ΔΡΟΜΟΣ
Βγήκα μια βόλτα να περπατήσω
ένα τσιγάρο άναψα να ηρεμήσω
από το γκρίζο που μας τυλίγει
σκέψεις γεμάτες, το μυαλό πάει να φύγει
Είδα ανθρώπους που είναι μόνοι
κι η κάθε μέρα τους, τους πνίγει σαν αγχόνη
σ’ ένα εφιάλτη που δεν τελειώνει
να ψάχνουν καταφύγιο σε μια οθόνη
Είδα και άλλους δήθεν μεγάλους
αρπακτικά γραβατωμένους παπαγάλους
πολλούς ρουφιάνους, έξυπνους χάνους
ζητιάνους πλούσιους στην καρδιά αλλά και
πλούσιους ζητιάνους
Λίγο πιο κάτω, μέσα στο πάρκο
είδα εμπόρους, έφηβους να προσπαθούν να ρίξουν
κάτω ενέσεις πρέζας, χάπια, σκόνες και μπάφο
κι όσους δεν γούσταραν τους στείλανε για μια ζωή στον τάφο
Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
ανθρώπων εμπειρίες νύχτας σκηνικά
κι αυτή τη λέξη μοναχά ελευθερία
δεν την εγράψανε ποτέ
τους τελείωσε η μπογιά
Θα συνεχίσω αυτή την βόλτα βαθιά περπάτησα και
είδα και άλλα κόλπα
σύγχρονη ντόβα, λαθραία όπλα,
άστεγους μια χαρτόκουτα να έχουν για πόρτα
Είδα των ματατζήδων την τρομοκρατία
αδιάκριτα έξω στο δρόμο να σκορπάει βία
συγκάλυψη από την πολιτεία
που έδωσε σ’ αμόρφωτους κυριαρχία
Μοιάζει ταινία ο κόσμος όλος
κομπάρσος είναι όμως ο δικός μας ρόλος
γιατί ο δρόμος αποφασίζει ή σε πετάει στο σκοτάδι
ή σε φωτίζει
Θάρρος και φόβος άφθονος φθόνος
αυτός ο αθώος, αυτός και ο δολοφόνος
αυτός ορίζει το που πηγαίνεις
αυτός διαλέγει άμα ζεις άμα πεθαίνεις
Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
ανθρώπων εμπειρίες νύχτας σκηνικά
κι αυτή την λέξη μοναχά ελευθερία
δεν την εγράψανε ποτέ
τους τελείωσε η μπογιά
Μα εμείς βρεθήκαμε τυχαία σε ίδιο τόπο και ίδιο χρόνο
εκεί που φύτρωνε από αίμα η ελευθερία
βιώσανε τα μάτια μας ίδια χαρά και πόνο
από μικρά παιδιά παλεύαμε με τα θηρία
Ποτέ καλά δεν τα ‘χαμε μ’ επιβολή και νόμο
ούτε που λογαριάσαμε καμία τιμωρία
ένα με τον λαό το δίκιο βγάλαμε στον δρόμο
με τη σωστή πλευρά και θα το κρίνει η ιστορία
Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
ανθρώπων εμπειρίες νύχτας σκηνικά
κι αυτή τη λέξη μοναχά ελευθερία
δεν την εγράψανε ποτέ
τους τελείωσε η μπογιά
Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
με κόσμο στις πλατείες, πορείες, χημικά
κι αυτή την λέξη μοναχά ελευθερία
στο Σύνταγμα με αίμα την γράψαν τα παιδιά
…αφού τους τέλειωσε η μπογιά
Σ’ αυτό το δρόμο έχουνε γράψει τ’ όνομά τους
σπουδαίοι άνθρωποι κι ανήλικα παιδιά
σ’ αυτό τον δρόμο αφήσανε τα όνειρα τους
για να τα κάνει πράξη η επόμενη γενιά
Σ’ αυτό το δρόμο ακόμα ακούγονται οι φωνές τους
και τα συνθήματα τους για την λευτεριά
σ’ αυτό το δρόμο που άναψαν τις φωτιές τους
για να μην σβήσει ποτέ η φλόγα στην καρδιά
Σ’ αυτό δρόμο δώσανε και την ζωή τους
για τα πιστεύω τους και τα ιδανικά
σ’ αυτό το δρόμο ο λόγος έγινε τιμή τους
με ψηλά το κεφάλι κι υψωμένη την γροθιά
Σ’ αυτό το δρόμο που όλοι τον περπατάμε
κάποιοι θελήσαν να μας κλέψουν την μπογιά
μα εμείς ακόμα εδώ το δρόμο τραγουδάμε
γιατί η ιστορία μας ανήκει τελικά.
Ένα σπουδαίο τραγούδι (στίχοι: Μήτσο Φου - μουσική: Γιώργος Αρχοντάκης) από το ιστορικό πια συγκρότημα Magic de Spell και το καλύτερο ίσως ραπ (και όχι μόνο) γκρουπ της εποχής μας: Κοινοί Θνητοί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου