Ποια είναι τα πρώτα μουσικά σου ακούσματα Ρίτα; Τι άκουγαν οι δικοί σου στο σπίτι;
Αυτό που θυμάμαι πολύ έντονα είναι ότι ο πρώτος δίσκος που μου χάρισε ο πατέρας μου όταν ήμουν 6 χρονών ήταν της Γλυκερίας. Αγαπούσα πολύ τη φωνή της από τότε καθώς και τη φωνή της Χαρούλας Αλεξίου. Θυμάμαι να ακούω Μάνο Χατζιδάκι, Θάνο Μικρούτσικο, αλλά θυμάμαι να ακούω και πολλά ξένα τραγούδια,αγγλόφωνα,ιταλόφ
Τι σπούδασες; Πώς δέχτηκαν οι γονείς σου αργότερα την απόφασή σου να ασχοληθείς επαγγελματικά με το τραγούδι;
Οι βασικές μου σπουδές είναι πάνω στο σχέδιο και τη γραφιστική. Ήταν δική μου επιλογή αυτή η κατεύθυνση γιατί αγαπάω πολύ τη ζωγραφική. Δεν ήταν ιδιαίτερα σύμφωνοι με αυτή μου την επιλογή στο περιβάλλον μου γιατί ήμουν πολύ καλή μαθήτρια και όλοι ήθελαν να μπω σε μια σχολή «γκράντε» αφού θα μπορούσα. Δεν τους έκανα το χατίρι και μετά παρέκκλινα κι άλλο ασχολούμενη με το τραγούδι. Οι γονείς μου είναι εξαιρετικοί άνθρωποι και όπως οι περισσότεροι γονείς ήθελαν για το παιδί τους αυτό που νόμιζαν ότι είναι το καλύτερο… μια σταθερή δουλειά, καλές σπουδές κ.λπ. Οπότε όλο αυτό που έκανα εγώ δεν ήταν μέσα στα πλάνα. Όταν όμως είδαν καθαρά, ήταν δίπλα μου και με στήριξαν και συνεχίζουν να το κάνουν μέχρι σήμερα με συγκινητικό τρόπο.
Πώς ξεκίνησε η περιπλάνησή σου στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού; Πώς ήταν η πρώτη φορά που τραγούδησες μπροστά σε κόσμο; Μπορείς να περιγράψεις με λόγια τα συναισθήματα του πρώτου χειροκροτήματος;
Καταρχάς τραγουδούσα από το σχολείο… ξέρεις σε όλες τις εθνικές εορτές κ.λπ. … με το που τελείωσα το σχολείο έπιασα και δουλειά. Είχα βγει ένα βράδυ με φίλους κι είχαμε πάει σε ένα μαγαζί με ζωντανή μουσική, ανέβηκα να πω ένα τραγούδι, μετά είπα και δεύτερο, μετά και τρίτο… στο τέλος της βραδιάς ήρθε η υπεύθυνη και μου έδωσε ένα φάκελο με χρήματα και μου ζήτησε να πάω και την επόμενη μέρα. Δε θυμάμαι το πρώτο χειροκρότημα γιατί δεν υπάρχει στο μυαλό μου με αυτήν την έννοια. Το μόνο που ήθελα ήταν να τραγουδάω…αν υπήρχε και κόσμος να με ακούει τόσο το καλύτερο!
Αργότερα στα χρόνια που ακολούθησαν, όταν έγινες πια επαγγελματίας τραγουδίστρια ποιες φωνές μελέτησες, πάνω σε ποιες φωνές ακούμπησες…εκτός από τη Χάρις Αλεξίου και τη Γλυκερία;
Αγαπώ ιδιαίτερα τη σπουδαία φωνή της Ελένης Βιτάλη, την αξέχαστη Μαρία Δημητριάδη και την αξεπέραστη Βίκυ Μοσχολιού… με έχει επηρεάσει ο τρόπος με τον οποίο ερμήνευσαν οτιδήποτε και θεωρώ πως είναι μεγάλο σχολείο για όλες τις νέες τραγουδίστριες!
Η πρώτη σοβαρή και επαγγελματική σου συνεργασία ήταν μ' έναν μεγάλο δημιουργό. Το Μίμη Πλέσσα... μίλησέ μου γι' αυτή την συνάντηση!
Δεν το κυνήγησα όπως και τίποτε άλλο από την αρχή της πορείας μου. Είχα γνωριστεί καιρό πριν με ένα βασικό του μουσικό χωρίς ποτέ να του αναφέρω ότι τραγουδάω ή ότι θα ήθελα να με ακούσει ο κος Πλέσσας. Το έμαθε από αλλού και μου κανόνισε συνάντηση. Εκεί απλά τραγούδησα και το μόνο που θυμάμαι είναι ότι μου είπε ότι έχω όλα τα συστατικά του καλού τραγουδιστή και ξεκινήσαμε τη συνεργασία μας.
Έπειτα βρέθηκε στο δρόμο σου ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες... ο Σταμάτης Κραουνάκης. Πώς προέκυψε η συνεργασία σας;
Σε αυτήν την περίπτωση συνέβη το εξής απίστευτο. Είχα ένα demo στο οποίο υπήρχαν και τραγούδια του Σταμάτη. Μου το ζήτησε μια φίλη που δούλευε στην Athens Voice για να το δώσει σε κάποιον γνωστό της που έψαχνε για τραγουδίστρια. Το είχε αφήσει πάνω στο γραφείο της και το βρήκε ο κος Μηλάτος τον οποίο και δεν έχω γνωρίσει μέχρι σήμερα (αλλά τον ευχαριστώ πάραυτα ιδιαιτέρως!) το άκουσε και θεώρησε ότι θα ταίριαζα στο Σταμάτη και του το έστειλε. Μια ωραία πρωία με ενημέρωσε η φίλη μου ότι θα έπρεπε να πάρω τον Κραουνάκη τηλέφωνο για να μιλήσουμε…καταλαβαίνεις πώς ένιωσα. Μιλήσαμε, πήγα στην Αθηναΐδα, είδα τη Σπείρα, ζήλεψα που δεν ήμουν πάνω στη σκηνή κι εγώ και μετά από λίγο καιρό κι ενώ παρακολουθούσα κάποια σεμινάρια που έκανε ο Σταμάτης πάνω στο θέατρο και το τραγούδι, μου πρότεινε να ενσωματωθώ στην ομάδα. Έτσι έγινε.
Πιστεύω πως όλη αυτή τη θεατρικότητα και την έντονη εκφραστικότητα την χρωστάς κυρίως στην μαθητεία σου μέσα στην ομάδα μουσικού θεάτρου "Σπείρα-Σπείρα" και στον Σταμάτη Κραουνάκη. Κάνω λάθος; Όποιος σε βλέπει και σε ακούει να τραγουδάς οτιδήποτε, έχει την εντύπωση πως έχεις σπουδάσει θέατρο!
Η αλήθεια είναι ότι ήμουν θεατρική από την πρώτη στιγμή. Όταν όμως δουλεύεις δίπλα στο Σταμάτη και στη Σπείρα, ό,τι κι αν είναι αυτό που κρύβεις μέσα σου θα βγει στην επιφάνεια θες δε θες σε όλο του το μεγαλείο! Αυτό είναι ένα ιδιαίτερο ταλέντο αυτού του ανθρώπου. Μπορεί να ακουμπήσει ό,τι πιο βαθύ έχεις μέσα σου. Τουλάχιστον σε μένα λειτούργησε λυτρωτικά και θα τον ευγνωμονώ πάντα για αυτά που μου έμαθε. Μεγάλη εμπειρία! Το θέατρο είναι μεγάλος έρωτας και δεν έχω τολμήσει να τον ζήσω γιατί φοβάμαι. Φοβάμαι ότι θα με πάρει μακριά από ό,τι άλλο αγαπάω στη ζωή μου. Ίσως κάποια στιγμή…
Συνεργάστηκες και δισκογραφικά μαζί του και νομίζω πως είναι και η μοναδική συμμετοχή σου μέχρι σήμερα…. σωστά;
Ναι… είναι η μοναδική μου συμμετοχή. Ερμήνευσα ένα τραγούδι μόνη μου και ένα με τη Νατάσσα και την Ερωφίλη από το Τρίφωνο για τις ανάγκες της ταινίας του Νίκου Παναγιωτόπουλου «Πεθαίνοντας στην Αθήνα» όπου ο Σταμάτης έγραψε εξαιρετική μουσική και υπέροχα τραγούδια. Τον ευχαριστώ που με επέλεξε και σ’ αυτή τη δουλειά!
Και έπειτα ήρθε στη ζωή σου ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο της ελληνικής μουσικής. Τι σε γοητεύει στις μουσικές του Θάνου Μικρούτσικου; Άκουγες από μικρή τα τραγούδια του ή τα ανακάλυψες αργότερα όταν μπήκες πια στο χώρο του τραγουδιού; Πες μας για την πρώτη αυτή συνάντηση... σε ένα μεγάλο βαθμό πρέπει να πούμε όλοι - όχι μόνο εσύ - ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Γιάννη Κούτρα... έτσι δεν είναι;
Φεύγοντας από τη Σπείρα-Σπείρα, το μόνο που είχα στο μυαλό μου σαν επόμενη κίνηση ήταν να δουλέψω με το Θάνο Μικρούτσικο. Ένιωθα έντονα ότι μου ταίριαζε η μουσική και ο τρόπος του. Ένιωθα υπέροχα τραγουδώντας συνθέσεις του από πολύ μικρή… στο σχολείο τραγούδουσα το «Ερωτικό» και θυμάμαι ακόμα τα συναισθήματα που μου προκαλούσαν αυτά τα τραγούδια από τότε. Δεν ήξερα όμως πως θα γινόταν αυτή η συνεργασία. Γνωριζόμουν ήδη με το Γιάννη Κούτρα από εποχής Πλέσσα και είχαμε μια πολύ καλή σχέση. Ο Γιάννης ήταν πάντα δίπλα μου σα μια πατρική φιγούρα, ένιωθα ότι με προστάτευε εξαρχής. Το 2005 για καλή τύχη όλων μας ο Κούτρας με το Μικρούτσικο ξανασυναντήθηκαν μετά από πολλά χρόνια… το καλοκαίρι του 2006 εγώ χωρίς δουλειά και με μόνη επιθυμία αυτήν που προανέφερα βρίσκομαι με το Γιάννη και του λέω ότι θα ήθελα να με έχει υπόψη του, αν χρειαστεί συνεργάτιδα ο Μικρούτσικος να με προτείνει. Έτσι έγινε και μετά την πρώτη συνάντηση-ακρόαση με το Θάνο τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Το ευχαριστώ στο Γιάννη είναι λίγο!
Έπειτα από ένα χρόνο συνεργασίας σε συναυλίες θα προκύψει και η πρώτη σας δισκογραφική συνεργασία. Το 2007 ο Θάνος Μικρούτσικος θα παρουσιάσει στο δίσκο "Για φωνή και ορχήστρα" γνωστά τραγούδια του με τη συνοδεία συμφωνικής ορχήστρας. Ήταν ένα στοίχημα και γι' αυτόν, αλλά και για σένα Ρίτα…μίλησε μου για το κλίμα στις πρόβες και στις ηχογραφήσεις!
Μεγάλο στοίχημα Θεοδόση. Για μένα ήταν πρόκληση να αναμετρηθώ με αυτά τα τραγούδια, με την ιστορία τους καθώς και με τους εξαιρετικούς ερμηνευτές τους. Το φοβήθηκα στην αρχή γιατί ούτε εγώ είμαι «φαν» των επανεκτελέσεων… πόσο μάλιστα σε τραγούδια που έχουν χαραχτεί ήδη στην καρδιά των Ελλήνων και φέρουν τη στάμπα κάποιων εκ των σπουδαιότερων ερμηνευτών αυτού του τόπου. Όμως σκέφτηκα ότι θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ τη δεδομένη στιγμή που μου δίνεται αυτή η ευκαιρία και στην τελική ήξερα ότι θα τα αντιμετωπίσω με ειλικρίνεια, σεβασμό και αγάπη, οπότε είχα τη συνείδησή μου καθαρή. Οι πρόβες ήταν μεγάλο σχολείο για μένα. Κάθε μέρα ήταν πρόβα. Όπου κι αν ήμουν ήταν πρόβα. Μέσα στο κεφάλι μου υπήρχαν στίχοι και μουσικές που έπρεπε να βρω το δικό μου τρόπο για να τα εκφράσω. Θυμάμαι την πρώτη ημέρα ηχογράφησης. Νομίζω ως τότε δεν είχα συνειδητοποιήσει τι ακριβώς μου συμβαίνει. Όταν μέσα στο στούντιο άκουσα για πρώτη φορά «τα κύματα» ηχογραφημένα, ήμουν καθισμένη σε μια πολυθρόνα κι απλά κοίταξα γύρω μου και έβαλα τα κλάματα. Είναι από τις στιγμές που θα θυμάμαι για πάντα.
Γράφει στο σημείωμα του δίσκου: "Η Ρίτα έχει το μεγάλο χάρισμα να τη «θέλει η σκηνή», έχει το προνόμιο της αρθρωμένης εκφοράς του λόγου, δυναμικό τρόπο έκφρασης, είναι βαθύτατα μελετηρή, διευρύνει συνεχώς τις γνώσεις της και κυρίως μπορεί να κινηθεί σε μεγάλο μέρος του φάσματος του ελληνικού τραγουδιού...". Πώς νιώθεις που ένας μουσικοσυνθέτης τέτοιου βεληνεκούς γράφει τέτοια λόγια για σένα;
Νομίζω ότι ο Θάνος Μικρούτσικος είδε κάτι σε μένα και το πίστεψε. Κι όποιος γνωρίζει το συγκεκριμένο άνθρωπο ξέρει πως όταν πιστεύει πραγματικά σε κάποιον το δείχνει με όλους τους δυνατούς τρόπους. Δεν έχω γνωρίσει πιο γενναιόδωρο άνθρωπο. Όπως έχει ένα μεγαλείο η μουσική του και το ταλέντο του, έτσι έχει ένα μεγαλείο και ως προσωπικότητα. Δε νιώθω πάντα καλά ακούγοντας τόσο μεγάλα λόγια γιατί αγχώνομαι λιγάκι. Είμαι πολύ τυχερή όμως, αυτό είναι σίγουρο. Ειλικρινά ελπίζω να μην τον απογοητεύσω ποτέ.
Το επόμενο σημαντικό δισκογραφικό βήμα λοιπόν ήταν το "Πάμε ξανά απ' την αρχή" των Θάνου Μικρούτσικου - Οδυσσέα Ιωάννου (2008) με 13 καινούργια - και 1 παλαιότερο - τραγούδια που όπως λένε και οι ίδιοι: "Γράψαμε τραγούδια για εμάς έχοντας στο μυαλό μας εκείνη". Μίλησέ μου γι' αυτή τη δουλειά, πώς βλέπεις την πορεία που έχει διανύσει μέχρι σήμερα;
Είναι μια σπουδαία δουλειά από άποψη δημιουργών, αυτό είναι βέβαιο. Είναι μεγάλη μου τιμή αυτή η συνεργασία. Μια δύσκολη δουλειά με την έννοια ότι δεν περιέχει τίποτα εύπεπτο και απλοϊκό. Είμαι τυχερή που έχω στις αποσκευές μου τραγούδια όπως το «πίσω μη μ’ αφήνεις», το «όλα θα γίνουν», το «πάντα θα κλαις τις Κυριακές» ή τον «πιτσιρικά» με την επανεκτέλεσή του. Υπάρχουν και πολλά άλλα μέσα στη δουλειά που δεν ακούστηκαν πολύ, πού όμως τα θεωρώ υπέροχα τραγούδια. Είμαι πολύ ευχαριστημένη με την πορεία αυτής της δουλειάς και πιστεύω ακράδαντα ότι έχει κι άλλο δρόμο μπροστά της.
Πώς θα χαρακτήριζες την στιχουργική του Οδυσσέα Ιωάννου; Τι σου αρέσει στον ποιητικό λόγο του;
Έχει έναν απλό τρόπο να λέει σπουδαία πράγματα. Έχει βαθύ πολιτικό λόγο αλλά ταυτόχρονα μπορεί να είναι και βαθύτατα συναισθηματικός. Έχει ιδιαίτερη σκέψη και άριστα εκφραστικά μέσα. Αγαπάει αυτό που κάνει και δεν είναι η «δουλειά» του. Ήθελα να το αποφύγω αλλά επειδή τον έχω γνωρίσει αρκετά καλά πια, οφείλω να πω ότι πρόκειται για εξαιρετική πάστα ανθρώπου. Έχει μια ποιότητα στη ζωή του. Έτσι τον αντιλαμβάνομαι. Από εκεί ξεκινούν όλα. Γι’ αυτό μπορεί και γράφει έτσι.
Ξέρω πως όλα τα τραγούδια του δίσκου τα αγαπάς... θέλω να μου πεις όμως ένα δίστιχο που σε εκφράζει απόλυτα και γιατί !
«Κι αν σκοτείνιασες κι άμα νομίζεις όλα πια τα έχεις χάσει,
έλα, εγώ είμαι εδώ, στ’ ορκίζομαι κι αυτό πως θα περάσει»
Κάθε φορά που το λέω σκέφτομαι τους φίλους μου που τους αγαπώ και μ’ αγαπούν, τους δικούς μου ανθρώπους που είναι πάντα δίπλα μου και τους το χαρίζω με όλη μου την καρδιά.
«θέλω να δω το άσπρο του κόσμου μέσα απ’ τα μάτια ενός πιτσιρικά,
να ημερέψω λίγο φως μου κι όταν θα γεννηθεί ο γιος μου
θα μου τα μάθει της ζωής τα μαγικά»
Σπουδαίος στίχος και με αγγίζει βαθιά.
«ανοίγω τα χέρια μου και περιμένω ό,τι κι αν έρθει όπως κι αν γίνει
πολύ μ’ αρέσει που επιμένω λες και κάτι απ’ όλα αυτά θα μείνει»
Κάθε φορά που το λέω κοιτάζω τον κόσμο απέναντι και σκέφτομαι ότι όντως δε θα μείνει κάτι από όλο αυτό που ζω σήμερα. Αυτό που μένει για όσο ζεις είναι αυτό που κουβαλάς μέσα σου, γι’ αυτό θα πρέπει να το περιποιείσαι με φροντίδα ιδιαίτερη. Μπορώ να συνεχίσω μέχρι αύριο και να σου δικαιολογήσω όλα τα δίστιχα που με εκφράζουν. Δυστυχώς δε μπορώ να διαλέξω ένα.
Σε καταλαβαίνω απόλυτα… εμένα πάντως στη σημερινή εποχή με εκφράζει το "...δεν είναι η σιωπή φωνή, φωνή είναι μόνο η φωνή...". Γιατί πιστεύεις πως κάποιοι άνθρωποι όμως έχουν επιλέξει τη σιωπή ως αντίδραση σε όσα συμβαίνουν γύρω μας; Σημεία των καιρών η απομόνωσή τους πιστεύω. Τι λες;
Βόλεμα. Συνήθεια. Ο καθένας στο μικρόκοσμό του να προσπαθεί απλά να τα βγάλει πέρα και να κοιτάει την πάρτη του. Δύσκολα σηκώνεσαι από τον καναπέ σου. Κούραση. Δε νομίζω ότι αντιδρά κανείς με τη σιωπή κι όποιος το ισχυρίζεται ψεύδεται… κρυβόμαστε. Σα να είμαστε σε λήθαργο. Σα να πρέπει να γίνει κάτι φοβερό και τρομερό για να ξυπνήσουμε…και πάλι όμως μετά από λίγο θα ξεχαστούμε. Είναι φοβερή η εποχή που ζούμε. Με τρομάζει και με θλίβει. Είναι κακή εποχή. Ίσως όμως να γίνει και η αρχή για κάτι καλύτερο. Δε μου αρέσει να είμαι απαισιόδοξη. Πιστεύω στη γενιά μου και στις επόμενες.
Ποια η γνώμη σου για την κριτική γενικότερα; Πως αντιδράς σε ένα αρνητικό σχόλιο για την δουλειά σου;
Είμαι πολύ θετική στην κριτική όταν νιώθω ότι προέρχεται από καλοπροαίρετους ανθρώπους που λένε την αλήθεια τους. Το αντίθετο μπορεί να με εκνευρίσει ή να με αφήσει παγερά αδιάφορη. Δε γίνεται να αρέσουμε σε όλους. Απλά δε γίνεται και έτσι πρέπει. Είναι λογικό. Δε θέλω να αρέσει σε όλους ο τρόπος που τραγουδάω ή τα τραγούδια που λέω. Δε με αφορά. Θέλω να αρέσω σε όσους με καταλαβαίνουν και μπορούμε να επικοινωνήσουμε μέσα από τη μουσική. Αρνητικά σχόλια θα υπάρχουν πάντα. Προχθές μια φίλη μου ας πούμε σε μια συναυλία άκουσε δυο κορίτσια που έλεγαν ότι η Αντωνοπούλου παίρνει ναρκωτικά πριν βγει στη σκηνή και γι’ αυτό έχει αυτήν την ενέργεια. Τι να σκεφτώ τώρα εγώ για αυτό το σχόλιο; Πες μου! Πώς μπορώ εγώ να αντιδράσω σε κάτι τέτοιο; Μπορεί εκεί δίπλα να καθόντουσαν οι γονείς μου… φαντάζεσαι να στενοχωριόμουν κάθε φορά που κάποιος αγνώμων απλά λέει ό,τι του κατεβαίνει στο κεφάλι; Δεν προχωράς έτσι.
Σου έχουν φερθεί καλά οι δημοσιογράφοι; Ποια η σχέση σου με τον Τύπο; Τι σε ενοχλεί όσον αφορά την αντιμετώπιση προς τους καλλιτέχνες και γενικά για όλα αυτά που προβάλλουν σχετικά με τη μουσική;
Δεν έχω παράπονο. Γενικά νομίζω ότι έχω τύχει καλών σχολίων και θετικής αντιμετώπισης και χαίρομαι γι’ αυτό και τους ευχαριστώ. Ας μην ανοίξουμε όμως το θέμα του τι προβάλλεται και πώς προβάλλεται γιατί πλέον νιώθω ότι γινόμαστε γραφικοί. Όποιος θέλει να ακούσει καλή μουσική θα ψάξει και θα τη βρει και δε χρειάζεται κανέναν ειδικό να του πει τι να ακούσει και τι είναι καλό ή κακό. Αυτό πιστεύω εγώ. Έτσι κι αλλιώς η τέχνη είναι υποκειμενική. Αυτό που αρέσει σε σένα και θες να το προβάλλεις, εμένα μπορεί να μου φαίνεται αποκρουστικό.
Στην τηλεόραση τι σου αρέσει; Ραδιόφωνο ακούς;
Τηλεόραση βλέπω ελάχιστα. Κάποιες ειδήσεις ή κάποια προγράμματα που μπορεί να μ’ ενδιαφέρουν. Ραδιόφωνο ακούω πολύ, αλλά παρακολουθώ πιο πολύ την ξένη σκηνή.
Με ποιους άλλους δημιουργούς και ερμηνευτές θα ήθελες να πορευτείς Ρίτα;
Δε μπορώ να απαντήσω με ονόματα σε αυτήν την ερώτηση Θεοδόση… ή θα τους αναφέρεις όλους ή κανέναν. Είναι πάρα πολλοί ! Το μόνο που με αφορά είναι οι καλές μουσικές και οι καλοί στίχοι. Τραγούδια που να μου ταιριάζουν και να με αγγίζουν. Από όποιον κι αν προέρχονται είναι καλοδεχούμενα με αγάπη κι ευγνωμοσύνη. Το ίδιο ισχύει και για τους ερμηνευτές. Το βασικό είναι να εκτιμούμε ο ένας τη δουλειά και τις ικανότητες του άλλου και να ταιριάζουν τα χνώτα μας γιατί σε αυτή τη δουλειά πρέπει να περνάμε καλά και κάτω από τη σκηνή, αλλιώς είναι πολύ ψυχοφθόρα.
Πώς βλέπεις αυτή τη νέα γενιά στο ελληνικό τραγούδι που ήρθε για να μείνει τελικά... έτσι δεν είναι; Νιώθεις πως κάτι καινούργιο άρχισε να τρέχει στη μουσική μας; Ευχάριστη εντύπωση έχει προκαλέσει και η περίφημη συναυλία του Οκτωβρίου(Τεχνόπολις Δήμου Αθηνών) όπου η συνύπαρξή σου με τη Νατάσσα Μποφίλιου και την Ελεωνόρα Ζουγανέλη έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον!
Θέλω να πιστεύω πως έτσι θα γίνει τελικά. Φωνές υπάρχουν πολύ αξιόλογες. Δημιουργοί υπάρχουν επίσης πολύ αξιόλογοι. Χώρος χρειάζεται για να ακουστούν κι ανοιχτά αυτιά και μυαλά για να δεχτούν το καινούργιο. Αυτή τη συναυλία την περιμένουμε με πολλή αγωνία και χαρά. Εγώ είμαι πολύ ευτυχής που θα μοιραστώ τη σκηνή με τη Νατάσσα και την Ελεωνόρα. Δεν το κρύβω ότι είναι δυο νέες φωνές που θαυμάζω πολύ και είναι υπέροχο να συνυπάρχουμε. Τα βρίσκουμε!
Τι ετοιμάζεις το χειμώνα όσον αφορά τις ζωντανές εμφανίσεις σου; Υπάρχει καινούργιο υλικό για την επόμενη δισκογραφική σου κίνηση;
Το χειμώνα θα ξεκινήσουμε κάποιες εμφανίσεις στις Γραμμές με το Μανώλη Μητσιά. Είναι ένας άνθρωπος που αγαπώ ιδιαίτερα και μια φωνή που έχει τεράστια βαρύτητα και ιστορία, αλλά το κυριότερο παραμένει δυνατή και αναλλοίωτη. Είναι μεγάλη μου τιμή να συνεργάζομαι με το Μανώλη Μητσιά. Έχουμε βρεθεί στην ίδια σκηνή πολλές φορές στο παρελθόν και κάθε φορά νιώθω υπέροχα. Να είναι καλά. Ταυτόχρονα θα κάνω και κάποιες εμφανίσεις μόνη μου αλλά αυτά θα τα πούμε εν καιρώ. Τώρα όσον αφορά στην καινούρια δουλειά που θα βγει το 2010, έχουμε ξεκινήσει τις συζητήσεις. Ακόμη υλικό δεν υπάρχει, αλλά δε σου κρύβω ότι ανυπομονώωωωωωω!
Για το τέλος θα ήθελα να μου πεις ένα τραγούδι που λες σχεδόν σε κάθε σου συναυλία και το αγαπάς... όχι από αυτά που έχεις ερμηνεύσει στους δυο δίσκους σου... κάποιο άλλο. Ένα τραγούδι που το κουβαλάς πάντα μαζί σου!
Αυτό το τραγούδι δεν είναι άλλο από το «Αυτή η νύχτα μένει». Το αγαπώ από την πρώτη στιγμή που το άκουσα (1999) και το θεωρώ μεγάλη στιγμή του Σταμάτη κι είναι απεριόριστη η χαρά μου όταν έρχονται άνθρωποι και μου ζητούν να το πω που σημαίνει ότι έστω και λίγο το έχουν συνδέσει και με μένα. Τους ευχαριστώ πολύ. Λατρεμένο τραγούδι.
Οκτώβριος 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου