Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

Συνέντευξη με τη Μαρία Παπαγεωργίου



Η Μαρία Παπαγεωργίου γεννήθηκε το 1984 στα Γρεβενά όπου και μεγάλωσε. Από τότε που θυμάται τον εαυτό της παίζει μουσική! Αυτοδίδακτη κυρίως, ξεκίνησε με αρμόνιο και συνέχισε με κιθάρα και πολλά άλλα μουσικά όργανα που ανακάλυψε στην πορεία.

Από τα εφηβικά της χρόνια άρχισε να τραγουδά σε μαγαζιά της πόλης της. Το 2002 πέρασε στο Τμήμα Τραπεζικής και Χρηματοοικονομικής Διοίκησης στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, από το οποίο και αποφοίτησε το 2007. Με το πρόσχημα των σπουδών της λοιπόν, βρέθηκε στην Αθήνα, για να κάνει αυτό που ονειρευόταν: να "ψαχτεί" μουσικά και να ασχοληθεί με το τραγούδι.

Τραγουδά σε σκηνές της Αθήνας, ενώ παράλληλα κάνει μαθήματα φωνητικής με την εξαιρετική τραγουδίστρια Ελισάβετ Καρατζόλη και μαθήματα πιάνου και θεωρητικών στο Εθνικό Ωδείο.


Το 2005 συμμετέχει σε συναυλίες-αφιερώματα στο Μάνο Χατζιδάκι στην Αττική και στα Επτάνησα με το κουαρτέτο "Ma Non Troppo", ενώ την ίδια χρονιά παίρνει μέρος ως perfomer στο μεικτό θέαμα - performance για την έναρξη των εκδηλώσεων της Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Νέων ¨Εγχειρίδιο για ν’ αλλάξουμε τον κόσμο¨ του Χοροθεάτρου ¨Quasi Stellar¨ που τελεί υπό τη διεύθυνση της χορογράφου Αποστολίας Παπαδαμάκη (Στάδιο Μπάντμιντον).

Το 2007 θα ξεχωρίσει στην Τρίτη Ακρόαση της Μικρής Άρκτου και την ίδια χρονιά θα τραγουδήσει στο αφιέρωμα που θα γίνει στον Ιανό για το στιχουργό Παρασκευά Καρασούλο, δίπλα στον Παντελή Θεοχαρίδη, τη Νατάσσα Μποφίλιου κ.ά. 

Τον Απρίλιο του 2008 ερμηνεύει, μαζί με τη Νατάσσα Μποφίλιου, ποιήματα της Τζένης Μαστοράκη, μελοποιημένα από το Θέμη Καραμουρατίδη σε συναυλία-αφιέρωμα που διοργανώνει ο Δήμος Υμηττού για την ποιήτρια.


Το καλοκαίρι του 2008 θα συμμετάσχει σε συναυλίες-αφιερώματα στο Νίκο Γκάτσο με το Γρηγόρη Βαλτινό και τη Νατάσσα Μποφίλιου, ενώ τον τελευταίο χρόνο συμμετέχει και σε πολλές μουσικές παραστάσεις της Νατάσσας Μποφίλιου (Τεχνόπολις Δήμου Αθηναίων, Θέατρο Αττικού Άλσους, Σταυρός του Νότου).

Στις αρχές του 2009 θα κάνει και την πρώτη ουσιαστικά δισκογραφική της εμφάνιση με το περίφημο ¨Μπλούζ¨ που ερμήνευσε στο δεύτερο προσωπικό δίσκο της Δανάης Παναγιωτοπούλου «Homo logotypus», στον οποίο θα κάνει και φωνητικά σε άλλα τρία τραγούδια, ενώ το τελευταίο "κρυφό" τραγούδι του δίσκου θα το ερμηνεύσουν μαζί.

Νωρίτερα, συμμετείχε με τα φωνητικά της στο τραγούδι "O δρόμος" από το δίσκο «Μέχρι το τέλος» (2008) των Θ.Καραμουρατίδη - Γ.Ευαγγελάτου - Ν.Μποφίλιου και πρόσφατα συμμετείχε με το τραγούδι "Tέλος" στο δεύτερο προσωπικό δίσκο του Νίκου Χαλβατζή «Γκόλεμ #».


Η Μαρία διδάσκει σύγχρονο τραγούδι και συνεργάζεται με μουσικοπαιδαγωγούς από το βιωματικό εργαστήρι της Μαρίζας Κωχ, διδάσκοντας σε παιδικούς σταθμούς, ενώ τα τελευταία τρία χρόνια συνεργάζεται με τον ταλαντούχο τραγουδοποιό Αλέξανδρο Εμμανουηλίδη, κάνοντας επιτυχημένες εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές της Αθήνας: Ιανός, Κύτταρο, After Dark, Πυρήνας. 

Παρουσιάζουν ένα πρόγραμμα με τραγούδια από την πρώτη δισκογραφική δουλειά του Αλέξανδρου «Φυσάει αλλιώς εδώ ο αέρας», διασκευές από όλο το φάσμα της ελληνικής και ξένης μουσικής αλλά και τραγούδια με funky, swing, ska αναφορές. 
Τέλος, παρουσιάζουν το καινούργιο τους υλικό από την επικείμενη δισκογραφική τους συνεργασία που αναμένεται να κυκλοφορήσει τις επόμενες εβδομάδες και θα έχει τίτλο «Όμορφοι και Ηττημένοι».


Τί τραγούδια ακούγατε στο σπίτι Μαρία; Ποιες είναι οι πρώτες μουσικές που θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια στα Γρεβενά; 
Δεν θυμάμαι να ακούγαμε μουσική στο σπίτι. Μόνο στο αυτοκίνητο του πατέρα μου όταν πηγαίναμε εκδρομές. Λαϊκά κυρίως. Στράτος Διονυσίου, Ελένη Βιτάλη, Ελένη Δήμου, Γιώργο Νταλάρα και όλες τις επιτυχίες τις εποχής του ’80. Θυμάμαι όμως να παίζουμε με τον αδερφό μου όλο το "Χαράτσι" του Νίκου Παπάζογλου, αυτός στο πιάνο και εγώ στο τουμπερλέκι. Αυτή μάλλον είναι η πιο έντονη μουσική ανάμνηση από τα παιδικά μου χρόνια.

Είναι αλήθεια πως ξεκίνησες να τραγουδάς επαγγελματικά στην τρίτη τάξη του Γυμνασίου; Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
 
Φαντάζομαι όπως όταν έκανες εσύ την πρώτη σου συνέντευξη… Υπέροχη! Ήταν ένα συνοικιακό ταβερνάκι. Έπαιζα κιθάρα και έλεγα μερικά τραγούδια, ούτε θυμάμαι ποια! Ήταν το καλοκαίρι που ήπια τις πρώτες μου μπύρες, άρχισα τα πρώτα μου ξενύχτια και έβγαλα τα πρώτα μου λεφτά. Γύριζα σπίτι και δεν μπορούσα να κοιμηθώ από τη χαρά μου, ήταν το μόνο πράγμα που γύριζε στο μυαλό μου. 

 
Στο Τμήμα Τραπεζικής και Χρηματοοικονομικής Διοίκησης στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς πώς πέρασες; Ήταν η αρχική επιλογή σου ή ανήκεις στα παιδιά που μπήκαν σε σχολές που δεν επιθυμούσαν πραγματικά; Έχεις κάνει κάποια δουλειά σχετική με τις σπουδές σου;  
Ήταν η πρώτη μου επιλογή. Εκ των υστέρων βέβαια κατάλαβα ότι δεν μου ταιριάζει. Οι άνθρωποι, τα μαθήματα, ο χώρος ήταν ένας άλλος κόσμος.
Έμπαινα μέσα στο πανεπιστήμιο το πρωί για να κάνω μάθημα και έβλεπα παντού αφίσες από τις πολιτικές παρατάξεις και ήμουν υποχρεωμένη να ακούω από τα μεγάφωνα την εκάστοτε λαϊκή επιτυχία του Μακρόπουλου. Την τελείωσα όμως τη σχολή και αμέσως δούλεψα σε μια ασφαλιστική εταιρεία για 6 μήνες. Αυτό ήταν και το τελειωτικό χτύπημα!

Δεν είναι ψυχοφθόρο να κάνεις μια δουλειά που δεν σου αρέσει και δεν σου ταιριάζει; Εσύ τελικά γρήγορα κατάλαβες πως ο δρόμος της μουσικής είναι ο μόνος που πρέπει να ακολουθήσεις… 
Έτσι ακριβώς. Απλά όταν δεν είσαι σίγουρος για το πώς να προσεγγίσεις αυτό που αγαπάς και σου ταιριάζει, κάνεις κάτι ψυχοφθόρο μέχρι να σε ταρακουνήσει. Έτσι μάλλον κατέληξα και εγώ στο να ασχολούμαι αποκλειστικά με τη μουσική, να τραγουδώ, να παίζω, να διδάσκω και να διδάσκομαι. Πλέον είμαι σίγουρη πως αν κάνεις αυτό που αγαπάς, με σύνεση και προσπάθεια, θα τα καταφέρεις και θα σε ανταμείψει.

 
Πες μας λίγα λόγια για τις μουσικές σου σπουδές. Αν και είσαι αυτοδίδακτη, οι σπουδές σίγουρα σ’ έχουν πάει ένα βήμα παραπέρα. Και ως μουσικό και ως τραγουδίστρια. Συνεχίζεις να κάνεις μαθήματα, να παρακολουθείς σεμινάρια;  
Δεν είμαι ακριβώς αυτοδίδακτη. Είχα κάνει παλιά δυο χρόνια κιθάρα, απλά δεν είχα μάθει να διαβάζω νότες. Ήταν περίεργο μάθημα, κάτι σαν τζαμάρισμα! Τώρα μαθαίνω και να διαβάζω! Οι σπουδές σε πάνε πολλά βήματα μπροστά Θεοδόση μου αρκεί να βρεις και τον κατάλληλο δάσκαλο. Και είμαι πολύ ευγνώμων που βρέθηκε στο δρόμο μου η Ελισάβετ Καρατζόλη, η δασκάλα μου φωνητικής, που μου δίδαξε, πέρα από το τεχνικό μέρος του τραγουδιού, πώς να υπηρετώ τη μουσική. Να ‘ναι καλά. Σεμινάρια παρακολουθώ όποτε έχω την δυνατότητα, γίνονται κατά καιρούς πολύ ωραία σεμινάρια μουσικοθεραπείας, μιούζικαλ και θεατρικού τραγουδιού που τα βρίσκω πολύ ενδιαφέροντα γιατί τοποθετείσαι διαφορετικά μέσα στη μουσική.

Ποιους καλλιτέχνες της γενιάς σου θεωρείς συνοδοιπόρους σ’ αυτό το μουσικό ταξίδι; 
Πέρα από τον Αλέξανδρο Εμμανουηλίδη που είναι και ο βασικός μου συνεργάτης τα τελευταία τρία χρόνια, νιώθω ότι "ταξιδεύω" -ευτυχώς- με πολλούς νέους καλλιτέχνες. Τη Δανάη Παναγιωτοπούλου και το Νίκο Χαλβατζή που μου εμπιστεύτηκαν και τραγούδια τους, τη Νατάσσα Μποφίλιου με το Θέμη Καραμουρατίδη και το Γεράσιμο Ευαγγελάτο που μου έχουν δώσει βήμα τόσες φορές και φτιάχνουν υπέροχα τραγούδια, επαγγελματίες όπως το Γιάννη Χαρούλη και τον Απόστολο Ρίζο, τον διαφορετικό Λεωνίδα Μπαλάφα, τους συνθέτες και μουσικούς Δημήτρη Μαραμή και Εύα Ατματζίδου, τη Ρίτα Αντωνοπούλου, τη Ζωή Παπαδοπούλου και την Ευα Λαύκα, τους Ματ Σε 2 Υφέσεις, αλλά και παιδιά από τη αγγλόφωνη σκηνή, τους Your Hand In Mine, τον Lolek , τη Μόνικα, τους Film, τους Night On Earth και τόσους ακόμα ανερχόμενους καλλιτέχνες και άλλους που ανακαλύπτω μέρα με τη μέρα. 


Στο χώρο του τραγουδιού, αλλά και γενικότερα στο χώρο της τέχνης πιστεύεις πως δημιουργούνται αληθινές φιλίες;  
Κοίτα, η φιλία είναι κάτι που δοκιμάζεται στο χρόνο. Από αυτήν την άποψη είναι νωρίς να μιλήσω με σιγουριά. Μέσα μου όμως βαθειά το πιστεύω πολύ. Και ήδη θεωρώ πολλούς από τους ανθρώπους που συνεργάζομαι δικούς μου ανθρώπους. Δεν κάνουμε ίσως καθημερινή παρέα, όμως δεν φαντάζεσαι πόσο δυνατά χαίρονται όταν καταφέρνω κάτι και πόσο οι ίδιοι στηρίζουν τις προσπάθειες αυτές. Και εγώ καμαρώνω πολύ για αυτούς. Το βλέπεις και μόνος σου νομίζω. Δίνει ο ένας τραγούδια στον άλλον, μοιράζονται τη σκηνή… στο στάδιο που είμαστε δεν είναι κινήσεις συμφέροντος, είναι κάτι άμεσο και αληθινό. Το πιστεύω! 

Ακούς ραδιόφωνο, σου αρέσει ως μέσο; Τί ένιωσες όταν άκουσες για πρώτη φορά τη φωνή σου; 
Κάποιες "ζώνες" του με κουράζουν αρκετά, οπότε επιλέγω να ακούω συγκεκριμένες ώρες, συγκεκριμένους σταθμούς και εκπομπές. Μια από αυτές είναι και το ¨Ιατρείον Ασμάτων¨ της αγαπημένης μου Στέλλας Βλαχογιάννη. Εκείνη είχε παίξει πρώτη ένα τραγούδι του Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη που τραγουδούσα εγώ. Ντέμο ήταν. Το άκουσε, το γούσταρε και το έπαιξε αμέσως. Έκλαιγα. Το ένιωσα σαν μια αρχή. Σαν μια δύναμη και μια ευθύνη. 


Αγαπημένες γυναικείες φωνές; Ποιες και πόσο σ’ έχουν επηρεάσει στον τρόπο που προσεγγίζεις εσύ το κάθε τραγούδι; 
Η Βίκυ Μοσχολιού και η Ελένη Βιτάλη είναι για μένα οι κορυφαίες Ελληνίδες τραγουδίστριες. Μου άρεσε πάντα και η ερμηνεία της Μελίνας Μερκούρη και ας μην ήταν μια άρτια τεχνικά φωνή. Τελευταία με κουράζουν οι "ατσαλάκωτες" φωνές. Λατρεύω την Tori Amos, την Teresa Salgueiro των Madredeus και την Diana Krall. Δεν ξέρω πόσο με έχουν επηρεάσει, νομίζω ότι ένας τραγουδιστής δύσκολα διακρίνει τις επιρροές του. Και έχω την αίσθηση πως πιο πολύ με επηρέαζαν οι αντρικές ερμηνείες.

Σε λίγες εβδομάδες κυκλοφορεί από μεγάλη δισκογραφική εταιρεία ο δίσκος «Όμορφοι και Ηττημένοι». Σε παλαιότερη συνέντευξη που κάναμε, ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης είπε κατά λέξη γι' αυτή την εργασία: "Το καινούργιο υλικό είναι βασισμένο στη φωνή της Μαρίας, μια φωνή που μ’ έχει συγκινήσει πολύ, τραγουδώντας σχεδόν τα πάντα μοναδικά…Τζαζ, Χατζιδάκι, Portishead, Μοσχολιού ή Nirvana. Όλη αυτή την γκάμα προσπάθησα να συμπεριλάβω στο δίσκο με πινελιές παιδικότητας, χιούμορ και μιας μελαγχολίας που αναζητά την λύτρωση. Ελπίζω να τα κατάφερα!". Τα κατάφερε; Τί λες εσύ; Πες μας για το δίσκο αυτό! Τί τραγούδια θα ακούσουμε; 
Σίγουρα τα κατάφερε! Και δεν το λέω αυτό βάσει του ηχητικού αποτελέσματος, αλλά γιατί κατάφερε πραγματικά να μπαίνω στο στούντιο κάθε φορά με διαφορετική ψυχολογία. Δεν νομίζω ότι είναι εύκολο για έναν τραγουδοποιό να το πετύχει αυτό. Και αυτό έγινε γιατί ο Αλέξανδρος δεν μου έδωσε τραγούδια που ήδη είχε γράψει. Όλο το διάστημα που συνεργαζόμαστε με εξερευνούσε. Ύστερα έγραφε κάτι, μου έβαζε να το ακούσω και τις περισσότερες φορές με ¨έβρισκα¨ μέσα στο τραγούδι του. Έτσι καταλήξαμε σε δώδεκα τραγούδια, έντεκα του Αλέξανδρου και ένα δικό μου, που νομίζω είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους και μουσικά και στιχουργικά. Κάποια ερωτικά όπως η ¨Ερημιά Του Ήχου¨ , κάποια κοινωνικά προσεγμένα με κάποια δόση χιούμορ, όπως λέει και ο Αλέξανδρος, η τριπ χοπ "Γυμνή Ησυχία" που περιγράφει μια συνουσία, οι "Θεατρίνοι" του Γιώργου Σεφέρη και τραγούδια εσωτερικής αναζήτησης όπως η "Ιαχή".


Στον καινούργιο αυτό δίσκο υπάρχει και ένα δικό σου τραγούδι. Γράφεις γενικά τραγούδια; Σου βγαίνουν εύκολα στίχοι και μουσικές; Θα έκανες ένα δίσκο μόνο με δικά σου τραγούδια; 
Δε νομίζω ότι γράφω εύκολα. Δεν έχω συστηματοποιήσει ακόμη τη γραφή μου. Ό,τι γράφω είναι σε μια στιγμή έμπνευσης που μετά φεύγει. Έχω όμως κάποια τραγούδια που νιώθω καλά "μέσα" τους, τα περισσότερα αγγλόφωνα. Θα ήθελα να παρουσιάσω κάποια στιγμή ένα υλικό που θα έχει και ελληνικά και ξένα τραγούδια μου, είναι στα επόμενα σχέδια μου.

Μαρία, κλείνοντας αυτή την κουβέντα, θα ήθελα να μου πεις ένα τραγούδι που αγαπάς πολύ και θα ήθελες να το είχες γράψει ή να το ερμηνεύσεις εσύ πρώτη… και γιατί βέβαια! 
Θα ήθελα πολύ να είχα τραγουδήσει το "Χάθηκε το φεγγάρι" των Σταύρου Ξαρχάκου και Βαγγέλη Γκούφα, κάτι μου κάνει αυτό το τραγούδι... Το λέω με την έννοια ότι θα ήθελα να είχα παίξει στη "Λόλα", εκείνη η σκηνή με τη Βίκυ Μοσχολιού στο παράθυρο είναι μαγευτική!

Κομμάτι που μπορώ να βάλω στο repeat είναι το "Smile" των Pearl Jam αλλά δεν μπορώ να σου πω γιατί!!! Τώρα για τραγούδι που θα ήθελα να γράψω... νομίζω έχω ζηλέψει το "Έλα Πατέρα" σε στίχους Παναγιώτη Παπαϊωάννου και μουσική Μάκη Καραντωνίου. Είναι πολύ όμορφο κομμάτι και ο Παναγιώτης το ερμήνευσε εκπληκτικά. 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

"Νότες Λογοτεχνίας"

Πολιτιστικό ιστολόγιο (από το 2009) και ραδιοφωνική εκπομπή (από το 1999) με συνεντεύξεις, αφιερώματα, ρεπορτάζ, απόψεις, ιδέες και θέσεις γύρω από το Βιβλίο, τη Μουσική και το Ελληνικό Τραγούδι, το Θέατρο και τον Κινηματογράφο, τα Εικαστικά και τη Φωτογραφία, τη Θράκη...

Για αποστολές βιβλίων, περιοδικών, μουσικών έργων (LP-CD), καθώς επίσης και για προτάσεις, ιδέες, παρατηρήσεις, επικοινωνήστε μαζί μας: theodosisv@gmail.com

Το blog δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Δημοσιεύονται άρθρα πολιτιστικού και κοινωνικού περιεχομένου και οι κάθε είδους διαφημίσεις απαγορεύονται.

Επιτρέπεται η χρήση και η αναδημοσίευση των άρθρων και των φωτογραφιών, με σαφή αναφορά της πηγής σε ενεργό σύνδεσμο. Υπεύθυνος - Διαχειριστής: Θεοδόσιος Π. Βαφειάδης.