Μαρία γεννήθηκες στο Ηράκλειο... ο πατέρας σου από την Κρήτη και η μητέρα σου από τη Λάρισα. Πόσο και πώς σ' έχουν επηρεάσει οι δύο αυτοί τόποι ως δημιουργό και ερμηνευτή τραγουδιών;
Σαφώς και η επιρροή του τόπου καταγωγής στα μουσικά ακούσματα είναι πολύ μεγάλη. Μεγαλώνοντας στην Κρήτη, παρόλο που δεν άκουγα στο σπίτι πολύ Κρητική μουσική συνειδητοποιώ ότι έχει περάσει κυτταρικά στη μουσική που παράγω. Αυτό εμφανίζεται περισσότερο με το πέρασμα του χρόνου, πολλές φορές ασυναίσθητα, ανασύροντας μνήμες των παιδικών μου χρόνων από γλέντια και συνάξεις. Παρόλο που μεγάλωσα στην Κρήτη υπάρχουν και πολύ έντονες επιρροές από την πατρίδα της μητέρας μου, τη Λάρισα. Ψάχνοντας και ανακαλύπτοντας τους ρυθμούς και τα ηχοχρώματα της Θεσσαλίας συνειδητοποιώ ότι τα περιέχω και τα μεταποιώ μέσα από το προσωπικό μου φίλτρο εκφράζοντας τα στη μουσική μου. Ένα παράδειγμα είναι το "Μάτια μου ζωγραφιστά".
Όταν ήσουν μικρή και αργότερα στα εφηβικά σου χρόνια τι μουσική άκουγες; Ποιες φωνές αγαπούσες; Με ποιους ήχους μεγάλωσες;
Τα ακούσματα της εφηβείας μου ήταν κυρίως τα λαϊκά της εποχής... Ελένη Βιτάλη, Χαρούλα Αλεξίου, Βίκυ Μοσχολιού... είναι φωνές που έχουν δέρμα... τραγουδάνε και οι φωνές τους έχουν αίμα. Είναι μεγάλο σχολείο για μένα και τις λατρεύω! Στη μητέρα μου αρέσει πολύ ο Γιάννης Πάριος! Περνώντας ο καιρός άρχισα να ασχολούμαι περισσότερο με την ελληνική ροκ σκηνή ανακαλύπτοντας τις Τρύπες, τα Ξύλινα Σπαθιά, το Σωκράτη Μάλαμα... Τα τελευταία χρόνια και με την βοήθεια των συνεργατών μου έμαθα πολλά πράγματα για την μουσική σκηνή του εξωτερικού και λάτρεψα τους/τις Tom Waits, Nick Cave, Maleinen Peiroux, Nora Jones, Aretha Franklin.
Πώς ξεκίνησε η σχέση σου με τη μουσική και το τραγούδι; Τι σπουδές έχεις κάνει;
Οι σπουδές μου ξεκίνησαν στο ωδείο του Ηρακλείου μαθαίνοντας πιάνο και θεωρητικά. Συνέχισα μπαίνοντας στη χορωδία του Δήμου και έπειτα ασχολήθηκα με μαθήματα κιθάρας. Από 4 χρονών θυμάμαι τον εαυτό μου να τραγουδά και όπως μου λένε οι κοντινοί μου το έκανα και πριν!!!
Πώς πήρες την απόφαση να έρθεις στην Αθήνα και να γίνεις μια επαγγελματίας τραγουδίστρια; Και πέρα από τις διάφορες δυσκολίες που σίγουρα συνάντησες, πίστευες τότε πως θα τα καταφέρεις τελικά να κάνεις αυτό που πραγματικά ήθελες;
Ερχόμενη το 2000 στην Αθήνα για σπουδές στα Τ.Ε.Ι. Αθηνών, ξεκίνησα να εργάζομαι σ' ένα ρεμπετάδικο στο Παγκράτι. Η μια εργασία έφερε την άλλη μέχρι την στιγμή της συνεργασίας μου με το Δ. Σαββόπουλο και το Ν. Παπάζογλου. Από εκεί και πέρα συνεργάστηκα με τους Σ. Μάλαμα, Ε. Βιτάλη, Μ. Λιδάκη, Μ. Πασχαλίδη, Ν. Μαμαγκάκη, Γ. Χαρούλη. Ξεκινώντας να τραγουδάω το ζητούμενό μου δεν ήταν η καριέρα αλλά η επικοινωνία μου με τον κόσμο. Έτσι πορεύομαι κοντά 10 χρόνια θεωρώντας ότι ακόμα είμαι πολύ νέα στο επάγγελμα για να θεωρήσω ότι έχω καταφέρει κάτι. Υπάρχει για μένα πολύ μεγάλος δρόμος ως ανακάλυψη της μουσικής και του εαυτού μου μέσω αυτής. Οι όποιες δυσκολίες είναι μέσα στα πλαίσια της διδαχής και της εξέλιξης μου άρα και καλοδεχούμενες. Χωρίς κόπο τα πράγματα φθηναίνουν.
Θέλω να θυμηθείς την πρώτη φορά που τραγούδησες μπροστά σε κόσμο... πώς ένιωσες; Και βέβαια να μας πεις ποιο ήταν το πρώτο τραγούδι που έγραψες και κάτω από ποιες συνθήκες το έγραψες!
Η πρώτη φορά που βρέθηκα μπροστά σε κοινό ήταν σε ηλικία 10 χρονών σε μια γιορτή του σχολείου. Ήμουν αρκετά συμφιλιωμένη με τη σκηνή. Το άγχος όπως και όλες οι περιττές φοβίες έρχονται μεγαλώνοντας. Στίχους έγραφα πάντα όπως και το μεγαλύτερο ποσοστό τον Ελλήνων, αλλά το πρώτο μου ολοκληρωμένο τραγούδι ήταν το "Τσίρκο" και το έγραψα το 2003! Ουσιαστικά είναι η περιγραφή ενός ανθρώπου που βρίσκεται πάνω στην σκηνή και αντιμετωπίζει τα μάτια και τις προσδοκίες των ακροατών.
Μέσα σε επτά χρόνια περίπου κατάφερες να συνεργαστείς, είχες την τύχη να βρεθείς δίπλα σε σπουδαίους τραγουδοποιούς και μεγάλες φωνές... Διονύσης Σαββόπουλος, Ελένη Βιτάλη, Νίκος Παπάζογλου, Μανώλης Λιδάκης... τι κέρδισες, τι πήρες από αυτές τις συναντήσεις;
Ευρισκόμενη δίπλα σε τέτοιους δημιουργούς και ερμηνευτές Θεοδόση, το πρώτο και κύριο πράγμα που αποκόμισα είναι η στάση και η συμπεριφορά απέναντι στη μουσική. Πέρα από το καλλιτεχνικό υπόβαθρο και την αξιοπρέπεια με την οποία αντιμετωπίζουν αυτοί οι άνθρωποι την τέχνη τους, μου δίδαξαν και την ευθύνη απέναντι στο κοινό. Περισσότερο όμως μου δίδαξαν τη στάση και την ευθύνη απέναντι στους συνεργάτες.
Μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή στιγμή στην πορεία σου είναι και η συνάντησή σου με τον Σωκράτη Μάλαμα... μίλησέ μας γι' αυτή τη συνεργασία. Πώς προέκυψε;
Η συνεργασία με τον Σωκράτη ήρθε το 2003.Εκείνη την περίοδο εγώ εμφανιζόμουν με το Σαββόπουλο και τον Παπάζογλου στον Κεραμεικό. Εκεί ήρθε ένα βράδυ ο Σωκράτης, με άκουσε και ζήτησε οντισιόν. Την κάναμε και έτσι συνεργαστήκαμε για περίπου 3,5 χρόνια. Σπουδαίο σχολείο να είσαι δίπλα στον Μάλαμα, όχι μόνο για την καλλιτεχνική του στάση, αλλά και την ξεχωριστή και ιδιαίτερη προσωπικότητα του. Ο Σωκράτης με βοήθησε πολύ και όσον αφορά τη μουσική αλλά κυρίως θεωρώ ότι με εξέλιξε σαν άνθρωπο. Παρ' όλες τις συνεργασίες που είχα κάνει πιο πριν, ήταν ο μόνος ο οποίος μου έδωσε χώρο και βήμα σ' ένα πρόγραμμα να βγω μπροστά και να αναδείξω το όποιο ταλέντο και λόγο έχω. Του το χρωστώ... Αισθάνομαι ότι είναι ένας φίλος που θα έχω για πάντα στη ζωή μου.
Το 2006 θα κάνεις τον πρώτο σου δίσκο, με 12 δικά σου τραγούδια και τίτλο: "Καλημέρα". Πώς βλέπεις τη μέχρι τώρα πορεία του και πως θα χαρακτήριζες τα τραγούδια σου αυτά;
Τα τραγούδια μου αυτά είναι ουσιαστικά η παρθενική μου εμφάνιση στη δισκογραφία… Είναι ένα υλικό το οποίο δημιουργήθηκε την περίοδο 2003-2005. Προσπάθησα να βρω το χώρο μου και τον ήχο μου, δοκιμάζοντας πολλά στοιχεία και είδη από την παράδοση μέχρι ψήγματα ποπ. Νομίζω ότι μπορώ να είμαι περήφανη... έκανα ότι καλύτερο μπορούσα για τότε. Ο δρόμος συνεχίζει να μου προσφέρει εμπειρία και καλύτερη κατανόηση του τί θέλω να κάνω και πώς μπορώ να το εκφράσω.
Ποιοι σε βοήθησαν σε αυτή την πρώτη σου δουλειά; Έχουν ξεχωρίσει αρκετά τραγούδια ήδη από αυτό τον δίσκο... εσύ ποιο αγαπάς περισσότερο και γιατί; Ποιο είναι το πιο αυτοβιογραφικό σου τραγούδι;
Στην πρώτη μου απόπειρα κινητήριος δύναμη ήταν ο Μάλαμας, ο οποίος ήταν και ο πρώτος άνθρωπος που άκουσε το υλικό μου. Έπειτα σαφώς και η βοήθεια του τότε παραγωγού μου Άγγελου Σφακιανάκη ήταν καταλυτική. Δεν μπορώ να πω ότι αγαπώ πιο πολύ ένα συγκεκριμένο τραγούδι... λίγο τετριμμένο αλλά έτσι είναι! Ίσως αυτό που με συγκινεί περισσότερο, λόγω συναισθηματικής φόρτισης είναι το "Σε ποια γη" το οποίο είναι γραμμένο για τον αδερφό μου Γιώργο, ο οποίος έχει χαθεί εδώ και κάποια χρόνια. Νομίζω πιο αυτοβιογραφικό τραγούδι μου θα χαρακτήριζα το "χιόνι" γιατί είναι το μόνο που έγραψα εν θερμώ, δηλαδή την περίοδο που βίωνα αυτή την κατάσταση.
Έπειτα από αυτή τη δουλειά συμμετέχεις στην επανέκδοση του ιστορικού δίσκου "Κέντρο Διερχομένων" αλλά και σε άλλες δουλειές του Νίκου Μαμαγκάκη. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία και πώς ένιωσες που σε εμπιστεύτηκε ένας τόσο σημαντικός δημιουργός;
Ένα πρωί χτυπάει το τηλέφωνο και είναι ο κύριος Νίκος. Μου είπε πως θέλει να συναντηθούμε για να τραγουδήσω ένα κομμάτι στην τηλεοπτική σειρά Λούφα και Παραλλαγή. Βρεθήκαμε, το είπα και μετά μου ζήτησε να δοκιμάσουμε κάποια τραγούδια για την επανέκδοση του Κέντρου Διερχομένων... Το έκανα με μεγάλη χαρά και τεράστια ευθύνη. Ποτέ δεν μου αποκάλυψε πως έμαθε για μένα... Αυτά είναι τα μικρά μυστικά των συνεργατών! Το να μου δείξει τέτοια εμπιστοσύνη ο Ν. Μαμαγκάκης ήταν για μένα μια τεράστια ευκαιρία να έρθω σε επαφή με μια άλλη γενιά, μ' ένα άλλο επίπεδο και με μια άλλη ποιότητα δημιουργών. Έστω και για λίγο άγγιξα ένα μικρό, ζωντανό κομμάτι της ιστορίας της ελληνικής μουσικής.
Θα ήθελες να τραγουδήσεις μουσικοσυνθέτες αυτής της γενιάς; Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου δημιουργοί, ποιοι πιστεύεις πώς σε έχουν επηρεάσει ως τραγουδοποιό; Σε ποιους "χρωστάς";
Εννοείται πως θα ήμουν τυχερή αν κατάφερνα να τραγουδήσω Χατζιδάκι, Θεοδωράκη αλλά και Τσιτσάνη. Σαφώς και έχω επηρεαστεί από αυτούς τους σπουδαίους δημιουργούς, γιατί αν μη τι άλλο είναι η ιστορία μας. Ως τραγουδοποιό περισσότερο όμως και ηλικιακά έχω επηρεαστεί από τη γενιά του '90. Σωκράτης Μάλαμας, Ορφέας Περίδης, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, η Ελένη Βιτάλη ως συνθέτρια και ως στιχουργός είναι τα άτομα που με έχουν αγγίξει πιο πολύ. Όσο για το σε ποιους χρωστώ... είναι πολλοί. Περισσότερο όμως θα ξαναπώ τον Σωκράτη Μάλαμα γιατί είναι ο πρώτος που με εμπιστεύτηκε και με έβγαλε πιο μπροστά.
Έχεις ήδη ολοκληρώσει το νέο κύκλο τραγουδιών σου με γενικό τίτλο: "Ιστορίες" και σύντομα θα κυκλοφορήσει. Μίλησέ μας γι’ αυτή τη νέα σου δουλειά, για τους συνεργάτες μουσικούς που συμμετέχουν και για το ύφος των νέων σου τραγουδιών.
Σε αυτή την εργασία έχω πειραματιστεί αρκετά με έναν πιο ηλεκτρικό ήχο. Ήταν ανάγκη μου να έρθω πιο κοντά σε αυτό που εκείνη την περίοδο είχα μέσα μου σαν άκουσμα. Η ευτυχία ήταν ότι συνεργάστηκα με σπουδαίους μουσικούς, όπως τον Κώστα Παρίση με τον οποίο δουλέψαμε μαζί τις ενορχηστρώσεις, τον Αντώνη Ανισέγκο στο πιάνο, τον Θάνο Μιχαηλίδη στα τύμπανα, τον Φώτη Σιώτα στα βιολιά και βιόλες. Όλοι τους σπουδαίοι μουσικοί και εξαιρετικά παιδιά με άποψη και ευγένεια. Επίσης συνεργάστηκα με δυο μπάντες σε ένα τραγούδι το όποιο ήθελα να κάνω σε δυο εκδοχές, τους Nigma και τους Incognia. Τα παιδιά συμμετείχαν με το ταλέντο και την όρεξή τους και νομίζω ότι βγήκε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα!
Είναι κάτι τελείως διαφορετικό από τον πρώτο σου δίσκο, έτσι; Αυτό συμβαίνει επειδή και εσύ αλλάζεις σαν άνθρωπος όσο περνούν τα χρόνια... σωστά; Τα τραγούδια αυτά τα ερμηνεύεις στα live σου... ποια μηνύματα παίρνεις όλο αυτό το διάστημα από τους ακροατές των συναυλιών σου;
Είναι ένα υλικό το οποίο αντιπροσωπεύει τη φάση της ζωής μου. Εννοείται πως όλα αλλάζουν τριγύρω και μαζί με αυτά και εγώ. Οπότε φαντάζομαι ότι και η μουσική είναι κάτι που μεταμορφώνεται μέσα στο χρόνο. Βέβαια, τα ηχοχρώματα αλλάζουν...ο πυρήνας μένει πάντα σταθερός. Όλα πηγάζουν από την καρδιά και αυτή δεν αλλάζει ποτέ. Μόνο οι εκφράσεις αλλάζουν. Μέχρι στιγμής, η αίσθηση που παίρνω από τον κόσμο είναι πολύ θετική και είμαι ευγνώμων γι' αυτό. Θα δούμε στο πέρασμα του χρόνου αν τελικά αυτά τα τραγούδια έχουν κάτι να πουν!
Τον τελευταίο χρόνο περίπου έκανες πολλές επιτυχημένες εμφανίσεις -και συνεχίζεις- μόνη σου σε όλη την Ελλάδα, έχοντας δίπλα σου μια εξαιρετική μπάντα... πώς ήταν τα πράγματα; Οι αντιδράσεις του κόσμου που ερχόταν να σε ακούσει; Και πέρα από τα δικά σου, ποια άλλα τραγούδια ερμηνεύεις στις ζωντανές σου εμφανίσεις; Ποιο είναι το ρεπερτόριο των συναυλιών σου;
Αρχικά τίποτα δεν είναι εύκολο. Μέχρι να φτάσεις σ' ένα σημείο να πείσεις τον εκάστοτε ιδιόκτητη να σου παραχωρήσει τον χώρο του θέλει μια προσπάθεια. Ευτυχώς όμως, όλα πήγαν καλύτερα από το αναμενόμενο! Ξέρεις, στην αρχή, πρέπει να ρισκάρεις. Τόσο εσύ όσο και οι άνθρωποι που σε πιστεύουν. Ο χειμώνας μας πήγε υπέροχα. Ο κόσμος στην περιφέρεια μας δέχτηκε με πολύ χαρά και δίψα. Κάποιοι τραγουδούσαν και τα δικά μου τραγούδια και αυτό με συγκίνησε. Θέλει δρόμο και δισάκι στον ώμο μέχρι να τους μάθεις τα τραγούδια, ειδικά όταν δεν χρησιμοποιείς διαφήμιση, τηλεοράσεις και γενικά ΜΜΕ για να προβληθείς. Από στόμα σε στόμα γίνεται η δουλειά! Όσον αφορά το ρεπερτόριο λέω ότι μου αρέσει και μου κατέβει στο κεφάλι! Από Μοσχολιού μέχρι Τρύπες και από Χατζιδάκι μέχρι Depech Mode... τι να κάνεις;!
Αρκετοί άνθρωποι του χώρου μιλάνε για τη νέα γενιά δημιουργών και καλλιτεχνών. Κάτι που πιστεύω και στηρίζω και εγώ με πάθος... εσύ πώς τη βλέπεις αυτή τη νέα μουσική γενιά στην οποία ανήκεις και εσύ. Ποιους θαυμάζεις απ' όλα αυτά τα παιδιά;
Έχω πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη στα παιδιά που βγαίνουν τώρα και πιστεύω τα διαμάντια που γράφονται θα φανούν από την επόμενη πενταετία και μετά. Όλα θέλουν το χρόνο τους για ν ' ανθίσουν. Ζούμε σε μια έντονη εποχή και αυτοί που έχουν τις αισθήσεις τους προσηλωμένες την αφουγκράζονται. Κάποια από τα παιδιά που εκτιμώ πολύ τη γραφή τους είναι οι Νίκος Ζουρνής, Δημήτρης Καρράς, Λεωνίδας Μπαλάφας, Νικήτας Κλιντ, Misuse, η Δανάη Παναγιωτοπούλου. Όσο για τους τραγουδιστές είναι αρκετοί... ο χρόνος θα δώσει στον καθένα το χώρο του. Το μόνο που χρειάζεται είναι υπομονή!
Με το διαδίκτυο τι σχέση έχεις; Σ' έχει βοηθήσει; Τα καταφέρνεις μαζί του;
Η αλήθεια είναι ότι με την τεχνολογία δεν τα πάω και τόσο καλά, προσπαθώ όμως! Τον τελευταίο χρόνο ασχολούμαι αρκετά και έχω πολλές επαφές και με άτομα στο εξωτερικό. Επίσης βρίσκω μουσικές που διαφορετικά δεν θα μπορούσα να ανακαλύψω στην Ελλάδα. Το διαδίκτυο είναι ένα καταπληκτικό μέσο για να ανοίγεις τα μάτια και τα αυτιά σου. Αρκεί να μην γίνεσαι δούλος του όπως και σε κάθε πράγμα. Η υπερβολή δεν βοηθά ποτέ.
Ακούς ραδιόφωνο; Βλέπεις τηλεόραση ; Τα Μ.Μ.Ε. γενικά σου έχουν φερθεί καλά μέχρι στιγμής;
Ακούω πολύ ραδιόφωνο και στην τηλεόραση βλέπω κυρίως ταινίες. Καμιά φορά βέβαια πετυχαίνω και κάποια πολύ καλά ντοκιμαντέρ όπως και σειρές κυρίως κωμικές που θα κάτσω να δω. Δεν θα μπορούσα να έχω παράπονο διότι με το που κυκλοφόρησε η δουλειά, χωρίς κάποιες ιδιαίτερες δημόσιες σχέσεις, κυρίως το ραδιόφωνο αλλά και τα έντυπα με αγκάλιασαν αρκετά. Μέχρι στιγμής, η αντιμετώπιση μέχρι εκεί που θέλουν και οι δυο πλευρές είναι καλή. Όσο για την τηλεόραση, νομίζω ότι είμαι ένας άνθρωπος που δεν θα μπορούσα να ανταποκριθώ στις ανάγκες της και έτσι δεν έχουμε ιδιαίτερες σχέσεις!
Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι να κάνει ένας νέος σήμερα μια αξιοπρεπή πορεία στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού; Πώς τα βλέπεις εσύ τώρα που, κατά γενική ομολογία, τα έχεις καταφέρει;
Καταρχάς, δεν νομίζω ότι έχω καταφέρει κάτι. Το μόνο που κάνω είναι να έχω την τύχη να κάνω αυτό που μ' αρέσει και να συντηρούμαι από αυτό... καμιά φορά και δύσκολα! Δε νομίζω ότι τα πράγματα είναι τόσο εύκολα όσο παλαιότερα διότι η προσφορά και η πληροφορία σήμερα είναι τεράστια σε σχέση με τη ζήτηση. Επίσης ζούμε την εποχή του αναλώσιμου. Δύσκολα μια εταιρεία, ένας σταθμός, τα μέσα θα δώσουν χρόνο σε κάτι για να ανθίσει. Πρέπει να υπάρχει άμεσο κέρδος. Θέλω να πιστεύω όμως ότι τα καλά πράγματα πάντα επιβιώνουν και βρίσκουν τρόπο να βγουν στο φως. Ίσως απλά χρειάζεται λίγο περισσότερος χρόνος...
Σε 30 ή 40 χρόνια... όταν κοιτάξεις πίσω σου και κάνεις έναν απολογισμό της πορείας σου στο ελληνικό τραγούδι... τι θα ήθελες να δεις;
Μμμμ... θα ήθελα να δω τον εαυτό μου χορτασμένο. Η επιδίωξη μου είναι να φτάσω στην εσωτερική πληρότητα και τη γαλήνη σε σχέση με αυτό που κάνω και αυτό που ζω. Σε 40 χρόνια θέλω να είμαι ένας ήσυχος άνθρωπος. Να μην έχω ακόμα την ανάγκη να υπάρχω μέσω της σκηνής και του κόσμου, αλλά να μπορώ να χαίρομαι τη ζωή μου και κάτω από τη σκηνή. Είναι για μένα πολύ σημαντικό να ξέρω πότε πρέπει να σταματώ.
Ποιο τραγούδι από τα παλιά θα ήθελες να ερμηνεύσεις σε πρώτη εκτέλεση και γιατί!
Το Όταν πίνει μια γυναίκα... Είμαι και λίγο μερακλού τι να κάνουμε;! Μου αρέσει πολύ αυτό το τραγούδι και πιστεύω ότι είναι μια από τις καλύτερες στιγμές της Αλεξίου.
Ιούλιος 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου