Ο Σάκης Τσιλίκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αλεξανδρούπολη. Σπούδασε Μουσική και Θέατρο στη Θεσσαλονίκη. Δημιουργικός και δραστήριος από θέση, ασχολείται με όλες τις μορφές Τέχνης και Επικοινωνίας. Διδάσκει στη Δραματική Σχολή του «Θεάτρου των Αλλαγών». Ως μουσικός έχει πάνω από είκοσι δίσκους, καθώς και πολλά cd με μουσική και τραγούδια για τα παιδιά. Έχει μελοποιήσει πολλούς ποιητές, όπως: Ρίτσο, Ελύτη, Πρεβέρ, Μαγιακόφσκι κ.ά. Επίσης, στάθηκε στο πλευρό πολλών νέων καλλιτεχνών, από ιδεολογία, όπως λέει ο ίδιος. Έχει συνεργαστεί σε μουσικές σκηνές και σε περιοδείες με πολλούς Έλληνες τραγουδιστές και μουσικούς.
Σημαντική είναι η πορεία του ιδιαίτερα στο Θέατρο. Ο ίδιος θεωρεί πως προέρχεται από αυτό. Έχει συνεργαστεί με μεγάλους ηθοποιούς, όπως: Κατράκης, Βέγγος, Βλαχοπούλου κ.ά. Συνεργάστηκε με το «Κ.Θ.Β.Ε.» και με το «Εθνικό Θέατρο», ενώ έχει γράψει τη μουσική σε πάνω από 300 παραστάσεις.
Από το 1975 και μετά συνεργάζεται με την κρατική τηλεόραση και με όλα τα ιδιωτικά κανάλια. Έγραψε τη μουσική σε πάνω από 20 σήριαλ, όπως: «Βεγγαλικά», «Γιάννης και Μαρία», «Συμμαθήτριες», «Καλημέρα ζωή», «Θα σε δω στο πλοίο». Εμφανίστηκε δε ως παρουσιαστής εκπομπών με πολιτιστικό περιεχόμενο.
Υπήρξε συνεργάτης όλων των προγραμμάτων της ΕΡΤ (Πρώτο, Δεύτερο & Τρίτο Πρόγραμμα) και πολλών άλλων ραδιοφώνων της Αττικής.
Συνεργάστηκε με περιοδικά και εφημερίδες, όπως «Τηλέραμα» και στο περιοδικό «Έξοδος» ως κριτικός θεάτρου. Επίσης, τα περιοδικά «Άουτ», «Ντίβα», «01», «Μουσικό καφέ», φιλοξένησαν κείμενά του. Τέλος, έκανε κριτική μουσικής στις εφημερίδες «Παρόν» και «Αθηναϊκή».
Τον Οκτώβριο του 2007 κυκλοφόρησε το βιβλίο-θεατρικό έργο «Το Ουρλιαχτό του Έρωτα» από τις «Εκδόσεις Δρόμων».
Πριν λίγες μέρες βρεθήκαμε σ’ ένα καφέ της Αλεξανδρούπολης για μια απλή κουβέντα, την οποία και σας παρουσιάζουμε παρακάτω.
Σάκη να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ποια ήταν η πρώτη σου επαφή με τη μουσική και το τραγούδι;
Σάκης Τσιλίκης: Γεννήθηκα και μεγάλωσα σ’ ένα σπίτι όπου υπήρχε μουσική. Ο πατέρας μου έπαιζε κιθάρα. Στη γειτονιά μας υπήρχε ένα τζουκ μποξ που έπαιζε Στέλιο Καζαντζίδη και όλα τα λαϊκά τραγούδια του ΄50 και του ΄60. Μεγαλώναμε με τον Καζαντζίδη χωρίς να καταλαβαίνουμε τότε τη μεγάλη του αξία. Οι νέοι εκείνης της εποχής όμως ακούγαμε και τη ροκ μουσική που ερχόταν από την Αμερική και την Αγγλία. Από τη μια ο Στέλιος λοιπόν και από την άλλη οι Μπιτλς! Αυτό ήταν ένα σοφό πάντρεμα που εγώ ποτέ δεν απέρριψα, ποτέ δεν αρνήθηκα, όπως άλλοι νεόπλουτοι και μαλάκες. Προσπάθησα αργότερα ως συνθέτης, με βάση όλα αυτά τα ακούσματα που είχα από παιδί, να συνδυάσω την Ανατολή και τη Δύση στη μουσική μου.
Είχες και ένα συγκρότημα στα εφηβικά σου χρόνια (μέσα του ΄60) αν δε κάνω λάθος…
Σ.Τ.: Δεν κάνεις λάθος Θεοδόση. Αλλά δε θυμάμαι ημερομηνίες, μη με μπλέκεις με αριθμούς!... Κάναμε ένα ροκ συγκρότημα και παίζαμε ξένα τραγούδια που ακούγαμε από το ραδιόφωνο. Παίζαμε όλες τις μεγάλες επιτυχίες της Ευρώπης πριν παρουσιαστούν και μαθευτούν στην Αθήνα. Τα ακούγαμε νωρίτερα εμείς εδώ πάνω, από το ραδιοφωνικό σταθμό της Κωνσταντινούπολης!
Τα καλοκαίρια παίζαμε και σαπόρτ στους «Ολύμπιανς» κάθε φορά που ερχόντουσαν για συναυλίες στην Αλεξανδρούπολη. Με τον Πασχάλη και με τον αξέχαστο Νίκο Παπάζογλου, μερικά χρόνια αργότερα, υπηρετούσαμε μαζί στην αεροπορία. Αποτελούσαμε το τρίο τραγουδιστών της αεροπορίας!
Οι μουσικές σπουδές πώς και πού αρχίζουν;
Σ.Τ.: Οι σοβαρές μουσικές -και θεατρικές- σπουδές αρχίζουν στη Θεσσαλονίκη. Αλλά, η πρώτη στενή επαφή με την τέχνη της μουσικής έγινε από τα παιδικά μου χρόνια, όταν μπήκα (μαζί με τον αδερφό μου το Μιχάλη που είναι αρχιτέκτονας) στη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Δήμου Αλεξανδρούπολης. Ο πρώτος μεγάλος μου δάσκαλος ήταν ο σπουδαίος Βασίλης Αγγελίδης, ο υπεύθυνος της Φιλαρμονικής. Εκεί έπαιζα τρομπόνι αρχικά και έπειτα τύμπανα. Τα επόμενα χρόνια έμαθα κιθάρα και πιάνο.
Σάκης Τσιλίκης: Γεννήθηκα και μεγάλωσα σ’ ένα σπίτι όπου υπήρχε μουσική. Ο πατέρας μου έπαιζε κιθάρα. Στη γειτονιά μας υπήρχε ένα τζουκ μποξ που έπαιζε Στέλιο Καζαντζίδη και όλα τα λαϊκά τραγούδια του ΄50 και του ΄60. Μεγαλώναμε με τον Καζαντζίδη χωρίς να καταλαβαίνουμε τότε τη μεγάλη του αξία. Οι νέοι εκείνης της εποχής όμως ακούγαμε και τη ροκ μουσική που ερχόταν από την Αμερική και την Αγγλία. Από τη μια ο Στέλιος λοιπόν και από την άλλη οι Μπιτλς! Αυτό ήταν ένα σοφό πάντρεμα που εγώ ποτέ δεν απέρριψα, ποτέ δεν αρνήθηκα, όπως άλλοι νεόπλουτοι και μαλάκες. Προσπάθησα αργότερα ως συνθέτης, με βάση όλα αυτά τα ακούσματα που είχα από παιδί, να συνδυάσω την Ανατολή και τη Δύση στη μουσική μου.
Είχες και ένα συγκρότημα στα εφηβικά σου χρόνια (μέσα του ΄60) αν δε κάνω λάθος…
Σ.Τ.: Δεν κάνεις λάθος Θεοδόση. Αλλά δε θυμάμαι ημερομηνίες, μη με μπλέκεις με αριθμούς!... Κάναμε ένα ροκ συγκρότημα και παίζαμε ξένα τραγούδια που ακούγαμε από το ραδιόφωνο. Παίζαμε όλες τις μεγάλες επιτυχίες της Ευρώπης πριν παρουσιαστούν και μαθευτούν στην Αθήνα. Τα ακούγαμε νωρίτερα εμείς εδώ πάνω, από το ραδιοφωνικό σταθμό της Κωνσταντινούπολης!
Τα καλοκαίρια παίζαμε και σαπόρτ στους «Ολύμπιανς» κάθε φορά που ερχόντουσαν για συναυλίες στην Αλεξανδρούπολη. Με τον Πασχάλη και με τον αξέχαστο Νίκο Παπάζογλου, μερικά χρόνια αργότερα, υπηρετούσαμε μαζί στην αεροπορία. Αποτελούσαμε το τρίο τραγουδιστών της αεροπορίας!
Οι μουσικές σπουδές πώς και πού αρχίζουν;
Σ.Τ.: Οι σοβαρές μουσικές -και θεατρικές- σπουδές αρχίζουν στη Θεσσαλονίκη. Αλλά, η πρώτη στενή επαφή με την τέχνη της μουσικής έγινε από τα παιδικά μου χρόνια, όταν μπήκα (μαζί με τον αδερφό μου το Μιχάλη που είναι αρχιτέκτονας) στη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Δήμου Αλεξανδρούπολης. Ο πρώτος μεγάλος μου δάσκαλος ήταν ο σπουδαίος Βασίλης Αγγελίδης, ο υπεύθυνος της Φιλαρμονικής. Εκεί έπαιζα τρομπόνι αρχικά και έπειτα τύμπανα. Τα επόμενα χρόνια έμαθα κιθάρα και πιάνο.
Τί θυμάσαι από τα χρόνια της Θεσσαλονίκης;
Σ.Τ.: Στη Θεσσαλονίκη, χούντα είχαμε, πήγα για να σπουδάσω μουσική. Αλλά παράλληλα, γράφτηκα και σε μια δραματική σχολή. Συνεργάστηκα με τον Κάρολο Κουν της Θεσσαλονίκης, το σκηνοθέτη, μεταφραστή, ηθοποιό και μουσικό Κυριαζή Χαρατσάρη και δούλεψα στο «Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας» γράφοντας μουσική και παίζοντας κιθάρα και πιάνο σε πολλές θεατρικές παραστάσεις (Ο Θείος Βάνια του Τσέχωφ, Βαβυλωνία του Βυζάντιου κ.ά.).
Στις παραστάσεις αυτές έπαιζε και ο ηθοποιός Χρήστος Λεττονός (πριν ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική και το τραγούδι), με τον οποίο παίζαμε και στις πρώτες μπουάτ της Θεσσαλονίκης. Σπουδαίος ηθοποιός με ήθος και αξιοπρέπεια που έφυγε μ’ έναν άσχημο και άδικο τρόπο. Κάηκε ο άνθρωπος. Πολλά θυμάμαι… το Νικόλα τον Άσιμο, με τον οποίο παίζαμε μαζί σε μια μπουάτ στον Λευκό Πύργο. Γινόταν χαμός, πολύς κόσμος, αλλά ήρθαν σύντομα οι μπάτσοι και μας κλείσανε.
Και η Αθήνα πότε μπαίνει στη ζωή σου;
Σ.Τ.: Το 1975 κατέβηκα στην Αθήνα και συνεργάστηκα με τον Γιάννη Ξανθούλη στο έργο «Τα θαύματα της ομπρέλας». Μέχρι σήμερα έχω γράψει μουσική και τραγούδια για πάρα πολλές θεατρικές παραστάσεις (πάνω από 300), για είκοσι περίπου τηλεοπτικές σειρές και για δέκα περίπου κινηματογραφικές ταινίες. Και παράλληλα με τα παραπάνω, δισκογραφία και συναυλίες!
Σ.Τ.: Στη Θεσσαλονίκη, χούντα είχαμε, πήγα για να σπουδάσω μουσική. Αλλά παράλληλα, γράφτηκα και σε μια δραματική σχολή. Συνεργάστηκα με τον Κάρολο Κουν της Θεσσαλονίκης, το σκηνοθέτη, μεταφραστή, ηθοποιό και μουσικό Κυριαζή Χαρατσάρη και δούλεψα στο «Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας» γράφοντας μουσική και παίζοντας κιθάρα και πιάνο σε πολλές θεατρικές παραστάσεις (Ο Θείος Βάνια του Τσέχωφ, Βαβυλωνία του Βυζάντιου κ.ά.).
Στις παραστάσεις αυτές έπαιζε και ο ηθοποιός Χρήστος Λεττονός (πριν ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική και το τραγούδι), με τον οποίο παίζαμε και στις πρώτες μπουάτ της Θεσσαλονίκης. Σπουδαίος ηθοποιός με ήθος και αξιοπρέπεια που έφυγε μ’ έναν άσχημο και άδικο τρόπο. Κάηκε ο άνθρωπος. Πολλά θυμάμαι… το Νικόλα τον Άσιμο, με τον οποίο παίζαμε μαζί σε μια μπουάτ στον Λευκό Πύργο. Γινόταν χαμός, πολύς κόσμος, αλλά ήρθαν σύντομα οι μπάτσοι και μας κλείσανε.
Και η Αθήνα πότε μπαίνει στη ζωή σου;
Σ.Τ.: Το 1975 κατέβηκα στην Αθήνα και συνεργάστηκα με τον Γιάννη Ξανθούλη στο έργο «Τα θαύματα της ομπρέλας». Μέχρι σήμερα έχω γράψει μουσική και τραγούδια για πάρα πολλές θεατρικές παραστάσεις (πάνω από 300), για είκοσι περίπου τηλεοπτικές σειρές και για δέκα περίπου κινηματογραφικές ταινίες. Και παράλληλα με τα παραπάνω, δισκογραφία και συναυλίες!
Έχω την αίσθηση πως έχεις δώσει περισσότερη ενέργεια στη μουσική για το θέατρο, παρά στη δισκογραφία και τα τραγούδια…
Σ.Τ.: Έτσι είναι. Μα εγώ νιώθω περισσότερο άνθρωπος του θεάτρου και όχι τόσο του ελληνικού τραγουδιού. Δεν υπάρχει έλληνας ηθοποιός και σκηνοθέτης που να μην έχουμε συνεργαστεί. Το σπίτι μου είναι το θέατρο. Οι περισσότεροι φίλοι μου είναι άνθρωποι του θεάτρου.
Έχεις παίξει ως ηθοποιός σε κάποιο θεατρικό ή κινηματογραφικό έργο;
Σ.Τ.: Είχε αρρωστήσει ένας ηθοποιός, σε μια γαλλική κωμωδία που έγραφα τη μουσική και εκεί που έψαχναν ποιος θα τον αντικαταστήσει, λέει ο Κοντογιαννίδης: Ο Μαέστρος μας!!! Έπαιζε και η Τριφύλλη σ’ αυτή την παράσταση. Στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση έχω κάνει κάποια περάσματα, όπως έκανε και ο Χίτσκοκ στις ταινίες του. Συμμετείχα κυρίως σε κάποιες ταινίες του αγαπημένου μου Θανάση Βέγγου. Με το Θανάση ήμασταν μια δεκαετία μαζί, συνεργαζόμασταν στενά και πάντα με αγάπη. Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, απερίγραπτος. Το ότι μου είχε εμπιστοσύνη ήταν το μεγαλύτερο εύσημο για μένα.
Σ.Τ.: Έτσι είναι. Μα εγώ νιώθω περισσότερο άνθρωπος του θεάτρου και όχι τόσο του ελληνικού τραγουδιού. Δεν υπάρχει έλληνας ηθοποιός και σκηνοθέτης που να μην έχουμε συνεργαστεί. Το σπίτι μου είναι το θέατρο. Οι περισσότεροι φίλοι μου είναι άνθρωποι του θεάτρου.
Έχεις παίξει ως ηθοποιός σε κάποιο θεατρικό ή κινηματογραφικό έργο;
Σ.Τ.: Είχε αρρωστήσει ένας ηθοποιός, σε μια γαλλική κωμωδία που έγραφα τη μουσική και εκεί που έψαχναν ποιος θα τον αντικαταστήσει, λέει ο Κοντογιαννίδης: Ο Μαέστρος μας!!! Έπαιζε και η Τριφύλλη σ’ αυτή την παράσταση. Στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση έχω κάνει κάποια περάσματα, όπως έκανε και ο Χίτσκοκ στις ταινίες του. Συμμετείχα κυρίως σε κάποιες ταινίες του αγαπημένου μου Θανάση Βέγγου. Με το Θανάση ήμασταν μια δεκαετία μαζί, συνεργαζόμασταν στενά και πάντα με αγάπη. Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, απερίγραπτος. Το ότι μου είχε εμπιστοσύνη ήταν το μεγαλύτερο εύσημο για μένα.
Η ιστορία με τη Γιουροβίζιον πως ξεκίνησε;
Σ.Τ.: Έπαιζα πιάνο και κιθάρα σε μουσικές σκηνές και ξενοδοχεία. Κάποια στιγμή, να σου πω την αλήθεια, απογοητεύτηκα λίγο από τη νυχτερινή διασκέδαση της εποχής και από τους ανθρώπους του χώρου. Είδα το διαγωνισμό της Γιουροβίζιον σαν μια διέξοδο, σαν ένα άλλο δρόμο που ίσως με βγάλει κάπου καλύτερα. Μαθαίνω πως ο διαγωνισμός του 1978 θα γινόταν και στο Παρίσι που πάντα ήθελα να πάω και παίρνω την απόφαση να το κάνω! Μιλάω στο Γιάννη Ξανθούλη και του ζητάω να μου γράψει ένα τραγούδι για τον Τσάρλι Τσάπλιν ο οποίος είχε πεθάνει λίγους μήνες πριν. Το γράψαμε, το δώσαμε στην Τάνια Τσανακλίδου να το τραγουδήσει και περάσαμε. Πήγαμε περίφημα. Η Τσανακλίδου που εμφανιζόταν τότε στο πλευρό του Γιώργου Μαρίνου είχε λίγες δισκογραφικές συμμετοχές. Με αυτό το τραγούδι, που ερμήνευσε εξαιρετικά, έγινε γνωστή στο πανελλήνιο.
Από τον «Τσάρλι Τσάπλιν» στο πρόσφατο «Πρωϊνό Άστρο» του Γιάννη Ρίτσου. Από τη δισκογραφική σου πορεία, ποιες στιγμές ξεχωρίζεις περισσότερο;
Σ.Τ.: Δεν ξεχωρίζω καμιά. Όλες τις αγαπώ. Το κύριο χαρακτηριστικό της δισκογραφικής μου πλευράς είναι ότι κατάφερα να βγάλω πολλούς νέους ανθρώπους. Ήθελα να συνεργάζομαι με το «νέο αίμα» πάντα. Μαζί μου έκαναν τις πρώτες τους δουλειές η Σοφία Βόσσου, η Φωτεινή Σαββατιανού, ο Μιχάλης Κακέπης, ο Γιώργος Βαλιάκας, η Δανάη Παπουτσή, η Κατερίνα Τσιλίκη κ.ά. Ήθελα να ξεκινάω με νέους ανθρώπους που μόλις αρχίζανε την πορεία τους. Αυτή ήταν η μούρλα μου!
Σ.Τ.: Έπαιζα πιάνο και κιθάρα σε μουσικές σκηνές και ξενοδοχεία. Κάποια στιγμή, να σου πω την αλήθεια, απογοητεύτηκα λίγο από τη νυχτερινή διασκέδαση της εποχής και από τους ανθρώπους του χώρου. Είδα το διαγωνισμό της Γιουροβίζιον σαν μια διέξοδο, σαν ένα άλλο δρόμο που ίσως με βγάλει κάπου καλύτερα. Μαθαίνω πως ο διαγωνισμός του 1978 θα γινόταν και στο Παρίσι που πάντα ήθελα να πάω και παίρνω την απόφαση να το κάνω! Μιλάω στο Γιάννη Ξανθούλη και του ζητάω να μου γράψει ένα τραγούδι για τον Τσάρλι Τσάπλιν ο οποίος είχε πεθάνει λίγους μήνες πριν. Το γράψαμε, το δώσαμε στην Τάνια Τσανακλίδου να το τραγουδήσει και περάσαμε. Πήγαμε περίφημα. Η Τσανακλίδου που εμφανιζόταν τότε στο πλευρό του Γιώργου Μαρίνου είχε λίγες δισκογραφικές συμμετοχές. Με αυτό το τραγούδι, που ερμήνευσε εξαιρετικά, έγινε γνωστή στο πανελλήνιο.
Από τον «Τσάρλι Τσάπλιν» στο πρόσφατο «Πρωϊνό Άστρο» του Γιάννη Ρίτσου. Από τη δισκογραφική σου πορεία, ποιες στιγμές ξεχωρίζεις περισσότερο;
Σ.Τ.: Δεν ξεχωρίζω καμιά. Όλες τις αγαπώ. Το κύριο χαρακτηριστικό της δισκογραφικής μου πλευράς είναι ότι κατάφερα να βγάλω πολλούς νέους ανθρώπους. Ήθελα να συνεργάζομαι με το «νέο αίμα» πάντα. Μαζί μου έκαναν τις πρώτες τους δουλειές η Σοφία Βόσσου, η Φωτεινή Σαββατιανού, ο Μιχάλης Κακέπης, ο Γιώργος Βαλιάκας, η Δανάη Παπουτσή, η Κατερίνα Τσιλίκη κ.ά. Ήθελα να ξεκινάω με νέους ανθρώπους που μόλις αρχίζανε την πορεία τους. Αυτή ήταν η μούρλα μου!
Από τις νέες φωνές που βγαίνουν τώρα, ποιες ξεχωρίζεις;
Σ.Τ. : Μου αρέσει πολύ η Νατάσσα Μποφίλιου. Και αυτό γιατί το ηχόχρωμα της φωνή της μου θυμίζει τα νιάτα της Τσανακλίδου, της Βόσσου και της Σαββατιανού με τις οποίες συνεργάστηκα τέλη ΄70 - αρχές ΄80.
Σ.Τ. : Μου αρέσει πολύ η Νατάσσα Μποφίλιου. Και αυτό γιατί το ηχόχρωμα της φωνή της μου θυμίζει τα νιάτα της Τσανακλίδου, της Βόσσου και της Σαββατιανού με τις οποίες συνεργάστηκα τέλη ΄70 - αρχές ΄80.
Ποια είναι η σχέση σου με τις δισκογραφικές εταιρείες όλα αυτά τα χρόνια και γενικότερα με όλο αυτό το σύστημα που επικρατεί στο χώρο της ελληνικού τραγουδιού;
Σ.Τ.: Με το ένα πόδι είμαι μέσα στο σύστημα και με το άλλο εκτός συστήματος. Και αυτό γιατί αν είσαι μόνο του συστήματος, καταντάς γελοίος και δεν μπορείς να επιβιώσεις αν δεν είσαι γελοίος. Από την άλλη αν είσαι έξω από το σύστημα θα γίνεις γραφικός και ίσως αρχίσεις και τα ναρκωτικά! Πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία δηλαδή.
Έχεις συνεργαστεί στενά με τον τραγουδιστή και μουσικό Αλέξανδρο Χατζή, αλλά και με τον αείμνηστο στιχουργό Σταμάτη Μεσημέρη. Μίλησέ μου γι’ αυτές τις σχέσεις, γι’ αυτούς τους ανθρώπους.
Σ.Τ. : Ο Αλέξανδρος είναι μια εξαιρετική περίπτωση καλλιτέχνη και ανθρώπου. Έχει απίστευτο χιούμορ και είναι μεγάλη μου η χαρά κάθε φορά που δουλεύουμε μαζί. Όπως και με έναν άλλο νέο εξαίρετο καλλιτέχνη (από τους τελευταίους ερμηνευτές του Μάνου Χατζιδάκι), τον Βασίλη Γισδάκη, με τον οποίο κάνουμε αρκετές συναυλίες μαζί.
Ο Σταμάτης ήταν από τους αγαπημένους μου φίλους και συνεργάτες. Λίγο καιρό πριν φύγει, μου έδωσε φακέλους με στίχους του. Έδωσα στον Παπακωνσταντίνου, στο Μαχαιρίτσα, στο Νικόλα τον Παπάζογλου -που κι αυτός δεν πρόλαβε να τους μελοποιήσει- και ελπίζω να κυκλοφορήσουν κάποτε. Και ο Γιοκαρίνης και ο Στόκας έχουν πάρει στίχους. Εμένα μου έδωσε τα παιδικά τραγούδια που είχε γράψει. Και αυτός θέλω να είναι ο επόμενος δίσκος μου!
Την Αλεξανδρούπολη πως την βλέπεις μετά από τόσα χρόνια; Έχει μείνει κάτι που να σου θυμίζει τα ανέμελα παιδικά και εφηβικά σου χρόνια;
Σ.Τ. : Η Αλεξανδρούπολη έχει αλλάξει αρκετά… είναι «ξένο σώμα» πια για μένα, όπως και για πολλούς ανθρώπους της γενιάς μου που έχουν φύγει από εδώ και επιστρέφουν όλο και πιο σπάνια ...
Σ.Τ. : Η Αλεξανδρούπολη έχει αλλάξει αρκετά… είναι «ξένο σώμα» πια για μένα, όπως και για πολλούς ανθρώπους της γενιάς μου που έχουν φύγει από εδώ και επιστρέφουν όλο και πιο σπάνια ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου