Αγαπητέ Κώστα, πώς ξεκίνησε η σχέση σου με τη μουσική και το τραγούδι; Ποια ήταν τα πρώτα ερεθίσματα;
Τα πρώτα ερεθίσματα ήρθαν από το σπίτι. Προέρχομαι από μουσική οικογένεια, ο πατέρας μου είναι επαγγελματίας μουσικός, αρχιμουσικός για πολλά χρόνια στη στρατιωτική μουσική, αλλά και καθηγητής στο Δημοτικό Ωδείο Αλεξανδρούπολης. Στο σπίτι υπήρχαν σε κάθε γωνιά πολλά μουσικά όργανα, τα οποία μου κέντρισαν το ενδιαφέρον από πολύ μικρή ηλικία. Ήταν φυσικό επακόλουθο ν’ ασχοληθώ και ν’ αγαπήσω τη μουσική. Από μικρό παιδί μέσα στα ωδεία πήρα και τις απαραίτητες κλασσικές σπουδές, ενώ παράλληλα ήρθαν τα πρώτα ροκ συγκροτήματα, τα πρώτα όνειρα, οι πρώτες απόπειρες να κάνουμε τη δική μας μουσική, τα δικά μας τραγούδια.
Με τί μουσικές και τραγούδια μεγάλωσες; Από ποιους καλλιτέχνες και συγκροτήματα έχεις επηρεαστεί; Ποιους θεωρείς «δασκάλους»;
Οι μουσικές και οι στίχοι των αδελφών Κατσιμίχα είναι μέσα μου βαθειά χαραγμένες. Γενικά όμως είχα ετερόκλητα ακούσματα. Από το Μάνο Χατζιδάκι στους Pink Floyd, από το Θάνο Μικρούτσικο και το Νίκο Καββαδία στους Led Zeppelin, από το Βασίλη Παπακωνσταντίνου στους Deep Purple και από τον Σταμάτη Κραουνάκη και τη Λίνα Νικολακοπούλου στους U2! Είμαι της γενιάς του ΜTV, αρχές δεκαετίας του ’90, οπου ρουφούσαμε στην κυριολεξία ότι καλό έβγαινε. Επίσης μου αρέσει πολύ ο Χρήστος Θηβαίος και η Νατάσσα Μποφίλιου, την οποία θεωρώ πολύ σημαντική ερμηνεύτρια, η επόμενη μεγάλη φωνή, διάδοχος της Αλεξίου και της Πρωτοψάλτη.
Ως μέλος στρατιωτικής ορχήστρας, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, τί εμπειρίες έχεις αποκομίσει;
Οι εμπειρίες που κατάφερα να πάρω από αυτή τη δουλειά είναι πολλές. Καταρχήν μου δόθηκε η ευκαιρία ν’ ασχοληθώ με διάφορες κατηγορίες οργάνων όπως πνευστά, έγχορδα, πράγμα το οποίο με βοήθησε αργότερα στη σύνθεση, στην ενορχήστρωση και γενικά στο να έχω μια πιο σφαιρική αντίληψη γύρω από την μουσική. Σημαντικό κεφάλαιο στην πορεία μου μέσα στη στρατιωτική μουσική, ήταν η μετάθεση μου στην Νάπολη της Ιταλίας για τρία χρόνια, στην JFC BAND, μια διεθνή στρατιωτική μπάντα. Οι εμπειρίες τεράστιες μιας και έπαιξα δίπλα σε σπουδαίους μουσικούς και δώσαμε πολλές συναυλίες σε όλη την Ευρώπη. Είχα και τη μεγάλη τιμή να διευθύνω ως μαέστρος αυτή την 45μελή μπάντα σ’ ένα αφιέρωμα Χατζιδάκι - Θεοδωράκη. Αυτό που με έκανε να νιώσω περήφανος ήταν το μεγαλείο αυτών των δυο μεγάλων συνθετών μας, διότι «Τα παιδιά του Πειραιά» και ο «Ζορμπάς» είχαν την πιο μεγάλη απήχηση στο κοινό, παρόλο που παίζαμε και Verdi, Mozart αλλά και Sinatra!
Εκ μέρους και των άλλων μελών της μπάντας, θα ήθελα να μας πεις πώς ξεκίνησε η ιδέα για να φτιάξετε το συγκρότημα «Χίλια Χρόνια», από ποια μέλη αποτελείται σήμερα και ποιες είναι κατά τη γνώμη σου οι ωραιότερες στιγμές σας;
Tα «ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ» δημιουργήθηκαν μέσα από το Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης το 2008.Το ομώνυμο τραγούδι πήρε το τρίτο βραβείο καλύτερου τραγουδιού και ετσι το τραγούδι έγινε συγκρότημα. Το συγκρότημα αποτελείται από τους Δημήτρη Πατσαβούδη, Στέλιο Παντίρη, Γιώργο Στραβοδούλη και Αλέξη Καδόγλου, ο οποίος είναι ο στιχουργός αλλά και ο σκηνοθέτης των βίντεο κλιπ που έχουμε κάνει. Oι ωραιότερες στιγμές που μπορώ να ξεχωρίσω είναι το βραβείο στο φεστιβάλ, η κυκλοφορία του πρώτου cd από την Polymusic, οι συναυλίες με μεγάλους καλλιτέχνες που αγαπάμε όπως Διονύση Σαββόπουλο, Νίκο Πορτοκάλογλου, Νατάσσα Μποφίλιου, η γνωριμία που είχαμε με το Σωκράτη Μάλαμα, ο οποίος μας έδωσε την άδεια να διασκευάσουμε «Το Γράμμα» (κυκλοφορεί σε λίγο καιρό) και βέβαια η πρόσφατη συνεργασία με το Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
Η Αλεξανδρούπολη είναι η πόλη που δραστηριοποιείται η μπάντα. Έχετε βρει πρόσφορο έδαφος για να κάνετε τα σχέδιά σας, τα όνειρά σας πραγματικότητα;
Έχουμε αρκετά μεγάλη δραστηριότητα στην πόλη όσον αφορά τα λάιβ, αλλά και γενικότερα στην ευρύτερη περιοχή, τα όνειρα όμως δεν σταματάνε, όπως έγραψε και ο Αλέξης Καδόγλου στους στίχους του «Δεν έχει η θάλασσα άκρη…», δεν πρέπει να βάζουμε όρια. Είμαστε μια χαρά εδώ στην πόλη μας, φτιάχνουμε τα τραγούδια μας, κάνουμε τις εμφανίσεις μας αλλά δεν σταματάμε. Θα θέλαμε να κάνουμε ένα κρας τεστ σε μεγάλη σκηνή. Φέτος κάναμε ένα μικρό βήμα, με μια πολύ καλή εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη, όπου τα σχόλια του κόσμου μας έδωσαν μεγάλη δύναμη για να συνεχίσουμε.
Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι για ένα νέο μουσικό να σταδιοδρομήσει στο ελληνικό τραγούδι και μάλιστα όταν αυτός ζει και εργάζεται μόνιμα στην επαρχία;
Εγώ προσωπικά έχω συναντήσει μεγάλες δυσκολίες. Χρόνια έστελνα τις μουσικές μου σε δισκογραφικές και σε καλλιτέχνες, και ενώ οι απαντήσεις που έπαιρνα ήταν πολύ θετικές, πάντα στο τέλος κάτι γινόταν και δεν προχωρούσε η δουλειά. Το συμπέρασμά μου ήταν ότι με τα «χαιρετίσματα» δεν γίνετε συνεργασία. Και τελικά αυτό που κατάφερα ήταν να διακριθώ μέσα από δύο διαγωνισμούς, το Φεστιβάλ Τραγουδιού και τον άτυπο διαδικτυακό διαγωνισμό του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Και για ένα γκρουπ oι δυσκολίες πάντα θα υπάρχουν, το να είσαι τόσο μακριά από τα δύο μεγάλα κέντρα σου δημιουργεί πρακτικά προβλήματα, π.χ. για να κλείσεις μια εμφάνιση στην Αθήνα πρέπει να υπoλογίσεις διπλάσιο μπάτζετ, λόγω διαμονής και μεταφορικών. Σίγουρα το διαδίκτυο έχει βοηθήσει πολύ, και είναι πλέον απαραίτητο εργαλείο για την προώθηση της δουλεία μας.
Πέρασε ποτέ από το μυαλό σου η σκέψη να εγκατασταθείς μόνιμα σε άλλη πόλη (Αθήνα, Θεσσαλονίκη) και ν’ ασχοληθείς επαγγελματικά, αποκλειστικά και μόνο, με το συγκρότημα και την προσωπική σου δημιουργία; Ή είσαι από αυτούς (όπως π.χ. Θ. Γκαϊφύλλιας, Α. Μπακιρτζής, Θ. Παπακωνσταντίνου, κ.ά.) που πιστεύουν πως μπορούν να υπάρξουν στο χώρο και ας είναι μακριά από το κέντρο των εξελίξεων και κάνοντας παράλληλα την πρωϊνή «κανονική» τους δουλειά; Πώς τα βλέπεις τα πράγματα;
Και εγώ αλλά και τα υπόλοιπα παιδιά από τα ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ στην ουσία είμαστε «ερασιτέχνες» με την κυριολεκτική έννοια της λέξης, δηλαδή «εραστές της τέχνης», της μουσικής. Δεν είναι αυτοσκοπός η καριέρα και τα λεφτά! Εγώ προσωπικά έχω την οικογένειά μου και την εργασία μου εδώ στην Αλεξανδρούπολη και είμαι πολύ καλά, αν μπορέσουμε να κάνουμε και πέντε πράγματα στο χώρο της μουσικής, καλοδεχούμενα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα παίζουμε και θα δημιουργούμε τις μουσικές μας, γιατί αυτή είναι η τρέλα και η αγάπη μας.
Πώς βλέπεις, γενικά, το ελληνικό τραγούδι; Τί σου αρέσει και τί σ’ ενοχλεί περισσότερο στην ελληνική μουσική πραγματικότητα;
Τα διαμάντια και οι θησαυροί βρίσκονται στο βυθό της θάλασσας, στην επιφάνεια επιπλέουν «άλλα» πράγματα, αυτό είναι το πρόβλημα του ελληνικού τραγουδιού. Δυστυχώς δίνουν τεράστια προβολή και «χώρο» σε εύπεπτα τραγούδια, βιομηχανοποιημένα, της μιας σαιζόν, αυτά επικρατούν. Το ελληνικό τραγούδι βγάζει και θα βγάζει σπουδαία πράγματα, δεν βρίσκουν χώρο όμως να «αναπνεύσουν».
Έχεις γράψει και δύο τραγούδια για το Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Πες μας γι’ αυτήν τη συνεργασία!
Ο Βασίλης Παπακωνσταντινου (με τον στιχουργό Οδυσσέα Ιωάννου) αναζήτησε συνθέτες για τον καινούργιο του δίσκο μέσα από το διαδίκτυο, στην ουσία ήταν ένας άτυπος διαγωνισμός. Η συμμετοχή ήταν μεγάλη, έφθασαν περίπου στα 1000 τραγούδια. Τελικά με επέλεξε μαζί με άλλους έξι νέους συνθέτες. Τεράστια τιμή να είμαι στο στούντιο δίπλα στο μουσικό ήρωα των εφηβικών μου χρόνων! Υπήρξε και συνέχεια, εκτός του ότι το τραγούδι μου «Αφετηρία» έγινε και ο τίτλος του δίσκου, ο Βασίλης αποδέχτηκε την πρόταση μας να κάνει ντουέτο με τα ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ. Έτσι έγινε το τραγούδι «Δεν έχει η θάλασσα άκρη…» σε στίχους αλλά και σκηνοθεσία του βίντεο κλιπ, Αλέξη Καδογλου. Αυτή η συνεργασία, η οποία για μας είναι ένα όνειρο, ολοκληρώθηκε με ένα υπέροχο τετραήμερο εδώ στην Αλεξανδρούπολη και ένα συγκινητικό λάιβ. Ο Βασίλης πραγματικά είναι ένας γενναιόδωρος άνθρωπος, που δεν φοβάται να «δώσει», να βοηθήσει νέους καλλιτέχνες. Το αποδεικνύει ο τελευταίος του δίσκος, που ενώ θα μπορούσε να συνεργαστεί και να έχει την σιγουριά ενός μεγάλου συνθέτη, προτίμησε να δώσει ευκαιρία σε νέους «άγνωστους» δημιουργούς.
Μου έγινε η πρόταση και την αποδέχθηκα στην αρχή με κάποιο φόβο και άγχος γιατί μέχρι τότε δεν είχα ασχοληθεί με αυτό το είδος. Αλλά χάρη σε αυτή την συνεργασία ανακάλυψα ένα άλλο μέρος του μουσικού μου εαυτού, που μάλλον ήταν κρυμμένος μέσα μου. Είναι μαγική η διαδικασία να ντύνεις με μουσικές διάφορες εικόνες. Ένα από τα επόμενα μου σχέδια είναι να τα κυκλοφορήσω σε δίσκο.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια Κώστα; Και για το συγκρότημα «Χίλια Χρόνια», αλλά και για την προσωπική σου πορεία;
Δημιουργία… τραγούδια… μουσικές…
Περισσότερα, στον παρακάτω σύνδεσμο:
Οι φωτογραφίες και τα βίντεο είναι από το προσωπικό αρχείο του Κωνσταντίνου Κάλλια και του συγκροτήματος "Χίλια Χρόνια".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου