Ο δίσκος ανοίγει με το "Κατερινάκι" (στίχοι: Βασίλης Ευφροσυνίδης, μουσική: Βασίλης & Δημήτρης Ευφροσυνίδης), ένα ευπρεπέστατο λαϊκό τραγούδι, ερμηνευμένο από την καλή τραγουδίστρια Μαρία Ευλαβή. Δεύτερο τραγούδι "Τα άφταστα" (στίχοι: Β.Ε., μουσική: Β. & Δ.Ε.), μια όμορφη μπαλάντα που ερμηνεύει ο Βασίλης Ευφροσυνίδης, ο οποίος παρεμπιπτόντως είναι και εξαίρετος τραγουδιστής! Στη συνέχεια ακούμε το "Κάθε πρωί" (στίχοι-μουσική: Β.Ε., βασισμένο στην ποίηση και την προσωπικότητα του Μίλτου Σαχτούρη), με τον ακμαίο Θανάση Γκαϊφύλλια, που του ταίριαξε γάντι, και την Παιδική Χορωδία του "Ωδείου Νεάπολις" (χοροδιδάσκαλος: Ελένη Γαλανοπούλου). Έπειτα, τη σκυτάλη παίρνει ξανά ο Βασίλης Ευφροσυνίδης, ερμηνεύοντας το "Εμείς" (Πέντε μικρά θαύματα Ι) του Μανόλη Αναγνωστάκη (μουσική: Β. & Δ.Ε.), μια ενδιαφέρουσα μελοποίηση που αναδεικνύει το λόγο του ποιητή. Πριν και μετά από αυτό, ακούμε δύο οργανικά κομμάτια του Δημήτρη Ευφροσυνίδη ("Ένας μποέμ πλανήτης" & "Θα έρθει ξανά εκείνο το βράδυ"). Λίγο πριν το τέλος, συναντάμε τον Αργύρη Μπακιρτζή, να μας τραγουδά για τον "Τζούλιο Καΐμη" (στίχοι: Β.Ε. - μουσική: Β. & Δ.Ε.), έναν ελληνόφωνο Εβραίο ζωγράφο και συγγραφέα. Ο δίσκος κλείνει όπως άρχισε. Μ΄ ένα ευγενές λαϊκό "Της Κυριακής" (στίχοι-μουσική: Β.Ε.), από τη φωνή της Μαρίας Ευλαβή.
Τα αδέρφια Βασίλης και Δημήτρης Ευφροσυνίδης έχουν αναλάβει τη σύνθεση - ενορχήστρωση (ο πρώτος και τους στίχους), παίζοντας ακουστική, κλασική και λαϊκή κιθάρα, μπαγλαμαδάκι, μεταλλόφωνο, φυσαρμόνικα και κρουστά. Τους συνοδεύουν εξαίρετοι μουσικοί. Πρόκειται για μια αξιόλογη και προσεγμένη δουλειά που αξίζει να αναζητήσετε και να την ακούσετε. Ευελπιστούμε σε ανάλογη συνέχεια. Ακολουθεί ένα δείγμα γραφής. Καλή ακρόαση!
φωλιάζει μέσα στην παλάμη μου
κάθε πρωί ξυπνώ με τη γροθιά μου σφιγμένη
κι είναι τόσο παράξενο
κι είναι τόσο παράξενο
σαν το σκουλαρίκι στο αυτί του γέρο
στο αυτί του γέρο Σαχτούρη (1)
Ταξίδια λέει δεν έκανε πολλά τόπους δεν είδε
δεν αγαπούσε το αεροπλάνο (2)
μα γύριζε στους δρόμους τα χαράματα σαν φέγγαν (3)
κι ήταν τόσο παράξενο
κι ήταν τόσο παράξενο
σαν 'κείνο τον σταθμό που ο σταθμάρχης
μάζευε τις μα-
μάζευε τις μαργαρίτες (4)
Τα δέντρα απ' το μπαλκόνι μου μοιάζουν με παιδιά
που παίζουν θυμωμένα στο λιμάνι
κι ας είχαν οι ζωές μας λίγη απ' την ανεμελιά
μα θα 'τανε παράξενο
μα θα 'τανε παράξενο
σα να 'τανε κι ο ουρανός
ένας μπαξές γεμάτος
ένας μπαξές γεμάτος αίμα (5)
1. Ο στίχος αναφέρεται σε φωτογραφία του ποιητή σε προχωρημένη ηλικία. Στο αριστερό του αυτί διακρίνεται ένα σκουλαρίκι. Η "παράξενη" τούτη εικόνα υπήρξε και η αφορμή του κειμένου.
2. Αναφορά στο ποίημα "Το αεροπλάνο"
3. Αναφορά στο ποίημα "Ο τρελός λαγός"
4. Αναφορά στο ποίημα "Ο σταθμός"
5. Αναφορά στο ποίημα "Ο ελεγκτής"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου