Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

Συνέντευξη Α. Εμμανουηλίδη & Μ. Παπαγεωργίου στο Θεοδόση Βαφειάδη


«Στην ερημιά του ήχου, στη γυμνή ησυχία, συμβαίνουν συνουσίες και συνωμοσίες. Γεννιούνται παιδιά-τέρατα που μπορεί ν’ αλλάξουν τον κόσμο, αλλά και παιδιά που επιβιώνουν με 700 ευρώ. Στην ερημιά του ήχου ακούγονται ιαχές πολέμου από τα μέσα και βγαίνουν έξω σαν θεατρίνοι, ντυμένοι το γέλιο και την ειρωνεία. Φαντασιωνόμαστε βουβά να λιώνουν οι τοίχοι και ν’ αγκαλιάζουμε τη φύση. Ζητάμε ανταλλάγματα για τους έρωτές μας και ξυπνάμε όμορφοι και ηττημένοι απ’ τα πάθη μας. Στην ερημιά του ήχου χορεύουμε βαλς, αναζητώντας χίλιες λέξεις να περιγράψουμε ένα φως που ακροβατεί στη σχισμή του παραθύρου μας…»

Αυτά γράφει στο σημείωμα του δεύτερου δίσκου του ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες. Ερμηνεύτρια των τραγουδιών του η Μαρία Παπαγεωργίου, η οποία συμμετέχει και ως δημιουργός μ' ένα τραγούδι (στίχοι-μουσική στο ¨Ανταλλάγματα¨). 
Τα υπόλοιπα δέκα τραγούδια είναι όλα σε στίχους και μουσική του Αλέξανδρου, ενώ υπάρχει και η εξαιρετική μελοποίησή του, στους ¨Θεατρίνους¨ του Γιώργου Σεφέρη. Δύο τραγούδια ερμηνεύει ο Αλέξανδρος, ενώ μαζί έχουν αναλάβει την ενορχήστρωση και την επιμέλεια παραγωγής του δίσκου. 
Επί σκηνής έχουν ήδη δοκιμαστεί τα περισσότερα τραγούδια του δίσκου στις επιτυχημένες εμφανίσεις των παιδιών. Ήρθε η ώρα να κυκλοφορήσουν και σε cd λοιπόν!


Πώς θα χαρακτηρίζατε τα νέα αυτά τραγούδια; Τί ενώνει το ένα με το άλλο; Είναι αυτός ο δίσκος ένας κύκλος τραγουδιών; 
 
Α.Ε.: Τα τραγούδια (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) γράφτηκαν γι’ αυτή την συγκεκριμένη δουλειά και για την συγκεκριμένη φωνή, οπότε έχουν μια άμεση δημιουργική συγγένεια. Γράφτηκαν όλα την ίδια χρονική περίοδο και δουλεύτηκαν ενορχηστρωτικά πολύ άμεσα. Με το που γεννιόταν ένα τραγούδι γινόταν κατευθείαν και ο οδηγός του (demo) και αυτοί οι οδηγοί (οι πρώτες πρόχειρες ηχογραφήσεις) που έγιναν με τέσσερα - πέντε συγκεκριμένα όργανα που είχαμε στην διάθεσή μας, χαρακτήρισαν πολύ και το κλίμα του δίσκου. Τα τραγούδια προσωπικά θα τα χαρακτήριζα «τραγούδια».
Δηλαδή, επιστροφή στην ουσία της τέχνης μας, που είναι ο λόγος, η μελωδία της φωνής και η ερμηνεία. Αφήνουμε τα κύρια συστατικά του τραγουδιού να μας οδηγήσουν στην τελική του φόρμα χωρίς να προσπαθούμε να ακολουθήσουμε συγκεκριμένο μουσικό στυλ, χωρίς να ακολουθούμε κάποιον ερμηνευτικό μπούσουλα. Κάθε τραγούδι αντιμετωπίζεται χωριστά, αλλά και όλα μαζί αποτελούν μια ενότητα που βασίζεται σ’ αυτή την λογική που περιέγραψα.
 
Μ.Π.: Νομίζω ότι κινούνται σε ένα ύφος τα τραγούδια. Δεν μοιάζουν μεταξύ τους, αλλά έχουν μια συνοχή. Θα ακούσει δηλαδή κάποιος και βαλς και λαϊκό και τριπ χοπ και ροκ, αλλά προσπαθήσαμε με τις κατάλληλες ενορχηστρώσεις και τις κατάλληλες ερμηνείες να έχουν ένα ύφος. Είμαστε εμείς σε όλα και είμαστε ειλικρινέστατοι.

Η πειρατεία και η διακίνηση μουσικής μέσω διαδικτύου επηρεάζει κατά τη γνώμη σας το μέλλον της καλής μουσικής ή μήπως όχι;

Μ.Π.: Όχι απλά το επηρεάζει, το διαμορφώνει. Πιστεύω ότι η καλή μουσική τον βρίσκει τον δρόμο της ούτως ή άλλως. Απλά είναι πιο δύσκολο και χρονοβόρο να την διακρίνεις μέσα στην τόση πληροφορία που υπάρχει στο διαδικτυακό χώρο. Πάντως είμαι υπέρ του δειγματισμού, αλλά όχι και να διακινείται όλο το υλικό δωρεάν στο ίντερνετ. Μακάρι η τέχνη να παρέχεται δωρεάν κάποια στιγμή, αλλά κάποιος κρατικός μηχανισμός να στηρίζει τους καλλιτέχνες! Αλλιώς πώς θα γίνει;

Α.Ε.: Κοίτα, όταν δουλεύεις ενάμιση χρόνο για ένα δίσκο με δύσκολες συνθήκες, πληρώνεις τα πάντα από την τσέπη σου (ενώ δεν έχεις μία!) και μετά γυρνάς για κανένα εξάμηνο αναζητώντας εταιρεία να το εκδώσει, τότε σίγουρα βλέπεις τα πράγματα λίγο διαφορετικά. Θέλω να πω, για πόσο καιρό θα αντέχουμε να το κάνουμε αυτό και για πιο λόγο να βγάζουμε πλέον δίσκους και γιατί να προσέχουμε την παραγωγή; Σίγουρα για όλα αυτά δεν φταίει μόνο η πειρατεία και σίγουρα η ελεύθερη διάθεση στο διαδίκτυο αποτελεί για μας τους νέους τεράστια διαφήμιση, άλλα κάπου τα πράγματα αρχίζουν και στενεύουν επικίνδυνα! Η κρίση της δισκογραφίας, η οικονομική κρίση γενικότερα και η πειρατεία αποτελούν έναν φαύλο κύκλο που επηρεάζει το μέλλον της μουσικής γενικότερα. Και της καλής και της κακής. Τραγούδια θα γράφονται πάντα, αλλά αν δεν βρεθεί μια βιώσιμη λύση (μια καινούργια μορφή ηλεκτρονικής δισκογραφίας π.χ. ), δεν θα μπορούμε να τα ενορχηστρώνουμε και να τα εκδίδουμε.


«Κι αν δε χωρούσε η επαρχία όνειρα και καλλιτεχνία, χωράει πάντα την καρδιά μου, ένα τραγούδι συντροφιά μου» είχες γράψει κάποτε Αλέξανδρε. Είστε και οι δυο παιδιά της επαρχίας. Εσύ Αλέξανδρε από τις Σέρρες και η Μαρία από τα Γρεβενά. Σας δυσκόλεψε αυτό καθόλου στην ενασχόλησή σας με το τραγούδι; Είχατε διαφορετικά ερεθίσματα και πληροφορίες από τα παιδιά που μεγάλωσαν στην Αθήνα. Λειτούργησε σαν τροχοπέδη αυτό όταν ήρθατε στην Αθήνα ή όχι;

Α.Ε.: Εμένα η επαρχία με δυσκόλεψε κυρίως όσο ζούσα εκεί. Γιατί όπως ξέρεις κι εσύ καλά οι δυνατότητες καλλιτεχνικής έκφρασης σε μια μικρή πόλη είναι πολύ περιορισμένες και το περιβάλλον δεν ευνοεί καθόλου την διαφοροποίηση και την πρωτοπορία. Παρ’ όλα αυτά, όταν ήρθα εδώ στην Αθήνα, δεν αποτέλεσε ποτέ εμπόδιο σε κάτι η καταγωγή μου. Ίσα – ίσα που με προίκισε με μια πιο αγνή ματιά απέναντι στα πράγματα, με μια πιο έντονη διάθεση για δημιουργία, με μια μεγάλη θέληση να γνωρίσω καινούργιες καταστάσεις που δεν γνώριζα ως τότε. Επίσης με προίκισε με εμπειρίες και συναισθήματα άγνωστα ίσως στους ανθρώπους της πρωτεύουσας, που έγιναν στίχοι και τραγούδια στον πρώτο μου δίσκο.

Μ.Π.: Είναι αρκετά διαφορετικό να μεγαλώνεις στην επαρχία. Σήμερα ίσως όχι και τόσο, με την έννοια ότι με το διαδίκτυο και με τις αποστάσεις που έχουν εκμηδενιστεί, μπορείς ανά πάσα στιγμή να είσαι μέσα στο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι, να παρακολουθείς παραστάσεις, να ακούς όποιον ραδιοφωνικό σταθμό θέλεις. Όταν ήμουν Γρεβενά δεν είχα αυτήν την δυνατότητα. Όλα μου φαινόταν μακρινά και τα αντιμετώπιζα με δέος. Από την άλλη τραγουδούσα εκεί, έπαιρνα εύκολα την αποδοχή του κόσμου, με αποτέλεσμα όταν ήρθα στην Αθήνα και είδα ότι υπάρχουν εκατό Μαρίες που κάνουν το ίδιο με εμένα και ακόμα καλύτερα, προσγειώθηκα απότομα! Αλλά ευτυχώς, γιατί ξεκίνησα από το μηδέν και επαναπροσδιόρισα και εμένα και τη σχέση μου με τη μουσική. 

Μπορεί να χαρακτηρίσει ο ένας τον άλλο με τρεις λέξεις;

Μ.Π.: Σταθερός, ψύχραιμος και δοτικός. Πολύ δοτικός!

Α.Ε.: Συναισθηματική, έντονη και γεννημένη για τη μουσική.

Αλέξανδρε ποιο τραγούδι του δίσκου θα αφιέρωνες στη Μαρία;

Α.Ε.: Την "Ιαχή" που της αρέσει πολύ και ήταν αυτή που επέμενε να μπει στο δίσκο. Εγώ είχα εκφράσει κάποιες αμφιβολίες!

Εσύ Μαρία, τί θα αφιέρωνες στον Αλέξανδρο;

Μ.Π.: Την "Ιαχή" γιατί μου έκανε το χατίρι να μπει στο δίσκο!

Μαρία θα μου επιτρέψεις τώρα να κάνω και κάποιες ερωτήσεις, προσωπικά, στον Αλέξανδρο μιας και εμείς τα είπαμε πρόσφατα (http://theovaf.blogspot.com/2011/01/blog-post_8712.html)

Μ.Π.: Βεβαίως!!! Κανένα πρόβλημα… θα σας ακούω.



Ευχαριστούμε! Ποιοι δημιουργοί σ’ έχουν επηρεάσει Αλέξανδρε και τί προσπαθείς να "κλέψεις" από τον καθένα;


Α.Ε.: Από το Δήμο Μούτση προσπαθώ να κλέψω την πρωτοτυπία και την εσωτερικότητα των στίχων του, από το Μάνο Λοΐζο τη μελωδικότητα και το ήθος, από το Διονύση Σαββόπουλο την ευρηματικότητα και την τόλμη, από το Βασίλη Τσιτσάνη την απλότητα και την γλύκα των τραγουδιών του, από το Σωκράτη Μάλαμα την αλήθεια και το δυναμισμό του, από το Μάνο Ελευθερίου τη σαφήνεια και την άψογη χρήση του λόγου, από το Leonard Cohen τους συμβολισμούς του και από το Γιάννη Αγγελάκα τον ηλεκτρισμό και την ενέργεια. Με τέτοια λεία νομίζω πως είμαι πλούσιος!
 
Σίγουρα είσαι πλούσιους με τέτοιους δασκάλους και τέτοια πρότυπα. Το Τ.Ε.Ι.  Πολιτικών Δομικών Έργων στις Σέρρες το τελείωσες;

Α.Ε.: Ζορίστηκα αρκετά, αλλά το τελείωσα! Δεν  μπόρεσα ποτέ να προσαρμοστώ  πλήρως στο περιβάλλον της σχολής. Το μυαλό μου ήταν συνεχώς στο πώς θα πάω το βράδυ να παίξω στο τάδε μικρό μπαράκι της πόλης.

Είναι αλήθεια ότι είσαι αυτοδίδακτος στην κιθάρα; Μουσικές σπουδές;

Α.Ε.: Εκτός από τα μαθήματα φωνητικής που παρακολουθώ από πέρυσι, δεν έχω κάνει άλλες  μουσικές σπουδές. Ναι, είμαι αυτοδίδακτος στην κιθάρα αλλά δεν είναι και τόσο σπουδαίο… δεν είμαι και κανένας βιρτουόζος! Υπάρχουν εκεί έξω χιλιάδες άνθρωποι που έμαθαν μόνοι τους να παίζουν κιθάρα. Γενικά, στο επίπεδο που είμαι εγώ τεχνικά, η κιθάρα είναι ένα αρκετά εύκολο όργανο. Αν θες να πας παρακάτω και να γίνεις σολίστας, τότε δυσκολεύουν τα πράγματα.



Πες μου τρεις δίσκους που σ' έχουν καθορίσει, που σ' έχουν επηρεάσει και ως δημιουργό και ως άνθρωπο!

Α.Ε.: «Τραπεζάκια  έξω» του Διονύση Σαββόπουλου. Χρώματα και μελωδίες ξεχειλίζουν από παντού! Τον είχαμε σε βινύλιο στο σπίτι και τώρα είναι κατεστραμμένος από τις πολλές ακροάσεις. 
Λαβύρινθος» του Σωκράτη Μάλαμα. Στιβαρότητα, γλυκιά και λυτρωτική μελαγχολία και μια λαϊκότητα πολύ σύγχρονη με βαθιές ρίζες στο Βασίλη Τσιτσάνη.
«Να!» του Δήμου Μούτση. Έξυπνος και σύγχρονος (για την εποχή του) πολιτικός λόγος, ειρωνεία που σπάει κόκαλα, ενορχηστρώσεις πρωτότυπες και φυσικά μελωδίες.


Από το 2007 που κυκλοφόρησε ο πρώτος προσωπικός σου δίσκος "Φυσάει αλλιώς εδώ ο αέρας" μέχρι σήμερα, τι έχει μεσολαβήσει;

Α.Ε.: Μεσολάβησαν βασικά αρκετά live που με βοήθησαν να μάθω πως λειτουργώ εγώ ο ίδιος πάνω στην σκηνή, πως λειτουργεί ο κόσμος, ποια είναι τα δυνατά μου σημεία και ποιες οι αδυναμίες μου. Μεσολάβησαν τα μαθήματα φωνητικής με την Ελισάβετ Καρατζόλη, μια σπάνια δασκάλα, που με βοήθησε απίστευτα, τόσο φωνητικά όσο και στο να βελτιώσω την εικόνα που έχω εγώ για τον εαυτό μου. Μεσολάβησε φυσικά η γνωριμία μου με τη Μαρία που μ’ έκανε να δω πολλά πράγματα διαφορετικά, αλλά και να γράψω διαφορετικά απ’ ότι στον πρώτο δίσκο. Τέλος μεσολάβησε όλη η διαδικασία παραγωγής και ενορχήστρωσης του δίσκου που μας δυσκόλεψε πάρα πολύ αλλά μας έδεσε ακόμα πιο δυνατά μεταξύ μας και με το υλικό μας.

Αναφέρθηκες στη δασκάλα σου, την Ελισάβετ Καρατζόλη. Πρόσφατα κυκλοφόρησε και ο δικός της δίσκος με τίτλο "Σαν προσευχή στην πιο βαθειά εμπιστοσύνη" όπου σ' ένα τραγούδι (Μου φτάνει ένα παράθυρο) έγραψες εσύ μουσική πάνω σε στίχους Μάνου Ελευθερίου. Πες μας για την σημαντική αυτή στιγμή της έως τώρα πορείας σου…

Α.Ε.: Ήταν όντως μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή. Θα έλεγα μάλιστα για τρεις λόγους ιδιαίτερη! Μία για  τους εκπληκτικούς στίχους του κ. Ελευθερίου, μια για την εξαιρετική ερμηνεία του Μίλτου Πασχαλίδη και μια τρίτη για αυτή τη φωνή της Ελισάβετ που θεωρώ πως είναι απ’ τις καλύτερες που διαθέτουμε. Τους στίχους του τραγουδιού τους είχε δώσει ο κ. Ελευθερίου στην Ελισάβετ κι αυτή με την σειρά της, δείχνοντας μου τεράστια εμπιστοσύνη και αγάπη τους έδωσε σε μένα. Ήταν τόση η λαχτάρα μου να καταπιαστώ με το κείμενο που είχα στα χέρια μου, που την άλλη κιόλας μέρα είχα έτοιμη τη μουσική. Έβαλα πραγματικά τα δυνατά μου και είμαι πολύ χαρούμενος με το αποτέλεσμα. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους και πιο πολύ στη δασκάλα μου! 


Στον προηγούμενο δίσκο σου, πέρα από τα δικά σου τραγούδια, είχες μελοποιήσει και ένα κομμάτι που σου είχε δώσει ο Οδυσσέας Ιωάννου, το "Έφυγες". Θα ακούσουμε κι άλλες τέτοιες συνεργασίες στο μέλλον; Επιδιώκεις τέτοιες "συναντήσεις";

Α.Ε.: Μακάρι! Είμαι πολύ ανοιχτός σ’ αυτό, γιατί όταν δεν είναι δικό σου ένα κείμενο σε απελευθερώνει λίγο. Σ’ αφήνει πιο ελεύθερο ως συνθέτη. Εύχομαι να πέφτουν στα χέρια μου σπουδαία κείμενα και να έχω τη δυνατότητα να τα ντύνω με μουσικές. 

Στο νέο δίσκο έντυσες με τη μουσική σου τους "Θεατρίνους" του Γιώργου Σεφέρη. Γιατί επέλεξες αυτό το ποίημα; Έχεις ασχοληθεί με το έργο και άλλων ποιητών;

Α.Ε.: Το ποίημα το διάλεξα γιατί από την πρώτη στιγμή που το διάβασα μου έβγαλε έναν πολύ έντονο ρυθμό και μια μουσική ροή καταπληκτική, γιατί κάθε του λέξη τονίζεται και λάμπει και γιατί το θέμα του με συγκίνησε πάρα πολύ. Γενικά δεν διαβάζω πολύ ποίηση, αλλά όταν κάτι με συγκινεί ή με ¨τραβάει¨ για κάποιον λόγο, μ’ αρέσει να το παιδεύω με την κιθάρα μου.

Τί σημαίνει "έντεχνο τραγούδι" για σένα;

Α.Ε.: Έντεχνο για μένα είναι το τραγούδι που  ως πρώτο αίτημά του προβάλει την καλλιτεχνική αξία (όποια κι αν είναι αυτή για τον καθένα). Αυτό, που ο δημιουργός του νοιάζεται περισσότερο για ένα μικρό σημείο των στίχων που μπορεί να μην του ταιριάζει, απ’ ότι νοιάζεται για το ποιο κανάλι θα παίξει το τηλεοπτικό σπότ. Αυτό που ένα σόλο της τρομπέτας θα τον απασχολήσει περισσότερο, από το αν στο εξώφυλλο θα φοράμε τον τάδε ή τον δείνα σχεδιαστή. Αυτό βέβαια είναι μια ιδεολογική προσέγγιση του όρου που μπορεί να περιέχει όλα τα είδη της μουσικής. Αν βασιστούμε σ’ αυτή την περιγραφή, τότε ο όρος εμένα μου φαίνεται μια χαρά. 
Αν μιλήσουμε μουσικολογικά, τότε δεν στέκει γιατί δεν περιγράφει μουσικό είδος. Κάποιος μουσικός για παράδειγμα μπορεί να είναι ιδεολογικά «έντεχνος» και μουσικολογικά τζαζ ή ροκ ή παραδοσιακός ή μείγμα διαφορετικών επιρροών.
Κάποια στιγμή πρέπει να μάθουμε να περιγράφουμε τα τραγούδια με μουσικούς όρους. Με αυτούς που ήδη υπάρχουν και με καινούργιους που θα ανακαλύψουμε. Αν για παράδειγμα ο Πορτοκάλογλου ζούσε στο εξωτερικό, στο δισκάδικο μάλλον θα ήταν στο ράφι του εναλλακτικού ροκ. Ο Θηβαίος αντίστοιχα στην σύγχρονη ποπ – τζαζ  και ούτω καθ’ εξής.
 
Έχεις γράψει και δυο σκωπτικά τραγούδια που αντιμετωπίζουν με χιούμορ την σημερινή πραγματικότητα, την "Τερατογένεση" και το "700 ευρώ το μήνα". Στον προηγούμενο δίσκο σου είχες γράψει το "Δάνειο". Πιστεύεις πως ο κόσμος έχει ανάγκη σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη εποχή το κοινωνικό-πολιτικό τραγούδι;

Α.Ε.: Δικές μου ανάγκες προσπαθώ να καλύψω γράφοντας τραγούδια. Αν τα έχει ανάγκη ο κόσμος θα μας το δείξει η ιστορία. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι πριν λίγο καιρό λέγαμε πως δεν υπάρχει πολιτικό τραγούδι γιατί δεν υπάρχει ένας ορατός εχθρός απέναντι στον οποίο θα συστρατευόμασταν όλοι. Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει αρκετά και νομίζω ότι ευνοούν οι συνθήκες μια τέτοιου είδους τέχνη. Θα δούμε! Εγώ τα γράφω πάντως για να τα ακούω κυρίως εγώ!


Λοιπόν, θα ήθελα τώρα να μου πείτε δυο λόγια για το κάθε τραγούδι…

Να καεί ο καναπές μου

Α.Ε.: Άτιμο έπιπλο. Ύπουλο και αδηφάγο! Το τραγούδι γράφτηκε μετά από μέρες αποχαύνωσης για προσωπική χρήση!

Μ.Π.: Η φαντασία και η δύναμη να δεις το καθετί γύρω σου με άλλο μάτι. Κάθε φορά που ακούω αυτό το κομμάτι, γεμίζω αισιοδοξία.

Όμορφοι και Ηττημένοι

Μ.Π.: Έχεις γιορτάσει ποτέ την ήττα;

Α.Ε.: Τα κενά ανάμεσα στις αναπνοές μην τα υποτιμάς.

Έρωτες

Α.Ε.: Καπνός, παιδί και κλέφτης. Δηλαδή, άπιαστος αθώος και ύπουλος μαζί. Αυτός είναι ο έρωτας!

Μ.Π.: Oι έρωτες που σε κάνουν ό,τι θέλουν.

Ένα φως που ακροβατεί

Μ.Π.: Ό,τι είναι ο έρωτας…
  
Α.Ε.: Εκείνα τα ζεστά πρωινά δεν τ’ αλλάζω με τίποτα!

Στην ερημιά του ήχου

Μ.Π.: Η πιο τρυφερή στιγμή του δίσκου.

Α.Ε.: Μπορείς να σχηματίσεις μια καρδιά στον τοίχο με τις σκιές των χεριών σου; 

Θεατρίνοι, Μ.Α. (ποίηση: Γιώργος Σεφέρης – Μέση Ανατολή Αύγουστος ΄43)

Α.Ε.: Κάθε λέξη κι ένας χτύπος από μέταλλο σε μέταλλο.

Μ.Π.: Ο σπαρακτικός Αλέξανδρος.

Γυμνή ησυχία

Μ.Π.: Οργασμός.

Α.Ε.: Απαραίτητη η γονική συναίνεση!
 
Ανταλλάγματα

Α.Ε.: Περίεργα πλάσματα οι γυναίκες φίλε μου!

Μ.Π.: Και δεν είδες τίποτα ακόμα!

700 ευρώ το μήνα

Μ.Π.: Το πιο ανεπίκαιρο κομμάτι του δίσκου… Πλέον μιλάμε για 500 ευρώ το μήνα και αν!

Α.Ε.: Δεν αντέχουν οι ιππότες!

Τερατογένεση

Α.Ε.Η Μαρία!!! 

Μ.Π.: Ο Αλέξανδρος!!!

Ιαχή

Μ.Π.: Ένας δειλός άνθρωπος. Όλοι μας λίγο πολύ σε κάποια στιγμή της ζωής μας.

Α.Ε.: Με δυσκόλεψε πολύ. Ίσως γιατί μου μοιάζει...

Βαλς

Α.Ε.: Μου χαρίζετε αυτόν τον χορό;

Μ.Π.: Ευχαρίστως…


Τί εύχεστε μουσικά στον εαυτό σας παιδιά;

Α.Ε.: Να έχω πάντα τη δυνατότητα να δημιουργώ ελεύθερα και αυθόρμητα.

Μ.Π.: Να μπαίνω πάντα στο στούντιο ή να ανεβαίνω στη σκηνή και να νιώθω περήφανη για αυτά που λέω ή γράφω. Να εκφράζομαι. Να υπάρχουν συνεργάτες, να φτιάχνουμε ωραία πράγματα και κόσμος που να τα μοιράζεται μαζί μας. Αυτό το τελευταίο είναι και ο σκοπός της μουσικής κατά τη γνώμη μου.

 
Ο δίσκος κυκλοφόρησε… τί ακολουθεί τώρα;

Μ.Π.: Να παίξουμε τα τραγούδια μας ζωντανά και να γνωρίσουμε κόσμο!

Α.Ε.: Πολύ τρέξιμο!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

"Νότες Λογοτεχνίας"

Πολιτιστικό ιστολόγιο (από το 2009) και ραδιοφωνική εκπομπή (από το 1999) με συνεντεύξεις, αφιερώματα, ρεπορτάζ, απόψεις, ιδέες και θέσεις γύρω από το Βιβλίο, τη Μουσική και το Ελληνικό Τραγούδι, το Θέατρο και τον Κινηματογράφο, τα Εικαστικά και τη Φωτογραφία, τη Θράκη...

Για αποστολές βιβλίων, περιοδικών, μουσικών έργων (LP-CD), καθώς επίσης και για προτάσεις, ιδέες, παρατηρήσεις, επικοινωνήστε μαζί μας: theodosisv@gmail.com

Το blog δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Δημοσιεύονται άρθρα πολιτιστικού και κοινωνικού περιεχομένου και οι κάθε είδους διαφημίσεις απαγορεύονται.

Επιτρέπεται η χρήση και η αναδημοσίευση των άρθρων και των φωτογραφιών, με σαφή αναφορά της πηγής σε ενεργό σύνδεσμο. Υπεύθυνος - Διαχειριστής: Θεοδόσιος Π. Βαφειάδης.