υπάρξει υλικό που θα αισθανθώ «δικό μου», τότε ίσως υπάρξει και προσωπική δισκογραφία...
Νομίζεις πως η δισκογραφία στη χώρα μας έχει παρόν και μέλλον; Κι αν ναι, κάτω από ποιες προϋποθέσεις; Τι είναι αυτό που θα ήθελες ως νέος καλλιτέχνης να βρεις σε μία δισκογραφική εταιρία;
Α.Λ. : Μέχρι στιγμής έχω συμμετάσχει σε δύο δίσκους. Ο πρώτος ήταν του Θάνου Μικρούτσικου με τίτλο «Ανέκδοτα τραγούδια». Επρόκειτο για μελοποιημένα ποιήματα που κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά στο πλαίσιο ενός αφιερώματος που του έκανε η Ελευθεροτυπία. Εκεί είπα το «Έφυγες αγέρας» του Ευρυπίδη Νεγρεπόντη. Ο δεύτερος ήταν η «Εποχή της Αγάπης 2» του Μάνου Χατζιδάκι, με τον Μάριο Φραγκούλη και το Μουσικό Σύνολο Μάνος Χατζιδάκις. Εκεί τραγούδησα το «Τριαντάφυλλο στο στήθος» και το «Μια πόλη μαγική» μαζί με τον Μάριο. Τα άμεσα σχέδιά μου περιλαμβάνουν μόνο πολλές συναυλίες! Αν, εν τω μεταξύ, υπάρξει υλικό που θα αισθανθώ «δικό μου», τότε ίσως υπάρξει και προσωπική δισκογραφία...
Νομίζεις πως η δισκογραφία στη χώρα μας έχει παρόν και μέλλον; Κι αν ναι, κάτω από ποιες προϋποθέσεις; Τι είναι αυτό που θα ήθελες ως νέος καλλιτέχνης να βρεις σε μία δισκογραφική εταιρία;
Α.Λ.: Το cd πλέον λειτουργεί περισσότερο ως «καταγραφή» νέου υλικού, παρά ως κύριος τρόπος διακίνησής του. Η πλήρης κατάρρευσή του ως εμπορικού προϊόντος δε, αποτρέπει τις εταιρίες από τη χρηματοδότησή του. Πέρα από το θέμα της χρηματοδότησης όμως, η παραγωγή μουσικής χρειάζεται ομαδική δουλειά. Κάθε νέος μουσικός, δημιουργός, ερμηνευτής, δε μπορεί να υπάρξει αν δε βρει τη δημιουργική του ομάδα και σ’ αυτή τη διαδικασία δε μπορεί πια να τον βοηθήσει ο μηχανισμός κάποιας εταιρίας... Πρέπει λοιπόν να βρει την ομάδα του μέσω συνεργασιών και πειραματισμών. Για όλους αυτούς τους λόγους, εκτιμώ ότι τα επόμενα χρόνια η δισκογραφία θα είναι η κατάληξη της μουσικής εκείνων των δημιουργικών ομάδων που θα έχουν ζυμωθεί μέσα από τα live και θα έχουν αποδείξει εκεί την ανάγκη καταγραφής του υλικού τους.
Με το διαδίκτυο τα καταφέρνεις; Πιστεύεις πως είναι μια διέξοδος για τους νέους καλλιτέχνες; Πώς βλέπεις γενικότερα το ρόλο του διαδικτύου στη μουσική;
Α.Λ. : Ως προς τη διακίνηση της μουσικής, είναι η κυριότερη διέξοδος σήμερα. Βέβαια, είναι τόσα τα καινούρια πράγματα που αναρτώνται που, αν δεν έχεις μία κατεύθυνση στην αναζήτησή σου, χάνεσαι σε τεράστια θάλασσα πληροφορίας... Προσωπικά, το χρησιμοποιώ πολύ συχνά, μέχρι στιγμής όμως σχεδόν αποκλειστικά ως ακροάτρια.
Με το διαδίκτυο τα καταφέρνεις; Πιστεύεις πως είναι μια διέξοδος για τους νέους καλλιτέχνες; Πώς βλέπεις γενικότερα το ρόλο του διαδικτύου στη μουσική;
Α.Λ. : Ως προς τη διακίνηση της μουσικής, είναι η κυριότερη διέξοδος σήμερα. Βέβαια, είναι τόσα τα καινούρια πράγματα που αναρτώνται που, αν δεν έχεις μία κατεύθυνση στην αναζήτησή σου, χάνεσαι σε τεράστια θάλασσα πληροφορίας... Προσωπικά, το χρησιμοποιώ πολύ συχνά, μέχρι στιγμής όμως σχεδόν αποκλειστικά ως ακροάτρια.
Παίζεις και κιθάρα αν δε κάνω λάθος. Έχεις προσπαθήσει να γράψεις τραγούδια; Είναι κάτι που θα ήθελες να κάνεις στο μέλλον;
Α.Λ. : Ναι, έχω κάνει κλασσική κιθάρα, και τη βασική θεωρία και κλασσική αρμονία. Τραγούδια δεν έχω γράψει, όχι! Δεν έχω αισθανθεί την εσωτερική ανάγκη να το κάνω, οπότε το αποτέλεσμα δε θα ήταν ειλικρινές... Στο μέλλον, ποιος ξέρει...;
Α.Λ. : Ναι, έχω κάνει κλασσική κιθάρα, και τη βασική θεωρία και κλασσική αρμονία. Τραγούδια δεν έχω γράψει, όχι! Δεν έχω αισθανθεί την εσωτερική ανάγκη να το κάνω, οπότε το αποτέλεσμα δε θα ήταν ειλικρινές... Στο μέλλον, ποιος ξέρει...;
Ποιες είναι οι αγαπημένες σου Ελληνίδες -και όχι μόνο- τραγουδίστριες; Ποιες είχες ως πρότυπο από μικρή;
Α.Λ. : Οι αγαπημένες μου είναι η Ρόζα Εσκενάζυ, η Φλέρυ Νταντωνάκη, η Μαρία Δημητριάδη, η Έλλη Πασπαλά, η Σαββίνα Γιαννάτου... η Ella Fitzgerald, η Joni Mitchell, η Bjork, η Sussan Deyhim, η Girija Devi... Ωστόσο καμία από αυτές δε γνώριζα από μικρή... Και συνεχώς ανακαλύπτω κι άλλες....
Α.Λ. : Οι αγαπημένες μου είναι η Ρόζα Εσκενάζυ, η Φλέρυ Νταντωνάκη, η Μαρία Δημητριάδη, η Έλλη Πασπαλά, η Σαββίνα Γιαννάτου... η Ella Fitzgerald, η Joni Mitchell, η Bjork, η Sussan Deyhim, η Girija Devi... Ωστόσο καμία από αυτές δε γνώριζα από μικρή... Και συνεχώς ανακαλύπτω κι άλλες....
Α.Λ.: Δεν ξέρω αν είναι πλεονέκτημα ή μειονέκτημα αυτό, πάντως γενικό χαρακτηριστικό είναι η πολυσυλλεκτικότητα των ακουσμάτων. Το στοίχημα είναι αν θα καταφέρουμε να φτιάξουμε από όλα αυτά τα ετερογενή κομμάτια μας κάτι καινούριο, τόσο από πλευράς «ήχου», όσο και λόγου. Αυτό απαιτεί δουλειά, πειραματισμό, συλλογικότητα και μουσική εξωστρέφεια. Η συγκυρία ωστόσο στην οποία ζούμε είναι εξαιρετικά πιεστική και δεν ξέρω πόσο θα μας αφήσει να «παίξουμε»...
Πως βλέπεις γενικά, τόσο τη μουσική σκηνή της πατρίδας μας, τους καλλιτέχνες δηλαδή, όσο και το παρόν και το μέλλον του τραγουδιού; Ξεχωρίζεις ιδιαίτερα κάποιους;
Πως βλέπεις γενικά, τόσο τη μουσική σκηνή της πατρίδας μας, τους καλλιτέχνες δηλαδή, όσο και το παρόν και το μέλλον του τραγουδιού; Ξεχωρίζεις ιδιαίτερα κάποιους;
Α.Λ.: Τη βλέπω ζωηρή και ενθουσιώδη, ειδικά όσον αφορά το νέο αίμα... Ανακαλύπτω συνεχώς πολύ ωραία projects από εξαιρετικούς νέους μουσικούς. Και νομίζω πως σιγά σιγά αρχίζει να αποκαθίσταται κι αυτή η παρεξήγηση στη χώρα μας που ταύτιζε όλη τη μουσική με το τραγούδι και που έτσι, στερούσε κι από το ίδιο χώρο αναζωογόνησης... Όσο για το μέλλον, η μουσική νομίζω θα τα πάει μια χαρά! Δε έχει ανάγκη κανέναν, εμείς την έχουμε ανάγκη!
Σε φοβίζει το αύριο σαν καλλιτέχνη και σαν άνθρωπο;
Α.Λ.: Επειδή το «καλλιτέχνης» σηκώνει κουβέντα, επίτρεψέ μου να απαντήσω με τη δεύτερη ιδιότητα... Με φοβίζει πάρα πολύ η ανεξάντλητη ευρηματικότητα του ανθρώπου στην καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και στην προσπάθεια εξουσιασμού των συνανθρώπων του...
Σε 30 ή 40 χρόνια... όταν κοιτάξεις πίσω σου και κάνεις έναν απολογισμό της πορείας σου στο ελληνικό τραγούδι... τι θα ήθελες να δεις;
Α.Λ.: Δε μπορώ να προβάλλω τον εαυτό μου σε τόσο μακρινό χρόνο... Ούτε να σκεφτώ κάποια πορεία... Επιθυμώ τα πεπραγμένα μου να είναι ειλικρινείς εκφράσεις των συναισθημάτων και των πεποιθήσεών μου, σε κάθε φάσης της ζωής μου, και έτσι σε 30-40 χρόνια να μπορώ να πω πως έχω ζήσει μια γεμάτη ζωή. Το τι ρόλο θα παίξει η μουσική σ’ αυτήν, δε μπορώ να το προεξοφλήσω.
Α.Λ.: Επειδή το «καλλιτέχνης» σηκώνει κουβέντα, επίτρεψέ μου να απαντήσω με τη δεύτερη ιδιότητα... Με φοβίζει πάρα πολύ η ανεξάντλητη ευρηματικότητα του ανθρώπου στην καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και στην προσπάθεια εξουσιασμού των συνανθρώπων του...
Σε 30 ή 40 χρόνια... όταν κοιτάξεις πίσω σου και κάνεις έναν απολογισμό της πορείας σου στο ελληνικό τραγούδι... τι θα ήθελες να δεις;
Α.Λ.: Δε μπορώ να προβάλλω τον εαυτό μου σε τόσο μακρινό χρόνο... Ούτε να σκεφτώ κάποια πορεία... Επιθυμώ τα πεπραγμένα μου να είναι ειλικρινείς εκφράσεις των συναισθημάτων και των πεποιθήσεών μου, σε κάθε φάσης της ζωής μου, και έτσι σε 30-40 χρόνια να μπορώ να πω πως έχω ζήσει μια γεμάτη ζωή. Το τι ρόλο θα παίξει η μουσική σ’ αυτήν, δε μπορώ να το προεξοφλήσω.
Ποιο τραγούδι από τα παλιά θα ήθελες να ερμηνεύσεις σε πρώτη εκτέλεση και γιατί;
Α.Λ.: Δε ζηλεύω τόσο τις πρώτες εκτελέσεις, όσο τις συγκυρίες και τις παρέες που γέννησαν ωραία τραγούδια...
Ο επίλογος σ’ εσένα Άννα. Τι είναι αυτό που θα εκφράσεις με το λόγο σου στους αναγνώστες;
Α.Λ.: Διάβασα κάτι πρόσφατα και μου άρεσε... “Η ζωή δεν είναι ποτέ ούτε τόσο όμορφη ούτε τόσο άσχημη όσο τη φανταζόμαστε. Είναι όμως το μόνο που
έχουμε!”.... Να είστε καλά!
Α.Λ.: Διάβασα κάτι πρόσφατα και μου άρεσε... “Η ζωή δεν είναι ποτέ ούτε τόσο όμορφη ούτε τόσο άσχημη όσο τη φανταζόμαστε. Είναι όμως το μόνο που
έχουμε!”.... Να είστε καλά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου