Ένα ποίημα εμπνευσμένο από την Αντιγόνη του Σοφοκλή

 

Οι "Νότες Λογοτεχνίας", κατά καιρούς, δημοσιεύουν μικρής φόρμας λογοτεχνικά έργα (ποιήματα, διηγήματα) και άλλα πρωτότυπα κείμενα (δοκίμια, εργασίες, βιβλιοκριτικές). Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να τα στείλουν στο theodosisv@gmail.com

Έτσι έκανε και ένας νέος ποιητής, ο 20χρονος Κωνσταντίνος Τσίγκας από τη Λαμία, ο οποίος σπουδάζει στο Τμήμα Προσχολικής Αγωγής Βόλου. Έστειλε το παρακάτω πόνημα, εμπνευσμένος από την τραγωδία του Σοφοκλή "Αντιγόνη":

Αδελφοθάφτρα

Μαρτυρία νομοταγής 
αδιάσειστη θεοφοβία
εγκώμιο θανής σου έπλεξες
άληστος να κηδευτώ. 

Σ’ ευχαριστώ! 
Κινδύνεψα ν’ αφανιστώ! 
Λυσιτελής η ξενοιασιά
γιοθέτησε τ’ Ακρέον.

Φθορές αδήριτες επείξεις 
οστά κρουστά με κυβερνούν 
ετοιμαδής εγκολπωθώ 
μεταθανάτιες συρράξεις·

Κάμα ταγμάτων «τουριστών»
αδιάκοπη απόδραση «αξιοκρατία»
ασύμμετρη λιμπίζεται 
κλεφτές Ηλυσοδιαστάσεις. 

Μη φοβού!
Καταπακτή βωβού 
αμίλητοι ανοίγουνε 
κηρύξουν ανυποστασία τους. 

Φροντιστήρα αρετή 
ακούσια απαθανατίζεσαι 
στης ψύξης μπιστεριάς 
τη διάπυρη ικμάδα!

Σοφοκληθείσα λούζεσαι 
δακρυϊκά τ’ ασφυχτικά 
αρπάζοντας αλαφιασμένη 
άμεμπτ’ αυτόχειρας. 

Άρχοντας άδοντας 
ρήτρες εθίζει πίκρες  
αμοιρολόητος λυσσώντας 
από τύφλ’ απελευθερωθεί.

Σημειώσεις - Διευκρινίσεις του ίδιου:

Το δοθέν πραγματεύεται την απαράμιλλη αδελφική αγάπη, έτσι όπως επιδεικνύεται στη πασίγνωστη αρχαιοελληνική τραγωδία της Αντιγόνης του Σοφοκλή. Τούτη τη φορά, από την οπτική γωνία του Πολυνείκη, εκφράζονται ευχαριστίες και επευφημίες για το πρόσωπο της θεοσεβούμενης αδελφής του, καθώς και σκέψεις για τη μεταθανάτια ζωή που ακολουθεί.

Στη δεύτερη στροφή, το «Ακρέον», μιμούμενο το κοινό «ακραίο», αποτελεί δική μου λεξιπλασία, προερχόμενη από α στερητικό και το όνομα του Κρέοντα, για να δηλώσει τη πράξη ανεπιθύμητη για τον τυραννικό Κρέοντα. 

Στη τρίτη στροφή, ο λεγόμενος «ετοιμαδής», είναι εκείνος που επρόκειτο να εισέλθει στον Άδη. 

Η τέταρτη στροφή αποτελεί σκωπτική, σχεδόν σαρδόνια αντιμετώπιση των υπολοίπων αποθανόντων, οι οποίοι, αρνούμενοι να προσαρμοστούν στα δεδομένα «επέκεινα», αποπειρώνται διαρκώς να εισβάλλουν στα Ηλύσια πεδία (ενδεχομένως φυλακισμένοι στα τάρταρα όπως υπαινίσσομαι), για αυτό και η ειρωνία των «τουριστών» που προσπαθούν να αποδράσουν. 

Στη πέμπτη στροφή, ο ίδιος ο Πολυνείκης καθησυχάζει την αδερφή του πως δε θα χάσει τη φωνή της, το στοιχείο της αγέρωχης της ανεξαρτησίας, όταν με τη σειρά της κι αυτή θανατωθεί, σε αντιδιαστολή με τους υπόλοιπους «κοινούς» εκλιπόντες. 

Στην έκτη στροφή, «Φροντιστήρα» εκείνη που φροντίζει. 

Στην έβδομη, «Σοφοκληθείσα» από Σοφοκλής και Κληθείσα, εκείνη που «κάλεσε» (δημιούργησε) ο Σοφοκλής, ο συγγραφέας του έργου. 

Στην όγδοη, δακέθυμη αναφορά στον Κρέοντα, ο οποίος τραβά τις πίκρες πάνω του, τις «εθίζει», άδοντας (μοιρολογώντας) να απελευθερωθεί από τη τύφλα του. 

Σας ευχαριστώ

Φωτογραφίες από το Αρχείο του Εθνικού Θεάτρου: Αντιγόνη - Σοφοκλή (1995), με τον Κώστα Καζάκο και την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη.