Θανάσης Γκαϊφύλλιας - Πριν και μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012

Πολλά χρόνια πριν ξεσπάσει η οικονομική και πολιτική κρίση, αρκετοί ήταν αυτοί που μιλούσαν και χτυπούσαν το καμπανάκι. Και δεν αναφέρομαι σε οικονομικούς αναλυτές, δημοσιογράφους και πολιτικούς, αλλά κυρίως στους εμπνευσμένους δημιουργούς και στους ανήσυχους καλλιτέχνες. Ένας απ’ αυτούς και ο εξαίρετος τραγουδοποιός Θανάσης Γκαϊφύλλιας. 

Μιλούσαν, αρθρογραφούσαν, έδιναν συνεντεύξεις, έγραφαν τραγούδια… αλλά ποιος τους έδινε σημασία; Όλα αυτά τα χρόνια κανείς δεν είχε τη διάθεση ν’ ακούσει αυτό που θα ερχόταν.

Θεωρούσαμε γραφικούς και οπισθοδρομικούς όσους τολμούσαν να μας βγάλουν από το λήθαργο και την αποχαύνωση της κατευθυνόμενης διαφήμισης, των τραπεζικών δανείων, του πλαστικού χρήματος, των χρυσών μεταλλίων της ντόπας.

Όλοι αυτοί οι περίεργοι και παράξενοι τύποι μας κούραζαν με τις «φιλοσοφίες» και τα «παλιομοδίτικα κοινωνικοπολιτικά τραγούδια», ενοχλούσαν τα διψασμένα μας μάτια και αυτιά για εφήμερη καλοπέραση και πολιτική αναξιοκρατία. Ιδού τα αποτελέσματα! Σημασία βέβαια έχει τί πρέπει να κάνουμε από ‘δω και πέρα. Και ατομικά, αλλά και ως σύνολο. 

Ο λόγος ύπαρξης του συγκεκριμένου άρθρου δεν είναι «εγώ σας τα έλεγα, αλλά εσείς στον κόσμο σας…», αλλά «μάθετε την ιστορία σας για να μην επαναλάβετε τα ίδια λάθη» και «ακούστε τους ποιητές, τους οποίους κάποτε ένα παχύδερμο της βουλής, αποκάλεσε λαπάδες και κουραμπιέδες».

Παρακάτω ορισμένα τραγούδια, αλλά και παλιά αποσπάσματα από διάφορες συνεντεύξεις του πολιτικού ραψωδού (όπως τον είχε αποκαλέσει κάποτε και η Οριάνα Φαλάτσι), Θανάση Γκαϊφύλλια: 

Παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον τις πολιτικές εξελίξεις. Ελπίζω πως ο κυνισμός και η αυθάδεια των μετρίων θα βοηθήσει τον Έλληνα ψηφοφόρο να πάρει τη γενναία απόφαση και να στείλει για πάντα τους «συμπαίκτες» στον κάλαθο των αχρήστων.  

Ο ρόλος του καλλιτέχνη είναι να κοιτάζει μπροστά και να οραματίζεται το μέλλον, ν’ ανιχνεύει γεγονότα που θα συμβούν μέσα από καταστάσεις. Όπως για παράδειγμα ένας οικονομικός αναλυτής κάνει μια οικονομική μελέτη, ένας κοινωνιολόγος μια κοινωνιολογική μελέτη, κάπως έτσι είναι και ένας καλλιτέχνης. Γράφει για πράγματα που θα συμβούν. Και σήμερα αυτά τα τραγούδια είναι άκρως επίκαιρα. Το τονίζω αυτό! Και απευθύνονται κυρίως στους νέους, γιατί ας μη γελιόμαστε, οι νέοι που ήδη έχουν αποκτήσει συνείδηση είναι και τα μεγαλύτερα θύματα, γιατί το νιώθουν αυτό και οργίζονται και σίγουρα αυτή η οργή θα βρει τρόπο να εκτονωθεί μέσα από διαμαρτυρίες, μέσα από απεργίες και καταλήψεις, μέσα από αγώνες. Όλα τα κεκτημένα που μας πήρανε εν μία νυκτί, πρέπει ν' αρχίσουμε να τα παίρνουμε πίσω! 

Οι προηγούμενες γενιές δε στάθηκαν στο ύψος τους για να τα διατηρήσουν. Κυρίως η δική μου γενιά είναι αυτή που κατασπατάλησε όλους τους αγώνες που έκαναν οι πατεράδες και οι παππούδες μας. Οι νέοι τώρα θα πρέπει να κοιτάξουν λίγο πίσω για να δούνε τα λάθη των παλιότερων, να διαβάσουν καλά την ιστορία και να γράψουν πραγματικά καινούργια κεφάλαια, καινούργιες σελίδες, γιατί το βιβλίο έχει πια μόνο λευκές σελίδες!  

Μέσα από τους ποιητές μας έμαθα τη γλώσσα, την ιστορία και το μέλλον της Ελλάδας. Όποιος δεν έχει μάθει να τους διαβάζει και να τους ερμηνεύει… «δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει». Αυτά που μας συμβαίνουν (και κυρίως αυτά που θα μας συμβούν) είναι όλα γραμμένα στις… προφητείες τους. Πιστεύω πως ένας λαός είναι άξιος της μοίρας του όταν, αντί να πάρει με τις πέτρες τα πολιτικά σκουπίδια που αποκαλούν τους ποιητές «λαπάδες και κουραμπιέδες», τους επιβραβεύει με την ψήφο του.

  

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Ελλάδα, όχι μόνον για τη Θράκη, είμαστε οι Έλληνες. Εδώ οι λεβέντες μας, χωρίς να διαβάσουν, υπέγραψαν ένα μνημόνιο που ξεκάθαρα λέει πως οι όροι του… ΥΠΕΡΙΣΧΥΟΥΝ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ!!! Λέω ότι δεν το διάβασαν πριν το υπογράψουν, διότι έτσι μπορεί κάποιος να τους απαλλάξει… λόγω βλακείας. Αν όμως αποδειχθεί πως γνώριζαν τί υπέγραφαν, τότε πρέπει να δικασθούν… επί εσχάτη προδοσία.

  

Μέσα από τα μεγάλα ζόρια ο Έλληνας θα συνειδητοποιήσει πως ήρθε το τέλος μιας εποχής, που θεωρούσε την ψήφο του επιταγή που εξαργύρωνε στην κάλπη. Ο σάπιος πολιτικός κόσμος, θέλοντας να προλάβει τις εξελίξεις, ήδη προετοιμάζει το έδαφος για κυβέρνηση συνεργασίας με τα ίδια σάπια υλικά. Αν τα καταφέρει και εξαπατήσει και πάλι το λαό, τότε να πάμε να πνιγούμε. Όσο για μένα, ναι, θα ασχοληθώ με την πολιτική. ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ!

  

Μέσα από την κοινή ανάγκη, ο λαός θα αφήσει πίσω του την εθνικοφροσύνη, τα φακελώματα, τις πράσινες κλαδικές, τα γαλάζια παιδιά, τα χωριστά καφενεία, τα φοιτητικά εκκολαπτήρια και κυρίως τον απόλυτα διεφθαρμένο συνδικαλισμό. Θα περάσει τις διαχωριστικές γραμμές και τις κομματικές μάντρες και θα ενώσει την οργή του μ’ αυτούς, που τόσο καιρό τον έπειθαν πως είναι εχθρός. Θα ανακαλύψει και πάλι το αίσθημα της αλληλεγγύης και θα τρομάξει και ο ίδιος από τη δύναμη της φωνής του.

Οι φοιτητές θα έπρεπε από τη φύση τους να είναι πρωτοπόροι και ανατρεπτικοί και να μην ακολουθούν στην παρακμή τα κόμματα, το συνδικαλισμό, την οικογενειοκρατία και τον κοινωνικό ωχαδερφισμό. Έπρεπε να είναι σε μόνιμη και δημιουργική ρήξη με όλους και όλα και μέσα από τη γνώση και τον πολιτισμό να προτείνουν και να μας παίρνουν μαζί τους. Είναι η τελευταία ελπίδα μας.

  

Αν ήμουν σήμερα πιτσιρικάς, πάλι ροκ μουσική θα τραγουδούσα... Ίσως θα είχα ενταχθεί στο κίνημα των ράπερ, ένα κίνημα που ερωτοτροπώ έστω και όψιμα. Θα ήμουν το ίδιο αθυρόστομος, καταγγέλλοντας τον περίεργο καθησυχασμό του νεοέλληνα και την αβάσταχτη ελαφρότητά του.

Μου ζητάς να σου δώσω μια ελπίδα… το λέω και το τονίζω, ότι οι νέοι θα βρουν ένα φωτεινό μονοπάτι μέσα απ’ αυτήν την εποχή της σύγχυσης, θα βρουν το δρόμο τους κι εμείς θα ακολουθήσουμε. Οι νέοι έχουν υποχρέωση να μπουν μπροστά...

  

Όσο η αριστερά συνεχίζει να διυλίζει τον κώνωπα και, με πρόσχημα ιδεολογικές διαφορές πολυτελείας, να εγκλωβίζει σε μικρομάγαζα τη δυναμική του καλύτερου κομματιού της κοινωνίας, αυτού που θα μπορούσε να συμβάλει ουσιαστικά στην αλλαγή της, εγώ θα είμαι «άστεγος».

Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στο τότε και το τώρα. Τότε χούντα, τώρα ΔΝΤ, τότε τανκς, τώρα κάλπες. Τότε «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» και τώρα τους ψηφίζουμε!!! Ό,τι θα γραφτεί από εδώ και πέρα θα ξεχειλίζει από αδιέξοδη οργή και πίκρα. Τί καινούργιο να πεις σ’ αυτόν που θα χάσει τη δουλειά του, τη σύνταξή του και ίσως και το σπίτι του; Εξυπνάδες του τύπου… εγώ σου τα 'λεγα και εσύ μ’ έγραφες κανονικά; Δεν προσφέρεται η εποχή. Είναι αντιηρωική. 

Εδώ και δεκαετίες υπάρχουν άνθρωποι που φωνάζουν ότι αυτή η κατάσταση δεν οδηγεί πουθενά. Κι όμως ο μέσος Έλληνας, με τη θαυμάσια συνεργασία των πολιτικών και των δημοσιογράφων, τραβούσε στο δρόμο της επίδειξης, του πρώτου τραπέζι πίστα, του καλού αυτοκινήτου, των πιστωτικών καρτών, του καταναλωτικού δανείου.

Με ρωτάτε σε ποιον θα ήθελα να πω «Φτάνει ρε! Ως εδώ»; Στο λαό και μόνον στο λαό. Γιατί όλα τα στραβά τα ρίχνουμε στα τριακόσια λαμόγια; Σε τί μας φταίξανε; Εμείς δεν τους κάναμε μάγκες; Ας λουστούμε λοιπόν τα επιχείρια της κουτοπονηριάς μας. Κι αν θέλουμε κάτι καλύτερο για τα εγγόνια μας, (γιατί τα παιδιά μας τα καταδικάσαμε) ας αλλάξουμε πρώτοι και καλύτεροι εμείς. Εδώ και τώρα!

Το υπουργείο πολιτισμού θα έπρεπε να είναι ενσωματωμένο και ταυτόσημο με το υπουργείο παιδείας κι όχι με τις ντόπες, τους χούλιγκανς, τις παράγκες και το τζόγο. Το σχολείο είναι το πεδίο δράσης για έναν φορέα που θέλει να δημιουργήσει ανθρώπους με αισθητικές απαιτήσεις. Εκεί πρέπει να σπείρει, για να θερίσει μια μέρα η πατρίδα πνευματικούς καρπούς.

  

Εύχομαι μια μέρα να κοιταχτούμε όλοι στον καθρέφτη (κυβερνήτες, κυβερνώμενοι, έμποροι, αγρότες, συνδικαλιστές…) και να βρούμε το θάρρος να ομολογήσουμε πως δεν ήμασταν εντάξει. Να σηκώσουμε το κεφάλι και τα μανίκια, να ξεριζώσουμε τα παράσιτα απ’ τη ζωή μας και να βάλουμε μια σειρά στον τόπο μας.

  

Αυτό που με κάνει περισσότερο απαισιόδοξο είναι η εθνική σχιζοφρένεια... Ελπίζουμε να μας λύσουν αυτοί που μας έδεσαν!!!

Ας αρχίσουμε από το πρώτο βήμα, που είναι και το πιο σημαντικό. Κλείνουμε την τηλεόραση και σηκωνόμαστε από τον καναπέ. Μετά, δειλά-δειλά βγαίνουμε στο μπαλκόνι και αφουγκραζόμαστε… «τη λαχτάρα αυτού του τόπου για ζωή». Το τρίτο βήμα θα μας βρει στο δρόμο, δίπλα στα άνεργα νιάτα, δίπλα στους απελπισμένους συνταξιούχους, δίπλα στους απολυμένους και τους χρεοκοπημένους. Δίπλα σ’ αυτούς που ονειρεύτηκαν μια οικογένεια. Δίπλα στα παιδιά όλου του κόσμου. Κανείς δε μπορεί να αισθάνεται ήσυχος και ασφαλής όταν η χώρα βουλιάζει. Στη θάλασσα η σαβούρα όσο είναι καιρός, πριν καταλήξουμε όλοι στον πάτο. Πολιτική πράξη είναι να καταλάβουμε πως κανείς δε θα γλυτώσει από αυτό το ναυάγιο.

  

Ο παραλογισμός προηγήθηκε του δράματος. Θα αναφέρω δυο χοντροκομμένα παραδείγματα. Όταν το ’81 ο Ανδρέας εν μία νυκτί διπλασίασε τους μισθούς των ΔΥ, χωρίς να ενοχλήσει το κεφάλαιο, κανείς δεν αναρωτήθηκε πως έγινε αυτό το θαύμα. Το Μάιο που μας πέρασε όμως, έπρεπε να ξεπληρώσουμε το δάνειο που πήρε τότε για λογαριασμό μας και τότε μάθαμε το μυστικό. Αργότερα, όταν ο εκσυγχρονιστής Σημίτης με τις ταχυδακτυλουργίες του μας έβαλε στο ευρώ, κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε, όταν από τη μια μέρα στην άλλη το ματσάκι του μαϊντανού, από 50 δραχμές πήγε στο μισό ευρώ. Δηλαδή ΥΠΕΡΤΡΙΠΛΑΣΙΑΣΤΗΚΕ. Την ίδια στιγμή όμως υπερτριπλασιάστηκαν και οι μίζες κι από 50 εκατομμύρια δραχμές πήγαν στο μισό εκατομμύριο ευρώ κι έτσι ήταν ευχαριστημένοι κι ο μανάβης κι ο υπουργός. Επομένως δίκιο είχε εκείνος ο τύπος που είπε πως μαζί τα φάγαμε… Σκέτη ιλαροτραγωδία!

Ελπίζω πως σύντομα ο λαός θα συνέλθει από το κώμα, θα αρνηθεί τα χρέη και για να μη θυμώσουν οι τοκογλύφοι, αντί για ευρώ ας τους δώσει ότι πιο πολύτιμο διαθέτει η χώρα. Τους πολιτικούς και τα αφεντικά. Τίμια ανταλλαγή! 

Ένας από τους λόγους που ο τόπος πάει κατά διαόλου, είναι η κουτοπόνηρη σιωπή των αμνών. Όλοι βλέπουν τί γίνεται γύρω μας, αλλά το βουλώνουν σκεπτόμενοι τις συνέπειες που θα έχει… έστω και μια τυπική διαμαρτυρία. Εγώ ανήκω στη μειονότητα αυτών που δε λογάριασαν ποτέ συνέπειες και κόστη. Δεν ξέρω τί έχασα, ξέρω όμως ότι κέρδισα έναν ήρεμο ύπνο, απαλλαγμένο από τύψεις και ενοχές.

  

Θέλω να κλείσω λέγοντας ότι ελπίζω ακόμη στους νέους. Ελπίζω στις μελλούμενες γενιές που όπως λέει κι ο ποιητής Μιχάλης Κατσαρός: “…καλά θα κάνουν να πάρουν νερό μαζί τους γιατί στο μέλλον προβλέπεται ξηρασία…”. 

Ελπίζω να είμαι γερός, για να πάρω κι εγώ μέρος στους αγώνες αυτού του… «πάντα ευκολόπιστου και πάντα προδομένου λαού». 

Τα παραπάνω αποσπάσματα είναι από συνεντεύξεις που έδωσε ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας: Γιώργος Αράπογλου (εφημερίδα Τα Νέα), Θάνος Μαντζανάς (εφημερίδα Αυγή), Μαρία Δασκαλάκη (εφημερίδα Πατρίδα), Χρήστος Λαγαρίας – Θάνος Βαφειάδης – Δάμωνας Δαμιανός (εφημερίδα Παρατηρητής της Θράκης), Γιάννης Θ. Πετρίδης (περιοδικά Μετρονόμος & Δίφωνο), Στυλιανός Μανουσάκης (περιοδικό Σύμβουλος υγείας), Χρήστος Μιχαλέρης (περιοδικό City) και Θεοδόσης Βαφειάδης (εφημερίδα Ελεύθερη Θράκη - Γνώμη & περιοδικό Ορφέας).

(Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Παρωτίδης - Επιμέλεια: Θεοδόσης Βαφειάδης)

Παρακάτω η ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσε ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας (07/05/2012), στην Κρυσταλία Πατούλη και στο site "TVXS" του Στέλιου Κούλογλου. Μερικές πρώτες σκέψεις για τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών του 2012: 

Αναμενόμενα, θα έλεγα, τα αποτελέσματα. Αναμενόμενα, σε βαθμό που μπορούσες εύκολα να κάνεις την πρόβλεψη για το τί θα ακολουθήσει...

Ο κόσμος, έδειξε την κατεύθυνση: Πιστεύω ότι έκανε ένα πολύ σημαντικό βήμα προς την απόλυτα ελεύθερη επιλογή πλέον.

Γιατί κάποια στιγμή πρέπει να κοπεί ο ομφάλιος λώρος με την απίστευτη εξάρτηση που είχε ο κόσμος - που την είχαμε γνωρίσει στο παρελθόν στις περιοχές της Πελοποννήσου (εξάρτηση με το παλάτι), και κάτι αντίστοιχο έπαθε με τα πράσινα και τα γαλάζια καφενεία, με τις κλαδικές με τα γαλάζια παιδιά…

Απίστευτο αυτό που τράβηξε ο ελληνικός λαός χωρίς να καταλάβει το πόσο βαθιά εξαρτήθηκε από αυτά τα δύο κόμματα, πιστεύοντας ότι δεν υπήρχε περίπτωση να κυβερνηθεί διαφορετικά ο τόπος, ή ο ίδιος να τολμήσει να κάνει μία διαφορετική επιλογή.

Τώρα, ήρθε η ώρα να νιώσει ότι μπορεί να γίνει ένα άλλο βήμα...

Γιατί, βέβαια, το βήμα που έκανε σήμερα ο ελληνικός λαός, είναι μισό. Και αυτό που απεύχεται πλέον η Νέα Δημοκρατία, δηλαδή νέες εκλογές, νομίζω ότι είναι αναπόφευκτο. Πρέπει να δοθεί καθαρή εντολή πια… διότι τώρα, ο ελληνικός λαός, έδειξε, απλώς, τις προθέσεις του.

Και πλέον, πρέπει να δώσει καθαρή εντολή. Διότι, σε σχέση μ' αυτό που έδειξε η τάση του εκλογικού σώματος, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να είναι πρώτο κόμμα...

Αυτό βέβαια, είναι κάτι απίστευτα σοβαρό και βαρύ, για τις πλάτες και του Τσίπρα που θα ηγηθεί –αν ηγηθεί, τελικά, ο Τσίπρας- και γενικά του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι πάρα πολύ μεγάλη η ευθύνη. Αλλά κάποτε έπρεπε να την αναλάβει.

Ας θυσιαστούν στο κάτω κάτω! - Σε αυτό το βαθμό… δηλαδή.

Ας δώσουν την ελπίδα... Μια και οι περισσότερες αποφάσεις είναι προειλημμένες -εφόσον, οι «λεβέντες», οι προηγούμενοι πρόλαβαν και τα υπέγραψαν στο 2ο μνημόνιο… γι’ αυτό και δόθηκε εντολή να γίνουν εκλογές. Υπέγραψαν οι άνθρωποι, δηλαδή, το ξεπούλημα έγινε! Μας δέσαν χεροπόδαρα… Πολλά πράγματα είναι προκαθορισμένα για το τί μέλλει γενέσθαι.

Αλλά: Μία αριστερή διακυβέρνηση μπορεί να αναμορφώσει τα πάντα στην ελληνική κοινωνία, να κάνει θαύματα μείζονος σημασίας. Και για το ηθικό των ελλήνων... Κι ας είναι ειλημμένες οι αποφάσεις για την οικονομική και την εξωτερική πολιτική.

Μπορούμε να αλλάξουμε την κοινωνία. Και πρέπει να την αλλάξουμε!

Να αλλάξουμε τους αμαρτωλούς δρόμους, να μπορέσουν επιτέλους να απελευθερωθούν οι έντιμοι δικαστές (Γιατί, μη μου πείτε ότι δεν υπάρχουν έντιμοι δικαστές!).

Να μπορέσει ο ελληνικός λαός να απαιτήσει να επιστραφούν και τα κλεμμένα χρήματα του ελληνικού λαού, που είναι στις τράπεζες της Ελβετίας.

Αυτοί, οι ίδιοι, που σήμερα, ζητούν τόσο επίμονα τα χρέη -για τα οποία δεν δόθηκε κανένας λογαριασμός στον ελληνικό λαό!- ξαφνικά μας ενημερώνουν μέσα από τα δικά τους έντυπα, ότι στις τράπεζες της Ελβετίας, υπάρχουν 600 δις καταθέσεις Ελλήνων.

Μα, αυτά τα λεφτά δεν βγαίνουν από έντιμη δουλειά, ποτέ! Εδώ, αυτοκρατορίες, οι πιο πλούσιοι άνθρωποι του πλανήτη έχουν γύρω στα 100 δις δολλάρια (δεν μιλάμε για ευρώ) ο καθένας! Και εμείς χρωστάμε 500 δις ευρώ; Και υπάρχουν 600 δις κλεισμένα σε καταθέσεις; Πρέπει να τα πάρουμε!

Είναι κλεμμένα! Δεν το καταλαβαίνουν; Το καταλαβαίνουν πάρα πολύ καλά. Αλλά, φοβούμαι ότι όλη η ιστορία έγινε για το… οικόπεδο. Μας την στήσανε! Και βέβαια, αυτό το σχέδιο που κάνανε, είχε πολλά παράλληλα οφέλη γι’ αυτούς, και παράλληλες απώλειες για μας.

Κι όχι μόνο για μας, αλλά και για τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς.

Γι' αυτό, αυτό που πρέπει να κάνει ο ελληνικός, είναι να δώσει κουράγιο, όχι μόνον ο ένας στον άλλον, αλλά και στους ευρωπαϊκούς λαούς!

Αναπόφευκτα, λοιπόν, βλέπω να πηγαίνουμε και πάλι σε εκλογές, ώστε να προκύψει μία καθαρή, πλέον, εντολή. Και πιστεύω ότι τη δεύτερη φορά ο ελληνικός λαός δεν θα διστάσει στην συντριπτική του πλειοψηφία.

Δεν θα διστάσει, και δεν θα ξαναπετάξει ψήφο σε χαμένες υποθέσεις, όπως είναι αυτά τα δύο κόμματα, τα οποία καλά θα κάνουν να τα εξαφανίσουν δια παντός από προσώπου γης – από την πολιτική ιστορία (Όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, είχε διαλύσει την ΕΡΕ… αφού ο λαός δεν μπορούσε πια να ανεχτεί το αμαρτωλό παρελθόν που είχε εκείνο το κόμμα).

Κάπως έτσι πρέπει να γίνει και με το ΠΑΣΟΚ και με τη ΝΔ. Όχι απλά να λέμε έκλεισε ο κύκλος της Μεταπολίτευσης. Να εξαφανιστούν για πάντα!

Πιστεύω ότι πρέπει να πάμε σε νέες εκλογές και ο λαός πρέπει, αυτή τη φορά, να δώσει καθαρή εντολή για τη δημιουργία μιας αριστερής κυβέρνησης.,

Και η Χρυση Αυγή, ξέρουμε πάρα πολύ καλά, ότι είναι συγκυριακή, όσον αφορά στο θέμα της λαθρομετανάστευσης. Δημιουργήθηκε από το ίδιο το σύστημα για να παίξει το ρόλο του μπράβου. Όπως έχουν μπράβους όλες οι μαφίες... έτσι έχει και το σύστημα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Και αυτοί, είναι το παρακράτος, που κάποτε το εκπροσωπούσε ο Γκοτζαμάνης… βέβαια, τότε, ήταν κανονικό παρακράτος, ε, και τώρα το παρακράτος έγινε κράτος! Γι αυτό πρέπει να συσπειρωθεί ο ελληνικός λαός...

Κ.Π.: Και να απεξαρτηθεί… που σημαίνει να ξεβολευτεί, να σηκωθεί από τον καναπέ, να συμμετέχει στην πολιτική ζωή;

- Μα, έτσι κι αλλιώς, θα βγει στους δρόμους, είτε ως άνεργος, είτε ως απλήρωτος εργαζόμενος…

Κ.Π.: Να βγει, αρχικά, δυναμικά ως ψηφοφόρος…;

- Θ' αναγκαστεί! Γιατί πριν από τον… ψηφοφόρο, έχει έρθει ο… αβάσταχτος φόρος!

Ας γίνουμε λοιπόν, συνειδητοί ψηφοφόροι, για να αντιμετωπίσουμε αυτές τις συμμορίες. Διότι, για συμμορίες πρόκειται. Τους καταλάβαμε πάρα πολύ καλά. Καιρός είναι να τους καταλάβουν και αυτοί που μέχρι τώρα ορκίζονταν στο όνομά τους!