Τόσα χρόνια - μια ανάσα, της Λίνας Δημοπούλου

Η Λίνα Δημοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε νηπιαγωγός και ηθοποιός. Εργάστηκε ως δασκάλα υποκριτικής, σκηνοθέτις παιδικών παραστάσεων και βοηθός παραγωγής στον κινηματογράφο. Το 1991 πέρασε στο χώρο της τηλεόρασης, όπου και δραστηριοποιήθηκε στον τομέα της Οργάνωσης – Διεύθυνσης Παραγωγής. Το 2001 βραβεύτηκε (μαζί με το Νίκο Μουρατίδη) για την συγγραφή του σεναρίου της τηλεοπτικής σειράς «Παππούδες εν δράσει» της ΕΤ1.

Στη δισκογραφία εμφανίζεται για πρώτη φορά το 1993 στο δίσκο του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα «Ρίξε κόκκινο στη νύχτα». Η στενή συνεργασία τους είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθούν αρκετά καλά τραγούδια που αγαπήθηκαν πολύ απ' τον κόσμο.

Εκτός από το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα όμως, μέχρι σήμερα έχει συνεργαστεί και με τους: Βίκυ Μοσχολιού, Μανώλη Μητσιά, Γιώργο Νταλάρα, Δημήτρη Μητροπάνο, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Διονύση Τσακνή, Μανώλη Λιδάκη, Σταύρο Λογαρίδη, Δημήτρη Μπάση, Γιάννη Ζουγανέλη, Δημήτρη Σταρόβα, Μελίνα Ασλανίδου, Στέλιο Γαργάλα, Αντώνη Βαρδή, Μανόλη Ανδρουλιδάκη, Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Κίτρινα Ποδήλατα και άλλους, ενώ πριν δύο χρόνια περίπου έγραψε τους ελληνικούς στίχους στο «Por que», το περίφημο αυτό τραγούδι που ερμήνευσε η Yasmin Levy στο πρόσφατο προσωπικό της άλμπουμ «Sentir», παρέα με την κορυφαία Ελένη Βιτάλη.

Έχει γράψει κυρίως τρυφερά και γλυκόπικρα ερωτικά τραγούδια. Αλλά και κάποια άλλα τραγούδια που δεν διστάζουν να κοιτάξουν την πραγματικότητα κατάματα και να σχολιάσουν τα κακώς κείμενα (…Ζητάς πατρίδα μου να μείνω στη παράγκα, άχρηστη βάρδια σε ετοιμόρροπη σκεπή, τα σύνορά της να φυλάω απ' τον ληστή, αυτόν που εσύ τον έχεις κάνει μάγκα και που μονάχη σου τον άφησες να μπει, προσφέροντάς του τη ζωή μου για μπροστάντζα  ή  Στο σκαλοπάτι μου σειρήνες διαφημίσεις, μ' άτοκες δόσεις αγοράζεις το Θεό, χαρίζουν χρήματα με κάρτες και ρυθμίσεις κι ό,τι σου δίνουνε σου το ζητάν διπλό. Ψάχνω στις τσέπες μου και κοίτα μη ρωτήσεις, εκεί στο βάθος τους τι πρόκειται να βρω και δε γελάω μ’ αυτή τη πλάκα, δεν είναι αστείο να σε παίρνουν για μαλάκα και να στο λένε…).

Η γραφή της είναι απλή, άμεση και κατανοητή. Έχει τη δυνατότητα επίσης (το έχει αποδείξει) να γράψει τραγούδια-μεγάλες επιτυχίες που είναι κοστούμια, όπως λένε, στον κάθε τραγουδιστή, όπως το «Κόψε και μοίρασε», το «Ως τα χαράματα» κ.ά.
Αυτό συνέβη και με το τραγούδι που μας απασχολεί αυτή τη φορά…

Η Λίνα Δημοπούλου κρατά μια διακριτική θέση στο χώρο της και αυτό έχει ήδη -θέλω να πιστεύω- εκτιμηθεί από τους συναδέλφους της, αλλά και από τους ακροατές των τραγουδιών της. Ζητήσαμε να μας γράψει δυο λόγια για το παρακάτω τραγούδι και την ιστορία της συνεργασίας της με το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Ο λόγος στην ίδια…

«Τόσα χρόνια μια ανάσα»

Στίχοι: Λίνα Δημοπούλου

Μουσική, ερμηνεία: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

Φωνητικά: Ελισάβετ Καρατζόλη

Ανάβω ένα τσιγάρο / απ’ τα απαγορευμένα
πάντα το σκασιαρχείο / αγαπούσα πιο πολύ
ανάβω κι άλλο ένα τσιγάρο.

Στη δουλειά και στο σχολείο / στης αγάπης την αρένα
μια απόδραση ζητούσα / και μια άτακτη φυγή,
ώσπου φάνηκες εσύ!

Πήραν φόρα οι μελωδίες / και του έρωτα οι χημείες
και γεννήθηκαν τραγούδια / κι ένα όμορφο παιδί
ούτε το 'χα φανταστεί.

Είναι τώρα που μετράμε / κάπου δυο δεκαετίες
και κανένας πια δε θέλει / να το σκάσει από κει,
φτάνει δίπλα να είσαι εσύ.

Σε μιαν ανάσα
τόσα χρόνια τα χωράω
τα φιλιά σου κι όσες γράψαν μουσικές, σε μιαν ανάσα...
Σε μιαν ανάσα, ότι έγινα σε σένα το χρωστάω
στο χρωστάω κι ο δειλός
δε το ξεστόμισα ποτέ.

Κι αν καμιά φορά με πιάνουν / κάτι ανόητες μανίες
και τα κάνω άνω κάτω / και τραβάω το σκοινί
του σκορπιού μου το κεντρί.

Βγάζω, μάτια μου, ισόβια / σε κρυμμένες μου φοβίες
μη ξυπνήσω κάποια μέρα / κι έχεις εξαφανιστεί
μια ζωή χωρίς ζωή.

Σε μιαν ανάσα
τόσα χρόνια τα χωράω
τα φιλιά σου κι όσες γράψαν μουσικές, σε μιαν ανάσα...
Σε μιαν ανάσα, ότι έγινα σε σένα το χρωστάω
στο χρωστάω κι ο δειλός
δε το ξεστόμισα ποτέ.  

«ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ» της Λίνας Δημοπούλου

Υπάρχει ένα μπέρδεμα στη γνωριμία μου με το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Εκείνος υποστηρίζει πως μας σύστησε ο Αντώνης Μιτζέλος κι εγώ θυμάμαι πως το προξενιό έκανε ο Γιάννης Σπυρόπουλος Μπαχ. Όπως και να έγινε, πρωτοβρεθήκαμε την περίοδο που ετοίμαζε τον επόμενο δίσκο του μετά το Διδυμότειχο Blues,  το καλοκαίρι του ’92. Ένα δραματικό καλοκαίρι. Κορυφαία τραγικό γεγονός συντάραξε την οικογένειά του τότε.
Ανάγκη υποστήριξης είχε η Ελένη, η γυναίκα του, ένα πανέμορφο κορίτσι με καθαρό και ίσιο βλέμμα, με την οποία είχαμε συμπαθηθεί από την πρώτη στιγμή και έμελλε αυτή η δύσκολη στιγμή να μας φέρει ακόμα πιο κοντά, να γίνει η συμπάθεια αγάπη βαθιά, αληθινή και ισόβια.
Ως το 2007 είχα ζήσει με το Μαχαιριτσέικο μια ολόκληρη ζωή με γέλια, κλάματα, χαρές, πένθη, μαιευτήρια, νοσοκομεία, διακοπές, φαγοπότια, τραγούδια, γεγονότα μικρά και μεγάλα, φανερά και μυστικά, ιδιωτικά και δημόσια, όταν ο Λαυρέντης μου ζήτησε να του γράψω ένα κομμάτι για την εικοσαετία του στη δισκογραφία,  αλλά με την επισήμανση να αφορά συνολικά στην εικοσαετία της ζωής του και να ‘χει ερωτικό στίγμα.
Απ’ τη μια ήταν σα να είχαν πέσει τα sos θέματα στις εξετάσεις ή σα να μου ήρθε σκονάκι  εξ ουρανού κι απ’ την άλλη ήταν σα να έπρεπε να εκθέσω το φίλο μου στο κοινό του, με τα ωραία και τα δύσκολά του.
Πως αρχίζουμε;
Με τον γνωστό τρόπο! Τσιγάρο… και πάμε!
«Ανάβω ένα τσιγάρο απ’ τ’ απαγορευμένα…». Κόλαση στο youtube, πως προτείνουμε «περίεργα» τσιγάρα στον κόσμο. Ας το λύσουμε εδώ! Στον Λαυρέντη είναι απαγορευμένο το κάπνισμα από το 1997, μετά από πρόβλημα υγείας, που είναι τοις πάσι γνωστό, πως αντιμετώπισε τότε κι έτσι προέκυψε ο χαρακτηρισμός.
Στον στίχο του τραγουδιού, εκτός από τον ίδιο,  πρωταγωνιστούν οι δύο πιο σημαντικοί άνθρωποι στη ζωή του, η Ελένη και η Μαρία-Κλάρα, η κόρη του.
Η ιστορία και οι ήρωες της είναι αληθινοί, απ’ την αρχή ως το τέλος, όπως τους γνώρισα, τους έζησα  και τους ένιωσα όλα αυτά τα χρόνια.
Η αγάπη για όλους τους και τα ποτάμια των αναμνήσεων οδήγησαν τη σκέψη και εν τέλει την έμπνευση.

ΥΓ  Ό, τι με συγκίνησε περισσότερο ήταν πως το τραγούδι αυτό άγγιξε πολύ νεαρό κόσμο, κάνοντάς τον να ονειρεύεται ένα τρυφερό μέλλον.