Ελεωνόρα γεννήθηκες και μεγάλωσες σ' ένα σπίτι όπου η μουσική και το θέατρο, γενικά οι τέχνες, ήταν η καθημερινότητά σας. Πώς το βίωσες όλο αυτό και πόσο σ' έχουν επηρεάσει οι γονείς σου;
Αισθάνομαι πολύ τυχερή γι' αυτό. Στο σπίτι μας μπαινόβγαιναν πολλοί τραγουδιστές, μουσικοί, ποιητές, ζωγράφοι, ηθοποιοί... αυτές οι εμπειρίες και τα βιώματα ήταν από τα τυχερά μου και έχουν γράψει μέσα μου πολλές και διάφορες ιστορίες. Οι γονείς μου, με επηρέασαν όσο επηρεάζει κάθε γονιός το παιδί του. Πάρα πολύ δηλαδή! Το καλό είναι ότι έχουμε μεγαλώσει με μια ελευθερία. Και λέω "έχουμε" συνειδητά, γιατί και αυτοί μεγάλωσαν μαζί μου και εγώ μεγάλωσα δίπλα τους. Πιστεύω πραγματικά πως μπορούν να μάθουν μέσα από μένα και αυτό έχει συμβεί. Μπορώ να σου πω πως στη σχέση με τους γονείς μου, έμαθαν αυτοί περισσότερα από μένα, παρά εγώ απ' αυτούς! Και γι' αυτό έχουμε μια ισορροπημένη σχέση. Είναι άνθρωποι με ανοιχτό μυαλό. Δεν ήθελαν ποτέ να είναι διδακτικοί και φορτικοί στο να μου προσφέρουν πληροφορίες χωρίς νόημα και ουσία. Το σημαντικό που μου χάρισαν οι γονείς μου είναι ότι με πείσανε πως πρέπει να μπω στο παιχνίδι της ζωής και για μένα αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο, η καλύτερη στήριξη σ' ένα νέο άνθρωπο.
Ποια είναι τα μουσικά σου ακούσματα; Τι άκουγες από μικρή; Τι τραγούδια ακούς τώρα;
Άκουγα τα πάντα, δεν ήμουν ένα παιδί που άκουγε φανατικά ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής ή κάποιον συγκεκριμένο τραγουδιστή. Άκουσα πολύ rock κάποια στιγμή, ελληνικό και ξένο κυρίως. Άκουσα πολύ έντεχνη - λαϊκή, όπως το λένε, μουσική... την Βίκυ Μοσχολιού που είναι και η αγαπημένη μου μέχρι και τα ποπ σουξέ της εποχής. Άκουσα επίσης πολύ Sting, Quin, Michael Jackson... όπως και τώρα δηλαδή, ακούω πάρα πολλά είδη μουσικής! Απλά τον τελευταίο καιρό ακούω και ψάχνω όσο μπορώ την παραδοσιακή μουσική κάποιων χωρών... Ισπανία, Πορτογαλία, Γαλλία... με έχουν κερδίσει το τελευταίο διάστημα!
Ήταν όνειρό σου να γίνεις τραγουδίστρια από μικρή; Έχεις σπουδάσει θέατρο, έτσι δεν είναι;
Ήταν το όνειρό μου από τότε που με θυμάμαι. Έχω σπουδάσει θέατρο και συνεχίζω να κάνω χορό. Όχι επαγγελματικά, αλλά το κάνω για το κέφι μου, έτσι γιατί μ' αρέσει. Με έχουν βοηθήσει όλα αυτά. Κυρίως το θέατρο. Όχι μόνο πάνω στη σκηνή που τραγουδώ, αλλά και στην προσωπική μου ζωή. Μου άνοιξε ένα δρόμο μελέτης δηλαδή, δεν είχα κατεύθυνση πριν το θέατρο. Μου έδειξε προς τα που πρέπει να πάω.
Πιστεύεις πώς είναι απαραίτητα όλα αυτά τα εφόδια για την εξέλιξη ενός τραγουδιστή σήμερα;
Θεωρώ ότι είναι απαραίτητο να ψάξει να βρει τη σκηνική του παρουσία. Την παρουσία του αρχικά και μετά την παρουσία του επί σκηνής! Για μένα όσα περισσότερα πράγματα κάνεις και μελετάς συνεχώς, καλό είναι. Αυτό σε βοηθά να γνωρίσεις τον εαυτό σου και επομένως να έχεις και παρουσία.
Θα ήθελα να μου πεις πώς ξεκίνησε η περιπέτειά σου στο ελληνικό τραγούδι. Όλα άρχισαν από μια ακρόαση, σωστά;
Σωστά! Γενικά, ήμουν συνηθισμένη με τις οντισιόν εκείνη την περίοδο(2003-4) και ως ηθοποιός. Έπρεπε να βρω έναν τρόπο για να υπάρξω σ' αυτό το χώρο σαν τραγουδίστρια. Οι γονείς μου ποτέ δεν υπήρξαν για μένα το μέσο για να μου ανοίξει μια πόρτα. Ποτέ... ούτε και σε πιο απλά πράγματα, στο σχολείο ας πούμε. Δεν είμαστε τέτοια οικογένεια! Έτσι λοιπόν βρέθηκα στην Δεύτερη Ακρόαση της Μικρής Άρκτου και του στιχουργού Παρασκευά Καρασούλου. Τον θαύμαζα από τότε και τον θεωρώ ένα πολύ σημαντικό άνθρωπο που ξέρει από μουσική και έχει ένα κριτήριο. Εγώ ήθελα να πάω να διαγωνιστώ και πίστευα πως και τα υπόλοιπα παιδιά που θα επιλέξουν αυτόν τον τρόπο, θα ήταν άτομα που το έχουν σκεφτεί σοβαρά. Μου άρεσε σαν διαδικασία, γνωρίστηκα με κάποια άτομα, μας επέλεξαν και μας είπαν: "Εσύ θα πεις το τραγούδι αυτό... εσύ θα πεις το τραγούδι του τάδε..." και έτσι βγήκε ο περίφημος αυτός δίσκος, όπου τραγουδώ το "Μια βροχή" των Κώστα Τσίρκα-Γεράσιμου Ευαγγελάτου και το ποίημα της Μαρίας Πολυδούρη "Ποιος ξέρει" σε μουσική Μίλτου Σελητσανιώτη, ντουέτο με τη φίλη μου τη Νατάσσα Μποφίλιου. Η Νατάσσα εκεί βρήκε δύο-τρεις συνεργάτες που την ακολουθούν πιστά και έχουν δημιουργήσει από τότε μια ομάδα. Εγώ δεν δέθηκα με κάποιο άτομο εκεί και έτσι έφυγα γρήγορα... Βέβαια, δεν είμαι και άτομο πολύ της ομάδας... δεν το έχω ακόμα αυτό. Θέλω να συνεχίσω να συνυπάρχω με ανθρώπους που εκτιμώ χωρίς να είναι κάτι "ομαδικό". Χαίρομαι πάντως που εκεί γνώρισα τη Νατάσσα, την παρακολουθώ από τότε και γουστάρω που προχωράμε παράλληλα!
Πώς βλέπεις αυτή τη νέα γενιά στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και γενικότερα τους νέους ανθρώπους; Ποια είναι κατά τη γνώμη σου, τα προτερήματα και ποια τα μειονεκτήματά της;
Σαν γενιά, όχι μόνο οι τραγουδιστές, αλλά γενικότερα... έχουμε κάτι, αυτό είναι το μόνο σίγουρο! Υπάρχουν άνθρωποι που πάνε κόντρα σ' αυτά που έκαναν οι παλαιότεροι έτσι για την κόντρα μόνο, υπάρχουν και κάποιοι που κάνουν πιο συνειδητά πράγματα, η ουσία είναι πως υπάρχει μια γενικότερη κίνηση πάντως, εγώ τουλάχιστον αυτό αντιλαμβάνομαι. Ξέρω ότι υπάρχουν πάρα πολλοί συνομήλικοί μας που δεν το πιστεύουν αυτό. Το προτέρημα της γενιάς μας είναι πως όλοι βγήκαν με χαρακτήρα και άποψη! Δεν θεωρώ πως βγήκε κάποιο παιδί από τη γενιά μας ας πούμε, έτσι όπως βγήκαν πιο πριν, τη δεκαετία του '90 για παράδειγμα, μιμούμενοι αρκετές φορές κάποιον άλλο!
Μετά από αρκετές συμμετοχές σε διάφορους δίσκους, θα κάνεις το 2008 την πρώτη σου ολοκληρωμένη προσωπική δισκογραφική δουλειά, το "Έλα". Πώς έγινε αυτός ο δίσκος;
Ο πρώτος δίσκος πήρε αρκετό χρόνο, δουλεύω αρκετά χρόνια στο χώρο χωρίς να έχω προσωπική δουλειά. Δηλαδή έμαθα ότι ήταν να μάθω με επανεκτελέσεις και διάφορα άλλα πράγματα και κάποια στιγμή είχα την ανάγκη να εκφράσω δικό μου ήχο, την δική μου φωνή, όπου κι αν εμφανιζόμουν. Όλοι οι άνθρωποι που έχουν γράψει στο δίσκο μου, είναι άνθρωποι που με έχουν επιλέξει στο παρελθόν να συνεργαστώ μαζί τους, ο Α. Μιτζέλος, ο Φ. Πλιάτσικας... είχα έτσι κι αλλιώς μια επαφή μαζί τους και τους ζήτησα τα τραγούδια. Και αυτοί ήξεραν που τα έδιναν, με είχαν ακούσει live, γνωρίζανε τις δυνατότητές μου, τον τρόπο που εκφράζομαι και μου έδωσαν πράγματα κοντά σε μένα. Και τους ευχαριστώ πολύ γι' αυτό. Ο δίσκος έχει οκτώ καινούργια τραγούδια, ένα διασκευασμένο ιταλικό τραγούδι, το "φεύγω για μένα μια φορά" και το "τικ τακ του ρολογιού" των Λ. Παπαδόπουλου - Μ. Κριεζή που πρωτοερμήνευσε πριν αρκετά χρόνια η Μαργαρίτα Ζορμπαλά. Και βέβαια σε αυτό το δίσκο γνώρισα και συνεργάστηκα με τη Sunny Μπαλτζή που τη θαύμαζα πάρα πολύ και είμαι χαρούμενη που ταιριάξαμε σαν άνθρωποι καταρχάς. Με ξέρει η Sunny... το "έλα" είμαι εγώ και η Sunny είναι το "έλα". Η εξωτερική μας εμφάνιση μπορεί να μην είναι κοντά, αλλά είναι κοντά η ψυχή μας, ταιριάζουμε απόλυτα! Θεωρώ για πρώτο ξεκίνημα πως αυτός ο δίσκος ήταν ότι καλύτερο για μένα!
Μίλησε μου γι' αυτό το τραγούδι. Εκφράζει πολλούς νέους κυρίως ανθρώπους. Πώς θα το χαρακτήριζες;
Είναι αληθινό, άμεσο και μιλά για τη μοναξιά και την απόγνωση που νιώθουμε πολλές φορές στη γρήγορη αυτή ζωή όπου τρέχουμε όλοι να προλάβουμε δεν ξέρω και εγώ τι... είναι ένα τραγούδι - ξέσπασμα που ζητάει να φωνάξει, επί της ουσίας αποδέχεται την ανάγκη της συνύπαρξης και της ένωσης. Το "Έλα" είναι κάλεσμα σε άλλους ανθρώπους, γιατί η μοναξιά δεν πάει πουθενά. Είναι πολύ ωραίο πράγμα να είμαστε μόνοι μας μερικές φορές για να μαθαίνουμε πράγματα, αλλά είναι ωραίο αυτά που μαθαίνουμε κάποια στιγμή να τα μοιραζόμαστε με άλλους. Θεωρώ πως δεν ήμαστε προβληματική γενιά... με δυσκολίες ή χωρίς δυσκολίες, πιστεύω πως δεν θα πάρουμε πολλά ψυχοφάρμακα. Οι μεγαλύτεροί μας πήραν περισσότερα Θεοδόση!
Πώς ήταν η πρώτη φορά που τραγούδησες επαγγελματικά μπροστά σε κόσμο;
Καταρχάς να σου πω πως όποτε τραγουδούσα σε κόσμο, από τις σχολικές γιορτές ακόμα, μου άρεσε. Αυτόματα κάθε φορά που τραγουδούσα ανέβαινε και η ψυχολογία μου. Οπότε κατάλαβα από μικρή ηλικία πως αυτό το πράγμα γράφει μέσα μου. Πρώτη φορά που δούλεψα επαγγελματικά ήταν στην "Αρένα"(2004-5) με το Γιώργο Νταλάρα και τον Αντώνη Ρέμο και εκεί δυσκολεύτηκα πάρα πολύ, επειδή το μαγαζί ήταν τεράστιο, ο κόσμος πολύς... ήταν μια δύσκολη εμπειρία. Όχι κακή, δύσκολη. Δύσκολη γιατί ένα κοριτσάκι από το πουθενά βρέθηκε ξαφνικά να τραγουδά κάθε βράδυ σε 3.000 ανθρώπους. Ήταν μια αρένα... κυριολεκτικά! Εκεί συνειδητοποίησα πως πρέπει, εκτός από το να έχεις μια καλή φωνή και να τραγουδάς σωστά, χρειάζεται δουλειά γι' αυτό το πράγμα. Και έτσι ξεκίνησα να δουλεύω πραγματικά σε σχέση με το τραγούδι και χρειάστηκε να ξεπεράσω πολλά δικά μου προσωπικά θέματα για να μπορέσω να εκτεθώ και ν' αρχίσω να επικοινωνώ με τον κόσμο. Είχα τρομερή αγωνία κάθε βράδυ, δεν μπορώ να πω πως είχα απολαύσει εκείνη τη χρονιά. Ήταν τόσο μεγάλη και έντονη η πίεση που έλεγα: Θεέ μου, αυτό είναι το τραγούδι που ήθελα να κάνω; Και με είχε πιάσει και μια απογοήτευση και έλεγα μήπως τελικά δεν μπορώ να ασχοληθώ με το τραγούδι ;! Αλλά μαζί με την απογοήτευση μου ήρθε και πείσμα... και είπα: "Όχι ρε συ... θα δουλέψω και θα τα καταφέρω!".
Μια από τις καλύτερες στιγμές σου στη δισκογραφία ήταν και η συμμετοχή σου στο δεύτερο δίσκο της Εστουδιαντίνας Νέας Ιωνίας Μαγνησίας. Πώς νιώθεις που ο Γιώργος Νταλάρας τα τελευταία χρόνια έκανε δεύτερη φωνή μόνο στην κορυφαία Ελένη Βιτάλη και σ' εσένα;
Μεγάλη τιμή. Με κάλεσε ο Γιώργος να συμμετάσχω στο δίσκο "Δάκρυ στο Γυαλί" με την σπουδαία αυτή ορχήστρα από το Βόλο. Το κομμάτι που είχε για μένα ήταν το "μια του κλέφτη". Αυτό ήταν να πω και κάποια στιγμή μου πρότεινε να πω και το "όταν πέφτει το βράδυ", γι' αυτό είναι και τόσο χαμηλά στον τόνο του, γιατί ήθελε να το δοκιμάσει σαν ιδέα, προφανώς για να του κάνω κάποια φωνητικά. Όμως του άρεσε αυτό το υποχθόνιο που βγήκε από τη φωνή ενός κοριτσιού που τραγουδάει σε ανδρικό τόνο και αυτό το ψιθυριστό που υπήρχε και έτσι έμεινε η δική μου φωνή σαν πρώτη και του Γιώργου σαν δεύτερη. Με βοήθησε ο Νταλάρας, είναι ένας άνθρωπος που πραγματικά με στήριξε και τον αγαπώ πολύ!
Έχεις κάνει πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους συνεργασίες. Γιάννης Κούτρας, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Διονύσης Τσακνής, Φίλιππος Πλιάτσικας, Μπάμπης Στόκας, Μανώλης Λιδάκης, Μιχάλης Χατζηγιάννης ... Ποιές συνεργασίες ξεχωρίζεις;
Είμαι τυχερή στις συνεργασίες μου. Απ' όλους κάτι παίρνεις. Γενικά, δεν μου αρέσει να απορρίπτω κανέναν, ούτε να βάζω ταμπέλες, ποιος ήταν καλύτερος και ποιος χειρότερος. Όλοι, μα όλοι... ήταν δάσκαλοι.
Μια συνεργασία που σίγουρα σ' έχει σημαδέψει, είναι η πρόσφατη συνύπαρξή σου με το μεγάλο Δημήτρη Μητροπάνο...
Εννοείται... αυτή η συνεργασία είναι σταθμός για μένα. Ένας λαϊκός τραγουδιστής που τον θαύμαζα πάντα. Όταν τον γνώρισα από κοντά τον αγάπησα ακόμα περισσότερο. Είναι λιτός και απέριττος. Ωραίος, ευγενής, δωρικός και ολιγόλογος.
Οι δημοσιογράφοι σου έχουν φερθεί καλά;
Μου έχουν φερθεί πάρα πολύ καλά όλοι οι δημοσιογράφοι. Και τους ευχαριστώ που ασχολούνται μόνο με την δουλειά μου.
Για το ραδιόφωνο τι έχεις να πεις;
Μου αρέσει πολύ το ραδιόφωνο. Ταξιδεύω και νιώθω συντροφιά σε όλες τις καταστάσεις της ζωής μου με αυτό.
Τηλεόραση βλέπεις; Έχεις παρατηρήσει πώς δεν υπάρχει μια σωστή μουσική εκπομπή όπου ένας νέος καλλιτέχνης να μπορεί να παρουσιάσει με ολοκληρωμένο και σωστό τρόπο την δουλειά του;
Βλέπω ελάχιστα, σχεδόν καθόλου. Ανοίγω τηλεόραση, αλλά για να δω dvd και πολλές ταινίες. Δυστυχώς, το έχω παρατηρήσει αυτό που λες και με στεναχωρεί που δεν υπάρχει μια καθαρά μουσική εκπομπή όπου να παρουσιάζει τις δημιουργίες των νέων τραγουδοποιών και ερμηνευτών.
Τα μελλοντικά σου σχέδια όσον αφορά τις ζωντανές εμφανίσεις σου; Θα κάνεις κάτι πιο προσωπικό φέτος;
Ναι, θα κάνω κάτι πιο προσωπικό αυτή την χειμερινή σαιζόν. Ήρθε η ώρα να το κάνω τώρα. Για μένα το live είναι ιερή στιγμή. Η πιο ελεύθερη στιγμή της ζωής μου και εγώ αναζητώ την ελευθερία. Δεν είχα τη διάθεση να το κάνω ακόμα, τώρα όμως βρήκα και τη διάθεση και τον λόγο να το κάνω. Ξέρω πως πρέπει να εκφραστώ και να πω κάποια πράγματα που έχω ανάγκη. Αυτό θα γίνει φέτος το χειμώνα στο Σταυρό του Νότου, όπου θα συνεργαστώ με ένα νέο παιδί, το Δήμο Αναστασιάδη. Δοκιμάζουμε διάφορα πράγματα, εκτός από τα δικά μας τραγούδια, θα έχουμε και πολλές διασκευές απ' όλα τα είδη της μουσικής.
Και δισκογραφικά; Μετά το "Έλα" ποια θα είναι η επόμενη κίνησή σου;
Ακούω πολλά και διάφορα πράγματα το τελευταίο διάστημα. Είμαι σε μια δημιουργική φάση που δεν ξέρω που θα με οδηγήσει.
Η πειρατεία σ' έχει επηρεάσει; Πώς βλέπεις αυτή την κατάσταση με την ανεξέλεκτη διακίνηση μουσικής μέσω διαδικτύου;
Όσον αφορά τις πωλήσεις έχει επηρεάσει τους πάντες... Προσωπικά δεν θα μπω στο internet να ψάξω έναν καλλιτέχνη ή να κατεβάσω ένα τραγούδι. Μπορεί να τον γνωρίσω από ένα τραγούδι που θ' ακούσω στο ραδιόφωνο και να μπω στο internet για να δω τι άλλο έχει κάνει ή να τον δω σ' ένα live. Αλλά γενικά, αν ένα τραγούδι μου αρέσει θα πάω να πάρω το cd γιατί μου αρέσει να το βλέπω στην βιβλιοθήκη μου, με τους στίχους και τις φωτογραφίες του!
Θες ένα κοινό άνευ όρων ή ένα κοινό κριτικό; Τι προτιμάς;
Θέλω ένα κοινό που να επικοινωνώ μαζί του και να καταλαβαίνει. Ούτε παραδομένο χωρίς λόγο ούτε όμως και κριτική χωρίς λόγο.
Τι σημαίνει για σένα φιλία;
Φιλία για μένα είναι από τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή μου και έχω φίλους από τα παιδικά μου χρόνια. Από 'κει και πέρα είμαι ένα κοινωνικό άτομο που αποκτώ καλές σχέσεις με τους περισσότερους ανθρώπους που συνεργάζομαι. Η δουλειά μας είναι δύσκολη, οι ρυθμοί είναι απίστευτα γρήγοροι, αλλά με τους ανθρώπους που έχουμε ενωθεί-έστω και για μια καλοκαιρινή περιοδεία, όπως τώρα με το Γιώργο Καραδήμο και την Ασπασία Θεοφίλου-δεν χανόμαστε.
Ολοκληρώνοντας αυτή την κουβέντα θα ήθελα να μου πεις ποιο τραγούδι, όχι από τα δικά σου, πιστεύεις πως γράφτηκε για σένα! Κι ας μην το ξέρει ο δημιουργός του... εσύ κάθε φορά που τ' ακούς, λες για μένα το έγραψε!
Το Ήτανε Αέρας... του Γιώργου Καζαντζή που τραγούδησε η Λιζέτα Καλημέρη!
Ήτανε αέρας πάντα σύννεφο σκοτεινό
Δεν την βρίσκεις δεν την φτάνεις ψάχνει το χαμό
Ήτανε αέρας πάντα σύννεφο βιαστικό
Μες σε τρένα μες σε πλοία κλαίει το χωρισμό
Αύγουστος 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου