Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε το 1984 στη Χίο και σπούδασε Marketing στο Αμερικάνικο Κολλέγιο Ελλάδος. Έχοντας ιδιαίτερη κλίση και αγάπη στο τραγούδι, στα 18 του χρόνια, ξεκίνησε μαθήματα φωνητικής στο Ωδείο Γλυφάδας. Συνέχισε στην Αγγλία, στο Leeds college of music και στο Λονδίνο όπου έκανε και μαθήματα κλασσικού τραγουδιού και κιθάρας με τον Ελληνοσουηδό κιθαρίστα Γιάννη Παυλίδη. Έχει εμφανιστεί σε μουσικές σκηνές στην Ελλάδα και στην Αγγλία. Το 2008 τον ανακαλύπτει ο Γιάννης Μαρκόπουλος και του αναθέτει να ερμηνεύσει μέρη από τα μουσικά του έργα Θητεία, Ιθαγένεια, Χρονικό και Ανεξάρτητα. Έχει πάρει μέρος σε πολλές συναυλίες του συνθέτη εκ των οποίων οι πιο σημαντικές ήταν, στο Θέατρο Παλλάς το Μάρτιο του 2009, στην αίθουσα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής το Μάϊο του 2009 μια συναυλία για τον ΟΑΣΕ αφιερωμένη στο Περιβάλλον και τη Μετανάστευση, στα Θερμοπύλεια τον Αύγουστο του 2009 και στον πολυχώρο Bacaro στις 21 Απριλίου 2010, μια βραδιά αφιερωμένη στη μεγάλη συναυλία που είχε κάνει ο συνθέτης το 1972 στο γήπεδο του Σπόρτινγκ.
Τα υπόλοιπα… παρακάτω. Ο λόγος στον ταλαντούχο κ. Μπελλέ.
Αλέξανδρε καλώς ήλθες στον Ορφέα. Ας ξεκινήσουμε με λίγα λόγια για σένα. Πες μας που γεννήθηκες, που μεγάλωσες και ποια ήταν τα πρώτα σου μουσικά ακούσματα;
Αλέξανδρος Μπελλές: Θεοδόση καλώς σας βρήκα και συγχαρητήρια γι’ αυτή την ωραία στήλη που ξεκινήσατε στον Ορφέα. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Χίο μέχρι τα έντεκά μου χρόνια, έπειτα μετακομίσαμε οικογενειακώς στην Χαοτική Αθήνα. Η μουσική μπήκε στη ζωή μου γύρω στα 15 μου χρόνια. Κάπου εκεί άρχισα να ακούω μουσική. Τα πρώτα μου ακούσματα ήτανε κομμάτια του Μάνου Λοΐζου, του Σταύρου Ξαρχάκου, του Γιάννη Μαρκόπουλου, του Θάνου Μικρούτσικου ερμηνευμένα από τους κορυφαίους Έλληνες τραγουδιστές. Λίγο αργότερα άρχισα να ακούω και κάποια ξένα συγκροτήματα Rock και Metal κατά κύριο λόγο και κάπως έτσι δημιουργήθηκε μέσα μου ένα μουσικό ύφος με τη δύναμη του Rock και με τη ψυχή του Ελληνικού έντεχνου – παραδοσιακού.
Αλέξανδρος Μπελλές: Θεοδόση καλώς σας βρήκα και συγχαρητήρια γι’ αυτή την ωραία στήλη που ξεκινήσατε στον Ορφέα. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Χίο μέχρι τα έντεκά μου χρόνια, έπειτα μετακομίσαμε οικογενειακώς στην Χαοτική Αθήνα. Η μουσική μπήκε στη ζωή μου γύρω στα 15 μου χρόνια. Κάπου εκεί άρχισα να ακούω μουσική. Τα πρώτα μου ακούσματα ήτανε κομμάτια του Μάνου Λοΐζου, του Σταύρου Ξαρχάκου, του Γιάννη Μαρκόπουλου, του Θάνου Μικρούτσικου ερμηνευμένα από τους κορυφαίους Έλληνες τραγουδιστές. Λίγο αργότερα άρχισα να ακούω και κάποια ξένα συγκροτήματα Rock και Metal κατά κύριο λόγο και κάπως έτσι δημιουργήθηκε μέσα μου ένα μουσικό ύφος με τη δύναμη του Rock και με τη ψυχή του Ελληνικού έντεχνου – παραδοσιακού.
Πότε και πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τη μουσική; Τί ήταν εκείνο που σε τράβηξε στη μουσική και είπες: “Αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου”.
Α.Μπ:. Με τη μουσική άρχισα να ασχολούμαι στα 15 μου χρόνια, η αδερφή μου έκανε μαθήματα κλασσικής κιθάρας και θαυμάζοντάς την που έπαιζε και τραγουδούσε τόσο όμορφα, ξεκίνησα και εγώ. Τρία χρόνια αργότερα με προτροπή πάλι της αδερφής μου ξεκίνησα μαθήματα φωνητικής σε ωδείο και κάπως έτσι άρχισε και το δικό μου ταξίδι. Με τη μουσική έχω μια πολύ ιδιαίτερη σχέση, δεν έχω πει ποτέ μου ‘‘Αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου’’ γιατί η μουσική είναι η ζωή μου! Είναι, δυστυχώς ή ευτυχώς, ο μοναδικός τρόπος έκφρασής μου, ο μοναδικός τρόπος που μπορεί να πει η ψυχή μου αυτά που κρύβει βαθιά μέσα της. Στο τέλος κάθε live μου αισθάνομαι εξουθενωμένος ψυχικά και σωματικά λες και έκανα χειρωνακτικές εργασίες για ώρες και συγχρόνως γελούσα μέχρι δακρύων ή έκλαιγα με λυγμούς, και όσο και αν ακούγεται υπερβολικό για να συνέλθω θέλω τουλάχιστον 24 ώρες. Την ώρα του live αισθάνομαι βαθιά μέσα μου πως έχει ξεσπάσει μια πολύ δυνατή μπόρα και στο τέλος του, έρχεται η ηρεμία η γαλήνη και η μυρωδιά του χώματος.
Γι’ αυτό λοιπόν δε μπορώ να τη δω σα δουλειά ή σαν ενασχόληση, δεν είμαι ούτε επαγγελματίας αλλά ούτε και ερασιτέχνης ή αν θέλετε είμαι και επαγγελματίας και ερασιτέχνης. Η μουσική για μένα δεν είναι ή η κορόνα ή τα γράμματα, αλλά ολόκληρο το κέρμα…
Μίλησέ μου λίγο για τα τραγούδια που γράφεις και ερμηνεύεις. Τη θεματολογία τους, το στίχο τους, το μουσικό τους ύφος.
Α.Μπ:. Όλα ξεκίνησαν πριν τρία χρόνια, στο δεύτερο χρόνο της διαμονής μου στην Αγγλία γνώρισα ένα ξεχωριστό άνθρωπο που μετέπειτα έγινε φίλος - αδελφός μου. Αν και χρηματιστής στο επάγγελμα, ο Κωνσταντίνος Δημαρέσης είναι ένας ευαίσθητος και αλληγορικός ποιητής που με ένα του στίχο σε ταξιδεύει χιλιάδες μίλια μακριά αλλά συγχρόνως και πολύ βαθιά μέσα σου. Έτσι μια μέρα μου ζήτησε να μελοποιήσω ένα ποίημα του, το «Σαν έρθεις». Δεν είχα μελοποιήσει ποτέ στίχους και για να είμαι ειλικρινής ούτε πίστευα πως μπορούσα να το κάνω, με την επιμονή του Κωνσταντίνου έκατσα ένα βράδυ να σκαρώσω μια μελωδία γδέρνοντας τη κιθάρα μου. "...Να φέρεις λίγα δάκρυα μαζί σου γιατί η δική μου στέρεψε πηγή..." έλεγε ένας στίχος του ποιήματος. Σε πολύ λίγα λεπτά και ως δια μαγείας μέσα στο μυαλό μου αυτό το όμορφο ποίημα άρχισε να χορεύει ένα ερωτικό και μελαγχολικό ροκ ζεϊμπέκικο. Πολύ οξύμωρο όλο αυτό κι όμως αληθινό. Έτσι γεννήθηκε το πρώτο μας τραγούδι. Το οποίο το αγαπάω όσο κανένα άλλο γιατί έχει μέσα του όλο τον ψυχικό μου κόσμο.
Ακολούθησαν άλλα επτά κομμάτια που αναφέρονται στην αγάπη, τη μοναξιά αλλά και κάποια με κοινωνικό-πολιτικό στίχο. Αισθανόμαστε και εγώ και ο Κωνσταντίνος πως έχουμε πάρα πολλά να πούμε και να μοιραστούμε, ιδιαίτερα πάνω στα κοινωνικό-πολιτικά θέματα. Νομίζω πως αυτή η άρρωστη περίοδος που περνάμε, μας προσφέρει εκατομμύρια ερεθίσματα, έτσι μέσα μας υπάρχει ένα άγριο άλογο που προσπαθούμε να χαλιναγωγήσουμε και όλα αυτά τα δυνατά συναισθήματα να τα κάνουμε μουσική και στίχο χωρίς λαϊκισμούς και χωρίς να μυρίζουν ναφθαλίνη. Όσο για το μουσικό ύφος, θα έλεγα ότι είναι ένα μείγμα Ροκ-Έντεχνο-Παραδοσιακό με Αναγεννησιακό-Επικό ήχο.
Πες μου τί ετοιμάζεις αυτό τον καιρό. Ποιο είναι το επόμενο βήμα που θα ήθελες να κάνεις ως τραγουδοποιός;
Α.Μπ:. Έχω ξεκινήσει την ενορχήστρωση των κομματιών μου σε συνεργασία με τρεις εξαίρετους μουσικούς το Θύμιο και το Σωτήρη Παπαδόπουλο και τον παιδικό μου φίλο Κωνσταντίνο Δήμα που θα με βοηθήσουν να ολοκληρώσω αυτή τη δουλειά. Αν όλα πάνε καλά, τέλος του χρόνου θα είναι έτοιμος ο πρώτος μου δίσκος. Αυτός είναι ο στόχος μου για το άμεσο μέλλον με μια όμορφη ανυπομονησία για το αν θα δημιουργήσουν τα κομμάτια μου τα συναισθήματα που θέλω στο κόσμο.
Νομίζεις πως η δισκογραφία στη χώρα μας έχει παρόν και μέλλον; Κι αν ναι, κάτω από ποιες προϋποθέσεις;
Α.Μπ:. Νομίζω πως η δισκογραφία επιχειρηματικά με τη μορφή που είχε και έχει τα τελευταία χρόνια δεν έχει ούτε παρόν ούτε μέλλον. Απορώ και για τη διάρκεια που είχε στο παρελθόν. Ακολούθησε και αυτή τη πορεία πολλών πραγμάτων που φαινομενικά μεγαλούργησαν αλλά σήμερα στέκονται σαν ένα σκισμένο βρώμικο πανί στο κλαδί που το τραβάει ο άνεμος να το πάρει μαζί του. Μάλλον έβαλε τα χέρια της και έβγαλε τα μάτια της. Προχειρότητα και γρήγορο κέρδος. Βραχυπρόθεσμα σχέδια με αναλώσιμες μουσικές, στίχους, τραγουδιστές και τραγουδίστριες που την οδήγησαν στο γκρεμό. Βέβαια οπουδήποτε και αν κοιτάξεις από τη φύση μέχρι και τις σχέσεις των ανθρώπων, τη ζωή μας δηλαδή θα συναντήσεις ακριβώς τα ίδια προβλήματα και αυτό ακριβώς είναι που εγώ σήμερα ονομάζω κρίση - ύφεση (ευχόμενος ότι έχουμε πιάσει πάτο και θα αρχίσουμε την ανάδυση).
Κανένας σεβασμός λοιπόν όλα αυτά τα χρόνια!!! Προσπαθούσαμε να απομυζήσουμε όσο πιο πολλά και όσο το δυνατόν στο πιο σύντομο χρονικό διάστημα. θα βρει σίγουρα όμως και η δισκογραφία το καινούργιο της δρόμο και τη δική της πορεία μέσα στο χρόνο όπως όλα τα πράγματα και θα ξαναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες της.
Α.Μπ:. Έχω ξεκινήσει την ενορχήστρωση των κομματιών μου σε συνεργασία με τρεις εξαίρετους μουσικούς το Θύμιο και το Σωτήρη Παπαδόπουλο και τον παιδικό μου φίλο Κωνσταντίνο Δήμα που θα με βοηθήσουν να ολοκληρώσω αυτή τη δουλειά. Αν όλα πάνε καλά, τέλος του χρόνου θα είναι έτοιμος ο πρώτος μου δίσκος. Αυτός είναι ο στόχος μου για το άμεσο μέλλον με μια όμορφη ανυπομονησία για το αν θα δημιουργήσουν τα κομμάτια μου τα συναισθήματα που θέλω στο κόσμο.
Νομίζεις πως η δισκογραφία στη χώρα μας έχει παρόν και μέλλον; Κι αν ναι, κάτω από ποιες προϋποθέσεις;
Α.Μπ:. Νομίζω πως η δισκογραφία επιχειρηματικά με τη μορφή που είχε και έχει τα τελευταία χρόνια δεν έχει ούτε παρόν ούτε μέλλον. Απορώ και για τη διάρκεια που είχε στο παρελθόν. Ακολούθησε και αυτή τη πορεία πολλών πραγμάτων που φαινομενικά μεγαλούργησαν αλλά σήμερα στέκονται σαν ένα σκισμένο βρώμικο πανί στο κλαδί που το τραβάει ο άνεμος να το πάρει μαζί του. Μάλλον έβαλε τα χέρια της και έβγαλε τα μάτια της. Προχειρότητα και γρήγορο κέρδος. Βραχυπρόθεσμα σχέδια με αναλώσιμες μουσικές, στίχους, τραγουδιστές και τραγουδίστριες που την οδήγησαν στο γκρεμό. Βέβαια οπουδήποτε και αν κοιτάξεις από τη φύση μέχρι και τις σχέσεις των ανθρώπων, τη ζωή μας δηλαδή θα συναντήσεις ακριβώς τα ίδια προβλήματα και αυτό ακριβώς είναι που εγώ σήμερα ονομάζω κρίση - ύφεση (ευχόμενος ότι έχουμε πιάσει πάτο και θα αρχίσουμε την ανάδυση).
Κανένας σεβασμός λοιπόν όλα αυτά τα χρόνια!!! Προσπαθούσαμε να απομυζήσουμε όσο πιο πολλά και όσο το δυνατόν στο πιο σύντομο χρονικό διάστημα. θα βρει σίγουρα όμως και η δισκογραφία το καινούργιο της δρόμο και τη δική της πορεία μέσα στο χρόνο όπως όλα τα πράγματα και θα ξαναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες της.
Τί είναι αυτό που θα ήθελες, ως νέος καλλιτέχνης, να βρεις σε μία δισκογραφική εταιρεία;
Α.Μπ:. Προσωπικά θα ήθελα μία δισκογραφική εταιρία που να δώσει μάχη για την ‘‘ποιότητα’’ και όχι για τη ποσότητα. Να πιστέψει τον καλλιτέχνη της και να τον στηρίξει με όλες της τις δυνάμεις. Να ψάξει μόνο για νέους ανθρώπους, νέους στιχουργούς, νέους συνθέτες, νέους τραγουδιστές και είμαι σίγουρος πως μακροπρόθεσμα θα είναι μια κερδοφόρα επιχείρηση.
Δεν είναι πολύ περίεργο πως αν κάνεις μια αναδρομή 50 χρόνια πίσω και έρθεις μέχρι σήμερα θα δεις ότι οι ίδιοι και οι ίδιοι είναι στα πράγματα. Ίδιοι συνθέτες, ίδιοι στιχουργοί, ίδιοι τραγουδιστές, ίδιοι παραγωγοί. Όλα Ίδια! Που βέβαια έχουν σωπάσει εδώ και καιρό, δε παράγουν τίποτα καινούργιο και ζουν με τις δάφνες του παρελθόντος. Αναρωτιέμαι, αυτή η χώρα τα τελευταία χρόνια μόνο σκουπίδια παράγει; Σε μια εποχή που είναι πολύ πιο εύκολη η εκπαίδευση-μόρφωση, δεν γεννήθηκε κανένας ταλαντούχος συνθέτης; Κανένας ποιητής; Κανένας τραγουδιστής; Μάλλον κάτι άλλο συμβαίνει...
Ποιες είναι οι καλλιτεχνικές σου ανησυχίες; Τί είναι αυτό που σε κάνει να γράφεις και να τραγουδάς;
Α.Μπ:. Σε μια εποχή με τόση μεγάλη υποκρισία, δυστυχία, ανεργία ή ακόμα και δουλειά - σκλαβιά (με τις 10 και 12 ώρες δουλείας για 700 ευρώ). Με φαινόμενα διαφθοράς και βίας καθημερινά, με το φόβο να κυριαρχεί μέσα μας στα πάντα και για τα πάντα. Με εκατομμύρια μετανάστες, κόσμος που πεινάει και εμείς να τρωγόμαστε με τα ρούχα μας, με τη μοναξιά που κυριαρχεί μέσα σε όλους μας, με τις αξίες να έχουν χαθεί στο βωμό του χρήματος και από την άλλη Μύκονος, μπουζούκια, πούρα, Porsche, μεσημεριανάδικα, lifestyle, πολιτικοί που συνεχίζουν να βγάζουν πολιτικούς λόγους και όλα τα σκουπίδια και στη μέση εσύ να μη ξέρεις τι να κάνεις. Να γελάσεις, να χλευάσεις, να θυμώσεις, να τα σπάσεις; Όλα αυτά τα συναισθήματα και τις ανησυχίες θα προσπαθήσουμε να τα κάνουμε στίχους και μουσική και να τις μοιραστούμε με το κόσμο.
Α.Μπ:. Σε μια εποχή με τόση μεγάλη υποκρισία, δυστυχία, ανεργία ή ακόμα και δουλειά - σκλαβιά (με τις 10 και 12 ώρες δουλείας για 700 ευρώ). Με φαινόμενα διαφθοράς και βίας καθημερινά, με το φόβο να κυριαρχεί μέσα μας στα πάντα και για τα πάντα. Με εκατομμύρια μετανάστες, κόσμος που πεινάει και εμείς να τρωγόμαστε με τα ρούχα μας, με τη μοναξιά που κυριαρχεί μέσα σε όλους μας, με τις αξίες να έχουν χαθεί στο βωμό του χρήματος και από την άλλη Μύκονος, μπουζούκια, πούρα, Porsche, μεσημεριανάδικα, lifestyle, πολιτικοί που συνεχίζουν να βγάζουν πολιτικούς λόγους και όλα τα σκουπίδια και στη μέση εσύ να μη ξέρεις τι να κάνεις. Να γελάσεις, να χλευάσεις, να θυμώσεις, να τα σπάσεις; Όλα αυτά τα συναισθήματα και τις ανησυχίες θα προσπαθήσουμε να τα κάνουμε στίχους και μουσική και να τις μοιραστούμε με το κόσμο.
Πώς βλέπεις γενικά, τόσο τη μουσική σκηνή της πατρίδας μας, τους καλλιτέχνες δηλαδή, όσο και το παρόν και το μέλλον του τραγουδιού;
Ξεχωρίζεις ιδιαίτερα κάποιους; Νομίζεις πως η μουσική και το τραγούδι έχουν ακόμη πολλά και καινούργια πράγματα να προσφέρουν;
Α.Μπ:. Θεωρώ ότι υπάρχει λαμπρό μέλλον που αργά ή γρήγορα θα φάνει. Εξαιρετικοί καλλιτέχνες, εξαιρετικοί νέοι τραγουδιστές και τραγουδίστριες πολύ καλύτεροι/ες από τους παλιότερους και σε ερμηνεία και σε τεχνική και στα πάντα. Πολλοί εθελοτυφλούν αλλά για πόσο ακόμα; Ξεχωρίζω κάποιους νέους καλλιτέχνες όπως το Γιάννη Χαρούλη, τη Νατάσσα Μποφίλιου αλλά και πολλούς άλλους που δίνουν τη μάχη τους, απλά για να ακουστεί η δουλειά τους. Μάταια όμως τις περισσότερες φορές, στο ραδιόφωνο (Playlist) θα ακούς πάντα τους ίδιους εφτά – οχτώ παλιούς τραγουδιστές στις παλιές τους επιτυχίες ή στις καινούργιες τους αποτυχίες.Ξεχωρίζεις ιδιαίτερα κάποιους; Νομίζεις πως η μουσική και το τραγούδι έχουν ακόμη πολλά και καινούργια πράγματα να προσφέρουν;
Η μουσική και το τραγούδι όμως δε θα πάψει ποτέ να προσφέρει, πάντα θα βγάζει καινούργια πράγματα, πάντα θα συγκινεί, θα πηγαίνει μπροστά αλλά συγχρόνως και πίσω στις ρίζες μας και στη παράδοση μας.
Τα τελευταία τρία χρόνια συμμετέχεις σε συναυλίες του Γιάννη Μαρκόπουλου. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία και τί έχεις κερδίσει από την επαφή σου με τον σπουδαίο αυτό μουσικοσυνθέτη;
Α.Μπ:. Η συνεργασία με τον Γιάννη Μαρκόπουλο είναι μία μοναδική εμπειρία. Ξεκίνησε πριν τρία χρόνια, όταν ένα οικογενειακός φίλος, ο δημοσιογράφος Κώστας Μαρδάς ζήτησε από το συνθέτη να μου κάνει μια ακρόαση. Πήγα αρκετά αγχωμένος και του τραγούδησα τα ‘‘Μπήκαν στη πόλη οι οχτροί’’ και ‘‘Τα λόγια και τα χρόνια’’ και κάπου εκεί ξεκίνησε η συνεργασία μας.
Μπορώ να πω πως με τη μία έπεσα στα βαθιά. Από τις μπουάτ που τραγουδούσα τα κομμάτια του για 100 άτομα έφτασα ξαφνικά μετά από ένα μήνα να τα τραγουδάω σε μεγάλα θέατρα για 1500 και να με διευθύνει ο μεγάλος Γιάννης Μαρκόπουλος. Τι μπορεί να πει κάνεις για τα συναισθήματα εκείνης της στιγμής. Μεγάλη συγκίνηση και αρκετό άγχος, κάθε φόρα που έρχεται αυτή η στιγμή. Μου έχει εμπιστευτεί κομμάτια από τη Θητεία, το Χρονικό, την Ιθαγένεια, τους Ελεύθερους Πολιορκημένους, τα Ανεξάρτητα, μεγάλα κομμάτια που τα έχουν τραγουδήσει σπουδαίοι ερμηνευτές όπως ο Νίκος Ξυλούρης και ο Χαράλαμπος Γαργανουράκης. Ύψιστη τιμή πραγματικά! Από τη πρώτη στιγμή με πίστεψε και με στήριξε και τον ευχαριστώ πολύ μέσα από τη καρδιά μου. Πολύ μεγάλο σχολείο αυτή η συνεργασία. Κάπου εδώ όμως θα ήθελα να ευχαριστήσω και το δημοσιογράφο Κώστα Μαρδά που με έχει στηρίξει σαν να είμαι παιδί του, του χρωστάω πολλά για όλα αυτά που έχει κάνει για μένα, ένα ευχαριστώ δεν είναι αρκετό για την ευγνωμοσύνη που αισθάνομαι.
Α.Μπ:. Η συνεργασία με τον Γιάννη Μαρκόπουλο είναι μία μοναδική εμπειρία. Ξεκίνησε πριν τρία χρόνια, όταν ένα οικογενειακός φίλος, ο δημοσιογράφος Κώστας Μαρδάς ζήτησε από το συνθέτη να μου κάνει μια ακρόαση. Πήγα αρκετά αγχωμένος και του τραγούδησα τα ‘‘Μπήκαν στη πόλη οι οχτροί’’ και ‘‘Τα λόγια και τα χρόνια’’ και κάπου εκεί ξεκίνησε η συνεργασία μας.
Μπορώ να πω πως με τη μία έπεσα στα βαθιά. Από τις μπουάτ που τραγουδούσα τα κομμάτια του για 100 άτομα έφτασα ξαφνικά μετά από ένα μήνα να τα τραγουδάω σε μεγάλα θέατρα για 1500 και να με διευθύνει ο μεγάλος Γιάννης Μαρκόπουλος. Τι μπορεί να πει κάνεις για τα συναισθήματα εκείνης της στιγμής. Μεγάλη συγκίνηση και αρκετό άγχος, κάθε φόρα που έρχεται αυτή η στιγμή. Μου έχει εμπιστευτεί κομμάτια από τη Θητεία, το Χρονικό, την Ιθαγένεια, τους Ελεύθερους Πολιορκημένους, τα Ανεξάρτητα, μεγάλα κομμάτια που τα έχουν τραγουδήσει σπουδαίοι ερμηνευτές όπως ο Νίκος Ξυλούρης και ο Χαράλαμπος Γαργανουράκης. Ύψιστη τιμή πραγματικά! Από τη πρώτη στιγμή με πίστεψε και με στήριξε και τον ευχαριστώ πολύ μέσα από τη καρδιά μου. Πολύ μεγάλο σχολείο αυτή η συνεργασία. Κάπου εδώ όμως θα ήθελα να ευχαριστήσω και το δημοσιογράφο Κώστα Μαρδά που με έχει στηρίξει σαν να είμαι παιδί του, του χρωστάω πολλά για όλα αυτά που έχει κάνει για μένα, ένα ευχαριστώ δεν είναι αρκετό για την ευγνωμοσύνη που αισθάνομαι.
Ποιο τραγούδι θα ήθελες να γράψεις και να ερμηνεύσεις πρώτος; Ποιο τραγούδι έχεις ζηλέψει και γιατί;
Α.Μπ:. Υπάρχουν πάρα πολλά τραγούδια που τα ακούω συχνά και θα ήθελα να τα είχα γράψει εγώ. Παρ’ όλα αυτά, μου αρκεί απλά που έχουν γραφτεί αυτά τα κομμάτια και ας είναι από άλλους δημιουργούς, τα ακούω και τα ξανακούω, φέρνω εικόνες στο μυαλό μου και όμορφες δυνατές στιγμές και αναμνήσεις, τα τραγουδάω και εγώ μαζί με τόσες χιλιάδες κόσμο και αισθάνομαι πολύ όμορφα. Δε με απασχολεί καθόλου που δεν τα έχω τραγουδήσει πρώτος, μου αρκεί ότι τα τραγούδησα ή ακόμα και τα ψιθύρισα. Εξάλλου όπως προείπα το τραγούδι μας, το ‘‘Σαν έρθεις’’ είναι αυτό που έχει μέσα του όλο τον ψυχικό μου κόσμο, οπότε είμαι πραγματικά χαρούμενος και ευτυχισμένος για αυτή τη δημιουργία.
Ποια ερώτηση θα έκανες στον υπουργό πολιτισμού, αν τον είχες μπροστά σου; Εσύ, τί απάντηση θα έδινες σε αυτή την ερώτηση;
Α.Μπ:. Τα τελευταία χρόνια δυστυχώς ο θυμός όλων μας, ειδικά των νέων ανθρώπων, στο πρόσωπο των πολιτικών είναι πολύ μεγάλος. Θα μπορούσα να ρωτάω μέχρι τη Δευτέρα παρουσία και συγχρόνως να απαντάω δηλαδή να προτείνω λύση, αλλά τι θα αλλάξει στη παρούσα φάση; Θα μας ακούσει κανείς; Θα μας δώσει κανείς σημασία; Δυστυχώς όχι!!! Υπομονή και επιμονή και τα πράγματα αργά ή γρήγορα θα αλλάξουν. Έτσι λοιπόν, για να μη φανώ αγενής, θα το γυρίσω στην πλάκα… Η ερώτηση που θα του έκανα είναι τι γιαούρτι προτιμάει; 2% ή πλήρες;;; Εγώ θα απαντούσα πλήρες!!!
Πώς βλέπεις το ρόλο του διαδικτύου στη μουσική και γενικότερα στην τέχνη; Μπορεί να βοηθήσει το internet σήμερα έναν καλλιτέχνη;
Α.Μπ:. Το internet είναι ένας εύκολος, έξυπνος και δωρεάν τρόπος να προωθήσεις τη δουλειά σου στο κοινό. Να ενημερώνεις τον κόσμο για τις εμφανίσεις σου αλλά και να ακούνε όποιο κομμάτι σου θέλουν απλά με το πάτημα ενός κουμπιού. Από την άλλη αυτό δεν αρκεί για να σε μάθει ο κόσμος, απλά κάπως διευκολύνει.
Σε φοβίζει το αύριο, σαν καλλιτέχνη και σαν άνθρωπο;
Α.Μπ:. Οι ανησυχίες μου και οι φόβοι μου είναι ίδιες σαν καλλιτέχνη και σαν άνθρωπο. Το αύριο δε με φοβίζει καθόλου, το χθες με φόβιζε. Όλα τα ζούσαμε επιδερμικά, δεν υπήρχε τίποτα, ούτε μουσική, ούτε θέατρο ούτε καν αληθινές ανθρώπινες σχέσεις. Μόνο Χρήμα και χαζοδιασκέδαση. Πως θα δείξουμε τα ακριβά αμάξια μας, τα ακριβά καινούργια ρούχα μας και πως θα πάμε στα λαϊκοποπ μπουζούκια πρώτο τραπέζι να πετάμε λουλούδια και να μας βλέπει το μαγαζί. Φοβερή χυδαιότητα απέναντι στη ζωή. Είμαι πεπεισμένος πως χειρότερα δε γίνεται. Θα ξαναρχίσουμε να επικοινωνούμε και να περνάμε καλά σε ένα μπαλκόνι με τη παρέα μας, τα μεζεδάκια μας και τη ρακή μας.
Ο επίλογος σ' εσένα. Τί είναι αυτό που θα εκφράσεις με το λόγο σου ως νέος καλλιτέχνης στους αναγνώστες;
Α.Μπ:. Καταρχάς θα ήθελα να σας ευχαριστήσω και να σας συγχαρώ για ακόμα μία φόρα γι’ αυτή σας την απόφαση να φτιάξετε μια στήλη που να ψάχνει, να παρουσιάζει και να προωθεί νέους καλλιτέχνες. Στις μέρες μας αυτό σπανίζει και αυτό το κάνει ακόμα πιο σημαντικό και πιο όμορφο. Θα πω κάτι που έχω ξαναπεί στο παρελθόν και το πιστεύω ακράδαντα. Ζούμε σε μια πανέμορφη χώρα με σκανδαλώδη εύνοια φτιαγμένη, η δύναμη όμως αυτής της χώρας είναι ο λαός της, περνάμε μια πολύ δύσκολη περίοδο και θα πρέπει να δώσουμε μάχη, να αλλάξουμε σε ατομικό επίπεδο και εν συνεχεία σε συλλογικό για το κοινωνικό καλό και όχι για το καλό της τσέπης μας και της οικογένειας μας.
Αλέξανδρος Μπελλές (ερμηνεία - μουσική)
Κωνσταντίνος Δημαρέσης (στίχοι)
Σαν έρθεις και τα βρεις ερειπωμένα / Μη φοβηθείς, μην κάνεις πίσω
Ο χρόνος τα 'χει έτσι καμωμένα / Μες στη σκιά το διάλεξα να ζήσω
Γιατί περίμενα στ' αλήθεια να φανείς / Κρυφή σου υπόσχεση στο βλέμμα
Μα τις κραυγές δεν άκουγε κανείς / Σαν ο ερχομός ντυνόταν ψέμμα
Και πώς οι μέρες, τα χρόνια που περάσαν / Φαντάζουν τώρα μονάχα μια στιγμή
Και πώς οι ελπίδες δε γεράσαν / Μες στης ψυχής μου τη ρωγμή
Να φέρεις λίγα δάκρυα μαζί σου / Γιατί η δική μου στέρεψε πηγήΘε να τ' αφήσω να κυλήσουν / Στην αγκαλιά σου την αυγή
Ο χρόνος τα 'χει έτσι καμωμένα / Μες στη σκιά το διάλεξα να ζήσω
Γιατί περίμενα στ' αλήθεια να φανείς / Κρυφή σου υπόσχεση στο βλέμμα
Μα τις κραυγές δεν άκουγε κανείς / Σαν ο ερχομός ντυνόταν ψέμμα
Και πώς οι μέρες, τα χρόνια που περάσαν / Φαντάζουν τώρα μονάχα μια στιγμή
Και πώς οι ελπίδες δε γεράσαν / Μες στης ψυχής μου τη ρωγμή
Να φέρεις λίγα δάκρυα μαζί σου / Γιατί η δική μου στέρεψε πηγήΘε να τ' αφήσω να κυλήσουν / Στην αγκαλιά σου την αυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου