Δυο φιλολογικά βιβλία από τις Εκδόσεις Κριτική

Λίγα λόγια για τον εκδοτικό οίκο:

Το 2017 οι Εκδόσεις Κριτική συμπλήρωσαν 30 χρόνια αμείωτης εκδοτικής δραστηριότητας. Συνεχίζουμε να αξιοποιούμε τις προκλήσεις της εποχής που διανύουμε, αναζητούμε τις ευκαιρίες και επενδύουμε σε τεχνολογίες αιχμής. Η συμβολή μας στα γράμματα, τις επιστήμες και την εκπαίδευση υποστηρίζεται από μια καλά συντονισμένη ομάδα. Εργαζόμαστε με στόχο τις σωστές επιλογές, τις άρτιες μεταφράσεις και την ποιοτική εμφάνιση των βιβλίων μας επειδή πιστεύουμε στον επιμορφωτικό τους ρόλο, που γίνεται πλέον πιο κρίσιμος και ουσιαστικός. 

Οι τίτλοι μας ενισχύονται από ψηφιακά υλικά, τις γνωστές πλέον «Δέσμες βιβλίου» ̶ την ψηφιακή διάσταση των έντυπων επιστημονικών μας βιβλίων. Διδάσκοντες και φοιτητές μπορούν να αξιοποιήσουν αυτό το πρωτοποριακό για την Ελλάδα περιβάλλον εμπειρίας και μάθησης, που αναβαθμίζει την εκπαιδευτική διαδικασία και κάνει τη μάθηση πιο ελκυστική. Σκοπός μας η διάδοση της γνώσης, η δυναμική όσο και έγκυρη ενημέρωση των αναγνωστών για τα νέα ρεύματα, που διευρύνει τη δυνατότητα συμμετοχής τους στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Η Κριτική επιδιώκει να διατηρήσει το μερίδιό της στην αγορά του βιβλίου και φυσικά να το αυξήσει στις δύσκολες συνθήκες που διαμορφώνονται αξιοποιώντας τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα. Η ανταπόκριση των αναγνωστών όλων των ηλικιών αποτυπώνει την εμπιστοσύνη τους και είναι οδηγός στη μελλοντική πορεία μας.

Οι Νότες Λογοτεχνίας σας παρουσιάζουν, ενδεικτικά, δύο παιδαγωγικά - φιλολογικά βιβλία, μελέτες λογοτεχνίας, απαραίτητα εργαλεία τόσο για τον διδάσκοντα και τον διδασκόμενο, όσο και για τους λάτρεις της λογοτεχνίας.

Η θεωρία της λογοτεχνίας στην πράξη της διδασκαλίας της Ευαγγελίας Φρυδάκη (2003, σελ.:320, 14χ21cm). 

Στο βιβλίο αυτό η λογοτεχνική θεωρία αντιμετωπίζεται ως μια δυνατότητα για τον καθηγητή της λογοτεχνίας να φτάσει σε μια κριτική κατανόηση της φύσης του αντικειμένου της λογοτεχνίας, των πάγιων –αλλά και των εναλλακτικών– απόψεων για τους σκοπούς και τους τρόπους της διδασκαλίας του· ως μια ευκαιρία να αναστοχαστεί για το τι πιστεύει πως είναι η λογοτεχνία και τι η διδασκαλία της· τι διακηρύττουν για το ίδιο ζήτημα οι οργανωτικές προδιαγραφές του μαθήματος· πόσο η άποψή του συγκλίνει με ή αποκλίνει από τις προδιαγραφές αυτές. Με μια κριτική χρήση της λογοτεχνικής θεωρίας, ο καθηγητής θα μπορούσε να αποφύγει περιοριστικές επιλογές και δυαδικότητες, που ναρκοθετούν όχι μόνο τις λογοτεχνικές σπουδές αλλά και το επικοινωνιακό κλίμα της διδασκαλίας. Θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα λειτουργικό πλαίσιο αλληλεπίδρασης, που θα επιτρέπει σ’ εκείνον και τους μαθητές του να κινούνται διερευνητικά σε μεγαλύτερο φάσμα επιλογών, να αναζητούν τις συνθήκες που ευνοούν την καθεμιά, να προχωρούν σε κριτικές αναδιπλώσεις και να αποκτούν όλο και πιο ακριβή αντίληψη του τι κάνουν και πώς προσπαθούν να το πετύχουν.

Κ.Π.Καβάφης - Τα θεατρικά ποιήματα της Μαρίας Αθανασοπούλου

(2014, σελ.:160, 14χ21cm).

Το βιβλίο αποτελεί συνεισφορά στη διερεύνηση της πολύπλευρης συνύπαρξης του Καβάφη με τον κόσμο του θεάτρου. Αφετηρία του η διαπίστωση ότι ο αλεξανδρινός ποιητής παρουσιάζει μια συστηματική χρήση της μεταφοράς του «κοσμο-θεάτρου» στο έργο του, του θεάτρου νοουμένου ως παράσταση. Η μεταφορά αυτή, υποστηρίζει η συγγραφέας, συντροφεύει τον ποιητή από τις πρώτες δοκιμές του με τα δραματικά κείμενα (π.χ. Άμλετ), που χρησιμοποιεί ως προπλάσματα του έργου του («Ο Βασιλεύς Κλαύδιος»), ως τις ώριμες δραματοποιήσεις της δημόσιας σφαίρας των ελληνιστικών («Αλεξανδρινοί Βασιλείς»), των ρωμαϊκών και των νεότερων χρόνων («Στο θέατρο»), ως παράστασης. Υπό την προοπτική αυτή, εξετάζονται στο βιβλίο ποιήματα που θεματογραφούν τη θεατρική δραστηριότητα, όπως τα: «Η Αρχαία Τραγωδία», «Νέοι της Σιδώνος (400 μ.Χ.)», «Τιγρανόκερτα» κ.ά., όσο και ποιήματα που διερευνούν τη «θεατρικότητα» της δημόσιας ζωής («Μανουήλ Κομνηνός», «Ο Βασιλεύς Δημήτριος» κ.ά.). Το βιβλίο προτείνει, με τον τρόπο αυτό, ένα ευρηματικό εργαλείο για μια αναθεώρηση της κυρίαρχης εντύπωσης ότι ο αλεξανδρινός είναι «ποιητής ιστορικός». Ο Καβάφης, διατείνεται η συγγραφέας, είναι ένας βαθιά «θεατρικός» ποιητής. 

Για περισσότερα εδώ και εδώ.