Τα παράθυρα του Γιώργου Αναγνώστου

Τα «Ποιητικά» των «Εκδόσεων Γκοβόστη» είναι εδώ. Συνεχίζουν, σε δύσκολες εποχές, να εκδίδουν ποιητικές συλλογές παλιών και νέων λογοτεχνών. Διευθυντής της σειράς ο εξαίρετος ποιητής, συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας, Κώστας Γ. Παπαγεωργίου. Από τις πρόσφατες κυκλοφορίες της αξιόλογης αυτής εκδοτικής σειράς είναι και «Τα Παράθυρα» του Γιώργου Αναγνώστου.

Ο κος Αναγνώστου κατάγεται από τη Φιλιππιάδα Πρεβέζης, απ’ όπου έφυγε σε μικρή ηλικία. Σπούδασε φιλολογία και είναι διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών, στον τομέα Μεσαιωνική Δημώδης Γραμματεία, δημώδης Ποίηση. Εργάστηκε ως φιλόλογος και Λυκειάρχης στην Ελλάδα, την Κύπρο και τη Γερμανία. Ζει μετακινούμενος ανάμεσα σε Αθήνα, Βρυξέλλες και Νότιο Γαλλία (Aix-en-Provence).

Η σχέση του με την ποίηση χρονολογείται από πολύ παλιά. Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί παλιότερα στη Νέα Εστία και νεότερα σε διάφορα περιοδικά σε Ελλάδα και Κύπρο: Νέα Εστία, Νέα Πορεία, Μανδραγόρας, Πνευματική Κύπρος, Ακτή, Άνευ, Νέα Αριάδνη, Τα Ποιητικά κ.λπ., καθώς και λίγες μεταφράσεις σύγχρονων Γάλλων ποιητών.

Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί οι παρακάτω ποιητικές συλλογές:

1. Τα Καθημερινά (με το ψευδώνυμο Γ. Γιορνάς), Λωτός, Αθήνα 1993. 2. Επιστροφή στο Μέλλον, Σήμα, Αθήνα 2008.

3. Στιγμή, Σήμα, Αθήνα 2010.

4. Λόγος Αρρήτου, Τα Ποιητικά, Γκοβόστης, Αθήνα 2015.

5. Άρατα Πέρατα, Γαβριηλίδης, Αθήνα 2015.

6. Το χρέος της Άνοιξης, Τα Ποιητικά, Γκοβόστης, Αθήνα 2016.

Στο οπισθόφυλλο ένα μικρό απόσπασμα από το σημείωμα του ποιητή: "Κλειστά ακόμη τα παράθυρα και ίσως παραμείνουν έτσι για πολύ. Όμως σε κάθε εποχή υπάρχει πάντα η ελπίδα. Κι ένα παράθυρο μπορεί ν’ ανοίξει".

Τα ποιήματα αυτά γράφτηκαν από το 2015 έως το 2017 σε διάφορες περιοχές, εντός και εκτός Ελλάδας. Από την Αθήνα και την Πεύκη στις Βρυξέλλες και από τη Ρώμη στη Μασσαλία. Παρακάτω, δύο δείγματα γραφής από την έβδομη ποιητική συλλογή του Γιώργου Αναγνώστου:

Η ΠΛΗΓΗ

Όταν βαθιά μεσάνυχτα σιγήσουν

Χαρές και λύπες στο κατάστρωμα που σαρώνει ο αέρας

Σβήνουν τα φώτα πέφτει αυλαία σε βαθύ σκοτάδι

Κυλάει η ψυχή μετανιωμένη

Τούτη την ώρα συ ρωτάς σιωπηλή μπρος στον καθρέφτη

Απάντηση περιμένοντας αλλά καμία

Λέξη για το φεγγάρι το ορφανό μια νύχτα

Έκοψες μόνη σου τα σχοινιά και βούλιαξε στο μαύρο

Πηγάδι της αυλής σου πικραμένο

Μέρα και νύχτα ανοιχτό σα μια πληγή

Οπού ποτέ δε λέει να κλείσει.

ΕΛΠΙΔΑ

Το να ονειρεύεσαι, αυτό είναι ελπίδα

Το ν’ αγωνίζεσαι, αυτό είναι ελπίδα

Το να ταξιδεύεις, αυτό είναι ελπίδα.

Γι’ αυτό τον κόσμο άφησε να πάει όπως πάει

Και μη βιαστείς απόφαση να πάρεις

Γιατί μπορεί να κόψεις την κλωστή για πάντα

Κι οι ρίζες των δεντρών στη μακρινή αλέα

Να μείνουνε δίχως νερό πέρα για πέρα.

Η αγάπη δε χωράει στο μήκος και στο πλάτος μιας απόφασης

Κρέμονται τα πόδια της από του κρεβατιού τις διαστάσεις

Κοίτα του ουρανού το άπειρο γαλάζιο

Και μη λυπάσαι για το τέλος, πες πως ήταν ένα όνειρο ή ένα ταξίδι

Που συνεχίζεται κατά καταβολάδες με τεντωμένα μάτια. 

Για περισσότερα βιβλία των "Εκδόσεων Γκοβόστη" εδώ.