Η Άννα Μπουρμά γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Παλαιό Φάληρο. Κόρη ενός εξαιρετικού μουσικού και συνθέτη-στιχουργού, του Τάκη Μπουρμά, μεγάλωσε μέσα στη μουσική. Σπούδασε από μικρή κλασσικό πιάνο και θεωρητικά της μουσικής, ενώ τραγούδησε για πρώτη φορά στη δισκογραφία στα εφηβικά της χρόνια. Ήταν το «Παρατράγουδο» στο δίσκο του Τάκη Μπουρμά «Κήπος στην ταράτσα». Στη συνέχεια θα κάνει φωνητικά σε αρκετούς δίσκους και το 2001 θα τραγουδήσει το υπέροχο τραγούδι του πατέρα της «Το ζεϊμπέκικο κορμί σου» (ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από το βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη για τον Α. Ζορμπά), στο διπλό δίσκο του Γιώργου Νταλάρα «Η Άσφαλτος που τρέχει». Ένα χρόνο μετά ακολουθεί η ζωντανή ηχογράφηση του τραγουδιού, στο λάιβ «Από καρδιάς» του Γιώργου Νταλάρα, στο οποίο η Άννα Μπουρμά συμμετέχει μαζί με το Γεράσιμο Ανδρεάτο, τη Μελίνα Ασλανίδου και την Αρετή Κετιμέ.
Γράφει ο Νταλάρας στο σημείωμα του δίσκου για τη νεαρή τραγουδίστρια: «Η Άννα, μας έφερε την αύρα και την αγνότητα μιας νέας παρουσίας στη σκηνή». Εκείνη την εποχή, συμμετέχει και στη δουλειά του Νίκου Ζούδιαρη «Φυσαλίδα» και ερμηνεύει το ομώνυμο τραγούδι, παρέα με τον Απόστολο Ρίζο.
Στην παρακάτω κουβέντα θα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή για να φτάσουμε στο σήμερα και στο μέλλον της ερμηνεύτριας και μουσικού Άννας Μπουρμά, η οποία επέστρεψε ωριμότερη στο ελληνικό τραγούδι, όχι σαν επαγγελματίας του χώρου πια, αλλά σαν ένας απλός ταξιδιώτης της μουσικής.
Στην παρακάτω κουβέντα θα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή για να φτάσουμε στο σήμερα και στο μέλλον της ερμηνεύτριας και μουσικού Άννας Μπουρμά, η οποία επέστρεψε ωριμότερη στο ελληνικό τραγούδι, όχι σαν επαγγελματίας του χώρου πια, αλλά σαν ένας απλός ταξιδιώτης της μουσικής.
Άννα καλησπέρα και καλώς ήλθες στον Ορφέα. Ποια ήταν τα πρώτα σου μουσικά ακούσματα;
Άννα Μπουρμά : Καλησπέρα Θεοδόση και χαιρετώ όλους τους ανθρώπους του Ορφέα και βέβαια, τους αναγνώστες σας! Μέσα στο σπίτι κάθε μέρα ακούγονταν μουσικές απ' όλο τον κόσμο λόγω της ιδιότητας του πατέρα και συνεργάτη μου, Τάκη Μπουρμά. Μουσικές που με επηρέασαν και άκουγα από μικρή ηλικία, είναι παλιά ροκ συγκροτήματα όπως Queen, Pink Floyd, Deep purple, led zeppelin, Toto, καλλιτέχνες όπως Peter Gabriel, Sting. Επίσης, λατρεύω την ethnic μουσική, αλλά και την κλασσική.
Άννα Μπουρμά : Καλησπέρα Θεοδόση και χαιρετώ όλους τους ανθρώπους του Ορφέα και βέβαια, τους αναγνώστες σας! Μέσα στο σπίτι κάθε μέρα ακούγονταν μουσικές απ' όλο τον κόσμο λόγω της ιδιότητας του πατέρα και συνεργάτη μου, Τάκη Μπουρμά. Μουσικές που με επηρέασαν και άκουγα από μικρή ηλικία, είναι παλιά ροκ συγκροτήματα όπως Queen, Pink Floyd, Deep purple, led zeppelin, Toto, καλλιτέχνες όπως Peter Gabriel, Sting. Επίσης, λατρεύω την ethnic μουσική, αλλά και την κλασσική.
Πότε και πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τη μουσική και το τραγούδι; Τί ήταν αυτό που σε τράβηξε στη μουσική και είπες: "Αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου";
Α.Μ. : Καταρχήν, μπήκα στη μουσική στην ηλικία των έξι ετών, άρα δεν είχα τότε τη δύναμη της απόφασης. Η στιγμή όμως που μ' έκανε και είπα το ναι για πάντα, ήταν στην έναρξη της εφηβείας, οπότε και άρχισα να έχω πιο προσωπική σχέση με τη μουσική, να βάζω τα προσωπικά μου στοιχεία μέσα σε αυτή και να γράφω και τις πρώτες μελωδίες. Στη συνέχεια, ήρθε και συμπλήρωσε τον τρόπο έκφρασής μου και το τραγούδι, όπου με κατέκτησε σχεδόν ολοκληρωτικά.
Ο πατέρας σου, ο γνωστός μουσικοσυνθέτης και στιχουργός, Τάκης Μπουρμάς, σε στηρίζει σε κάθε σου βήμα, σε κάθε σου απόφαση. Πώς είναι η «συνεργασία» μαζί του;
Α.Μ. : Η στήριξη άρχισε από τη στιγμή που τον έπεισα ότι αυτό που κάνω με εκφράζει και δε γίνεται για κανένα άλλο λόγο. Ξέρω με σιγουριά, ότι αν είχα τη μουσική στο κεφάλι σα μέσο ανάδειξης πλούτου ή οτιδήποτε άλλο που δεν έχει σχέση με την ψυχή, θα με απέτρεπε να ασχοληθώ. Όταν σιγουρεύτηκε για τις προθέσεις μου, μου έδωσε τα φώτα του και με προπονούσε καθημερινά στο studio του σπιτιού μας. Ομολογώ πως πολλές φορές με έδιωχνε λέγοντας μου ''δε με πείθεις''. Η συνεργασία λοιπόν είναι αυστηρή και ουσιαστική χωρίς περιτυλίγματα αγάπης, αλλά με ουσιαστική αγάπη.
Ποια είναι η δισκογραφική σου παρουσία μέχρι στιγμής; Είναι στα άμεσα σχέδιά σου ένας προσωπικός δίσκος;
Α.Μ. : Δυστυχώς πολύ μικρή. Μια συμμετοχή στο δίσκο του Τάκη Μπουρμά ο «Κήπος στην ταράτσα» με το τραγούδι «Παρατράγουδο» σε στίχους και μουσική του Τάκη Μπουρμά, μια συμμετοχή στο διπλό δίσκο του Γιώργου Νταλάρα η «Άσφαλτος που τρέχει» με το τραγούδι «Το ζεϊμπέκικο κορμί σου» σε στίχους και μουσική του Τάκη Μπουρμά και μια ακόμα συμμετοχή στο Cd single «Φυσαλίδα» με το τραγούδι «Φυσαλίδα» σε στίχους και μουσική του Νίκου Ζούδιαρη.
Ετοιμάζω την πρώτη μου προσωπική δουλειά που θα αποτελείται από δέκα τραγούδια, των οποίων τη μουσική και το στίχο έχει γράψει ως επί το πλείστον, ο Τάκης Μπουρμάς. Ο τίτλος αυτής, είναι «Τα Ρόδα Της Αυλής», που θα κυκλοφορήσει σε cd, αλλά και διαδικτυακά ο κόσμος θα μπορεί να κατεβάσει δωρεάν σε μια αξιοπρεπή ανάλυση όλο το δίσκο από το site www.annabourma.gr και παράλληλα θα μπορεί να παραγγείλει το cd με ένα μικρό αντίτιμο. Θα κυκλοφορήσει το Νοέμβριο!
Α.Μ. : Καταρχήν, μπήκα στη μουσική στην ηλικία των έξι ετών, άρα δεν είχα τότε τη δύναμη της απόφασης. Η στιγμή όμως που μ' έκανε και είπα το ναι για πάντα, ήταν στην έναρξη της εφηβείας, οπότε και άρχισα να έχω πιο προσωπική σχέση με τη μουσική, να βάζω τα προσωπικά μου στοιχεία μέσα σε αυτή και να γράφω και τις πρώτες μελωδίες. Στη συνέχεια, ήρθε και συμπλήρωσε τον τρόπο έκφρασής μου και το τραγούδι, όπου με κατέκτησε σχεδόν ολοκληρωτικά.
Ο πατέρας σου, ο γνωστός μουσικοσυνθέτης και στιχουργός, Τάκης Μπουρμάς, σε στηρίζει σε κάθε σου βήμα, σε κάθε σου απόφαση. Πώς είναι η «συνεργασία» μαζί του;
Α.Μ. : Η στήριξη άρχισε από τη στιγμή που τον έπεισα ότι αυτό που κάνω με εκφράζει και δε γίνεται για κανένα άλλο λόγο. Ξέρω με σιγουριά, ότι αν είχα τη μουσική στο κεφάλι σα μέσο ανάδειξης πλούτου ή οτιδήποτε άλλο που δεν έχει σχέση με την ψυχή, θα με απέτρεπε να ασχοληθώ. Όταν σιγουρεύτηκε για τις προθέσεις μου, μου έδωσε τα φώτα του και με προπονούσε καθημερινά στο studio του σπιτιού μας. Ομολογώ πως πολλές φορές με έδιωχνε λέγοντας μου ''δε με πείθεις''. Η συνεργασία λοιπόν είναι αυστηρή και ουσιαστική χωρίς περιτυλίγματα αγάπης, αλλά με ουσιαστική αγάπη.
Ποια είναι η δισκογραφική σου παρουσία μέχρι στιγμής; Είναι στα άμεσα σχέδιά σου ένας προσωπικός δίσκος;
Α.Μ. : Δυστυχώς πολύ μικρή. Μια συμμετοχή στο δίσκο του Τάκη Μπουρμά ο «Κήπος στην ταράτσα» με το τραγούδι «Παρατράγουδο» σε στίχους και μουσική του Τάκη Μπουρμά, μια συμμετοχή στο διπλό δίσκο του Γιώργου Νταλάρα η «Άσφαλτος που τρέχει» με το τραγούδι «Το ζεϊμπέκικο κορμί σου» σε στίχους και μουσική του Τάκη Μπουρμά και μια ακόμα συμμετοχή στο Cd single «Φυσαλίδα» με το τραγούδι «Φυσαλίδα» σε στίχους και μουσική του Νίκου Ζούδιαρη.
Ετοιμάζω την πρώτη μου προσωπική δουλειά που θα αποτελείται από δέκα τραγούδια, των οποίων τη μουσική και το στίχο έχει γράψει ως επί το πλείστον, ο Τάκης Μπουρμάς. Ο τίτλος αυτής, είναι «Τα Ρόδα Της Αυλής», που θα κυκλοφορήσει σε cd, αλλά και διαδικτυακά ο κόσμος θα μπορεί να κατεβάσει δωρεάν σε μια αξιοπρεπή ανάλυση όλο το δίσκο από το site www.annabourma.gr και παράλληλα θα μπορεί να παραγγείλει το cd με ένα μικρό αντίτιμο. Θα κυκλοφορήσει το Νοέμβριο!
Έχεις ενδιαφέρουσες στιγμές στο βιογραφικό σου (Γιώργος Νταλάρας, Νίκος Ζούδιαρης). Ποιες στιγμές ξεχωρίζεις περισσότερο;
Α.Μ.: Η στιγμή που μου έχει μείνει από την συνεργασία μου με τον Γιώργο Νταλάρα, είναι όταν τραγουδούσα στο ΖΥΓΟ μαζί του. Μια νύχτα λίγο πριν βγούμε, του ζήτησα να αλλάξω το τραγούδι που έλεγα στο πρόγραμμα μόνη μου. Ενώ είχε τις αμφιβολίες του γι' αυτή την ξαφνική κίνηση που ήθελα να κάνω, με ρωτάει στο τέλος και μου λέει: Αννούλα το ξέρεις καλά το κομμάτι; Και του απαντώ μονολεκτικά και σίγουρα: ναι!... Όπως καταλαβαίνετε η απάντηση ήταν: Βγες λοιπόν και απόλαυσέ το! Αυτή η εμπιστοσύνη που μου έδειξε με συγκίνησε πολύ και να φανταστείτε ήμουν μόλις 21 χρόνων!
Με το Νίκο Ζούδιαρη συγκινήθηκα βαθύτατα τη στιγμή που μου έφερε το τραγούδι «Φυσαλίδα» στο σπίτι και αφού φτιάξαμε ένα demo στο studio, μου έδωσε ένα γράμμα που το έχω κρατήσει μέχρι σήμερα και θα το κρατήσω για πάντα, το οποίο έλεγε το εξής:
Καλή μου Αννούλα,
Τραγούδησες εκπληκτικά με ψυχή, χρώμα, έννοια ,σωστά! Πριν το άλογο, ήταν πίσω από το κάρο, τώρα είναι μπροστά. Το άλογο είσαι εσύ, λευκό, όμορφο, έτοιμο να ταξιδέψει για άγνωστους κόσμους και το κάρο, είναι τα τραγούδια. Ένα κάρο γεμάτο δώρα!!! Φιλιά, σ' αγαπώ πολύ.
Νίκος Ζούδιαρης
Α.Μ.: Η στιγμή που μου έχει μείνει από την συνεργασία μου με τον Γιώργο Νταλάρα, είναι όταν τραγουδούσα στο ΖΥΓΟ μαζί του. Μια νύχτα λίγο πριν βγούμε, του ζήτησα να αλλάξω το τραγούδι που έλεγα στο πρόγραμμα μόνη μου. Ενώ είχε τις αμφιβολίες του γι' αυτή την ξαφνική κίνηση που ήθελα να κάνω, με ρωτάει στο τέλος και μου λέει: Αννούλα το ξέρεις καλά το κομμάτι; Και του απαντώ μονολεκτικά και σίγουρα: ναι!... Όπως καταλαβαίνετε η απάντηση ήταν: Βγες λοιπόν και απόλαυσέ το! Αυτή η εμπιστοσύνη που μου έδειξε με συγκίνησε πολύ και να φανταστείτε ήμουν μόλις 21 χρόνων!
Με το Νίκο Ζούδιαρη συγκινήθηκα βαθύτατα τη στιγμή που μου έφερε το τραγούδι «Φυσαλίδα» στο σπίτι και αφού φτιάξαμε ένα demo στο studio, μου έδωσε ένα γράμμα που το έχω κρατήσει μέχρι σήμερα και θα το κρατήσω για πάντα, το οποίο έλεγε το εξής:
Καλή μου Αννούλα,
Τραγούδησες εκπληκτικά με ψυχή, χρώμα, έννοια ,σωστά! Πριν το άλογο, ήταν πίσω από το κάρο, τώρα είναι μπροστά. Το άλογο είσαι εσύ, λευκό, όμορφο, έτοιμο να ταξιδέψει για άγνωστους κόσμους και το κάρο, είναι τα τραγούδια. Ένα κάρο γεμάτο δώρα!!! Φιλιά, σ' αγαπώ πολύ.
Νίκος Ζούδιαρης
Αυτές τις δυο στιγμές, έχω ξεχωρίσει.
Νομίζεις πως η δισκογραφία στη χώρα μας έχει παρόν και μέλλον; Κι αν ναι, κάτω από ποιες προϋποθέσεις;
Α.Μ. : Καλλιτεχνικό παρόν και μέλλον θα έχει, αλλά σε άλλη μορφή. Πιστεύω πως το cd είναι πια κάτι ξεπερασμένο, δαπανηρό και χαμηλό σε ποιότητα. Σήμερα που μιλάμε μπορούμε να έχουμε σε ηλεκτρονική μορφή το δίσκο μας όπως ακριβώς βγαίνει από το studio χωρίς καμία αλλοίωση, πράγμα που δε γίνεται στο cd.
Τί είναι αυτό που θα ήθελες ως νέος καλλιτέχνης να βρεις σε μία δισκογραφική εταιρία;
Α.Μ. : Ελευθερία έκφρασης, ελευθερία επιλογών, ελευθερία καλλιτεχνική και πίστη στο διαφορετικό.
Με το διαδίκτυο τα καταφέρνεις; Πιστεύεις πως είναι μια διέξοδος για τους νέους καλλιτέχνες; Πώς βλέπεις γενικότερα το ρόλο του διαδικτύου στη μουσική;
Α.Μ. : Ναι, τα καταφέρνω πολύ καλά, είναι καταλυτικό για μένα, αλλά και για όλους εμάς τους νέους είναι η ύπαρξή μας, δε θα μιλούσαμε σήμερα αν δεν υπήρχε το διαδίκτυο. Είμαι ευτυχής γιατί πρόκειται για μια επανάσταση στη μουσική και γενικότερα στην τέχνη, που έχει στόχο την ελευθερία έκφρασης και την ευκαιρία διασποράς της δουλειάς μας, χωρίς πρέπει.
Α.Μ. : Ναι, τα καταφέρνω πολύ καλά, είναι καταλυτικό για μένα, αλλά και για όλους εμάς τους νέους είναι η ύπαρξή μας, δε θα μιλούσαμε σήμερα αν δεν υπήρχε το διαδίκτυο. Είμαι ευτυχής γιατί πρόκειται για μια επανάσταση στη μουσική και γενικότερα στην τέχνη, που έχει στόχο την ελευθερία έκφρασης και την ευκαιρία διασποράς της δουλειάς μας, χωρίς πρέπει.
Για αρκετά χρόνια είχες αποστασιοποιηθεί από τη μουσική. Για ποιους λόγους; Ένιωσες ποτέ πίκρα από το χώρο και τους ανθρώπους του τραγουδιού;
Α.Μ.: Στις 25 Σεπτεμβρίου του 2002, τραγουδούσα με το σχήμα τότε του Γιώργου Νταλάρα στο κατάμεστο Θέατρο Πέτρας και στις 9 Νοεμβρίου του 2002, ήμουν σερβιτόρα σε καφετέρια της Νέας Σμύρνης. Είμαι πολύ χαρούμενη που βρήκα τότε τη δύναμη και είπα στοπ! Όλος ο χώρος είχε απαιτήσεις τέτοιες που διέλυαν και την αισθητική μου, αλλά και την εικόνα που είχα για τη μουσική. έτσι αποφάσισα πως δεν ανήκω εδώ. Για μένα η μουσική είναι αγάπη και όχι μαγαζί με εσώρουχα. Μετά από αυτό είπα πως όταν θα λύσω το οικονομικό μου, θα επαναπροσέγγισω τη μουσική και το τραγούδι καθαρά για λόγους λύτρωσης (και για τίποτα άλλο). Πήγα και σπούδασα στο AKTO interior design και εργάζομαι χρόνια σε μια μεγάλη εταιρεία. Από τους τραγουδιστές δεν είχα κανένα πρόβλημα, ίσα ίσα ο Γιώργος Νταλάρας που συνεργάστηκα, με αγκάλιασε και με βοήθησε πιο πολύ απ' όλους και τον ευχαριστώ γι' αυτό. Δεν πρόλαβα να συνεργαστώ με κανένα άλλο για να με πικράνει.
Α.Μ.: Στις 25 Σεπτεμβρίου του 2002, τραγουδούσα με το σχήμα τότε του Γιώργου Νταλάρα στο κατάμεστο Θέατρο Πέτρας και στις 9 Νοεμβρίου του 2002, ήμουν σερβιτόρα σε καφετέρια της Νέας Σμύρνης. Είμαι πολύ χαρούμενη που βρήκα τότε τη δύναμη και είπα στοπ! Όλος ο χώρος είχε απαιτήσεις τέτοιες που διέλυαν και την αισθητική μου, αλλά και την εικόνα που είχα για τη μουσική. έτσι αποφάσισα πως δεν ανήκω εδώ. Για μένα η μουσική είναι αγάπη και όχι μαγαζί με εσώρουχα. Μετά από αυτό είπα πως όταν θα λύσω το οικονομικό μου, θα επαναπροσέγγισω τη μουσική και το τραγούδι καθαρά για λόγους λύτρωσης (και για τίποτα άλλο). Πήγα και σπούδασα στο AKTO interior design και εργάζομαι χρόνια σε μια μεγάλη εταιρεία. Από τους τραγουδιστές δεν είχα κανένα πρόβλημα, ίσα ίσα ο Γιώργος Νταλάρας που συνεργάστηκα, με αγκάλιασε και με βοήθησε πιο πολύ απ' όλους και τον ευχαριστώ γι' αυτό. Δεν πρόλαβα να συνεργαστώ με κανένα άλλο για να με πικράνει.
Παίζεις πιάνο αν δεν κάνω λάθος. Έχεις προσπαθήσει να γράψεις τραγούδια; Είναι κάτι που θα ήθελες να κάνεις στο μέλλον;
Α.Μ. : Είμαι πτυχιούχος κλασσικού πιάνου και ανώτατων θεωρητικών της μουσικής. Μόνο όταν ξεπέρασα αυτό τον τίτλο, έγραψα μουσική. Έχω πολλά τραγούδια που περιμένουν να ξεπηδήσουν από το συρτάρι και σύντομα θα πάρετε μια γεύση από μένα και σε αυτό το κομμάτι!
Ποιες είναι οι αγαπημένες σου Ελληνίδες -και όχι μόνο- τραγουδίστριες; Ποιες είχες ως πρότυπο από μικρή;
Α.Μ. : Αχ, οι Ελληνίδες τραγουδίστριες. από πού να ξεκινήσω; Πλούτος πραγματικός, δασκάλες για μένα: Αλεξίου, Βιτάλη, Τσαλιγοπούλου, Γαλάνη, Πρωτοψάλτη, Αρβανιτάκη, Τσανακλίδου.
Πώς βλέπεις σήμερα τη γενιά σου, στο ελληνικό τραγούδι; Ποιο είναι κατά τη γνώμη σου το μεγαλύτερο πλεονέκτημά της και ποιο το μεγαλύτερο μειονέκτημά της, σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές τραγουδιστών και δημιουργών;
Α.Μ. : Η γενιά μου έχει φάει όλη τη βρώμα, δυστυχώς, αλλά βγάζει λουλουδάκια. Βλέπω πολλά νέα παιδιά με ταλέντο να βγάζουν όμορφες δισκογραφικές δουλειές και να ανοίγουν δρόμο στο καλό ελληνικό τραγούδι. Μπράβο Μέλινα Ασλανίδου, Ελεονόρα Ζουγανέλη, Νατάσσα Μποφίλιου, Γιάννη Χαρούλη, Μόνικα, Rous κ.ά.
Το μειονέκτημα είναι ότι η εποχή μας μπορεί εύκολα να σε παραμυθιάσει, γιατί μην ξεχνάμε ότι βιώνουμε και μια εικονική πραγματικότητα, πράγμα που δε συνέβαινε παλιά. Το μεγάλο συν για την γενιά μου είναι η άσχημη κατάσταση που βρίσκεται η Ελλάδα και αυτό το λέω γιατί η ιστορία, μας έχει διδάξει ότι σε εποχές δυσμένειας οι τέχνες είχαν πολύ μεγάλη άνθηση. Τέλος η ελευθερία διακίνησης της μουσικής, μας δίνει την δυνατότητα να στηριζόμαστε στα χέρια μας.
Νομίζεις πως η μουσική και το τραγούδι έχουν ακόμη πολλά και καινούργια πράγματα να προσφέρουν;
Α.Μ.: Αυτό δε σταματά ποτέ και βέβαια το πιστεύω.
Σε φοβίζει το αύριο σαν καλλιτέχνη και σαν άνθρωπο;
Α.Μ.: Όχι δε με φοβίζει, είμαι αισιόδοξη και πιστεύω ότι θα πάνε όλα καλά αρκεί να καταλάβουμε ότι η λύση είναι η προσωπική μας βελτίωση.
Ο επίλογος σ' εσένα. Τί είναι αυτό που θα εκφράσεις με το λόγο σου ως νέος καλλιτέχνης στους αναγνώστες;
Α.Μ.: Εύχομαι να είστε όλοι ευτυχισμένοι, να προσφέρετε αγάπη και να προσπαθείτε να κάνετε πράγματα που αισθάνεστε. πιστέψτε με, η διαίσθησή μας, το ένστικτό μας δεν κάνει ποτέ λάθος. Θα αποχαιρετίσω με το δίσκο «Τα Ρόδα Της Αυλής» και θα σας πω, πως όλες οι επιλογές έχουν γίνει με γνώμονα την ψυχή και τίποτα παραπάνω. Είναι οι δέκα διαφορετικές πτυχές μιας ανθρώπινης ψυχής. Εύχομαι να ταξιδέψουμε μαζί με αυτό το δίσκο και να προσφέρω και εγώ όσο μπορώ. μια αλήθεια ακόμα στο χώρο της μουσικής!
Α.Μ.: Αυτό δε σταματά ποτέ και βέβαια το πιστεύω.
Σε φοβίζει το αύριο σαν καλλιτέχνη και σαν άνθρωπο;
Α.Μ.: Όχι δε με φοβίζει, είμαι αισιόδοξη και πιστεύω ότι θα πάνε όλα καλά αρκεί να καταλάβουμε ότι η λύση είναι η προσωπική μας βελτίωση.
Ο επίλογος σ' εσένα. Τί είναι αυτό που θα εκφράσεις με το λόγο σου ως νέος καλλιτέχνης στους αναγνώστες;
Α.Μ.: Εύχομαι να είστε όλοι ευτυχισμένοι, να προσφέρετε αγάπη και να προσπαθείτε να κάνετε πράγματα που αισθάνεστε. πιστέψτε με, η διαίσθησή μας, το ένστικτό μας δεν κάνει ποτέ λάθος. Θα αποχαιρετίσω με το δίσκο «Τα Ρόδα Της Αυλής» και θα σας πω, πως όλες οι επιλογές έχουν γίνει με γνώμονα την ψυχή και τίποτα παραπάνω. Είναι οι δέκα διαφορετικές πτυχές μιας ανθρώπινης ψυχής. Εύχομαι να ταξιδέψουμε μαζί με αυτό το δίσκο και να προσφέρω και εγώ όσο μπορώ. μια αλήθεια ακόμα στο χώρο της μουσικής!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου