Θανάσης Γκαϊφύλλιας για Νίκο Ξυλούρη, Νικόλα Άσιμο και Παύλο Σιδηρόπουλο...

Σε πρόσφατες συνεντεύξεις του ο τραγουδοποιός Θανάσης Γκαϊφύλλιας, μίλησε με αγάπη για τρεις σπουδαίους καλλιτέχνες με τους οποίους βρέθηκε και συνεργάστηκε στο παρελθόν.

Στο τέλος ξεκαθαρίζουμε μια παρεξήγηση σχετικά με κάποιες παλιές φωτογραφίες του Θανάση Γκαϊφύλλια, που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο (και σε πολλά βίντεο του YouTube δυστυχώς) και οι περισσότεροι νομίζουν πως είναι ο Κοζανίτης τραγουδοποιός Νικόλας Άσιμος...

Από τη συνέντευξη στο Γιάννη Θ. Πετρίδη και στο "Δίφωνο Δεκεμβρίου 2010", αλλά και στο "Μετρονόμο Ιανουαρίου-Μαρτίου 2011" ( http://theovaf.blogspot.com/2010/11/blog-post_30.html ):

                                                   

Φέτος κλείνουν 30 χρόνια από το «φευγιό» του Ξυλούρη. Παίξατε μαζί στην Πλάκα.

Συναντηθήκαμε όταν ο Νίκος τραγουδούσε στη «Λήδρα» με το Μαρκόπουλο κι εγώ στην «5^η Εποχή». Γίναμε φίλοι από την πρώτη στιγμή. Αγαπημένοι φίλοι και στη συνέχεια συνεργάτες. Δε χόρταινα να τον βλέπω στη σκηνή με το μαύρο κεφαλοδέσι, τις κρητικές μπότες και εκείνη τη χαρακτηριστική κίνηση του δεξιού ποδιού μπροστά που τον έκανε να μοιάζει με αρχαίο κούρο. Ο Κρητικός με την αρχαγγελική φωνή. Κι όταν τραγουδούσαμε μαζί, ένιωθα ευτυχισμένος. Περάσαμε απίστευτους χειμώνες στην «Αρχόντισσα», στις «Ρίζες», στην «Αποσπερίδα» και δώσαμε συγκλονιστικές συναυλίες. Θυμάμαι, Σεπτέμβρης του ’74 και οι Πατρινοί  άναβαν φωτιές στις κερκίδες του κατάμεστου σταδίου της Παναχαϊκής. Στο Ηράκλειο οι Κρητικοί γκρέμισαν τη μεγάλη πόρτα του γηπέδου του Εργοτέλη και χιλιάδες άνθρωποι κατέκλυσαν το χώρο. Κινδυνέψαμε από την αγάπη τους. Με το Νίκο μέχρι σήμερα, δε χωρίσαμε ποτέ…

Από τη συνέντευξη στον Ορφέα - Οκτώβριος 2010 ( http://theovaf.blogspot.com/2011/02/blog-post.html
):

                                                               
Έχεις συνεργαστεί με πάρα πολλούς όλα αυτά τα χρόνια. Εγώ θα ήθελα να μας πεις τι θυμάσαι από την επαφή σου με δύο τραγουδοποιούς της γενιάς σου που έφυγαν νωρίς... Νικόλας Άσιμος και Παύλος Σιδηρόπουλος.

Πολλά τα χρόνια, πολλές και οι συνεργασίες. Λογικό. Μια συνεργασία όμως δεν έδεσε ποτέ. Αυτή με το Νικόλα, με τον οποίο μοιάζαμε αλλά δεν ταιριάζαμε. Κάθε προσπάθεια κατέληγε σε καυγά. Όχι μόνο μ’ εμένα αλλά με όλους. Στο τέλος δεν μπορούσε να τα βρει ούτε με τον εαυτό του. Δε νομίζω πως κάποιος θα μπορούσε να αποτρέψει την τραγική του έξοδο.

                                                                



Ο Παύλος ήταν εντελώς διαφορετική περίπτωση. Αγαπητός σε όλους. Το όμορφο και ευγενικό αγόρι που σε κέρδιζε με την πρώτη ματιά. Καλλιεργημένος, χαρισματικός, γενναιόδωρος, πρόθυμος να πέσει στη φωτιά για τις ιδέες και τους φίλους του. Δίκαια τον αποκαλούν πρίγκιπα! Τον γνώρισα το φθινόπωρο του '71 τότε που ως "Δάμων και Φιντίας" μαζί με τον Παντελή Δεληγιαννίδη (άλλη μια πρώιμη απουσία) τραγουδούσαν μαζί μας στο Κύτταρο. Στο ξεκίνημά τους. Στα χρόνια που ακολούθησαν έχω πολλές ευχάριστες αναμνήσεις, εκτός από την τελευταία μας συνάντηση. Βρεθήκαμε στο studio Track του Φρανγκίσκου Σοφτά για την ηχογράφηση του τραγουδιού "Η φαντασία στην εξουσία" των Πάνου Ηλιόπουλου και Στέλιου Βαμβακάρη. Ο Παύλος ήταν σκιά του εαυτού του. Η ηρωίνη τον είχε διαλύσει. Αδύνατος σε σημείο που δεν μπορούσε να σταθεί όρθιος, κι όμως, είχε έναν καλό λόγο για όλους μας. Στην ηχογράφηση που ήταν live, o Στέλιος έπαιζε με μια δική μου κιθάρα και στην άλλη άκρη μπροστά σ' ένα μικρόφωνο πέντε φωνές. Δέσποινα Γλέζου, Πάνος Σαββόπουλος, εγώ και οι απόντες Περικλής Χαρβάς κι ο Παύλος. Μπροστά στο μικρόφωνό μας ένα αναλόγιο με τα στιχάκια κι ένα κάθισμα για τον Παύλο. Ξεκινούσε λοιπόν η ηχογράφηση, εισαγωγή ο Στέλιος, πρώτο στίχο εμείς και τότε θυμόταν ο Παύλος να διορθώσει το χαρτί. Πάλι απ' την αρχή. Στη μέση άναβε τσιγάρο. Πάλι απ' την αρχή. Του ερχόταν βήχας. Πάλι απ' την αρχή. Στο τέλος αρχίσαμε κι εμείς τα λάθη και είναι αδύνατο να θυμηθώ πόσες φορές το είπαμε. Τότε δεν ξέραμε πως αυτή ήταν η τελευταία ηχογράφηση του Παύλου. Τον θυμάμαι πάντα με αγάπη.

Από το βιβλίο του Γιώργου Ι. Αλλαμανή "Δίχως καβάτζα καμιά - Βίος και Πολιτεία του Νικόλα Άσιμου" (Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη - 2000):

...Από τα αρχεία της "ΛΥΡΑΣ" σώζεται μια σειρά δεκαεπτά ασπρόμαυρων φωτογραφιών οι οποίες έχουν καταχωρηθεί, λανθασμένα, στο όνομα Νικόλας Άσιμος. Στην πραγματικότητα όμως δεν πρόκειται για τον Ν.Α. αλλά για το Θανάση Γκαϊφύλλια. Είναι μια φωτογράφηση του 1972 και το μπέρδεμα οφείλετε σε ανθρώπινο λάθος που έγινε κατά τη δεκαετία του ενενήντα, όταν αποδελτιώθηκε το φωτογραφικό αρχείο της δισκογραφικής εταιρείας "ΛΥΡΑ". Είναι σε ένα κοντάκτ ψαλιδισμένο, προφανώς κάποιες επιπλέον πόζες κόπηκαν και δόθηκαν σε δημοσιογράφους. Ορισμένες φωτογραφίες μάλιστα έχουν σημάδια από μπλε μαρκαδόρο, είναι ο τρόπος της εποχής για να υποδείξει η εταιρεία τις ακριβείς διαστάσεις του φωτογραφικού "καρέ" που θέλει να δημοσιευτεί...

                                        
                                            Θανάσης Γκαϊφύλλιας - 1972

Αυτή την ανάρτηση την αφιερώνω σε όλους τους Ρομαντικούς Παραβάτες... (http://www.youtube.com/watch?v=c_rnTCQSnkc ).