"Σάουντρακ - Συνεντεύξεις με δημιουργούς της μουσικής των εικόνων"
Στο νέο του βιβλίο, ο Πάνος Χρυσοστόμου, συγκέντρωσε μερικές από τις συνεντεύξεις που έκανε τα τελευταία τριάντα χρόνια με Έλληνες και ξένους μουσικοσυνθέτες που έγραψαν μελωδίες για κινηματογραφικές ταινίες. Πρόκειται για ένα θεματικό κύκλο συνεντεύξεων δηλαδή, πολλές από τις οποίες έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Αν και αρκετές "απουσίες" (Χατζιδάκις, Ξαρχάκος, Μαρκόπουλος, Πλέσσας, Σπανός, Καπνίσης, Χατζηνάσιος, Παπαθανασίου, Σπανουδάκης, Καραΐνδρου... για τις οποίες δεν ευθύνεται κανείς βέβαια, πόσο μάλλον ο ίδιος ο δημοσιογράφος), καταγράφονται οι σκέψεις, τα όνειρα και οι απόψεις 22 σημαντικών δημιουργών. Πριν από τις ερωτοαπαντήσεις, ο Χρυσοστόμου καταθέτει μια σύντομη βιογραφία-εργογραφία για τον καθένα, φωτογραφίες τους και στο τέλος αφίσες ταινιών και εξώφυλλα των σχετικών σάουντρακ.
Είκοσι δύο σπουδαίοι συνθέτες, καλλιτέχνες διεθνούς ακτινοβολίας αλλά και μερικοί από τους εκλεκτούς Έλληνες συναδέλφους τους, που έγραψαν ή ακόμα γράφουν μουσική για τον κινηματογράφο, σε αποκλειστικές συνεντεύξεις: Trevor Jones, Alan Menken, James Newton Howard, Γιάννος Αιόλου, Hans Zimmer, Michael Kamen, Νίκος Κυπουργός, Nicola Piovani, Alexandre Desplat, Μίκης Θεοδωράκης, Elliot Goldenthal, Νίκος Μαμαγκάκης, Philip Glass, Goran Bregovic, Παναγιώτης Καλαντζόπουλος, Yann Tiersen, Δημήτρης Παπαδημητρίου, Gabriel Yared, David Arnold, Mychael Danna, Wim Mertens, Ευανθία Ρεμπούτσικα.
Μέσα από γλαφυρές διηγήσεις, με κάποιες εξομολογητικές στιγμές, μια πλειάδα εκλεκτών δημιουργών περιγράφουν το ενιαίο και αδιαίρετο puzzle που αποτελεί η μουσική του κινηματογράφου. Πολλά Όσκαρ, άλλα βραβεία, διακρίσεις, ταλέντο, σκληρή δουλειά, αλλά το κυριότερο δημιουργικότητα στο έπακρο, καταγράφονται σε αυτή την έκδοση. Η μουσική του κινηματογράφου σε όλες τις εκφάνσεις της και μέσα από τα λόγια αυτών που τη δημιουργούν. Όχι, κάποιων θεωρητικών του χώρου, αλλά μέσα από τα μάτια των ίδιων των δημιουργών της. Κι όχι ερήμην αυτών, αλλά με την «παρουσία» τους, ακόμα κι όταν, όπως προκύπτει και θα διαβάσετε, μερικοί από αυτούς διαφωνούν εντελώς μεταξύ τους. Κλακέτα και πάμε!
Επιτρέψτε μου ένα απόσπασμα (σελίδα: 93) από τη συνέντευξη με τον Michael Kamen (Νέα Υόρκη, 1948-2003), ο οποίος ασχολήθηκε θεωρητικά με τη μουσική, έγινε διευθυντής ορχήστρας, παραγωγός, τραγουδοποιός και βέβαια ένας εξαίρετος συνθέτης κινηματογραφικής μουσικής. Επίσης, ήταν συνδημιουργός του σχήματος "New York 'n' Roll Ensemble", όπου τραγουδούσε και έπαιζε όμποε. Μοιραία η συζήτηση (2000) πήγε στη βασική του επιρροή, στο Μάνο Χατζιδάκι:
- Ελληνική επιρροή λοιπόν;
- Ο Χατζιδάκις είναι πραγματικά μια μεγάλη επιρροή στη δουλειά και στην καριέρα μου. Ένας μεγάλος σταθμός. Όταν τον πρωτογνώρισα θεωρούσα ότι το "Never on Sunday" ήταν μια pop εκδοχή ενός κλασικού έργου. Και το πιο αστείο ήταν πως και ο ίδιος αυτό πίστευε. Ήταν και θα είναι η βασική μου επιρροή από όλους τους νεότερους συνθέτες. Για πολλά χρόνια προσπαθούσα να γράψω, όπως φανταζόμουν ότι εκείνος θα έγραφε. Σπουδαίος καλλιτέχνης!
Βιογραφικό: Ο Πάνος Χρυσοστόμου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966 και θεώρησε απολύτως φυσικό μετά από σπουδές Μουσικής και Δημοσιογραφίας, να στραφεί με αξιώσεις σε μια πιο εξειδικευμένη εκδοχή ρεπορτάζ. Έτσι, ως επαγγελματίας πια από το 1988, (αλλά με καρδιά ερασιτέχνη) έγινε συντάκτης, στέλεχος περιοδικών, εφημερίδων, παραγωγός αλλά και παρουσιαστής πολιτιστικών εκπομπών στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, με ειδίκευση στη μουσική και τον κινηματογράφο.
Μεταξύ άλλων για 12 χρόνια μουσικοκριτικός στο «Ποπ και Ροκ», «free lancer» συνεργάτης σε δεκάδες έντυπα μέχρι σήμερα, με παρουσία κατά καιρούς σε όλα τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα στην Ελλάδα και δημιουργός όλων των κινηματογραφικών λημμάτων στην εγκυκλοπαίδεια «Δομή». Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, εν μέσω οικογένειας, τριών παιδιών, κριτικών για τις ταινίες, συνεντεύξεων με καλλιτέχνες του εξωτερικού (και εσωτερικού) και φυσικά τις πολλές μουσικές εκπομπές του στην Ελληνική Ραδιοφωνία, αποφάσισε να εκθέσει (και να εκτεθεί) μια σειρά εμπειριών του, μέσω της συγγραφής. Αυτό το έκτο του βιβλίο έρχεται σχεδόν τεσσερισήμισι χρόνια μετά το προηγούμενο και είναι μέχρι στιγμής το πιο βιωματικό απ’ όλα. Θα υπάρξει και συνέχεια…
Προηγούμενα έργα του συγγραφέα:
• Τάσος Ψαρράς - Μονογραφία (Νοέμβριος 2004, εκδόση «Ε.Ε.Σ.»)
• Graffiti Ιστορίες - Διηγήματα (Μάιος 2005, εκδόσεις «Αγκυρα»)
• Νίκος Μαμαγκάκης – Μουσική ακούω, ζωήκαταλαβαίνω. Βιογραφία (Δεκέμβριος 2006, εκδόσεις «Άγκυρα», Υποψήφιο για Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας στην κατηγορία «Χρονικού – Μαρτυρίας»)
• Είμαι …blogger και είμαι καλά! (Μάιος 2009, εκδόσεις «Μετρονόμος»)
• Μη μιλάς (Δεκέμβριος 2014, εκδόσεις «Bee group»).
Στο νέο του βιβλίο, ο Πάνος Χρυσοστόμου, συγκέντρωσε μερικές από τις συνεντεύξεις που έκανε τα τελευταία τριάντα χρόνια με Έλληνες και ξένους μουσικοσυνθέτες που έγραψαν μελωδίες για κινηματογραφικές ταινίες. Πρόκειται για ένα θεματικό κύκλο συνεντεύξεων δηλαδή, πολλές από τις οποίες έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Αν και αρκετές "απουσίες" (Χατζιδάκις, Ξαρχάκος, Μαρκόπουλος, Πλέσσας, Σπανός, Καπνίσης, Χατζηνάσιος, Παπαθανασίου, Σπανουδάκης, Καραΐνδρου... για τις οποίες δεν ευθύνεται κανείς βέβαια, πόσο μάλλον ο ίδιος ο δημοσιογράφος), καταγράφονται οι σκέψεις, τα όνειρα και οι απόψεις 22 σημαντικών δημιουργών. Πριν από τις ερωτοαπαντήσεις, ο Χρυσοστόμου καταθέτει μια σύντομη βιογραφία-εργογραφία για τον καθένα, φωτογραφίες τους και στο τέλος αφίσες ταινιών και εξώφυλλα των σχετικών σάουντρακ.
Είκοσι δύο σπουδαίοι συνθέτες, καλλιτέχνες διεθνούς ακτινοβολίας αλλά και μερικοί από τους εκλεκτούς Έλληνες συναδέλφους τους, που έγραψαν ή ακόμα γράφουν μουσική για τον κινηματογράφο, σε αποκλειστικές συνεντεύξεις: Trevor Jones, Alan Menken, James Newton Howard, Γιάννος Αιόλου, Hans Zimmer, Michael Kamen, Νίκος Κυπουργός, Nicola Piovani, Alexandre Desplat, Μίκης Θεοδωράκης, Elliot Goldenthal, Νίκος Μαμαγκάκης, Philip Glass, Goran Bregovic, Παναγιώτης Καλαντζόπουλος, Yann Tiersen, Δημήτρης Παπαδημητρίου, Gabriel Yared, David Arnold, Mychael Danna, Wim Mertens, Ευανθία Ρεμπούτσικα.
Μέσα από γλαφυρές διηγήσεις, με κάποιες εξομολογητικές στιγμές, μια πλειάδα εκλεκτών δημιουργών περιγράφουν το ενιαίο και αδιαίρετο puzzle που αποτελεί η μουσική του κινηματογράφου. Πολλά Όσκαρ, άλλα βραβεία, διακρίσεις, ταλέντο, σκληρή δουλειά, αλλά το κυριότερο δημιουργικότητα στο έπακρο, καταγράφονται σε αυτή την έκδοση. Η μουσική του κινηματογράφου σε όλες τις εκφάνσεις της και μέσα από τα λόγια αυτών που τη δημιουργούν. Όχι, κάποιων θεωρητικών του χώρου, αλλά μέσα από τα μάτια των ίδιων των δημιουργών της. Κι όχι ερήμην αυτών, αλλά με την «παρουσία» τους, ακόμα κι όταν, όπως προκύπτει και θα διαβάσετε, μερικοί από αυτούς διαφωνούν εντελώς μεταξύ τους. Κλακέτα και πάμε!
Επιτρέψτε μου ένα απόσπασμα (σελίδα: 93) από τη συνέντευξη με τον Michael Kamen (Νέα Υόρκη, 1948-2003), ο οποίος ασχολήθηκε θεωρητικά με τη μουσική, έγινε διευθυντής ορχήστρας, παραγωγός, τραγουδοποιός και βέβαια ένας εξαίρετος συνθέτης κινηματογραφικής μουσικής. Επίσης, ήταν συνδημιουργός του σχήματος "New York 'n' Roll Ensemble", όπου τραγουδούσε και έπαιζε όμποε. Μοιραία η συζήτηση (2000) πήγε στη βασική του επιρροή, στο Μάνο Χατζιδάκι:
- Ελληνική επιρροή λοιπόν;
- Ο Χατζιδάκις είναι πραγματικά μια μεγάλη επιρροή στη δουλειά και στην καριέρα μου. Ένας μεγάλος σταθμός. Όταν τον πρωτογνώρισα θεωρούσα ότι το "Never on Sunday" ήταν μια pop εκδοχή ενός κλασικού έργου. Και το πιο αστείο ήταν πως και ο ίδιος αυτό πίστευε. Ήταν και θα είναι η βασική μου επιρροή από όλους τους νεότερους συνθέτες. Για πολλά χρόνια προσπαθούσα να γράψω, όπως φανταζόμουν ότι εκείνος θα έγραφε. Σπουδαίος καλλιτέχνης!
Βιογραφικό: Ο Πάνος Χρυσοστόμου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966 και θεώρησε απολύτως φυσικό μετά από σπουδές Μουσικής και Δημοσιογραφίας, να στραφεί με αξιώσεις σε μια πιο εξειδικευμένη εκδοχή ρεπορτάζ. Έτσι, ως επαγγελματίας πια από το 1988, (αλλά με καρδιά ερασιτέχνη) έγινε συντάκτης, στέλεχος περιοδικών, εφημερίδων, παραγωγός αλλά και παρουσιαστής πολιτιστικών εκπομπών στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, με ειδίκευση στη μουσική και τον κινηματογράφο.
Μεταξύ άλλων για 12 χρόνια μουσικοκριτικός στο «Ποπ και Ροκ», «free lancer» συνεργάτης σε δεκάδες έντυπα μέχρι σήμερα, με παρουσία κατά καιρούς σε όλα τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα στην Ελλάδα και δημιουργός όλων των κινηματογραφικών λημμάτων στην εγκυκλοπαίδεια «Δομή». Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, εν μέσω οικογένειας, τριών παιδιών, κριτικών για τις ταινίες, συνεντεύξεων με καλλιτέχνες του εξωτερικού (και εσωτερικού) και φυσικά τις πολλές μουσικές εκπομπές του στην Ελληνική Ραδιοφωνία, αποφάσισε να εκθέσει (και να εκτεθεί) μια σειρά εμπειριών του, μέσω της συγγραφής. Αυτό το έκτο του βιβλίο έρχεται σχεδόν τεσσερισήμισι χρόνια μετά το προηγούμενο και είναι μέχρι στιγμής το πιο βιωματικό απ’ όλα. Θα υπάρξει και συνέχεια…
Προηγούμενα έργα του συγγραφέα:
• Τάσος Ψαρράς - Μονογραφία (Νοέμβριος 2004, εκδόση «Ε.Ε.Σ.»)
• Graffiti Ιστορίες - Διηγήματα (Μάιος 2005, εκδόσεις «Αγκυρα»)
• Νίκος Μαμαγκάκης – Μουσική ακούω, ζωήκαταλαβαίνω. Βιογραφία (Δεκέμβριος 2006, εκδόσεις «Άγκυρα», Υποψήφιο για Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας στην κατηγορία «Χρονικού – Μαρτυρίας»)
• Είμαι …blogger και είμαι καλά! (Μάιος 2009, εκδόσεις «Μετρονόμος»)
• Μη μιλάς (Δεκέμβριος 2014, εκδόσεις «Bee group»).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου