μόνο μια εκδρομή
μια αναπνοή
στο φως μια διαδρομή
εγώ από σένα θέλω
μόνο τ’όνειρο
σημερινό
κι άσε τ’αύριο γι’αύριο
των φανερών και των χαμένων εαυτών
Να 'μαι και γυναίκα και αγόρι και μωρό
να σ' έχω άντρα και μητέρα και θεό
κι' άλλων τους τα πήρανε οι αντάρτες. Κι' είπανε
το ψωμί ψωμάκι, κι' ήπιανε φαρμάκι
ήτανε φαρμάκι σκέτο κείνη η εκδρομή.
Γαλάζια πεύκα τρέχουν στο μυαλό μου
σε τούτη την αξέχαστη εκδρομή,
τα σύνεργα σκουριάσαν στο γυλιό μου,
βαρέθηκα να είμαι στη γραμμή.
Στη γραμμή σαν στρατιώτες που πηγαίνουν
στον άλλο κόσμο, που γυρνούν και δεν πεθαίνουν.
Γυναίκες μαύρες κι είναι τρομαγμένες,
τσιγκέλι ο κόσμος δίχως ουρανό.
Στραγγίζει το κορμί μου στους μπαξέδες,
με γδέρνουν σαν μοσχάρι και πονώ.
Δεν είμαι εδώ γι' αυτούς που με ζητάνε
είναι κλειστό το μαγαζί και δεν πουλάμε.
Αράζουν οι χωριάτες στα βαγόνια
και τρώνε το κασέρι με ψωμί,
στα μάτια τους τα τρομαγμένα χρόνια,
χάρτινα χρόνια, χάρτινη ζωή.
Δεν είμαι εγώ αυτός που κυνηγάτε
λάθος η πόρτα και ο αριθμός μη με ρωτάτε.
Πικρός αέρας μέσα στη ζωή μου
παραμονεύει ο θάνατος κρυφά
μη μου χαλάς αυτή την εκδρομή μου
μη με γυρίζεις πίσω στα στενά.
Αυτά που θέλω να σου πω δεν τα θυμάσαι
κλείνεις τα μάτια, μα το ξέρω δεν κοιμάσαι.
στὶς παραλίες, στὰ βουνά, ν᾿ ἀγαπηθοῦμε
κι ὅταν βγεῖ τὸ φεγγαράκι,
πᾶμε κάνα ταξιδάκι. (δίς)
Πρύμνα μπὲς ἐσὺ μὲς τὸ βαρκάκι
πρώρα βάζω ἐγὼ τὸν Ἀργυράκη
τὴ μυτούλα γιὰ πανάκι,
κι ἄιντε φύσα ἀγεράκι. (δίς)
Πᾶμε στὴν Καβάλα γιὰ οὐζάκι
Ἁλυκή, Ραχώνι, Καλὴ Ράχη
κι ἀπὸ κεῖ στὸ Καζαβίτι,
γιὰ κά᾿να ὡραῖο σπίτι. (δίς)
Κι ἔτσι θὰ περνοῦμε ὅλα τὰ βράδια
μ᾿ ἀγκαλιές, φίνα ζωὴ καὶ χάδια,
μέχρι τὴν αὐγὴ ποὺ ὁ ἥλιος βγαίνει
καὶ δουλειὰ σκληρὴ μᾶς περιμένει. (δίς)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου