Νέοι τίτλοι από τις Εκδόσεις Παπαζήση

 «Θεατρικά Bestiaria» του Γιώργου Π. Πεφάνη

Στόχοι αυτού του βιβλίου είναι το άνοιγμα της ανθρωποκεντρικής σκέψης προς τη ζωικότητα που μπορεί να προκαλέσει η σκηνή ως εργαστήριο ενσώματων ιδεών και ο διάλογος μεταξύ της θεωρίας του θεάτρου και της performance, της φιλοσοφίας και του νεώτερου διεπιστημονικού πεδίου των animal studies, θέτοντας ως επιμέρους πεδία μελέτης τις σκηνές εμφάνισης των ζώων κυρίως στο θέατρο, στις performances και στα φιλοσοφικά κείμενα, αλλά αρκετά συχνά και στη λογοτεχνία, στον κινηματογράφο, στις εικαστικές τέχνες και τις κοινωνικές σκηνές του λαϊκού πολιτισμού και των αστικών θεαμάτων.

Τα Θεατρικά Bestiaria επιχειρούν ένα μακρινό ταξίδι από το σπήλαιο του Chauvet και την κληρονομιά του Μινώταυρου έως τις παραστάσεις του Romeo Castellucci, περιλαμβάνοντας το αρχαίο αθηναϊκό θέατρο, τη ρωμαϊκή αρένα, τη μεσαιωνική ιππική παράδοση, τις ζωομαχίες, την καρναβαλική και τη γκροτέσκα ζωολογία, τις ελισαβετιανές σκηνές, τον φιλοζωισμό, αλλά και τη σκληρότητα των νεωτέρων χρόνων, τους ζωολογικούς κήπους, το τσίρκο, τα μουσεία, τα ιπποδράμματα, το dog drama, τα θεματικά πάρκα του 19ου και του 20ού αιώνα, τις performances του Joseph Beuys και του Hermann Nitsch, του Jan Fabre και της Kira O’Reilly, των Magazzini Criminali, του Rodrigo Garcia και του Marco Evaristti, του Rafael Ortiz και του Kim Jones, της Marina Abramović, της Rachel Rosenthal κ.ά.

Αναλύονται επιπλέον και ορισμένα θεατρικά κείμενα της ελληνικής δραματουργίας με ζωολογικές σκηνές: η Κωμωδία των ψευτογιατρών του Σαβόγια Ρούσμελη, τα Ο δρόμος περνά από μέσα και Ο γορίλας και η ορτανσία του Ιάκωβου Καμπανέλλη, το Προς Ελευσίνα του Παύλου Μάτεσι, το Bella Benezia του Γιώργου Διαλεγμένου και τα Λιοντάρια των Βασίλη Μαυρογεωργίου και Κώστα Γάκη.

Παράλληλα επιχειρείται μια διαδρομή στην ιστορία της φιλοσοφικής σκέψης που θέτει το ζήτημα της ζωικότητας και της ανθρωπινότητας από τον Αριστοτέλη και τον Πλούταρχο έως τον Bonifacio και τον Montaigne και από τον Descartes και τον Bentham έως τον Horkheimer και τον Adorno, με ιδιαίτερη έμφαση στους Rousseau και Voltaire, Kant, Buber και Levinas, Deleuze και Guattari, Derrida και Agamben.

«Δυτικό ηγεμονικό «παράδειγμα» και διαπολιτισμικό θέατρο» του Δημήτρη Τσατσούλη

Τι σημαίνει σκηνική αναμέτρηση με το αρχαιοελληνικό δράμα για έναν μη δυτικό σκηνοθέτη ή παραγωγό; Σημαίνει αναμέτρηση με το κανονιστικό πρότυπο του δυτικού θεάτρου, την «τράπεζα γονιδίων» του δυτικού πολιτισμού ή αναμέτρηση με τη σκηνική πολιτιστική ετερότητα μιας αρχαίας κοινωνίας της οποίας «σπάραγμα» συνιστά το διασωθέν αρχαιοελληνικό κείμενο;

Τι σημαίνει σκηνική αναμέτρηση με το αρχαιοελληνικό δράμα για έναν Έλληνα σκηνοθέτη, κάτοικο της δυτικής περιφέρειας και ορισθέντα μέσω του ρομαντικού δυτικού φαντασιακού ως κληρονόμου, αν όχι απλού διαχειριστή, του αρχαιοελληνικού πολιτισμού σύμφωνα με τους όρους που αυτός ερμηνεύτηκε νωρίς από τους Ευρωπαίους και συχνά οδήγησε σε εθνικιστικές υπερβολές; Ποια η αξία της θεατρικής διαπολιτισμικότητας απέναντι στην επιβολή του δυτικού ηγεμονισμού στη σκηνική ερμηνεία του αρχαιοελληνικού δράματος παγκοσμίως;

Μήπως θύμα πολιτιστικής αποικιοκρατίας –για την οποία κατηγορούν μη Δυτικοί τους Δυτικούς σκηνοθέτες όταν κάνουν χρήση ασιατικών ή αφρικανικών κ.ά. στοιχείων– είναι πρώτιστα το αρχαίο δράμα από Δυτικές ή, εξίσου, μη Δυτικές θεατρικές παραγωγές; Και τέλος: Ποιον φοβίζουν τα πολιτιστικά σκηνικά υβρίδια, ο σκηνικός πολιτιστικός πλουραλισμός, η υπερπολιτισμικότητα στις προσεγγίσεις του αρχαιοελληνικού δράματος;

«City Branding και βιώσιμη ανάπτυξη» των Ρόϊδω Μητούλα και Παναγιώτη Κλάδη

Κυρίαρχο αντικείμενο του City Branding είναι η ανάδειξη και αξιοποίηση των ιδιαίτερων στοιχείων του τοπικού πολιτισμικού αποθέματος μιας πόλης και τα πολλαπλά οφέλη που μπορούν να προκύψουν από αυτό, καθώς δύναται να ενδυναμωθεί ο πολιτιστικός τουρισμός και κατ’ επέκταση η βιώσιμη ανάπτυξη. Παράλληλα, ως βασικό διαχειριστικό εργαλείο για την ανάπτυξη του πολιτιστικού τουρισμού αναδεικνύονται σήμερα οι Πολιτιστικές Διαδρομές. Πρόκειται για δομημένες περιηγήσεις γύρω από έναν κεντρικό θεματικό άξονα, με στόχο την ανάδειξη των σχετικών ιστορικών και φυσικών, άυλων και υλικών μνημείων μιας πόλης ή μιας ευρύτερης περιοχής.

Στο βιβλίο προτείνεται η εφαρμογή πολιτιστικών διαδρομών αφού γίνει σαφές από τους ερευνητές ότι ο τόπος πληροί συγκεκριμένες προϋποθέσεις ώστε να κατηγοριοποιηθούν τα αγαθά της πολιτιστικής κληρονομιάς. Αφού εντοπιστούν τα κοινά τους ενοποιητικά στοιχεία, τοποθετούνται σε ένα πλαίσιο και προτείνεται η πολιτιστική διαδρομή. Στόχος είναι οι προτεινόμενες πόλεις και οι ευρύτερες περιοχές τους, μέσω του εργαλείου του City Branding να διαμορφώσουν τη δική τους ταυτότητα και την αναγνωρίσιμη επωνυμία (brand name), ώστε οι επισκέπτες και η κοινή γνώμη, να συνδέσουν την πόλη με την πολιτιστική της κληρονομιά και να αναπτυχθεί η αναγνωρίσιμη επωνυμία της με έμφαση στον πολιτισμό.

Το βιβλίο απευθύνεται σε ερευνητές σχετικούς με τα θέματα της Βιώσιμης Ανάπτυξης, της Τοπικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης, του Φυσικού και Αστικού Περιβάλλοντος, του Πολιτισμού και της Τουριστικής Ανάπτυξης. Παράλληλα, είναι ιδιαίτερα χρήσιμο και σε επαγγελματίες και διαχειριστές των παραπάνω σχετικών θεμάτων, οι οποίοι οργανώνουν και εφαρμόζουν Στρατηγικά Προγράμματα Βιώσιμης Πολιτιστικής και Τουριστικής Ανάπτυξης των τόπων. Τέλος, αποτελεί μία σύγχρονη πηγή ενημέρωσης για κάθε πολίτη, καθώς το branding των τόπων, ο πολιτισμός και ο τουρισμός καθορίζουν πλέον την καθημερινότητα και την ποιότητα ζωής πολλών πολιτών.

«Συντάξεις για νέους» των Μιλτιάδη Νεκτάριου, Πλάτωνα Τήνιου και Γιώργου Συμεωνίδη.

Οι νέοι πληρώνουν όλο και περισσότερο για συντάξεις, στις οποίες πιστεύουν όλο και λιγότερο. Το σύστημα συντάξεων, χθες, μας έβαλε στην κρίση. Σήμερα, υπονομεύει την ανάκαμψη. Αύριο, θα ναρκοθετεί την ανάπτυξη. Με εισφορές και συντάξεις που υπερβαίνουν σε ποσοστό ΑΕΠ αυτές σε άλλα Κράτη Μέλη της Ε.Ε., δεν αποφεύγει περικοπές σχεδόν σε ετήσια βάση. Επιβαρύνει την οικονομία, συντηρεί την ανασφάλεια, καταδικάζει την ανταγωνιστικότητα και βουλιάζει στην ανυποληψία. Για να σπάσει ο φαύλος κύκλος χρειαζόμαστε, επιτέλους, κάτι νέο: Συντάξεις για νέους.

Το βιβλίο αυτό, γραμμένο για το γενικό κοινό, απομυθοποιεί ιδιαίτερα σύνθετες έννοιες. Διατυπώνει μια ριζοσπαστική πρόταση δημιουργίας τριών πυλώνων ασφαλιστικής προστασίας ως μέθοδο απεμπλοκής από την κρίση. Έχει αφετηρία τα συμφέροντα της νέας γενιάς και εισηγείται αλλαγές στο σύστημα χρηματοδότησης και χορήγησης συντάξεων, προκειμένου να λειτουργήσουν ως αναπτυξιακό σοκ και επένδυση. Συνδυάζει μείωση των ασφαλιστικών εισφορών με συγκέντρωση επενδυτικών πόρων για την παραγωγή. Η νέα σχέση του εργαζόμενου με τις εισφορές πλαισιώνεται από ισχυρές εγγυήσεις προς τους συνταξιούχους.

Το βιβλίο κοστολογεί την πρόταση τριών πυλώνων: αν και δύσκολη, είναι εφικτή μετά από σύντομη προετοιμασία. Το «Συντάξεις για Νέους» δεν αναζητεί ευθύνες, ούτε υποκύπτει σε μοιρολατρία. Εξηγεί πώς μια αποφασιστική αλλαγή μπορεί ξανά να καταστήσει το Κοινωνικό Κράτος ένα ισχυρό εφαλτήριο ανάπτυξης. Ανοίγεται στο μέλλον και γυρίζει σελίδα.

«Βιοηθικά διλήμματα του τέλους της ζωής» του Σπυρίδων Κ. Βολτέα

Το τέλος της ζωής έχει ιδιαίτερη μεταφυσική βαρύτητα και δημιουργεί πιεστικά ηθικά και υπαρξιακά διλήμματα, τόσο για τον θνήσκοντα, όσο και για το περιβάλλον του. Τα διλήμματα γίνονται επιτακτικότερα όταν ο ασθενής τελικού σταδίου ευρίσκεται ενώπιον του θανάτου, με πλήρη επίγνωση αλλά χωρίς πνευματική και ψυχική προετοιμασία, αναπτύσσοντας φοβική στάση απέναντι στο επερχόμενο γεγονός, η έλευση του οποίου του προκαλεί δέος, απορία, αναστοχασμό, πόνο και οδύνη. Το αυτό ισχύει και για το περιβάλλον του, ιδίως όταν καλείται να πάρει αποφάσεις εξ ονόματος ενός ασθενούς σε αδυναμία.

Τα κύρια βιοηθικά διλήμματα που ανακύπτουν στο τέλος της ζωής περιλαμβάνουν το δικαίωμα του ασθενούς στην πλήρη ενημέρωση και το ιατρικό απόρρητο, την συναίνεση στην προτεινομένη θεραπεία, την ενδεχομένη άρνησή της και την επιλογή εναλλακτικών θεραπευτικών προσεγγίσεων στην βάση της αυτονομίας, το αίτημα για διακοπή θεραπείας και ενδεχομένως για ευθανασία, την πνευματική υποστήριξη, την αντιμετώπιση του ασθενούς που δεν έχει δυνατότητα συναινέσεως, την απόφαση για τον τερματισμό της μηχανικής υποστηρίξεως και την προσφορά οργάνων.

Περιλαμβάνουν ακόμη την στάση των θεραπόντων σε περιπτώσεις διχογνωμίας πάνω στην θεραπευτική προσέγγιση και την αποδοχή των θελήσεων του ασθενούς και των οικείων, όπως και ειδικότερα προβλήματα που ανακύπτουν από την ενασχόληση με ασθενείς διαφόρων θρησκειών και αντιλήψεων, στα πλαίσια των σημερινών πολυ-πολιτισμικών κοινωνιών.

Για την διερεύνηση των παραπάνω μελετήθηκαν ευρύτατα οι αντιλήψεις για τον θάνατο, τον πόνο και την οδύνη, ενώ αναλύθηκαν οι υπάρχουσες κοσμικές και θρησκειακές βιοηθικές αρχές. Αναδείχθηκαν οι σημαντικές διαφορές και αποκλίσεις, αλλά και η ανάγκη για σύγκλιση των κοσμικών βιοηθικών αρχών με τις αντίστοιχες θρησκειακές, με δεδομένη την εκπεφρασμένη θέληση όλων να υπηρετηθεί με σεβασμό ο πάσχων άνθρωπος.

Η ανάδειξη των σημείων αυτών, καθώς και η ανάπτυξη προτάσεων που είναι δυνατόν να οδηγήσουν σε σύγκλιση απόψεων, υπερκερασμό διλημμάτων, βέλτιστη αντιμετώπιση του πόνου και αποτελεσματική καταλλαγή της προθανατίου οδύνης, αποτελούν κεντρική επιδίωξη της παρούσης μελέτης.

«Με το ίδιο βαγόνι» της Αικατερίνης Μιχαλά

Η Agatha Christie, η Patricia Highsmith, ο Émile Zola, ο Arthur Conan Doyle και ο Γιάννης Μαρής τι κοινό μπορεί να έχουν μεταξύ τους ως συγγραφείς, τι είναι αυτό που τους συνδέει; Διαβάζοντας και μελετώντας τις επτά ιστορίες: Το «Έγκλημα στο Orient Express», το «4:50 από το Paddington», το «Μυστήριο του μπλε τρένου», το «Άγνωστοι σ’ ένα τρένο», το «Ανθρώπινο κτήνος», το «Ο άντρας με τα ρολόγια» και το «13ος επιβάτης», διαπιστώνουμε ότι το τρένο αποτελεί μια εύκολη και σωστή επιλογή των συγγραφέων ως τόπο εγκλήματος.

Οι επτά επιλεχθείσες ιστορίες έχουν κοινό τόπο εγκλήματος: το τρένο. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι μετά την ανάγνωση του βιβλίου αυτού ο αναγνώστης του ή η αναγνώστριά του δεν μπορούν παρά να αντικρίζουν το τρένο ή να το ανακαλούν στη μνήμη τους ή να το φαντάζονται, εντελώς πλέον διαφορετικό από πριν.

Για περισσότερα βιβλία των «Εκδόσεων Παπαζήση» εδώ και εδώ.