ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΓΩ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ
Θ’ αφήσω τις δουλειές και τις αναβολές
Θα πάρω τη ζωή μου να πάω στις εξοχές
Στα καθαρά νερά, σε ρέματα βαθιά
Θ’ ανοίξω τα φτερά μου πάν' απ'τη θάλασσα
Θα πάρω τον καιρό σα βήμα τυχερό
Χειμώνες καλοκαίρια με βλέμμα καθαρό
Μη με ρωτάς που ζεις για να ρθεις να με βρεις
Τα σύνορα του κόσμου μονάχη να διαβείς
Κουράστηκε η ψυχή μου ελπίδες να μετρά
Να βλέπει τα καράβια κρυμμένη στη στεριά
Θέλω να βγω στον ήλιο, στο φλογισμένο φως
Στο γέλιο των ανόμων, αθώος και μικρός
Θα γίνω του νερού μια στάλα ουρανού
Που χάνεται στο κύμα μ' απόκληρο τον νου
Θα γίνω στον καιρό ένα πουλί μικρό
Της Άνοιξης τα χείλη γλυκά να τα φιλώ
Στην άλλη τη μεριά βουίζουν τα παιδιά
Μελίσσι που γεννάει το γέλιο στην καρδιά
Όταν θα βγούμε εκεί με σώμα και ψυχή
Πιασμένοι χέρι, χέρι σ' ατέλειωτη γιορτή
Ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έγραψε τη μουσική και ερμήνευσε ο Δημήτρης Ζερβουδάκης, με τους στίχους του Αλέξανδρου Στεφόπουλου. Κυκλοφόρησε το 2006, από το Πολύτροπον του Γιώργου Καζαντζή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου