Το Τραγούδι Γυμνό του 1992

Το «Τραγούδι Γυμνό» (1992) είναι ένας από τους αγαπημένους μου δίσκους. Μια σπουδαία συλλογή τραγουδιών που πρέπει όλοι οι Έλληνες μουσικόφιλοι ν' ακούσουν και ν' αποκτήσουν. Πρώτα απ’ όλα σαν ιδέα, ήταν εξαιρετική! Τραγούδια που ακούστηκαν a cappella ή με ένα μουσικό όργανο, σε μια ραδιοφωνική εκπομπή. Στην εκπομπή του Κώστα Κωτούλα «Πού μας πάει το τραγούδι». Την εκπομπή αυτή παρουσίαζε κάθε βράδυ 21:00-22:00 στον Αθήνα 9.84 από το 1989 έως το 2003. Ο γνωστός ραδιοφωνικός παραγωγός και στιχουργός συγκέντρωσε κάποιες απ' αυτές τις "μαγικές στιγμές" και έκανε ένα δίσκο το 1992, με 14 ερμηνευτές και 25 τραγούδια. Όταν ο δίσκος έγινε cd υπήρχαν 24 τραγούδια. Έλειπε ένα…

Η ιδέα για τον τίτλο γεννήθηκε από το ποίημα του Γιώργου Σεφέρη που υπάρχει και στο ένθετο βιβλιαράκι του cd.

Όταν κυκλοφόρησε αυτός ο δίσκος ο αείμνηστος Πάνος Γεραμάνης είχε γράψει πως "ένα διαφορετικό αεράκι φύσηξε στη δισκογραφία". Ήταν ένας δίσκος, σαν τη μύγα μέσα στο γάλα, μιας και οι περισσότεροι δίσκοι που κυκλοφορούσαν εκείνη την εποχή ήταν με υπερφορτωμένες ορχήστρες. 

Στα περισσότερα τραγούδια αυτού του δίσκου υπάρχει ένα πιάνο ή μια κιθάρα ή ένα μαντολίνο ή αποκλειστικά και μόνο μια φωνή. Η αξέχαστη Βίκυ Μοσχολιού και η ανεπανάληπτη Ελένη Βιτάλη ερμηνεύουν τα τραγούδια τους χωρίς τη συνοδεία μουσικού οργάνου. Και κατά τη γνώμη μου, είναι και οι κορυφαίες στιγμές του δίσκου. Το δίσκο εκτός από τις δυο αυτές κυρίες στολίζουν με τις ερμηνείες τους και άλλες αγαπημένες φωνές. Σε ποια στιγμή του δίσκου να πρωτοσταθεί κανείς; Στο νεοκυματικό Λάκη Παππά; Στα λαϊκά της Αρλέτας; Στον Κραουνάκη και τον Πορτοκάλογλου; Στη Γαλάνη και την Αρβανιτάκη; Στο Μητσιά και την Αλεξίου; Στο Λιδάκη και τη Δήμου; Ερμηνείες αληθινές, συγκινητικές, απλές και απέριττες.

Τέλος, να τονίσουμε πως δεν υπήρξε καμιά επέμβαση πάνω στις φωνές. 

Τα υπόλοιπα στην παρακάτω κουβέντα με τον άνθρωπο που φταίει και γι’ αυτό το δίσκο. Ο εμπνευστής και παραγωγός αυτής της δουλειάς κ. Κώστας Κωτούλας, μας είπε τα παρακάτω:

Όλα ξεκίνησαν από μια ραδιοφωνική εκπομπή

Ο δίσκος κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 1992. Στην εκπομπή «Πού μας πάει το τραγούδι», που παρουσίαζα κάθε βράδυ 9-10 στον Αθήνα 9.84, είχα πολλές φορές καλεσμένους διάφορους καλλιτέχνες και δημιουργούς του ελληνικού τραγουδιού. Τους πρότεινα σε κάθε εκπομπή, αν ήθελαν βέβαια, να ερμηνεύουν ένα ή δύο τραγούδια. Κάποια στιγμή είχα συγκεντρώσει ένα απίστευτο υλικό από πολλούς καλλιτέχνες. Σήμερα έχω ένα πολύτιμο αρχείο με όποιους μπορείς να φανταστείς! Στο ραδιοσταθμό είχαμε και στούντιο. Κάποιες ηχογραφήσεις έγιναν εκεί. Αυτές που είναι με το Γιάννη Σπανό στο πιάνο. Οι περισσότερες όμως είναι με μια κιθάρα, δίπλα μου ακριβώς. Η Βίκυ Μοσχολιού τραγούδησε a cappella και μάλιστα καθιστή! Μια μεγάλη ερμηνεύτρια με απίστευτο ένστικτο!

Οι πρώτες προσπάθειες για το δίσκο

 
Είχα προτείνει στον τότε διευθυντή του Αθήνα 984, το Γιώργο Τσαγκάρη, να κάνουμε, ως ραδιόφωνο, ένα δίσκο με όλα αυτά τα τραγούδια. Αλλά νευρίασα μαζί του, γιατί μου είπε: "Φέρε μου να τ' ακούσω πρώτα και αν τα εγκρίνω, βλέπουμε…". Τί να εγκρίνει αυτός; Τη Μοσχολιού, τη Βιτάλη και την Αλεξίου; Έπειτα, τα πήγα στη Lyra και στο Μαραβέλια. Αλλά οι περισσότεροι τραγουδιστές ήταν άλλων δισκογραφικών εταιρειών και αρνήθηκαν να μας δώσουν την άδεια. Και έτσι ναυάγησε εκείνη η προσπάθεια.

Ο Γιώργος Μακράκης

 
Εγώ συνεχίζω τις εκπομπές μου κανονικά. Συχνά πυκνά βάζω τραγουδιστές να ερμηνεύουν τα τραγούδια τους. Μια τέτοια εκπομπή ακούσει τυχαία ο Γιώργος Μακράκης και μου προτείνει να γίνει ο δίσκος! Πηγαίνω λοιπόν στην Polygram, η οποία την "πατάει". Και εξηγώ αμέσως τί εννοώ. Η εταιρεία σκέφτηκε πως δεν θα πουλήσει τίποτα αυτός ο δίσκος και έτσι μου έκανε το ¨χατίρι¨ να τον βγάλει και μάλιστα μου έδωσε ποσοστό 14%, ως παραγωγός. Τεράστιο ποσόν! Αλλά είχα και το δικαίωμα ν' ακολουθώ αυτά τα τραγούδια οπουδήποτε μπαίνουν (σε συλλογές των ερμηνευτών για παράδειγμα) με αυτό το ποσοστό. Αν παρατηρήσει κανείς, οι περισσότεροι τραγουδιστές ήταν δικοί τους. Μας υποχρέωσε η Polygram να το κάνουμε αυτό. Και μάλιστα, οι περισσότεροι ερμήνευσαν πάνω από ένα τραγούδι (Αρλέτα, Γαλάνη, Μητσιάς, Πορτοκάλογλου, Πρωτοψάλτη, Αρβανιτάκη, Γαϊτάνος), σε αντίθεση με τους τραγουδιστές των άλλων δισκογραφικών εταιρειών.

Το τραγούδι που υπήρχε στο δίσκο και έμεινε έξω από το cd

 
Στην αρχική έκδοση του δίσκου υπήρχε και το ¨Άνθρωποι Μονάχοι¨ των Γιάννη Σπανού – Γιάννη Καλαμίτση, με τον Πέτρο Γαϊτάνο. Το cd που κρατάς εσύ στα χέρια σου έχει ένα τραγούδι λιγότερο. Ο Σπανός δεν ήθελε με τίποτα να πει ο Γαϊτάνος αυτό το τραγούδι που πρωτοερμήνευσε μοναδικά και ανεπανάληπτα η Βίκυ Μοσχολιού.  

 Η Χαρούλα, η Ελένη και η Αρλέτα…

 
Το πρώτο πράγμα που θυμάμαι από αυτό το δίσκο είναι η γενικότερη στάση της Χαρούλας Αλεξίου. Όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος «Οδός Νεφέλη ΄88» (1995) μου ζήτησε την άδεια για να βάλει τον «Άνθρωπο του κάβου», ένα τραγούδι που έγραψε η ίδια. Και αυτό, επειδή το συγκεκριμένο κομμάτι κυκλοφόρησε πρώτη φορά στο «Τραγούδι Γυμνό». Αυτό σου το λέω για να καταλάβεις διαφορά συμπεριφοράς ανθρώπων!
Μια σπουδαία στιγμή του δίσκου είναι η συμμετοχή της Ελένης Βιτάλη. Τραγούδησε a cappella το «Και μπήκαμε στα χρόνια» του Σταμάτη Σπανουδάκη. Όταν το άκουσε ο Σπανουδάκης, του άρεσε περισσότερο από την κανονική εκτέλεση της Ελένης στο δίσκο του 1988. Η Ελένη περπατάει σε όλα τα είδη του ελληνικού τραγουδιού, όπως περπατάει στην κουζίνα του σπιτιού της! Με απόλυτη άνεση και ευκολία. Δεν υπάρχει είδος που να μην μπορεί να τραγουδήσει.
Μια άλλη ιδιαίτερη στιγμή του δίσκου, είναι που βγάζω προς τα έξω μια άλλη πλευρά της Αρλέτας. Την βάζω να τραγουδήσει δυο παλιά λαϊκά τραγούδια και τα ερμήνευσε έξοχα!

Τα προβλήματα με την Πρωτοψάλτη

 
Από την Πρωτοψάλτη είχα το "Ζήτα μου ό,τι θες" της Χαρούλας Αλεξίου, αλλά επειδή δεν άρεσε στην ίδια, μου ζήτησε να γράψει για το δίσκο κάποια άλλα τραγούδια. Στέλνω μια κασέτα στο σπίτι της, με κάποιες δικές μου προτάσεις. Να διαλέξει, να τα τραγουδήσει και να μου τα στείλει. Περνά ένας μήνας και δεν απαντά. Την Αλεξίου την είχα σε τέσσερα τραγούδια (Στις δώδεκα ακριβώς και Ο άνθρωπος του κάβου που ήταν δικά της, Ο αρχηγός των Μάνου Λοΐζου και Λευτέρη Παπαδόπουλου και το Αϊ γαρούφαλλό μου των Αργύρη Κουνάδη και Βαγγέλη Γκούφα, που είχε ερμηνεύσει πρώτη, η άλλη σπουδαία ερμηνεύτρια, η Ελένη Βιτάλη). Τη ρωτάω αν θέλει να μπει στο δίσκο αυτό και μου λέει ναι. Και μάλιστα μ' ένα καινούργιο ακυκλοφόρητο τραγούδι, τον "Άνθρωπο του κάβου", από τα πρώτα τραγούδια που είχε γράψει η ίδια, στίχους και μουσική. Τα κανονίζει αμέσως η ίδια,  έτσι ώστε να μας δώσει η Minos την άδεια. Και φυσικά επειδή ήταν το μοναδικό καινούργιο τραγούδι στο δίσκο θα έπρεπε να μπει και πρώτο. Μου το ζήτησε η Χαρούλα ευγενικά και είχε απόλυτο δίκιο. Συμφώνησα γιατί όλα τ' άλλα ήταν επανεκτελέσεις.

Όταν ετοιμαζόταν ο δίσκος, περνά και βλέπει το εξώφυλλο η Πρωτοψάλτη και διαπιστώνει πως είναι εκτός. "Μα Κώστα, εγώ δεν είμαι;" και απαντώ: "Περιμένω πάνω από ένα μήνα να μου στείλεις κάποια τραγούδια και δε μου έχεις απαντήσει ακόμα". Τελικά, μπαίνει στο στούντιο και γρήγορα γρήγορα ηχογραφεί δύο τραγούδια. Γι’ αυτό δε σου άρεσαν Θεοδόση οι ερμηνείες της… τα έπαιξε και τα τραγούδησε βιαστικά, μέσα σε μια μέρα!
Πρόσεξε τώρα! Ξαφνικά, έρχεται ο Γιώργος Μακράκης και μου λέει πως η Πρωτοψάλτη, θέλει το δικό της τραγούδι να μπει πρώτο! Πηγαίνω στο μαγαζί που τραγουδούσε τότε και προσπαθώ να της εξηγήσω πως έχω δώσει το λόγο μου στην Αλεξίου, επειδή το δικό της τραγούδι είναι καινούργιο. Δεν πρόλαβα να πω δυο κουβέντες και μου κλείνει την πόρτα στα μούτρα, αφού με έβρισε πρώτα και έλεγε συνεχώς "Ποια είναι αυτή που θα έρθει στην εταιρεία μου να βάλει όρους;" "Θα τινάξω το δίσκο στον αέρα αν μπει το δικό της τραγούδι πρώτο" κ.λπ. 
Είχα αρρωστήσει εκείνες τις μέρες! Λέω στο Μακράκη πως ο δίσκος δεν θα βγει, εγώ έδωσα το λόγο μου στην Αλεξίου και δε τον παίρνω πίσω. Μετά βέβαια, σκεφτήκαμε πως ο δίσκος θα είναι διπλός… Και έτσι, στην μια πλευρά μπήκε η Πρωτοψάλτη πρώτη και στην άλλη πλευρά του δίσκου η Αλεξίου! Και τα ονόματα μπήκαν αλφαβητικά βέβαια. Έτσι, πάλι πρώτη ήταν η Χαρούλα! Η οποία μαζί με τον Μανώλη Λιδάκη τράβηξαν όλο το δίσκο.

14%!

 
Ο δίσκος είχε μεγάλη επιτυχία. Και όχι μόνο τότε, αλλά και σήμερα. Κάποια στιγμή αυτός ο δίσκος, μόνο με τους τραγουδιστές της Polygram (Universal σήμερα) κυκλοφόρησε με το περιοδικό "Δίφωνο". Εκεί να φανταστείς πήρα περίπου 2.000.000 δρχ., ως παραγωγός, με το περίφημο 14%!

Το Τραγούδι Γυμνό Νο2;

 
Μερικά πράγματα γίνονται μία φορά και τέλος. Δεν υπάρχει λόγος να ξαναγίνει, δεν θα έχει την επιτυχία και την έκπληξη της πρώτης φοράς.

Γράφει ο Κώστας Κωτούλας στο εσώφυλλο του δίσκου:

 
«Από τις πιο έντονες μουσικές μου μνήμες κάποια βράδια της δεκαετίας του ΄60, όταν, καθισμένος άβολα σε μία από τις μπουάτ της Πλάκας, άκουγα τον τραγουδιστή συνοδευόμενο από ένα όργανο να ιστορεί τα τραγούδια του.
Τα φώτα χαμηλά… το  μικρόφωνο να υπάρχει, χωρίς να υπάρχει… οι κουβέντες σταματημένες… Και μέσα σ’ αυτή τη σιωπή το τραγούδι σαν ήχος φλουριού πάνω σε ασημένιο δίσκο να προσφέρεται μαγικό και παντοδύναμο. Οι αποστάσεις εξαφανίζονταν… και έμεναν ο τραγουδιστής και ο ακροατής: μόνοι τους. Τίποτα άλλο. Μια σχέση σχεδόν ερωτική.
Τα χρόνια πέρασαν. Αυτή η μνήμη με ακολουθεί. Αδέκαστη μερικές φορές επιβάλλει συγκρίσεις.

Δουλεύοντας τα τελευταία χρόνια στο ραδιόφωνο ως παραγωγός μουσικών εκπομπών, φρόντιζα, όταν μπορούσα, κάτι από την παλιά αυτή μαγεία να μεταδίδω. Μέσα σ’ έναν κόσμο γεμάτο από κάθε είδους θορύβους να φέρω στ’ αυτιά των ακροατών μου το τραγούδι γυμνό… "σαν την πρώτη μέρα της δημιουργίας" που λέει και ο ποιητής.  Την ώρα της εκπομπής λοιπόν μερικές φορές ζητούσα από τον καλεσμένο τραγουδιστή ένα δύο τραγούδια "ζωντανά", έξω από τους κυκλικούς μαύρους δρόμους του βινυλίου που πάρα πολλούς και για πολλά υποψιάζουν.
Μια ραδιοφωνική εκπομπή διαρκεί όσο και τα προκαθορισμένα χρονικά της όρια. Όπως μια συγκεκριμένη ώρα, χάνεται κι αυτή μέσα στο χρόνο. Δεν αφήνει πίσω της τίποτα… ούτε καν μια ανάμνηση. Άρχισα σιγά-σιγά να φυλάω αυτά τα "μουσικά δώρα" των τραγουδιστών, όπως φυλάμε προσεκτικά κάτι που μας έχει χαριστεί, για να θυμόμαστε  - στο πείσμα του χρόνου – την ώρα του δώρου. Ένα ράφι στο σπίτι μου γεμίζει σιγά – σιγά με τέτοιες ζωντανές μνήμες τραγουδιών σε μαγνητοταινίες.
Ποτέ δεν είχα σκεφτεί αυτά τα τραγούδια να τα χρησιμοποιήσω, πόσο μάλλον να τα κλείσω σ’ έναν δίσκο. Κάποιες χρονιάρες μέρες μόνο, από αυτές τις μέρες που συνηθίζεται η ανταλλαγή δώρων, διάλεγα μερικά απ’ αυτά  και έφτιαχνα μια εκπομπή "με ζωντανές ηχογραφήσεις", όπως έλεγα, δώρο δικό μου στους ακροατές. Μια απ’ αυτές τις εκπομπές έτυχε ν’ ακούσει ένας άλλος παθιασμένος με το τραγούδι, ο Γιώργος Μακράκης. Δική του ιδέα ο δίσκος που κρατάτε στα χέρια σας. Το Γιώργο τον ξέρω από το 1969… Στο στούντιο της Κολούμπια η Βίκυ Μοσχολιού ηχογραφούσε το "Ξέχασες", ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης το "Ας ερχόσουν κι ας βρεχόσουν", η Δήμητρα Γαλάνη το "Με πνίγει τούτη η σιωπή", βήματά μου, για να μπω ως στιχουργός στον κόσμο του τραγουδιού. Ο Μακράκης ήταν παραγωγός αυτών των τραγουδιών. Μετά από 23 χρόνια, του χρόνου τα γυρίσματα μας ξαναφέρνουν στου… δίσκου τα γυρίσματα. Κάτι που πολύ αγαπάς το εμπιστεύεσαι μόνο σε ανθρώπους που πιστεύεις. Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους μου επέτρεψαν τις μουσικές στιγμές που έζησα μαζί τους να τις εντάξω σ’ αυτό το δίσκο έναν ένα χωριστά και όλους μαζί. Αν είναι κάτι που θέλω να καταθέσω μ’ αυτή μου τη δουλειά, είναι η αγάπη μου γι’ αυτούς που μοχθούν για το τραγούδι και η πίστη μου πως αυτό είναι κάτι που δεν επιβάλλεται, χαρίζει μόνο.»

Λίγα λόγια για την FIDELITY:

 
Μετά από αρκετά χρόνια απουσίας η FIDELITY επαναδραστηριοποιείται, βαδίζοντας και πάλι πάνω στα βήματα που είχε χαράξει στο παρελθόν: το ποιοτικό ελληνικό τραγούδι. Πρώτο δείγμα ο δίσκος Το Τραγούδι Γυμνό… Με υπεύθυνο έκδοσης, αυτή τη φορά, τον Γιώργο Μακράκη, ο οποίος θα επιχειρήσει την αναβίωση της FIDELITY μέσα από επιλεγμένες, αποκλειστικά δικές του, σύγχρονες παραγωγές, αλλά και σπάνιες αυθεντικές παλιές ηχογραφήσεις. Όμως μέσα στις προοπτικές του Γιώργου Μακράκη είναι και διάφορες σημαντικές επανεκδόσεις της ετικέτας: τραγούδια που σημάδεψαν το χρόνο και την εποχή τους. Γιατί η FIDELITY που ξεκίνησε το 1958, με υπεύθυνο έκδοσης τον αείμνηστο Αλέξανδρο Πατσιφά, έχει συγκεντρωμένες, στο κεφάλαιο της παρελθούσας ιστορίας της, μερικές από τις μεγαλύτερες στιγμές της ποιοτικής ελληνικής μουσικής.
Το ρεπερτόριό της περιλαμβάνει, ανάμεσα σε άλλα, έργα κλασικά των μεγάλων Νίκου Σκαλκώτα, Μανώλη Καλομοίρη, Αντίοχου Ευαγγελάτου και Μενέλαου Παλλάντιου, έργα που η έκδοση και η κυκλοφορία τους εκείνη την εποχή, ήταν πραγματικός άθλος. Ακόμη, έργα κορυφαίων συνθετών του ελληνικού τραγουδιού, όπως ο Μάνος Χατζιδάκις (ο οποίος έγραψε στην FIDELITY μερικές από τις καλύτερες δημιουργίες του: Όρνιθες, Έξι λαϊκές ζωγραφιές, Κύκλος με την κιμωλία, Το καταραμένο φίδι κ.ά.), ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Νίκος Μαμαγκάκης, ο Αργύρης Κουνάδης. Τις καλύτερες στιγμές των Μίμη Πλέσσα, Σπήλιου Μέντη, Νίκυ Γιάκοβλεφ, Γιάννη Σπάρτακου, Τάκη Μωράκη. Και ακόμα την χρυσή εποχή της Νάνας Μούσχουρη, του Τζίμη Μακούλη, του Γιάννη Βογιατζή, της Μάιρης Λω, της Γιοβάννας και σπουδαία κινηματογραφικά τραγούδια με τη Μελίνα Μερκούρη και την Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Η μεγάλη προσφορά της FIDELITY στο ελληνικό τραγούδι διακόπηκε πριν από χρόνια, λόγω διαφόρων συνθηκών που δεν της επέτρεψαν να συνεχίσει την πορεία της. Κάτι που ξαναγίνεται δυνατό σήμερα και μάλιστα μ’ ένα δίσκο, το προσεγμένο ρεπερτόριο του οποίου εγκαινιάζει με τον καλύτερο τρόπο τη νέα πορεία της.
Ας ευχηθούμε «Το Τραγούδι Γυμνό» ν’ ακολουθήσουν πολλές ακόμη σπουδαίες κυκλοφορίες που θα σημαδέψουν την επάνοδο μιας ετικέτας, η οποία έχει πάντα απώτερο σκοπό της, την προώθηση του καλού ελληνικού τραγουδιού.

  

CD1 

Ίσως φταίνε τα φεγγάρια - Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Μουσική: Νότης Μαυρουδής, Στίχοι: Τάσος Σαμαρτζής
Ενορχήστρωση: Νίκος Δανίκας
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Βιτάλη
Μίλα μου σαν τη βροχή - Μανώλης Μητσιάς
Μουσική-Πιάνο: Γιάννης Σπανός, Στίχοι: Κώστας Κωτούλας
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Φέρτης
Προσωπικά - Ελένη Δήμου
Μουσική-Πιάνο: Γιάννης Σπανός
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Ψέματα - Νίκος Πορτοκάλογλου
Μουσική-Κιθάρα-Στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου
Πως έφυγες - Βίκυ Μοσχολιού
Μουσική-Στίχοι: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη του Δεκέμβρη - Πέτρος Γαϊτάνος
Μουσική-Πιάνο: Γιάννης Σπανός, Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Το μαντολίνο - Ελευθερία Αρβανιτάκη
Μουσική-Στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις
Μαντολίνο: Δημήτρης Μαρίνος
Πρώτη εκτέλεση: Ζωή Φυτούση
Είμαι ερωτευμένος με τα μάτια σου – Αρλέτα 
Μουσική: Γιάννης Βέλλας, Στίχοι: Κώστας Κοφινιώτης
Πιάνο: Γιάννης Ιωάννου
Πρώτη εκτέλεση: Χρυσούλα Στίνη και Νίκος Γούναρης
Πονεμένη καρδιά - Μανώλης Λιδάκης
Μουσική-Στίχοι: Στέλιος Φουσταλιέρης
Κιθάρες: Στέλιος Καρυδάς, Μανώλης Λιδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννη Μπερνιδάκη (Μπαξεβάνη)
Και μπήκαμε στα χρόνια - Ελένη Βιτάλη
Μουσική-Στίχοι: Σταμάτης Σπανουδάκης
Κι ύστερα μου μιλάς - Λάκης Παππάς
Μουσική-Κιθάρα: Λάκης Παππάς
Στίχοι: Δημήτρης Ιατρόπουλος
Με πνίγει τούτη η σιωπή - Δήμητρα Γαλάνη
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Στίχοι: Κώστας Κωτούλας
Κιθάρα: Δήμητρα Γαλάνη

CD2

Ο άνθρωπος του κάβου - Χάρις Αλεξίου
Μουσική-Στίχοι-Κιθάρα: Χάρις Αλεξίου
Ο έρωτας της Κυριακής - Πέτρος Γαϊτάνος
Μουσική-Πιάνο: Γιάννης Σπανός
Στίχοι: Μιχάλης Φακίνος
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Θεοδόσης
Ο ύπνος σε τύλιξε - Ελευθερία Αρβανιτάκη
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ποίηση: Γιώργος Σεφέρης
Μαντολίνο: Δημήτρης Μαρίνος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη
Υπάρχει λόγος σοβαρός - Νίκος Πορτοκάλογλου
Μουσική-Στίχοι-Κιθάρα: Νίκος Πορτοκάλογλου
Είδα την Άννα κάποτε - Δήμητρα Γαλάνη
Μουσική-Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος
Κιθάρα: Δήμητρα Γαλάνη
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Οι πεταλούδες - Μανώλης Μητσιάς
Μουσική-Πιάνο: Γιάννης Σπανός
Στίχοι: Κώστας Κωτούλας
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Φέρτης
Δικαίωμα - Δήμητρα Γαλάνη
Μουσική-Κιθάρα: Δήμητρα Γαλάνη
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Πάει κι αυτή η Κυριακή - Λάκης Παππάς
Μουσική-κιθάρα: Λάκης Παππάς
Στίχοι: Γιάννης Αργύρης
Τα ήσυχα βράδια - Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος, Στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή
Ενορχήστρωση: Νίκος Δανίκας
Πρώτη εκτέλεση: Αρλέτα
Νύχτες μαγικές – Αρλέτα
Μουσική-Στίχοι: Βασίλης Τσιτσάνης
Πιάνο: Γιάννης Ιωάννου
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Τσιτσάνης και Φώτης Πολυμέρης
Καινούργια ζωή - Βίκυ Μοσχολιού
Μουσική: Λέο Ραπίτης, Στίχοι: Μίμης Τραϊφόρος
Πρώτη εκτέλεση: Σοφία Βέμπο
Ξανά μαζί - Σταμάτης Κραουνάκης
Μουσική-Πιάνο: Σταμάτης Κραουνάκης, Στίχοι: Γιάννης Ξανθούλης
Πρώτη εκτέλεση: Αρλέτα

(Το τελευταίο τραγούδι του δίσκου γράφτηκε για την παράσταση του θεατρικού έργου «Ξανά Μαζί» του Νηλ Σάιμον και οι δημιουργοί το αφιερώνουν στο Θύμιο Καρακατσάνη).

Παραγωγή: Fidelity – PolyGram (1992)
Διεύθυνση παραγωγής: Κώστας Κωτούλας
Επιμέλεια παραγωγής: Γιώργος Μακράκης

Η τεχνική επεξεργασία έγινε στο Studio Sierra από τον Μάκη Αχλαδιώτη
Digital mastering: Γιάννης Ιωαννίδης / D. P. H.
Επιμέλεια και Σχεδίαση Εξωφύλλου: Πέτρος Παράσχης
Η φωτογραφική σύνθεση του εξωφύλλου είναι του Μανώλη Καλογερόπουλου
Φωτογραφίες Εσωφύλλου: Τάσος Βρεττός, Ντίνος Διαμαντόπουλος, Τάκης Διαμαντόπουλος, Αθηνά Καζολέα, Δημήτρης Κοιλαλούς, Κατερίνα Μαριανού
Η Ελένη Βιτάλη, η Ελένη Δήμου, ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο Μανώλης Λιδάκης και η Βίκυ Μοσχολιού είναι ευγενής παραχώρηση της Sony Music

Η Χάρις Αλεξίου είναι ευγενής παραχώρηση της Minos-Emi
Ο Λάκης Παππάς είναι ευγενής παραχώρηση της Warner Music 

Δεν θέλω τίποτε άλλο

Παρά να μιλήσω απλά,

να μου δοθεί ετούτη η χάρη.

Γιατί το τραγούδι το φορτώσαμε

με τόσες μουσικές που σιγά

σιγά βουλιάζει...

Γιώργος Σεφέρης