Λάτρεψα τα σημάδια τ’ ανεξίτηλα
που απ’ το δικό σου πέρασμα απομείναν
με δέος συλλογίστηκα
πως θα σε πάρει ο άνεμος
πως θα σε πάρει ο χρόνος
και με στοργή ψηλάφισα
τα λίγα, τα λιγόσπαρτα
σημάδια της ζωής σου.
---
Μέρα που βραδιάζει, νύχτα που ξυπνά,
ποιος Θεός προστάζει, ποιος τη μοίρα κυβερνά.
Άνεμος είναι και μην κλαις, σε λίγο θα κοπάσει,
θα `ρθει στιγμή να κουραστεί, κάπου θα ξαποστάσει,
άνεμος είναι κι αν δε θες την πόρτα να περάσει,
δωσ' του στο χέρι το κλειδί και θα σε προσπεράσει,
άνεμος είναι και μην κλαις.
Και το πλοίο φεύγει, χάνεται μακριά,
γύρω μου αχνοφέγγει κι άνεμος φυσά,
μέρα που βραδιάζει, νύχτα που ξυπνά,
ποιος Θεός προστάζει, ποιος τη μοίρα κυβερνά.
Άνεμος είναι και μην κλαις, σε λίγο θα κοπάσει,
θα `ρθει στιγμή να κουραστεί, κάπου θα ξαποστάσει,
άνεμος είναι κι αν δε θες την πόρτα να περάσει,
δωσ' του στο χέρι το κλειδί κι αυτός θα σ' αγκαλιάσει,
άνεμος είναι και μην κλαις.
Πέταξαν οι ώρες και μας προσπερνούν,
ξεχασμένες χώρες μέσα μας ξεχνούν,
μέρα που βραδιάζει, νύχτα που ξυπνά,
ποιος Θεός προστάζει, ποιος τη μοίρα κυβερνά.
Άνεμος είναι κι αν δε θες την πόρτα να περάσει,
δωσ' του στο χέρι το κλειδί κι αυτός θα σ' αγκαλιάσει,
άνεμος είναι και μην κλαις.
E la nave va,e la nave va..
ποιος Θεός προστάζει, ποιος τη μοίρα κυβερνά.
Άνεμος είναι και μην κλαις, σε λίγο θα κοπάσει,
θα `ρθει στιγμή να κουραστεί, κάπου θα ξαποστάσει,
άνεμος είναι κι αν δε θες την πόρτα να περάσει,
δωσ' του στο χέρι το κλειδί και θα σε προσπεράσει,
άνεμος είναι και μην κλαις.
Και το πλοίο φεύγει, χάνεται μακριά,
γύρω μου αχνοφέγγει κι άνεμος φυσά,
μέρα που βραδιάζει, νύχτα που ξυπνά,
ποιος Θεός προστάζει, ποιος τη μοίρα κυβερνά.
Άνεμος είναι και μην κλαις, σε λίγο θα κοπάσει,
θα `ρθει στιγμή να κουραστεί, κάπου θα ξαποστάσει,
άνεμος είναι κι αν δε θες την πόρτα να περάσει,
δωσ' του στο χέρι το κλειδί κι αυτός θα σ' αγκαλιάσει,
άνεμος είναι και μην κλαις.
Πέταξαν οι ώρες και μας προσπερνούν,
ξεχασμένες χώρες μέσα μας ξεχνούν,
μέρα που βραδιάζει, νύχτα που ξυπνά,
ποιος Θεός προστάζει, ποιος τη μοίρα κυβερνά.
Άνεμος είναι κι αν δε θες την πόρτα να περάσει,
δωσ' του στο χέρι το κλειδί κι αυτός θα σ' αγκαλιάσει,
άνεμος είναι και μην κλαις.
E la nave va,e la nave va..
---
Στην πόλη τούτη πνίγομαι
σαν οι σιωπές ξυπνούνε
κι αρχίζουν να χοροπηδούν
και να με καρτερούνε.
Τρέχουν δε μ’ ακούνε
και παραμιλούνε
στα κρυφά γελούν
έρχονται απ’ τα βάθη
του καιρού που εχάθη
και μας απειλούν.
Πόρτες δεν ανοίγω
τη φωνή μου πνίγω
τις στιγμές κρατώ
δεν μπορώ να φύγω
λίγο να ξεφύγω
στον παλιό καιρό.
Η πόλη ετούτη χάνεται
μεσ’ τις σιωπές του κόσμου
μ’ άρωμα σαν ξεχύνονται
βασιλικού και δυόσμου.
σαν οι σιωπές ξυπνούνε
κι αρχίζουν να χοροπηδούν
και να με καρτερούνε.
Τρέχουν δε μ’ ακούνε
και παραμιλούνε
στα κρυφά γελούν
έρχονται απ’ τα βάθη
του καιρού που εχάθη
και μας απειλούν.
Πόρτες δεν ανοίγω
τη φωνή μου πνίγω
τις στιγμές κρατώ
δεν μπορώ να φύγω
λίγο να ξεφύγω
στον παλιό καιρό.
Η πόλη ετούτη χάνεται
μεσ’ τις σιωπές του κόσμου
μ’ άρωμα σαν ξεχύνονται
βασιλικού και δυόσμου.
---
Καλημέρα φίλε
Μού ‘στειλες το χάδι
Στης καρδιάς το βράδυ
Που έψαχνα καιρό.
Δώρα ξεχασμένα
Μου κρατάς και πάλι
Μια ζεστή αγκάλη
Για να ζεσταθώ.
Καλημέρα φίλε,
τότε όπως και τώρα
Στη μεγάλη ώρα βρέθηκες κοντά.
Μου ‘πες μη φοβάσαι, δεν είμαστε μόνοι
Πιάσε το τιμόνι, τράβηξε μπροστά.
Καλώς ήρθες φίλε, μη μ’ αφήσεις πίσω
Και ‘γω θα γυρίσω τον καιρό μπροστά
Και μη σε γελάσει στου ματιού την άκρη
Το βουβό το δάκρυ είναι από χαρά.
Άλλες σημαίες, άλλοι μύθοι
Άλλοι δρόμοι φίλε μου
Πριν ξεχαστούμε μες τη λήθη
Τ’ όνειρό σου στείλε μου.
---
Καλά καταλάβατε. Είναι ποιήματα -συγγνώμη, τραγούδια ήθελα να πω- του σπουδαίου μουσικοσυνθέτη, στιχουργού, συγγραφέα και καθηγητή Γιώργου Σταυριανού, ενός μεγάλου και σεμνού δημιουργού της ελληνικής μουσικής, που 35 χρόνια τώρα υπηρετεί το καλό τραγούδι, με ευαισθησία και όνειρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου