Ένα τραγούδι για τα "Παραθαλάσσια Καφενεία"

Είχα μια αγάπη από παιδί
γιά κάποια καφενεία
που ήταν κοντά στη θάλασσα
και βλέπαν ουρανούς.
Που είχαν καλάμια στη σκεπή
και μέσα, στη γωνία
ένα σβηστό γραμμόφωνο
γιά να σου φεύγει ο νους.

Χρόνια ζητώ να πιώ καφέ
σε τέτοια καφενεία
ν'ακούγονται τα κύματα
σα να'ναι μουσική.

Να βρω πως είν' η θάλασσα
σ'αυτή την ιστορία
σε καφενεία που γερνούν
κοντά της μιά ζωή.

Τα' φερε ανάποδα ο καιρός
κι άλλαξε σ' όλα κάτι
κι αναβολή σ' αναβολή
δεν βρήκα αυτό το απλό.
Ένα παραθαλάσσιο μικρό καφενεδάκι
που να με κάνει μιά στιγμή
γλυκά να ξεχαστώ.

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Από το δίσκο "Καφέ Γκρέκο" (2003), σε μουσική και ερμηνεία της σπουδαίας Νένας Βενετσάνου.