Συνέντευξη Ζωής Τηγανούρια στο Θεοδόση Βαφειάδη

Η Ζωή Τηγανούρια γεννήθηκε και μεγάλωσε στην ακριτική Σαμοθράκη. Ο πατέρας της έπαιζε βιολί και ο παππούς της λαούτο. Όταν ήταν παιδί έπαιζε μαζί τους σε χορούς που ονομάζονταν «μπάλοι» και τότε ήταν η διασκέδαση όλου του νησιού. Κάπως έτσι ξεκίνησε η σχέση της με τη μουσική...

Θα κάνει δυο χρόνια μουσικές σπουδές στην Αλεξανδρούπολη, θα βρεθεί στο παράρτημα του «Ωδείου Φίλιππος Νάκας» του Διδυμότειχου, μετά από πρόταση του δασκάλου της, για να διδάξει μουσική σε τριάντα μαθητές και έπειτα στην Αθήνα για να σπουδάσει νοσηλευτική! 

Κάτι που ευτυχώς δεν ολοκλήρωσε μιας και την κέρδισε η μουσική. Άρχισε να παίζει επαγγελματικά λοιπόν σε λαϊκή ορχήστρα και παρακολουθούσε μαθήματα στο «Ωδείο Σκαλκώτα». Ξεκίνησε με πιάνο και κίμπορντς αλλά την κέρδισε το ακορντεόν…

Ως μουσικός και σολίστ έχει συνεργαστεί, τόσο σε ζωντανές εμφανίσεις όσο και στη δισκογραφία σε εκατοντάδες ηχογραφήσεις, με όλο σχεδόν το Ελληνικό τραγούδι (Γ.Νταλάρας, Χ.Αλεξίου, Μαρινέλλα, Ν.Παπάζογλου, Μ.Λιδάκης, Τ.Τσανακλίδου, Ο.Περίδης, Μ.Φραγκούλης, Π.Τερζής κ.ά.) ενώ δικά της τραγούδια έχουν ερμηνεύσει οι: Β.Παπακωνσταντίνου, Δ.Γαλάνη, Γ.Ανδρεάτος, Κ.Μακεδώνας, Ε.Πέτα, Α.Κετιμέ, Δ.Υφαντής, Ζ.Σαπουντζάκη κ.ά.

Μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει τέσσερις προσωπικοί δίσκοι με δικές της δημιουργίες αλλά και διασκευές και τα τελευταία τρία χρόνια έχοντας δημιουργήσει μια εξαιρετική ομάδα μουσικών γυρίζει όλη την Ελλάδα – και όχι μόνο – παρουσιάζοντας ένα πολυποίκιλο μουσικό πρόγραμμα με latin , tango, jazz, ethnic ήχους, αλλά και Ελληνικά λαϊκά, έντεχνα, παραδοσιακά κομμάτια διασκευασμένα από την ίδια με το ακορντεόν της.

Ζωή γεννήθηκες και μεγάλωσες σε μουσική οικογένεια. Πόσο σε επηρέασε αυτό στην απόφασή σου να ασχοληθείς με τη μουσική, αλλά και γενικότερα στη μετέπειτα πορεία σου;

Στον κάθε άνθρωπο, ενώ γεννιέται, είναι καταγεγραμμένη στο «βιβλίο της ζωής» η πορεία του Θεοδόση. Έτυχε να γεννηθώ μέσα σε μουσική οικογένεια και να μεγαλώσω με τον ήχο του παραδοσιακού βιολιού του πατέρα μου, διότι προφανώς προοριζόμουν για μουσικός… βιολί ήθελα και εγώ αρχικά να μάθω αλλά συγκυριακά ξεκίνησα με πλήκτρα και συνέχισα με αυτά.

Όταν τελείωσες το σχολείο, στα δεκαοχτώ σου χρόνια, βρέθηκες ξαφνικά να διδάσκεις σε τριάντα μαθητές στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας Διδυμοτείχου. Τί εμπειρίες έχεις από αυτή τη διαδικασία; 

Η εμπειρία που αποκόμισα ήταν η ανακάλυψη ότι δεν έχω μεταδοτικότητα, προτιμούσα πάντα, μέχρι και σήμερα να διδάσκομαι παρά να διδάσκω… μάλλον θα πεθάνω μαθήτρια!!! Εξάλλου όσο γερνάς μαθαίνεις…


Είσαι ικανοποιημένη από το επίπεδο μουσικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα;

Ο βομβαρδισμός του γρήγορου, εύπεπτου, φτηνού, αναλώσιμου και εφήμερου έχει αφήσει τα αποτυπώματά του παντού. Είναι επείγον να ξυπνήσουν οι συνειδήσεις για να βρεθούν οι τρόποι ανόδου του μουσικού επιπέδου στη χώρα μας. Επανάσταση λοιπόν συνείδησης προκειμένου να αλλάξουμε επίπεδο!

Έκανες μουσικές σπουδές στην Αλεξανδρούπολη και κάποια στιγμή βρέθηκες στην Αθήνα για σπουδές νοσηλευτικής... μέχρι που βρέθηκε στο σπίτι σου ένα πράσινο ξεχασμένο ακορντεόν. Η εικόνα σου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτό το μουσικό όργανο. Πώς θα περιέγραφες τη σχέση σου με το ακορντεόν;

Με το ακορντεόν είχα και εξακολουθώ να έχω πολλές και διαφορετικές σχέσεις. Καταρχάς μουσική σχέση αφού συμπληρώνει με μεγάλη ευκολία φράσεις ή στιγμές αμηχανίας στις περισσότερες συνθέσεις μου και με βοηθάει να βρω τρόπους έκφρασης. Επίσης συναισθηματική σχέση αφού στην ηλικία της μουσικής μου απόγνωσης, στα 21 μου χρόνια, στην ηλικία που αφού τελειώσει η εφηβεία όλοι οι νέοι αναζητούν, και δειλά-δειλά χαράζουν το μέλλον τους, αυτό με απελευθέρωσε και με έκανε να νιώθω και εγώ μουσικός… γιατί σε αυτή την ηλικία το ξεκίνησα, εντελώς τυχαία και απρόσμενα. Έτσι ήρθε και η επαγγελματική σχέση καθώς έγινε το επάγγελμά μου αλλά και ενοχλητική σχέση διότι είναι βαρύ και δυσκίνητο.

Από την ακριτική Σαμοθράκη και τον Έβρο στην Αθήνα. Σήμερα όλοι σχεδόν μιλούν για μια μουσικό με προοπτικές διεθνής καριέρας. Συνάντησες δυσκολίες στην έως τώρα πορεία σου;

Όσο πιο μικρός είναι κάποιος τόσο μεγαλύτερη παρόρμηση έχει… Ήταν εύκολο για μένα να φύγω από τη Σαμοθράκη και να βρεθώ στην Αθήνα διότι δεν σκεφτόμουν ούτε στιγμή τις δυσκολίες και τα προβλήματα που στην πορεία ασφαλώς αντιμετώπισα. Οι δυσκολίες, αν δεν τις σκέφτεσαι παύουν να υπάρχουν, περνούν από δίπλα σου και φεύγουν δίχως να σε αγγίζουν. Και, εκτός από αυτό, λειτουργώντας με το συναίσθημα της αγάπης γίνεται κανείς άφοβος!
 
Στη Σαμοθράκη πηγαίνεις καθόλου; Πώς βλέπεις την ανάπτυξη του νησιού; Αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα, κυρίως το χειμώνα, κάτι που ασφαλώς γνωρίζεις πολύ καλά νομίζω.

 
Αγαπάω απίστευτα τη Σαμοθράκη. Πηγαίνω συνήθως καλοκαίρι και καμιά φορά το Πάσχα. Χειμώνα είχα πολλά χρόνια να πάω. Επισκέφτηκα λοιπόν το νησί πέρυσι τα Χριστούγεννα και ξετρελάθηκα με την απίστευτη ηρεμία, το χιονισμένο τοπίο και το έθιμο της σούβλας την ημέρα των Χριστουγέννων που το είχα λησμονήσει, τα αγαπημένα μου πρόσωπα, τη ζεστασιά του σπιτιού, τα φαγητά της μαμάς… Είδα το νησί με άλλα μάτια από αυτά του παιδιού που το μελαγχολούσε το χωριό και αναζητούσε τα φώτα και την φασαρία της πόλης… 

Αυτή τη φορά εκτίμησα την αγνότητα, την ηρεμία, την οικογενειακή γαλήνη και ένιωσα και πάλι παιδί! Το νησί έχει μείνει αγνό και παρθένο. Είναι ένας παράδεισος για τον επισκέπτη όμως ο μόνιμος κάτοικος του νησιού αντιμετωπίζει κυρίως το χειμώνα αρκετά προβλήματα, ιδιαίτερα ιατρικής περίθαλψης αφού υπάρχει αποκλεισμός, λόγω ελλειπών ακτοπλοϊκών δρομολογίων και έλλειψη αεροδρομίου.
Οι νέοι πρέπει να φανούν τολμηροί διότι τα κίνητρα στο νησί είναι ελάχιστα ,άρα πρέπει να τα δημιουργήσουν μόνοι τους, οι δουλειές ελάχιστες για τους μόνιμους κατοίκους και σε απρόσμενες στιγμές όπως ένα δυστύχημα, βλέπει κανείς πόσο δύσκολο είναι να ζεις σε ένα τόπο που βρέχεται γύρω-γύρω από θάλασσα…  

Μακάρι η Πολιτεία να κάνει κάποτε αυτό που πρέπει για το νησί… ας αλλάξουμε όμως θέμα τώρα. Εκτός από σολίστ στο ακορντεόν, έχεις συνθέσει και μερικά τραγούδια. Υπάρχουν κάποιες στιγμές που ξεχωρίζεις από αυτή την πλευρά σου; Θα ήθελες να γράψεις έναν κύκλο τραγουδιών, να κάνεις έναν ολόκληρο δίσκο με δικά σου τραγούδια μόνο;

Υπάρχουν πολλές στιγμές «ανοδικές» όπως τις ονομάζω ή αλλιώς «δημιουργικής έκφρασης». Σχέδια υπάρχουν πολλά για το μέλλον, όμως η κάθε εποχή σου δείχνει από μόνη της, από σημάδια και συγκυρίες πού πρέπει να πας και προς ποια κατεύθυνση… Όλα στη ζωή μας συμβαίνουν τη στιγμή που είμαστε έτοιμοι να τα ζήσουμε, όσο ισορροπούμε με τον εαυτό μας τόσο ανεβαίνουμε επίπεδα. Όσο για κύκλο τραγουδιών, ετοιμάζω ήδη μια τέτοια δουλειά με δικές μου συνθέσεις, που ελπίζω να την αγκαλιάσει ο κόσμος όπως τις προηγούμενες!

Έχεις συνεργαστεί ως μουσικός και ως σολίστ με όλους τους Έλληνες τραγουδιστές σχεδόν, είτε στη δισκογραφία, είτε σε ζωντανές εμφανίσεις. Υπάρχει κάποιο απωθημένο; 

Δεν υπάρχει απωθημένο δόξα τω Θεό. Σε μικρή ηλικία είχα δουλέψει σχεδόν με όλους τους Έλληνες καταξιωμένους τραγουδιστές. Έμαθα πολλά από αυτούς και η εμπειρία που αποκόμισα με βοηθάει απίστευτα στο μοναχικό δρόμο που ακολουθώ εδώ και τρία χρόνια.

Υπάρχουν κάποιες φωνές για τις οποίες θα ήθελες να γράψεις καινούργια τραγούδια;

Μου αρέσει να γράφω μουσική… αν την ερμηνεύουν και καλές φωνές είναι ό,τι καλύτερο… Δεν έχω στο νου κάποιες συγκεκριμένες αρκεί να ταιριάζουν στο κάθε κομμάτι που γράφω.  

Τη σχέση σου με το ελληνικό τραγούδι ποιοι την έχουν διαμορφώσει, ποιοι δημιουργοί σ' έχουν επηρεάσει ως συνθέτη;

Ξεκίνησα να μπαίνω στη μουσική έχοντας ακούσματα ελληνικής παραδοσιακής μουσικής λόγω του πατέρα μου αλλά και των παλιών μεγάλων συνθετών… Βασίλης Τσιτσάνης, Μανώλης Χιώτης, Άκης Πάνου, Γιώργος Ζαμπέτας, Μάρκος Βαμβακάρης, Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Χατζιδάκις, Μίμης Πλέσσας και πολλοί άλλοι… η Ελληνική μουσική έχει έναν απίστευτο πλούτο έτσι κι αλλιώς!

Από ξένη μουσική; Τί ακούς; Ποιους αγαπάς; 

Quiny Jones, Astor Piazzolla, Frank Marocco, Henry Mancini, Ennio Morricone, Νino Rota, Aziza Mustafa Sadeh, ,Chick Corea, Lorena Mckennitt, Louis Armstrong, James Brown , Oscar Peterson, Gloria Estefan, Shakira, Bueba Vista Social Club, Hector Varela και πολλούς άλλους…

Το 2006 κυκλοφόρησε αρχικά το "Libertango" και έπειτα το "Tanguera", δυο άλμπουμ που μπορούν να σταθούν με αξιώσεις στη διεθνή αγορά. Πώς βλέπεις την πορεία που έχουν διανύσει μέχρι σήμερα; 

Τα δύο πρώτα μου CD είχαν μια πάρα πολύ καλή τύχη σε πωλήσεις, εισέπραξαν άριστες κριτικές και για μένα ήταν μια πάρα πολύ καλή αρχή στη δισκογραφία ως σολίστ του ακορντεόν! 

Όσον αφορά τις παραπάνω δουλειές σου, αλλά και γενικότερα Ζωή, με ποιο κριτήριο επιλέγεις τα κομμάτια που θα διασκευάσεις με το ακορντεόν σου;

Το κριτήριο είναι πάντα κάτι που θα μου κεντρίσει το ενδιαφέρον μουσικά Θεοδόση. Μπορεί σε ανύποπτη στιγμή να ακούσω ένα κομμάτι, θα το σημειώσω και όταν έχω χρόνο θα το διασκευάσω, στη συνέχεια θα έρθουν οι πρώτες πρόβες με τους Senso Latino και έτσι απλά θα μπει στο ρεπερτόριο του live.

Μίλησέ μου για την εξαιρετική αυτή ομάδα μουσικών που είναι σε κάθε σου live σχεδόν, τους Senso Latino!

Είμαστε όλοι πλέον μία ομάδα. Καταρχάς είμαστε φίλοι, κάτι που μετράει πολύ για μένα και βοηθάει καταλυτικά στη συνεργασία για να βγάλουμε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Εδώ και τρία χρόνια έχουμε μια σταθερή συνεργασία, παρουσιάζουμε ένα πρόγραμμα με latin-tango άρωμα χωρίς να ξεχνάμε τη Μεσόγειο και την Ελλάδα φυσικά και όχι μόνο, και ανανεώνοντας διαρκώς με επιτυχία το ρεπερτόριο μας… Οι συνεργάτες μου λοιπόν αυτοί είναι ο Κουβανός Εnrique bu Pascual Kikicha ο οποίος παίζει drums και κρουστά , ο Δημήτρης Χριστόπουλος που παίζει μπάσο, ο Ηλίας Αργυρόπουλος στα πλήκτρα και ο Λάμπρος Κουνενής στα κρουστά. Όλοι τους πολύ καλοί μουσικοί!

Τί είναι αυτό που θαυμάζεις σ' έναν σπουδαίο μουσικό; Το ταλέντο; Το χαρακτήρα; 

Την ψυχή, συνδυασμένη με την ευχέρεια δακτύλων, το πλούσιο μουσικό πνεύμα, τους ανοιχτούς ορίζοντες. Θαυμάζω τους ανατρεπτικούς μουσικούς που λειτουργούν χωρίς περιορισμούς και στεγανά, αρκεί να μην παραβιάζουν την Τέχνη και να μην φτάνουν στο άλλο άκρο και φυσικά αυτούς που είναι καλόκαρδοι και στοχεύουν στην κοινωνική προσφορά.

Οι μουσικοί σήμερα στην Ελλάδα αμείβονται καλά; Πιστεύεις πως παίρνουν αυτό που τους αξίζει; Τόσο στη δισκογραφία, όσο και στις ζωντανές εμφανίσεις, πώς τα βλέπεις τα πράγματα με την οικονομική κρίση που επικρατεί τώρα πια;

Στην Ελλάδα πιστεύω ότι οι μουσικοί, μέχρι πριν τέσσερα χρόνια αμείβονταν καλά διότι γίνονταν πάρα πολλές εμφανίσεις των τραγουδιστών που συνεργάζονταν. Τα τελευταία χρόνια αυτό δε συμβαίνει διότι τα λεγόμενα «εξαήμερα» και «πενταήμερα» που εγώ πρόλαβα όταν δούλευα ως μουσικός συνοδεύοντας τραγουδιστές, δεν υπάρχουν πια! Λόγω της γνωστής οικονομικής κρίσης… στην αρχαία Ατλαντίδα δε μιλούσαν για καταστροφές για να μην τις προκαλέσουν, εμείς λέγε-λέγε τελικά την προκαλέσαμε και τη λουζόμαστε όλοι και σε όλα τα επαγγέλματα! 

Έτσι οι μουσικοί δουλεύουν πλέον μια-δυο μέρες την εβδομάδα. Αυτό είναι πρόβλημα ειδικά για αυτούς που συνοδεύουν τραγουδιστές… Στο εξωτερικό δίνεται η δυνατότητα στους μουσικούς να κάνουν πολλά live μόνοι τους σε πολλά φεστιβάλ, σε θέατρα, σε club, χωρίς απαραίτητα να συνοδεύουν κάποιον τραγουδιστή. Στην Ελλάδα δυστυχώς αυτό δε συμβαίνει… Έχω επιλέξει το είδος της instrumental κυρίως συναυλίας εδώ στην Ελλάδα, που εκτός από το ακορντεόν συνοδεύεται από καταπληκτικούς μουσικούς που έχουν σοβαρό μουσικό “λόγο’’ ο καθένας τους στο πρόγραμμα, από τραγουδιστές που δίνουν μια ξεχωριστή νότα και από χορευτές που κεντρίζουν το οπτικό αισθητήριο εκτός από το ακουστικό. Οι μουσικοί δεν τολμούν εύκολα αυτό το εγχείρημα διότι τους τρομοκρατεί το ίδιο το σύστημα. Εγώ προσωπικά έχω ακούσει πολλές φορές στην Ελλάδα την έκφραση «τι τραγουδάς;». Δεν είναι εύκολο κάποιος να συνηθίσει στο ότι γίνεται να μην τραγουδάς και απλά να είσαι μουσικός…
Είναι μπροστά μας δρόμος μακρύς!!! Για τον κόσμο που βομβαρδίζεται από την συνεχή διαφήμιση τραγουδιστών είναι δύσκολο να συνηθίσει στο ότι μπορείς να είσαι μόνο μουσικός, αλλά όχι ακατόρθωτο… Η τρίχρονη εμπειρία μου σε αυτό το κομμάτι μου δείχνει ότι ο κόσμος αγαπάει αυτή τη μουσική και την αναζητάει, παρόλο που οι τάσεις της εποχής θέλουν να μας κάνουν όλους στρατιωτάκια σε όλα τα επίπεδα, οι τολμηροί ξεγλιστρούν και τραβάνε και άλλους κοντά τους.

Με την εμπειρία που έχεις αποκτήσει τί θα συμβούλευες σ' ένα νέο παιδί που ζει στην επαρχία και θέλει να κάνει κάτι σαν αυτό που κατάφερες να κάνεις εσύ; Τί πρέπει να προσέξει για να πετύχει; 

Η μόνη συμβουλή που δίνω είναι εάν και εφόσον υπάρχει πηγαίο ταλέντο… να μελετάει, να βελτιώνεται καθημερινά ως μουσικός, να έχει τα μάτια του ανοιχτά για τις συγκυρίες που μπορεί να τύχουν διότι δεν έρχονται κάθε μέρα, αλλά να είναι συνειδητός και να βλέπει με τα μάτια της καρδιάς ώστε να μπορεί να ξεχωρίσει την πραγματική ευκαιρία από την παγίδα. Κανείς δεν μπορεί να συμβουλέψει κανέναν, ο καθένας μόνος του καθοδηγείται από το ένστικτο, τις συγκυρίες και το συνειδησιακό επίπεδο στο οποίο βρίσκεται!

Όλο και περισσότεροι Έλληνες καλλιτέχνες εγκαταλείπουν τις πολυεθνικές δισκογραφικές εταιρείες στις μέρες μας. Εσύ τον τελευταίο καιρό δημιούργησες την δική σου ανεξάρτητη ετικέτα, την “Zoe Music”. Γιατί έκανες αυτή την κίνηση; Περισσότερη ελευθερία και άνεση; Για να έχεις τον απόλυτο έλεγχο της δουλειάς σου;

Απάντησες ήδη! Ναι, ελευθερία και απόλυτος έλεγχος στη δουλειά μου είναι εκείνα τα στοιχεία που με οδήγησαν σε αυτή την κίνηση… Βέβαια δεν υπολόγισα καλά μιας και είμαι καλλιτέχνης και όχι επιχειρηματίας, μα μαθαίνω γρήγορα και προσαρμόζομαι εύκολα. Όλα καλά λοιπόν!!!

 
Έχεις γράψει μουσική για ντοκιμαντέρ και τηλεοπτική σειρά, μίλησέ μου για αυτές τις δουλειές. Είναι δυσκολότερο να γράφεις κατά παραγγελία καταρχάς; 

Όχι, δεν μου είναι δύσκολο να γράφω κατά παραγγελία διότι όταν μπω στο τριπ της δημιουργίας, γίνομαι ένα με αυτή. Δεν υπάρχει η «παραγγελία» η οποία λειτουργεί απλά ως ένα κίνητρο, χωρίς πίεση και άγχος… Έτσι η συνεργασία μου με το Χάρη Ρώμα για τη μουσική που έγραψα στην τηλεοπτική σειρά “Δεληγιάννειο παρθεναγωγείο’’ ήταν μια πολύ ευχάριστη εμπειρία με όμορφο αποτέλεσμα πιστεύω!

Όσον αφορά το ντοκιμαντέρ, το 2006 βρέθηκα μετά από πρόσκληση στο νησί Αντιγόνη, στα Πριγκηπονήσια, ή αλλιώς Burgas όπου με κάλεσε ο σκηνοθέτης του συγκεκριμένου ντοκιμαντέρ για να γράψω τη μουσική. Πέρασα πολύ καλά, διαπίστωσα πόσο φιλόξενοι ήταν οι άνθρωποι εκεί. Το εντυπωσιακό ήταν ότι εκτός από τούρκικα και ελληνικά, μιλούσαν επίσης γαλλικά, αγγλικά και γερμανικά με την ίδια ευκολία! Ωραίες εμπειρίες αποκομίζει κανείς τελικά μέσα από τη διαδικασία της δημιουργίας, της τέχνης αρκεί να κάνει αυτό που κάνει με αγάπη χωρίς φανατισμό και το άγχος του “σουξέ’’ ή της γρήγορης επιτυχίας!

Συμμετείχες πρόσφατα σε κάποιες σημαντικές διοργανώσεις στο εξωτερικό. Στην έκθεση μουσικής της Φρανκφούρτης τον Απρίλιο του 2009 και στο Φεστιβάλ Ακορντεόν στο Ικάλινεν της Φινλανδίας δυο μήνες μετά. Τί έχεις αποκομίσει από αυτές τις στιγμές;

Mοναδική εμπειρία η συμμετοχή μου στην Έκθεση Μουσικής της Φρανκφούρτης! Γνώρισα αξιόλογους μουσικούς και ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα, είδα στη σειρά όλες σχεδόν τις εταιρείες ακορντεόν και μίλησα με τους διευθυντές τους. Θαύμασα την οργάνωση και την πειθαρχία… και το ένα φέρνει το άλλο. Εκεί λοιπόν με άκουσε ο διοργανωτής του Παγκόσμιου Φεστιβάλ Ακορντεόν στη Φινλανδία και έτσι, τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς, 2 μήνες αργότερα δηλαδή, βρέθηκα εκεί, στο Ικάλινεν της Φινλανδίας. 

Έπαιξα με μία καταπληκτική φινλανδική ορχήστρα ένα ελληνικό και ένα κουβανέζικο παραδοσιακό κομμάτι. Ήταν όλα άρτια οργανωμένα, από την πρόβα ήχου μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια! Το φεστιβάλ είχε δίωρη πανευρωπαϊκή τηλεοπτική κάλυψη και συμμετείχαν σε αυτό καταπληκτικοί ακορντεονίστες από πολλά μέρη του κόσμου. Θα έλεγε κανείς ότι η Φιλανδία είναι η χώρα του ακορντεόν αφού έβρισκες παντού ακορντεόν και ακορντεονίστες! Παρακολούθησα μέσα σε πέντε μέρες πολλές συναυλίες με καταπληκτικούς μουσικούς παγκοσμίου φήμης και γέμισα τις μπαταρίες μου για όλο το καλοκαίρι. Μπορούσες να δεις παντού στολίδια σε σχήμα ακορντεόν, από σκουλαρίκια μέχρι ρολόγια και κούπες για καφέ. Επίσης για πρώτη φορά στη ζωή μου βρέθηκα σε μέρος όπου δε νυχτώνει ποτέ!
Το κοινό πολύ θερμό. Η φήμη ότι οι βόρειοι είναι ψυχροί δεν συμβαδίζει με τη πραγματικότητα διότι όλοι τους ήταν πάντα με το χαμόγελο και με συγκίνησε που ακόμα και στη μακρινή Φινλανδία βρήκα φίλους του ελληνικού πολιτισμού.
Πριν φύγω μου απονεμήθηκε από τους διοργανωτές ένα δίπλωμα υπογεγραμμένο από τα διασημότερα ονόματα του ακορντεόν όπως ο καταπληκτικός ο Frank Marocco, ο Rengo Ruggieri, ο Frederic Deschamps και ο Kimmo Mattila που είναι και ο διοργανωτής του φεστιβάλ και πολλοί άλλοι.

 
Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε η νέα σου δισκογραφική δουλειά. Τί ακούει κανείς στο «ΖΟΕ 06/09» ;

Σε αυτό το διπλό άλμπουμ ακούει κανείς τρία χρόνια ορχηστρικής δισκογραφικής πορείας της Ζωής με κομμάτια που τα συναντούμε στα προηγούμενα άλμπουμ αλλά και με καινούργια ανέκδοτα κομμάτια, δικές μου συνθέσεις αλλά και διασκευές. Το cover και το booklet του cd είναι όλα στα αγγλικά για τις ανάγκες κυκλοφορίας του στο εξωτερικό και στο διαδίκτυο. Στο πρώτο cd ακούμε latin-tango-jazz και στο δεύτερο συμφωνικές και traditional φόρμες. Αξίζει να σημειωθεί ότι ένα ευρώ από κάθε cd προσφέρεται στην Actionaid, έναν πολύ δραστήριο ανθρωπιστικό οργανισμό.

Mετά από μια τέτοια συλλογική δουλειά ποιο θα είναι το επόμενό σου βήμα, θα κινηθείς στα μουσικά μονοπάτια που μας έχεις συνηθίσει;

Ετοιμάζω παράλληλα δύο καινούργιες δισκογραφικές δουλειές και έχω πλάνο για άλλες δύο. Η αμέσως επόμενη, που στην ανέφερα και πιο πριν, θα κυκλοφορήσει πρώτα ο Θεός γύρω στο φθινόπωρο του 2010. Είναι μια πολύ μοντέρνα instrumental παραγωγή, όλη δική μου και οι συνθέσεις και οι ενορχηστρώσεις με συμμετοχές καταπληκτικών μουσικών, Ελλήνων και του εξωτερικού. Η επόμενη παραγωγή που ήδη ετοιμάζω είναι με δικά μου λαϊκά τραγούδια με έναν λαϊκό καταπληκτικό ερμηνευτή, δε θα αποκαλύψω ακόμη το όνομα του, εξάλλου αυτή η παραγωγή θα βγει μετά από το επόμενο instrumental album.

Και όσον αφορά τις εμφανίσεις σου; Τί ετοιμάζεις αυτό το χειμώνα;

Πολλά και όμορφα για αυτό το χειμώνα. Καταρχάς αυτή η ξεχωριστή συνεργασία με αυτό τον απίστευτο άνθρωπο που υπηρέτησε το λόγο και το τραγούδι όπως εκείνος λέει και όπως τα έργα του μαρτυρούνε…. θα είναι μεγάλη μου τιμή λοιπόν που θα βρεθώ επί σκηνής - εκτός από τους senso latino και τους χορευτές μου παρουσιάζοντας το δικό μου show - και με τον αξιολάτρευτο Κώστα Χατζή. Έπειτα, μεγάλη είναι και η ιστορία που έχει αφήσει ο Θανάσης Πολυκανδριώτης με το μπουζούκι και τα τραγούδια του και χαίρομαι που θα κάνουμε μαζί «παιχνίδι ταχύτητας δακτύλων» σε ένα πολύ όμορφο και δεξιοτεχνικό δικό του κομμάτι. Αυτή η πολύ ωραία συνεργασία ξεκινά φέτος το χειμώνα και συγκεκριμένα στις 11 Δεκεμβρίου στη μουσική σκηνή ‘’Favela’’

Ακόμη, από τις 20 Δεκέμβρη και κάθε Κυριακή θα εμφανίζομαι σε έναν καινούργιο, πανέμορφο χώρο, το “Buena Vista”, προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις της παράστασής μου με τους Senso Latino, μαζί με τους χορευτές μου και μια καταπληκτική φωνή, την Άσπα Θεοφίλου. Και η Κουβανή τραγουδίστρια Ρωξάνα, που θα παίξει και διάφορα μουσικά όργανα στο πρόγραμμα όπως το άγνωστο για την Ελλάδα μουσικό όργανο το “τιέρα’’ Σε αυτό το χώρο θα καλώ κάθε Κυριακή ως γκεστ και άλλους τραγουδιστές και μουσικούς από Κούβα, Βραζιλία και Αργεντινή. Τέλος, θα συνεργαστώ τηλεοπτικά στο Mad Tv, με τους Onirama και το group Akcent από τη Ρουμανία. 

Παράλληλα έχω ήδη προγραμματίσει κάποιες συναυλίες στο επόμενο διάστημα σε διάφορους δήμους και μουσικές σκηνές στην Ελλάδα. 

Ωραία πράγματα… να έρθουν όλα έτσι όπως τα επιθυμείς Ζωή. Αλήθεια, πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια;

Μαμά… Εύχομαι να υπάρχει γαλήνη, υγεία, έμπνευση, ισορροπία μέσα μου και ό,τι άλλο έρθει από κει και έπειτα καλώς να ορίσει Θεοδόση.