Του Θανάση Γκαϊφύλλια
Ο Αντώνης, ένα παλικάρι που τελείωσε γεωπόνος και θέλησε να ασχοληθεί με την καλλιέργεια αρωματικών φυτών και βοτάνων, ζήτησε τη βοήθεια του Γιώργου Ερελιάδη και εκείνος, όπως κάνει πάντα, του έδωσε πρόθυμα πολλαπλασιαστικό υλικό και οδηγίες, για όλα τα στάδια της παραγωγής.
Σήμερα ήρθε στο κτήμα με μία σακούλα γεμάτη ρίγανη, καλής ποιότητας, για να μας πει πως, ναι μεν τα κατάφερε, αλλά δε θα συνεχίσει γιατί δεν τον συμφέρει. Τα έξοδα και ο κόπος, ξεπερνούν κατά πολύ τα έσοδα, σύμφωνα με την τιμή της αγοράς.
Ο Γιώργος του εξήγησε πως το εμπόριο είναι αμείλικτο και πως την τιμή της ρίγανης την καθορίζουν χώρες (Ινδία, Κίνα, Τουρκία, Αλβανία, Βουλγαρία) όπου τα μεροκάματα είναι 5 έως 10 ευρώ. Πως οι Γερμανοί αγοράζουν τη ρίγανη χύμα από την Αλβανία μισό ευρώ το κιλό και την πωλούν τυποποιημένη, 3 ευρώ τα 50 γραμμάρια. Πως το μόνο που μας σώζει είναι η σκληρή δουλειά και η αξεπέραστη ποιότητα. Πώς όμως να τα χωρέσει όλα αυτά το μυαλό ενός νέου, του κάθε νέου, που θεωρούσε μέχρι χθες αυτονόητο το μεροκάματο (στην ξεφτίλα) των 30 και 40 ευρώ; Όταν με τρόμο αναλογίζεται πως τα πάγια και μόνον είναι μεγαλύτερα κι από τις πιο αισιόδοξες προσδοκίες του;
Αν έχει μείνει σε μας τους μεγαλύτερους λίγη αγάπη γι’ αυτό τον τόπο και για τα παιδιά μας, τώρα είναι η στιγμή να καθαρίσουμε την κόπρο του Αυγεία που κρύβει ο καθένας μέσα του και να πούμε την αλήθεια. Ναι. Είχε δίκιο εκείνος ο χοντρός. Μαζί τα φάγαμε.
Και ασφαλώς, εννοούσε την πλειοψηφία. Την πλειοψηφία που κουτοπόνηρα ψήφιζε και καθόριζε το μέλλον του Αντώνη και του κάθε Αντώνη.
Το μόνο που θα μας σώσει, είναι η αλήθεια.
Τότε και μόνον τότε θα έχουμε το δικαίωμα να δικάσουμε και να καταδικάσουμε το κάθε ανεπάγγελτο λαμόγιο, στο οποίο, με μια αβάσταχτη ελαφρότητα, παραδώσαμε τα κλειδιά του ταμείου και της πατρίδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου