Το αύριο που χάνεται, του Γιώργου Γκώνια

Ο Γιώργος Γκώνιας είναι ένας νέος στιχουργός από το Κυριάκι Βοιωτίας. Πριν λίγους μήνες κυκλοφόρησε ο δίσκος «Της γης το μυστικό» όπου υπογράφει τους στίχους στα έντεκα τραγούδια του δίσκου. Τη μουσική και ενορχήστρωση έχει αναλάβει ο επίσης νέος Βαγγέλης Καζαντζής από τη Λαμία. Ενώ το πανέμορφο εικαστικό μέρος του δίσκου, η ζωγράφος Δήμητρα Ψυχογυιού. Τα τραγούδια του δίσκου ερμηνεύει ο Βαγγέλης Καζαντζής, ενώ συμμετέχουν ο Ψαραντώνης, ο Απόστολος Ρίζος και η Μαρίνα Δακανάλη. 

Μια όμορφη και προσεγμένη παραγωγή.

Ζητήσαμε από το νεαρό στιχουργό να γράψει μια μικρή ιστορία γύρω από ένα τραγούδι του δίσκου τους. Αυτή η στήλη ανήκει στους δημιουργούς, παλιούς και νέους, του ελληνικού τραγουδιού. Ο λόγος στον Γιώργο Γκώνια λοιπόν…

Το αύριο που χάνεται
στίχοι: Γιώργος Γκώνιας
μουσική: Βαγγέλης Καζαντζής
ερμηνεία: Απόστολος Ρίζος

 
Το αύριο που χάνεται
σε λάθη μπερδεμένα
στο χθες πάντα πιάνεται
και ζει απ’ τα χαμένα

για μιαν αλήθεια που έχασα
στον κόσμο ταξιδεύω
κι ότι ποτέ δεν έφτασα
στα μάτια σου γυρεύω

σ’ άγνωστους τόπους θα χαθώ
πάλι θα σαλπάρω
στα όνειρα μου θα μεθώ
θα γελώ στον χάρο

Από μικρός αναρωτιόμουν πως γεννιούνται τα τραγούδια και στο μυαλό μου έμοιαζε μαγική αυτή η διαδικασία και παράλληλα τόσο δύσκολη… πως μπορούν να γραφτούν τα κατάλληλα λόγια για την κάθε μουσική και το αντίστροφο;! Δεν μου είχε περάσει καν από το μυαλό τότε ότι θα μπορούσα κι εγώ κάποτε να γράψω στίχους και αυτό συνέβη εντελώς απροσδόκητα. Μια εσωτερική ανάγκη για αποτύπωση στο χαρτί των προβληματισμών μιας συγκεκριμένης περιόδου μ’ έκαναν να γράψω τα πρώτα μου στιχάκια. Ο χρόνος και η τύχη φρόντισε για τα υπόλοιπα…
Έτσι κάπου εκεί ήρθε ο στρατός και η μετάθεση στις 15 Αυγούστου του 2005 στην Καβησό του Έβρου, λίγες μέρες αργότερα ήρθε σ’ αυτά τα μέρη και ο Βαγγέλης Καζαντζής, άγνωστος μου ως τότε και αρχίζουμε να κάνουμε παρέα.
Σύντομα μου αναφέρει ότι έχει γράψει κάποια τραγούδια και εγώ του λέω ότι έχω σκαρώσει κάτι στιχάκια, μου τα ζήτησε και έτσι άρχισαν όλα…
Το ίδιο βράδυ είχε σκοπιά και πήρε τον μπαγλαμά του και τους στίχους μου, μαζί με τη στρατιωτική του εξάρτηση βέβαια!
Έτσι λοιπόν εκεί στη μοναχική σκοπιά του Έβρου γεννήθηκε η μουσική για «το αύριο που χάνεται», που υπάρχει στον πρώτο μας δίσκο με τίτλο «Της γης το μυστικό».

Υπάρχει μια τάση να ψάχνουμε στηρίγματα στο παρελθόν για να αντιμετωπίσουμε το μέλλον, κάτι που πολύ συχνά μας οδηγεί σε νέα λάθη και απογοητεύσεις. Καλό θα είναι να αφήνουμε το παρελθόν στη θέση του και να μην το κουβαλάμε σαν βαρίδι στη πλάτη μας. Στη ζωή είναι ωραίο να είμαστε ανοιχτοί σε νέες προκλήσεις και νέες συναντήσεις που θα μπορούν να δώσουν πνοή στα όνειρά μας. Στο αύριο που χάνεται λοιπόν, καλό είναι να επιτρέψουμε να αναζητήσει τις δικές του αλήθειες χωρίς να χρησιμοποιεί δεκανίκια από το παρελθόν.
Αυτό το τραγούδι επέλεξε ο Απόστολος Ρίζος ανάμεσα σε δύο τρία που του προτείναμε και με πολύ θετική ενέργεια ήρθε στο studio praxis ένα απόγευμα και μας χάρισε τη μοναδική του ερμηνεία. Είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενος για τη συμμετοχή του στον δίσκο μας, αφού θεωρώ ότι είναι μια από τις καλύτερες νέες φωνές στην Ελλάδα.   
Αυτό ήταν το πρώτο τραγούδι που φτιάξαμε με τον Βαγγέλη, ακολούθησαν πολλά άλλα μέχρι σήμερα και το ταξίδι συνεχίζεται…