Μαρία, τι χρώματα και αρώματα, εικόνες και μουσικές έχεις από την ιδιαίτερη πατρίδα σου, την Κρήτη; Πόσο σ' έχει επηρεάσει η Κρητική μουσική παράδοση; Γεννήθηκες και μεγάλωσες με τους ήχους της λύρας νομίζω, έτσι δεν είναι;
Οι μελωδίες της λύρας του πατέρα μου ήταν τα πρώτα ακούσματα που έφτασαν στην ψυχή μου Θεοδόση. Κοντυλιές, ριζίτικα και στιχάκια που σκάρωνε με τους φίλους του, δημιουργώντας μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα και κέφι. Από πολύ μικρή κατάλαβα ότι το τραγούδι και η μουσική γενικότερα θα έπαιζε σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Ο τρόπος που η μουσική έφερνε σε επαφή και επικοινωνία τους ανθρώπους μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Στα γλέντια αυτά γνώρισα πολλούς και σημαντικούς ανθρώπους όπως τους Νίκο Ξυλούρη, Κώστα Μουντάκη, Βασίλη Σκουλά, Καλομοίρη και πολλούς άλλους αξιόλογους μουσικούς. Όπως καταλαβαίνεις όλα αυτά επηρέασαν όλη τη σκέψη αλλά και την πορεία μου στο χώρο της μουσικής.
Σε εμπιστεύτηκαν και συνεχίζουν να σε εμπιστεύονται οι σημαντικότεροι Έλληνες μουσικοσυνθέτες. M. Θεοδωράκης, Στ. Ξαρχάκος, Χρ. Λεοντής... πώς νιώθεις γι' αυτό και τι έχεις κερδίσει από την επαφή σου με όλους αυτούς τους δημιουργούς; Θέλω να σταθείς σε κάποιους σταθμούς αυτής της διαδρομής!
Από την αρχή της διαδρομής μου στο χώρο, είχα τη χαρά να συνεργαστώ με πολλούς και σημαντικούς δημιουργούς. Ανθρώπους που τους είχα αγαπήσει και τραγουδήσει από παιδί. Η πρώτη μου συνεργασία ήταν με το Λίνο Κόκοτο στο κοσμικό κέντρο «ΔΙΑΣ». Την ίδια χρονιά έρχεται και η πρώτη δισκογραφική συμμετοχή στο δίσκο του Κώστα Μουντάκη με τίτλο «ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΑ» ένα έργο σε στίχους του Δραμυντινού. Ακολουθεί η συνεργασία μου με τον Αριστείδη Μόσχο που μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω με λεπτομέρεια την παράδοσή μας και να την αγαπήσω. Μετά έρχεται η γνωριμία μου με το Χριστόδουλο Χάλαρη στη Βυζαντινή όπερα «ΠΟΥΛΟΛΟΓΟΣ» αλλά και στο έργο «ΚΡΗΤΩΝ ΕΠΟΣ». Ακολουθούσα λοιπόν τον δρόμο μου ώσπου εντελώς τυχαία και απρόσμενα έγινε η πρόταση συνεργασίας από το Σταύρο Ξαρχάκο για την μουσική παράσταση που ανέβαζε στο Αθηναϊκό Δημοτικό θέατρο «ΑΜΑΝ ΑΜΗΝ». Η συνεργασία μου μαζί του ήταν υπέροχη, μαγική. Δίπλα σε αυτόν τον δημιουργό, κατάλαβα τι σημαίνει να είσαι καλλιτέχνης, κατάλαβα την αληθινή έννοια της μουσικής. Όπως λέει και ο ίδιος ο συνθέτης «Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΚΡΟΑΤΗ». Ο Σταύρος Ξαρχάκος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πορεία μου, με εμπιστεύθηκε απόλυτα σε όλες τις μουσικές του προτάσεις από το 1996 μέχρι και σήμερα. Εκτός από το «ΑΜΑΝ ΑΜΗΝ» συμμετείχα στα «ΝΥΧΤΕΣ ΜΑΓΙΚΕΣ», «ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ», «ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΧΤΕΣΙΝΗΣ ΜΕΡΑΣ» και βέβαια μου έκανε τη μεγάλη τιμή να μου αναθέσει την ερμηνεία του «ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ». Του χρωστάω την πιο σημαντική στιγμή της καριέρας μου. Η πρόταση συνεργασίας με το Μίκη Θεοδωράκη ήρθε μετά τον «ΕΠΙΤΑΦΙΟ». Συμμετείχα σε πολλές συναυλίες που είχαν αναφορά στο έργο του όπως : «ΛΙΑΝΟΤΡΑΓΟΥΔΑ», «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ», «ΤΑ ΛΑΪΚΑ» κ.ά. Οι συναυλίες που έγιναν με την ορχήστρα του Μίκη Θεοδωράκη είναι πολλές και σημαντικές. Θα ήθελα όμως να μείνω στις τρεις βραδιές στη Μακρόνησο, βραδιές με πολλή συγκίνηση και δέος. Ήταν σημαντική η προσέλευση του κόσμου στο νησί. Χιλιάδες άνθρωποι έφταναν συγκινημένοι, κλαμένοι, θέλοντας να δουν το νησί που βίωσαν οι οικείοι τους και όχι μόνο, τόσο μεγάλο πόνο και ιδιαίτερα μαρτυρικές μέρες. Ακολούθησε η συνεργασία μου με το Χρήστο Λεοντή, έναν επίσης μεγάλο δημιουργό με πολύ σημαντικό έργο. Η συνεργασία μου μαζί του με έφερε σε επαφή με υπέροχες μελωδίες, τραγούδια γραμμένα για το αρχαίο θέατρο. Τον γνώριζα από παιδί καθώς ένα από τα πιο σημαντικά έργα του ήταν το αγαπημένο μου «ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΕΝΟ ΤΣΟΥΚΑΛΙ» το οποίο θεωρώ ότι είναι ένα από τα πιο σημαντικά έργα του αιώνα που πέρασε αλλά και αυτού που διανύουμε. Οι φωνές του Ξυλούρη, της Τσανακλίδου και η αφήγηση του Ρίτσου μπήκαν βαθιά μέσα στην ψυχή μου. Ιδιαίτερα ο στίχος «….γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδερφέ μου από τον κόσμο, εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο…» έγινε για μένα στάση ζωής, γιατί πιστεύω ότι αυτό είναι η μουσική ένωση των ανθρώπων κι όχι η επίδειξη δυνατοτήτων. Έχω συνεργαστεί όμως και με άλλους σημαντικούς δημιουργούς όπως: Ηλία Ανδριόπουλο, Χρήστο Νικολόπουλο, Μιχάλη Τερζή, Τάκη Σούκα, Βαγγέλη Σίμο, Νίκο Παπακώστα.
Έχεις συνεργαστεί με ερμηνευτές που έχουν μεγάλη ιστορία στο χώρο... Γ. Μπιθικώτσης, Σ. Μπέλλου και με αρκετούς νεότερους βέβαια. Σίγουρα κάποιες ξεχωρίζεις... ποιες νοσταλγείς και γιατί;
Έχω συνεργαστεί σχεδόν με όλους τους Έλληνες τραγουδιστές…Πόλυ Πάνου, Γιώτα Λύδια, Βίκυ Μοσχολιού, Ελένη Βιτάλη, Μαρία Φαραντούρη, Αντώνη Καλογιάννη, Μαργαρίτα Ζορμπαλά, Νένα Βενετσάνου, Γιώργο Νταλάρα, Νίκο Δημητράτο, Λάκη Χαλκιά, Βασίλη Σκουλά, Βαγγέλη Περπινιάδη, Τάκη Μπίνη, Μανώλη Μητσιά, Γιάννη Κότσιρα, Δημήτρη Μπάση κ.ά. Θα ήθελα όμως να μείνω στη συνεργασία μου με τη Σωτηρία Μπέλλου και το Γρηγόρη Μπιθικώτση από τους οποίους έμαθα πάρα πολλά. Το πιο σημαντικό όμως που έμαθα δίπλα τους είναι πως όσοι ασχολούνται με τη μουσική πρέπει να χαρακτηρίζονται από απλότητα και όταν μάλιστα επηρεάζεις ανθρώπινες ψυχές και ιδιαίτερα παιδιά έχεις υποχρέωση να ξέρεις τι λες. Οι παλιοί τραγουδιστές δεν χρειαζόταν να κάνουν σόου. Έδιναν απλά την ψυχή τους και για αυτό τα τραγούδια τους ακούγονται μέχρι σήμερα και μάλιστα με αμείωτη ένταση. Γιατί αυτά τα τραγούδια και όλα τα καλά τραγούδια γίνονται κώδικας επικοινωνίας για τους ανθρώπους. Τα τραγουδούν, τα νιώθουν, τους εκτονώνουν.
Πώς βλέπεις σήμερα τη δισκογραφία; Έχει μέλλον με τη μορφή που την γνωρίζουμε εμείς σήμερα; Ποια είναι η γνώμη σου για τη διακίνηση της μουσικής μέσω διαδικτύου; Και πέρα απ’ αυτό έχεις καλή σχέση με το internet ;
Τα πράγματα στη δισκογραφία είναι πολύ δύσκολα!!! Υπάρχει μια μεγάλη βιασύνη και έτσι η μουσική έχει μπει στη γρήγορη κατανάλωση. Είναι σαν να βάζεις μούστο στο βαρέλι τη Δευτέρα και την Τρίτη θέλεις να πιεις κρασί. Γίνεται; Νομίζω πως όχι. Όλα θέλουν το χρόνο τους αλλά νομίζω πως το έχουν ξεχάσει οι άνθρωποι που ασχολούνται με τη δισκογραφία. Γι' αυτό και έχει μπει πλέον το διαδίκτυο στη ζωή μας, όπου ο καθένας ακούει ότι και όπως θέλει χωρίς παρεμβολές από κανέναν. Αν λοιπόν διασφαλίζονται τα πνευματικά δικαιώματα δημιουργών και ερμηνευτών, τότε καλό είναι να γίνεται διακίνηση μέσω διαδικτύου, χωρίς μεσάζοντες. Στο διαδίκτυο δεν υπάρχουν ούτε κλίκες, αλλά ούτε play list και βεβαίως ούτε αποκλεισμός της φωνής, της έκφρασης και της ψυχής κανενός. Προσωπικά έχω μια απλή σχέση με το internet. Επειδή έχω αποκλείσει την τηλεόραση και πρέπει να ενημερωθώ από κάπου το προτιμώ. Έτσι βλέπω και ακούω ότι θέλω και όχι ότι με ταΐζουν με το ζόρι.
Μπήκες στον χώρο του τραγουδιού, όσον αφορά τη δισκογραφία, μέσα από μια τηλεοπτική εκπομπή της ΕΡΤ τότε. Μίλησε μου γι' αυτή την εμπειρία σου και θέλω να μου αναφέρεις τις βασικές διαφορές των τότε εκπομπών ταλέντων με τις σημερινές όπου πάλι βλέπει ο κόσμος νέα παιδιά να προσπαθούν να σταδιοδρομήσουν στη μουσική πραγματικότητα...
Ναι, σε ηλικία 14 χρόνων πήγα στην εκπομπή της Ε.Ρ.Τ «ΝΑ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ» και ο λόγος ήταν ότι ήθελα να μάθω αν είχα τα εφόδια και το ταλέντο που θα μου έδιναν την ευκαιρία να ακολουθήσω το όνειρό μου, να κάνω το δικό μου ταξίδι στο χώρο της μουσικής. Τότε όμως ήταν πιο απλά τα πράγματα (τραγούδι, συνέντευξη, σχόλια, βράβευση, συμβόλαιο ή τίποτα ). Ήμουν από τους τυχερούς και πήρα όλα όσα ήθελα και τελειώνοντας το σχολείο άρχισα να κάνω τα βήματά μου. Η μεγάλη διαφορά όμως με τα σημερινά talent show είναι ότι δεν υπήρχε τόση χρυσόσκονη και εξευτελισμός των ανθρώπων που συμμετείχαν σε αυτές τις εκπομπές. Δεν υπήρχαν ούτε manager ούτε αυλικοί. Η σημαντικότερη διαφορά όμως είναι ότι σήμερα υπάρχει όλη αυτή η βιασύνη που είπαμε παραπάνω. Μουσική και τραγούδι δεν είναι παίρνω ένα μικρόφωνο και βγαίνω στη σκηνή. Θέλει αγάπη, δουλειά, μελέτη και υπομονή. Όμως θέλει και ψάξιμο μέσα μας για να βρούμε τη δική μας έκφραση, τη δική μας ψυχή, τον εαυτό μας. Δεν γίνεται από τα θεμέλια να φτάσεις στα κεραμίδια σε μια μέρα.
Τι θα έλεγες σ' ένα νέο παιδί που ξεκινά τώρα και θέλει να μπει στην δισκογραφία; Ποιόν δρόμο πρέπει να ακολουθήσει; Τον δρόμο της τηλεοπτικής "υπερπροβολής" και "υπερέκθεσης" ή κάποιον άλλο κατά τη γνώμη σου.
Αγάπη, δουλειά, μελέτη, σύνεση, ήθος, σεβασμό, καλές επιλογές και υπομονή. Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκομαι σε αυτό τον χώρο και από τις ιδιαίτερα σημαντικές συνεργασίες κατάλαβα ότι η μουσική είναι ιερή και πρέπει να τη σεβόμαστε για να μας σέβεται κι αυτή. Όσον αφορά την υπερπροβολή και υπερέκθεση η δική μου άποψη είναι πως «ΟΠΟΙΟΣ ΒΙΑΖΕΤΑΙ ΣΚΟΝΤΑΦΤΕΙ».
Θυμάσαι την πρώτη φορά που τραγούδησες επαγγελματικά μπροστά σε κόσμο; Πώς ήταν;
Βεβαίως και την θυμάμαι. Ήταν πολύ όμορφο το συναίσθημα να βρίσκεσαι μπροστά στον κόσμο, να εκτονώνεις και να εκτονώνεσαι, να γίνεται η φωνή και η ψυχή σου μέσον να ταξιδέψουν και να ξεχαστούν οι ψυχές των ανθρώπων που σε ακούν. Αυτό το συναίσθημα δεν περιγράφεται με λόγια…..
Θέλω να μου πεις αν όλα αυτά τα χρόνια υπήρξε κάποια στιγμή που απογοητεύτηκες από το χώρο γενικά τόσο πολύ που να είπες: "Σταματάω. Δεν θα ξανατραγουδήσω". Σίγουρα θα υπήρξαν κάποιες δυσκολίες...
Πολλές φορές ήρθα στο σημείο να πω τα παρατάω, δεν θέλω να ξανατραγουδήσω. Όμως η αγάπη του κόσμου είναι αυτή που με κρατάει όρθια και κάθε φορά αναθεωρώ την απόφασή μου. Για μένα είναι σημαντικό που μετά από όλα αυτά τα χρόνια έχω αποκτήσει μια μεγάλη συντροφιά, μια μεγάλη παρέα στο ταξίδι μου.
Τι μουσική άκουγες και ακούς εσύ Μαρία. Από τα εφηβικά σου χρόνια μέχρι σήμερα! Ποια ήταν τα πρότυπά σου; Ποιες φωνές αγαπάς;
Άκουγα και ακούω όλα τα είδη μουσικής. Μου αρέσει όμως η Ελληνική μουσική περισσότερο από όλες. Έχουμε τόσο όμορφη μουσική, τόσο καλούς και σημαντικούς ποιητές, στιχουργούς, συνθέτες, τόσο μουσικό πλούτο που νομίζω σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου δεν υπάρχει αυτό. Έχω αγαπήσει πολλές φωνές όπως: Αμπατζή, Νίνου, Μπέλλου, Μπιθικώτση, Καζαντζίδη. Ιδιαίτερα αγαπώ τη Χαρούλα Αλεξίου όχι μόνο σαν ερμηνεύτρια αλλά και σαν δημιουργό αλλά και την Πόλυ Πάνου, τη Βίκυ Μοσχολιού, τη Γιώτα Λύδια, την Ελένη Βιτάλη, τη Νένα Βενετσάνου, τη Μελίνα Κανά και βέβαια τη Φλέρυ Νταντωνάκη.
Πώς είναι δυνατόν, λένε όλοι, μια τέτοια φωνή να έχει κάνει μόνο δύο προσωπικούς δίσκους όλα αυτά τα χρόνια; Μίλησέ μου γι' αυτές τις επιλογές σου, για τα όχι και τα ναι που έχεις πει όσον αφορά την δισκογραφική σου πορεία.
Όπως ανέφερα και παραπάνω αυτό που με ενδιέφερε ήταν το ταξίδι κι όχι ο προορισμός. Δεν έκανα πολλούς προσωπικούς δίσκους όμως έκανα πολλές και σημαντικές συμμετοχές που έχουν μεγάλη αξία. Από την αρχή ήθελα να έχει η μουσική μου πρόταση την υπογραφή ενός δημιουργού και όχι πολλών. Η δημιουργία και η γέννηση ενός τραγουδιού είναι σημαντική υπόθεση για μένα. Πρέπει να γεννηθεί, να μεγαλώσει, να περπατήσει και να ζήσει. Δεν είναι να γεννηθεί και να μείνει ορφανό στο δρόμο να πουλάει χαρτομάντιλα στο φανάρι. Γιατί όλα τα τραγούδια που δεν έχουν φτάσει πουθενά, είναι ορφανά παιδιά στο δρόμο.
Μίλησέ μου για την συνεργασία σου με το Μιχάλη Τερζή. Νομίζω από τα πρώτα χρόνια σε στήριξε στο χώρο και έκανες βέβαια μαζί του και την πρώτη προσωπική δισκογραφική σου δουλειά:" Το Παραμύθι μου"(2006).
Με το Μιχάλη Τερζή γνωριζόμαστε πολλά χρόνια και μάλιστα είναι ο πρώτος συνθέτης που με πίστεψε και μου εμπιστεύτηκε την ερμηνεία των τραγουδιών του. Ο Μιχάλης Τερζής είναι από τους πιο αξιόλογους δημιουργούς του σήμερα, με σημαντικό έργο και πολλές αξιόλογες μουσικές προτάσεις. Τον εκτιμώ ιδιαίτερα για το ήθος και την εντιμότητά του στο χώρο. Τα τραγούδια αυτά είχαν κυκλοφορήσει παλαιότερα, αλλά όπως σου είπα δεν θέλω ορφανά παιδιά στο δρόμο και έτσι συγκεντρώθηκαν και κυκλοφόρησαν όλα μαζί το 2006 σε ψηφιακό δίσκο με τον τίτλο «ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΟΥ». Χαίρομαι πάρα πολύ για αυτό γιατί μεγαλώνουν και παίρνουν τη θέση τους στην καρδιά του κόσμου όπως πρέπει και όπως τους αξίζει, γιατί είναι υπέροχα τραγούδια.
Και η επόμενη συνεργασία με το Νίκο Παπακώστα στον "Μυστικό Εσπερινό"(2007) ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή στην πορεία σου, έτσι δεν είναι;
Κάθε νέα συνεργασία αποτελεί ιδιαίτερη στιγμή. Η γνωριμία μας με τον Νίκο Παπακώστα έγινε μέσω του Βαγγέλη Σίμου (με τον οποίο έχουμε συνεργαστεί δισκογραφικά). Όταν άκουσα τα τραγούδια του Νίκου μου άρεσαν πολύ. Ήρθαν στη σκέψη μου εικόνες, μυρωδιές. Ευαίσθητες μελωδίες και στο στίχο του Ελλάδα. Όλα τα τραγούδια γραμμένα σε δρόμους πού είχα πολλά χρόνια να ακούσω. Καινούργιο ύφος αλλά γνώριμο. Έτσι γεννήθηκε ο «ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ» με τραγούδια που επίσης αγαπώ πολύ και ευχαριστώ το Νίκο που μου τα εμπιστεύθηκε καθώς επίσης και για το υπέροχο ταξίδι που έκανα μέσα στη μουσική του.
Πέρα όμως από αυτές τις δουλειές και τις πολλές καλές συμμετοχές σου, ηχογραφήθηκε και η περίφημη εκείνη συναυλία του Ηρωδείου, όπου ερμήνευσες τον "Επιτάφιο" των Μ. Θεοδωράκη - Γ. Ρίτσου με την ενορχήστρωση του Σταύρου Ξαρχάκου. Πώς προσέγγισες αυτό το έργο και πόσο δύσκολο ήταν αυτό για σένα;
Το να τραγουδάς Μίκη Θεοδωράκη σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου, τραγούδια που έχει ερμηνεύσει ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και σε ενορχήστρωση του Σταύρου Ξαρχάκου ομολογώ πως δεν ήταν και το ευκολότερο πράγμα. Ήταν πολύ βαρύ στις πλάτες μου όλο αυτό. Με την καθοδήγηση όμως και με την εμπιστοσύνη του Σταύρου Ξαρχάκου ανέβηκε ο «ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΚΑΤΑ ΣΤΑΥΡΟ ΞΑΡΧΑΚΟ». Προσπάθησα όσο μπορούσα να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων, με μεγάλο σεβασμό και δέος στους δημιουργούς και να το υπενθυμίσω στον κόσμο όσο καλύτερα μπορούσα. Όσο για το αποτέλεσμα, αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να το κρίνω εγώ, αλλά όλοι όσοι το είδαν και όσοι το άκουσαν και το ακούν. Για μένα ήταν η σημαντικότερη στιγμή στην καριέρα μου μέχρι σήμερα, συγκινητική και μεγαλειώδης. Ένιωσα όλα όσα μπορεί να νιώσει ένας καλλιτέχνης σε αυτή τη δουλειά και ευλογημένη από το Θεό που το έζησα. Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου τον Σταύρο Ξαρχάκο που μου έδωσε αυτή την ευκαιρία.
Έχεις ερμηνεύσει πολλά είδη μουσικής, από μπαλάντες και μελοποιημένη ποίηση μέχρι σμυρνέϊκα και αρχοντορεμπέτικα. Τι σου αρέσει να τραγουδάς περισσότερο; Και όταν σου φέρνουν ένα τραγούδι να πεις, τι προσέχεις περισσότερο; Το στίχο, τη μουσική; Τι είναι αυτό που θα σε κάνει να πεις "Θέλω να το τραγουδήσω αυτό"!
Μου αρέσουν τα τραγούδια που έχουν μελωδία και στίχο που έχει κάτι να πει. Θέλω όταν κλείνω τα μάτια μου και το ακούω να μου δίνει εικόνες, αρώματα, παραστάσεις, θέλω να ταξιδεύω μέσα του. Μόνο τότε θα το τραγουδήσω, μόνο τότε θα το πω. Η μουσική και ο στίχος είναι σαφώς αλληλένδετα. Δίνω όμως μια ιδιαίτερη βαρύτητα στο λόγο. Θέλω ο στίχος να αγγίζει την ψυχή μου για να μπορώ και εγώ με τη σειρά μου να τον μεταφέρω στον ακροατή. Όπως έχω ξαναπεί το τραγούδι είναι σαν το φαγητό. Μπαίνει μέσα σου και αν είναι καλής ποιότητας το ευχαριστιέσαι και το χωνεύεις. Αν δεν είναι, δεν το ευχαριστιέσαι και δεν το χωνεύεις.
Έχεις δουλέψει αρκετά χρόνια στη νύχτα και σε ιερά προγράμματα του παρελθόντος. Θα ήθελα να μου αναφέρεις τις διαφορές της τότε νυχτερινής διασκέδασης με την πραγματικότητα σήμερα. Και όσον αφορά τον κόσμο και τους τραγουδιστές, αλλά και τους χώρους διασκέδασης.
Ομολογώ ότι ήταν εντελώς διαφορετικά τα πράγματα στη νυχτερινή διασκέδαση τότε. Δεν τραγουδούσαμε για να καταπλήξουμε κανέναν. Τραγουδούσαμε για να περάσει καλά ο κόσμος αλλά κι εμείς. Απλά πράγματα δηλαδή. Δούλευα σε μαγαζιά που ο κόσμος γινόταν ένα με τους καλλιτέχνες. Υπήρχε κώδικας επικοινωνίας κι αυτός ήταν το καλό Ελληνικό τραγούδι. Όμως και οι χώροι ήταν προσεγμένοι, νοικοκυρεμένοι, γι' αυτό και ένας οικογενειάρχης μπορούσε να πάρει την οικογένεια του και να έρθει να διασκεδάσει. Πράγμα που νομίζω ότι δεν γίνετε σήμερα.
Εσύ γιατί απέχεις από όλη αυτή την ιστορία; Τραγουδάς σε ανοιχτούς χώρους, συμμετέχεις σε συναυλίες με σπουδαίες ορχήστρες πάντα, αλλά αποφεύγεις να εμφανιστείς τον χειμώνα σε ένα μαγαζί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Την έχεις πληρώσει αυτή την επιλογή σου και πως;
Δεν απέχω, απλά νομίζω ότι έχω παραμείνει η ίδια ενώ τα πράγματα έχουν αλλάξει. Είμαι λαϊκή τραγουδίστρια και θέλω να έχω επαφή με τον κόσμο κι όχι να δουλεύω σε σουπερμάρκετ διασκέδασης απλά και μόνο για να βγάζω χρήματα. Όλα αυτά τα χρόνια μπορεί να μην δούλευα σε μαγαζιά, όμως έκανα αρκετές εμφανίσεις σε χώρους, μουσικές σκηνές , παραστάσεις όπως το « ΜΙΑ ΖΩΗ ΕΛΛΑΔΑ - Μίκης Θεοδωράκης» στο θέατρο Παρκ σε κείμενα της Κάκιας Ιγερινού και σκηνοθεσία του Κοραή Δαμάτη και το «UMITLΕRIM SMYRNH» μια μουσικοθεατρική παράσταση για τις καλές στιγμές της Σμύρνης πριν την καταστροφή στο θέατρο «Αγγέλων Βήμα» σε σκηνοθεσία του Κοραή Δαμάτη που είχαν τεράστια επιτυχία και η αγάπη και η θετική ενέργεια που έλαβα από τον κόσμο μου έδωσαν αρκετή δύναμη για να συνεχίσω….
Έχεις δρόμο ακόμα μπροστά σου με αυτή την φωνή! Με ποιους δημιουργούς και καλλιτέχνες θα ήθελες να συνεργαστείς στο μέλλον;
Υπάρχουν αρκετοί και καλοί δημιουργοί με τους οποίους θα ήθελα να συνεργαστώ όπως με το Σταμάτη Κραουνάκη, τη Χαρούλα Αλεξίου, τον Παντελή Θαλασσινό, το Σωκράτη Μάλαμα, το Θέμη Καραμουρατίδη κ.ά.
Είσαι ευχαριστημένη από αυτά που βλέπεις και ακούς στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο σήμερα; Τι σ' ενοχλεί;
Αυτό που με ενοχλεί είναι η προχειρότητα και για αυτό έχω αποκλείσει την τηλεόραση εκτός βέβαια από κάποιες αξιόλογες εκπομπές. Ακούω περισσότερο ραδιόφωνο αλλά κι εκεί τα πράγματα νομίζω ότι δεν εξελίσσονται καλά. Υπάρχουν άνθρωποι στο ραδιόφωνο που κάνουν επιλογές με οκνηρία για τα τραγούδια που θα παίξουν. Κάνουν μια λίστα την οποία ανακυκλώνουν συνεχώς βάσει των δικών τους επιλογών και εκμεταλλεύονται τη δύναμη που τους δίνει το μικρόφωνο που έχουν μπροστά τους. Υπάρχουν στιγμές που ακούω εκπομπές στο ραδιόφωνο και νομίζω ότι δεν ζω στην Ελλάδα, αλλά κάπου αλλού. Καλό είναι να υπάρχει μέτρο και αντικειμενικό κριτήριο σε όλα. Η μουσική είναι ένα γλυκό συναίσθημα που το εισπράττουμε όπως το οξυγόνο. Πρέπει να τη σεβόμαστε λοιπόν για να μην πάθουμε ασφυξία.
Ποια είναι τα άμεσα σχέδιά σου, μετά από αυτό το καλοκαίρι. Τόσο δισκογραφικά, όσο και με τις ζωντανές σου εμφανίσεις. Τι έχεις στο μυαλό σου να κάνεις;
Πρέπει να τελειώσω τις συναυλίες που έχω μέχρι το τέλος του Σεπτέμβρη. Μετά βλέπουμε. Είμαι ανοιχτή σε προτάσεις συνεργασίας φτάνει αυτές να βασίζονται στο σεβασμό και την αγάπη για τη καλή μουσική.
Μαρία, ευχαριστώ και για αυτή τη συνομιλία μας, να είσαι πάντα γερή και δυνατή και βέβαια σ' αυτό το παραμύθι, σ' αυτό το ταξίδι να είσαι αυτό που σου αξίζει. Πρωταγωνίστρια πρώτου μεγέθους!
Εγώ σε ευχαριστώ, Θεοδόση Βαφειάδη. Χαίρομαι που συνομιλώ με έναν άνθρωπο που δεν προδίδει τις επιλογές του, που μένει πιστός στο μετερίζι που λέγετε ραδιόφωνο, πάντα αντικειμενικός και σταθερός στις απόψεις του και βέβαια υποστηρικτής του καλού ελληνικού τραγουδιού. Αυτό που θέλω και εύχομαι για όλους μας είναι υγεία, για να μπορούμε από όποια μεριά κι αν είμαστε, να κάνουμε το σωστό για μας και για τον κόσμο που μας ακούει και του κρατάμε συντροφιά σε εύκολες ή δύσκολες στιγμές του.
Σεπτέμβριος 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου