Το 2010 κυκλοφόρησε το βιβλίο που συνέγραψε η Αρετή Γκόρντον «Θυμάμαι τη Βίκυ Μοσχολιού» από τις Εκδόσεις Φερενίκη. Πρόκειται για μια εξαίρετη καταγραφή της ζωής και της καριέρας της αξεπέραστης ερμηνεύτριας. Ένα βιβλίο, 370 σελίδων, που σέβεται απολύτως τη μνήμη της καλλιτέχνιδος που σφράγισε ανεξίτηλα την ιστορία του ελληνικού τραγουδιού με τη φωνή και τις ερμηνείες της. Δυστυχώς, η έκδοση αυτή δεν κυκλοφορεί σε κανένα βιβλιοπωλείο και είναι εξαντλημένη από τον εκδοτικό οίκο. Για πολύ καιρό την έψαχνα, ώσπου τη βρήκα και τη δανείστηκα (τη δεύτερη έκδοση, του Απριλίου του 2005) από την «Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας», στο Ίδρυμα Κέντρο Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος.
Η Βίκυ Μοσχολιού (23/05/1943-16/08/2005), τα τελευταία 28 χρόνια της ζωής της, είχε δίπλα της τη δημοσιογράφο Αρετή Γκόρντον. Γνωρίστηκαν το 1977 με αφορμή μια συνέντευξη και έκτοτε έγιναν αγαπημένες φίλες, αλλά και συνεργάτιδες, μιας και η Αρετή ανέλαβε τις δημόσιες σχέσεις της Βίκυς. Η συγγραφέας μάς ταξιδεύει στο μουσικό σύμπαν αυτής της μοναδικής γυναίκας, πραγματοποιώντας στάσεις σε όλες τις συνεργασίες της με μουσικοσυνθέτες, στιχουργούς και τραγουδιστές, όσο και στους χώρους που εμφανιζόταν, αλλά και στις σχέσεις της με την πολιτική και τη θρησκεία. Επίσης, υπάρχουν αρκετές αναφορές και στην προσωπική ζωή της Μοσχολιού, στις καλές και τις δύσκολες στιγμές, πάντα με διακριτικότητα, ενώ το κέντρο του ενδιαφέροντος αποτελούν κυρίως τα χρόνια που συνεργάστηκαν και έζησαν η μία κοντά στην άλλη, σαν αγαπημένες αδερφές.
Το βιβλίο εκκινεί με τους προλόγους της Μαριάννας Βαρδινογιάννη, του Δημήτρη Παπαδημητρίου και της συγγραφέως, ενώ υπεύθυνος έκδοσης ήταν ο Χρήστος Ζαμπούνης. Το ενδιαφέρον πόνημα διανθίζεται με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, ενώ περιέχεται κατάλογος με τη δισκογραφία της Μοσχολιού και τη συμμετοχή της, ως τραγουδίστρια, σε κινηματογραφικές ταινίες.
Παρακάτω, ένα απόσπασμα (σελ.111), που αφορά αναμνήσεις της Αρετής Γκόρντον, από μια μεγάλη περιοδεία σε 70 πόλεις της Ελλάδας (1978-79):
«Πώς να ξεχάσω τι έγινε όταν προσπαθήσαμε να πάμε από την Κομοτηνή στην Αλεξανδρούπολη με το τρένο! Είχαμε ξεκινήσει στις δύο το μεσημέρι, με πάρα πολύ χιόνι. Ούτε μια ώρα έξω από την Κομοτηνή, σταμάτησε το τρένο και μας ανακοίνωσαν ότι είχαν παγώσει οι μηχανές. Καθίσαμε σ’ ένα βαγόνι χωρίς θέρμανση πάνω από τέσσερις ώρες, μέχρι να φέρουν καινούρια μηχανή. Ξεπαγιάσαμε! Στην Αλεξανδρούπολη, εν τω μεταξύ, όταν ανακοίνωσαν ότι λόγω κακοκαιρίας δεν μπορούσαν να γίνουν οι παραστάσεις, ο κόσμος έκανε τα ταμεία λαμπόγυαλο! Δεν το πίστεψαν. Νόμισαν ότι η Βίκυ τους κορόιδεψε. Πού να ήξεραν τι μας έχει συμβεί!» […].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου