Ολοκληρώθηκε και αυτή τη χρονιά στις Καστανιές του Έβρου, το Φεστιβάλ του Άρδα, με μεγάλη επιτυχία. Νέοι κάθε ηλικίας βρέθηκαν στο μαγευτικό αυτό χώρο, σ’ ένα από τα ομορφότερα φυσικά τοπία της Ελλάδας, για ν' ακούσουν αγαπημένους καλλιτέχνες, για να συμμετάσχουν σε πολλές και διάφορες παράλληλες δραστηριότητες και για να χαρούν τη φύση και το καθαρό περιβάλλον. Εξάλλου ο Άρδας δεν είναι μόνο οι συναυλίες και τα μεγάλα ονόματα που έρχονται κάθε φορά!
Παρά τα μικροπροβλήματα που μπορεί να υπάρχουν σε τέτοια φεστιβάλ, η 16η Συνάντηση Νέων άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις σε όσους ήρθαν να κατασκηνώσουν ολόκληρη την εβδομάδα, αλλά και σε όσους επισκέφτηκαν το χώρο για μία ημέρα με αφορμή κάποια συγκεκριμένη συναυλία. Το κοινό και οι κατασκηνωτές ήταν από διάφορα σημεία της Βόρειας Ελλάδας, αλλά κυρίως από τη Θράκη, ενώ την τελευταία βραδιά είδαμε και αρκετούς μουσικόφιλους από τις γειτονικές χώρες (Βουλγαρία και Τουρκία). Αναλυτικά το πρόγραμμα στην Κεντρική, αλλά και στη Μικρή Σκηνή (Νησίδα) είχε ως εξής:
| Πρόγραμμα μουσικών εκδηλώσεων | |
| Κεντρική Σκηνή Τετάρτη 28 Ιουλίου 21:30-22:30: Αλέξης Δέλτα (χ-ΝΕΒΜΑ)+DJ 22:30-23:30: Κώστας-LAVA-Μολτσίδης μαζί του οι Abbas, Σκοταδιστές, Tony Wizard & Stanza 23:30-1:00: Stavento Πέμπτη 29 Ιουλίου 21:00-21:40: Χίλια Χρόνια 21:40-23:40: Νίκος Πορτοκάλογλου – Νίκος Ζιώγαλας – Mανώλης Φάμελος 23:40-00:40: Μωρά στη Φωτιά Παρασκευή 30 Ιουλίου 21:00-21:45: sparx 21:45-23:15: Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Δήμος Αναστασιάδης 23:15-00:45: Γλυκερία, Μελίνα Ασλανίδου, Γιώργος Λιανός Σάββατο 31 Ιουλίου 21:30-22:45: Μπλέ 22:45-00:45: Δήμητρα Γαλάνη-Ελένη Τσαλιγοπούλου – Imam Baildi Κυριακή 1η Αυγούστου 21:00-21:45: tatavla keyfi 21:45-22:45: Ζωή Τηγανούρια 22:45-00:45: Goran Bregovic | Σκηνή Νησίδας Τετάρτη 28 Ιουλίου 1:15-2:00: Summer of Freud 2:00-2:45: Poduene blues Band 2:45-3:30: God’s Desire Πέμπτη 29 Ιουλίου 00:45-1:30: D.Weiss 1:30-2:15: Rockastic 4 2:15-3:00: Μειδίαμα 3:00-4:00: Homo Σάπιοι Παρασκευή 30 Ιουλίου 00:45-2:00: Ζαφείρης Πασιαλής 2:00-3:00: Λαϊκή Βραδιά 3:00-4:00: One drop Σάββατο 31 Ιουλίου 00:45-1:45: Guilty 1:45-2:30: Definite X 2:30-3:30: Δόβας Παναγιώτης Και εναλλάξ band Κυριακή 1η Αυγούστου 00:45-1:30: Supersonic 1:30-2:15: Οι Λαικοί 2:15-3:00: Ράγες |
Παρακολουθήσαμε από κοντά το πρόγραμμα της Πέμπτης και του Σαββατοκύριακου, συνομιλήσαμε με τους βασικούς πρωταγωνιστές και σας παρουσιάζουμε φωτογραφικό υλικό απ’ όλες τις ημέρες και νύχτες του σημαντικότερου μουσικού καλοκαιρινού φεστιβάλ της Βόρειας -και όχι μόνο- Ελλάδας!
Συγκεκριμένα, το βράδυ της Πέμπτης ακούσαμε πρώτα το συγκρότημα "Χίλια Χρόνια" από την Αλεξανδρούπολη σε rock και pop ήχους. Έπειτα ανέβηκαν στη σκηνή τρεις αγαπημένοι τραγουδοποιοί που ο καθένας κουβαλά τη δική του ξεχωριστή ιστορία στο χώρο. Ο Νίκος Ζιώγαλας, ο Νίκος Πορτοκάλογλου και ο Μανώλης Φάμελλος, με μια εξαιρετική μπάντα παρουσίασαν το υλικό που υπάρχει και στο νέο κοινό live δίσκο τους με τίτλο: Απόψε είναι ωραία…
Επιστρέψαμε στον Άρδα το Σαββατοκύριακο για να ακούσουμε τους Μπλε με την απίστευτη Τζώρτζια Κεφαλά να "παίρνει φωτιά" επί σκηνής και να ξεσηκώνει τον κόσμο με τη φωνάρα, το πάθος και το εκρηκτικό ταμπεραμέντο της. Ήταν μια μοναδική εμφάνιση!
Έπειτα, στη σκηνή ανέβηκε η Δήμητρα Γαλάνη και η Ελένη Τσαλιγοπούλου, με τους δυνατούς και ταλαντούχους Imam Baildi. Μαζί τους και ο δεξιοτέχνης του μπουζουκιού Μανώλης Καραντίνης. Δεν θα ήθελα να σχολιάσω το πρόγραμμα, τα τραγούδια που ακούστηκαν. Για καμιά συναυλία του Άρδα! Κατανοώ πως πρέπει να ακουστούν τα σουξέ και κυρίως κάποια διασκεδαστικά-χορευτικά τραγούδια. Ο χρόνος έτσι κι αλλιώς είναι περιορισμένος σε τέτοια φεστιβάλ και πολλά καλά τραγούδια δε μπορούν να λειτουργήσουν σε τέτοιους χώρους. Δεν περίμενα ν’ ακούσω, για παράδειγμα, το ¨Γράμμα ενός αρρώστου¨ του Νίκου Καββαδία (από τη συνεργασία της με το συγκρότημα Ξέμπαρκοι) από τη Δήμητρα Γαλάνη! Ένα τραγούδι που όπως μου είπε δεν κατάφερε ποτέ να το "επικοινωνήσει".
Η Κυριακή ξεκίνησε με το τουρκικό συγκρότημα "tatavla keyfi" οι οποίοι έπαιξαν τουρκικά παραδοσιακά τραγούδια, αλλά και παλιά ελληνικά λαϊκά τραγούδια και ρεμπέτικα. Ήρθαν από την Κωνσταντινούπολη και έπαιξαν για πρώτη φορά στον Άρδα. Μου άρεσαν ιδιαίτερα! Έτσι όπως τους άκουγα και τους έβλεπα στη σκηνή, ήταν σα να βγήκαν κατευθείαν από το ¨Ρεμπέτικο¨ του Κώστα Φέρρη!
Έπειτα ανέβηκε στη σκηνή η Ζωή Τηγανούρια με το ακορντεόν της και τους θαυμάσιους μουσικούς που τη συνόδευαν: Ηλίας Αργυρόπουλος - πιάνο, Γιώργος Βασιλείου - μπάσο, Στέλιος Γενεράλης - τύμπανα, Γιάννης Παπαγιαννούλης – κρουστά. Ο ένας συμπλήρωνε τον άλλο και όλοι μαζί τη Ζωή! Η Τηγανούρια τώρα... είναι μια μουσικός με φαντασία!
Πέρα από τα όμορφα δικά της οργανικά κομμάτια, διασκευάζει με μαεστρία, με πάθος, με ένταση, αλλά και με αγάπη και απόλυτο σεβασμό, μουσικές και τραγούδια απ' όλο τον κόσμο. Από τον Astor Piazzolla, την Edith Piaf και τον Goran Bregovic μέχρι τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Άκη Πάνου και τον Κώστα Γιαννίδη... πραγματικά μας ταξίδεψε, έτσι όπως μόνο εκείνη ξέρει και το κοινό του Άρδα ανταποκρίθηκε και χάρηκε αυτή τη μουσική πανδαισία!
Η 16η Συνάντηση Νέων Άρδα τελείωσε με βαλκανικό ήχο. Ο Γκόραν Μπρέγκοβιτς μπορεί να μη μας είπε ούτε μια καλησπέρα στα ελληνικά - τόσα χρόνια πηγαινοέρχεται στην Ελλάδα, έχει συνεργαστεί με Πρωτοψάλτη, Νταλάρα κ.ά., δεν έμαθε μια ελληνική λέξη αυτός ο άνθρωπος; - αλλά ενθουσίασε τον κόσμο που πήγε να τον ακούσει. Είχε μαζί του μια δυναμική μπάντα και δυο τραγουδίστριες από τη Βουλγαρία οι οποίες προσπαθούσαν να τραγουδήσουν και στα ελληνικά. Θα ήταν καλύτερο βέβαια αν είχε μαζί του δυο ελληνίδες τραγουδίστριες! Ήταν δύο ώρες επί σκηνής και έπαιξε με όρεξη αγαπημένα κομμάτια από την πλούσια δισκογραφία του.
Τις υπόλοιπες βραδιές στον Άρδα λόγω άλλων υποχρεώσεων, δε μπόρεσα να τις παρακολουθήσω.
Εύχομαι και ελπίζω το 2011 το φεστιβάλ αυτό να είναι σε όλα καλύτερο. Και οργανωτικά, αλλά και στο μουσικό πρόγραμμα. Με ποιότητα σε όλους τους τομείς. Πρέπει να συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια, γιατί το έχει ανάγκη και το αξίζει η περιοχή.
Ακολουθούν σύντομες σκόρπιες κουβέντες με τους πρωταγωνιστές του Φεστιβάλ:
Νίκος Ζιώγαλας
Πολλά έχουν αλλάξει από τότε που ξεκίνησα με τα "Ανάκαρα". Καταρχήν δεν είχα γράψει ούτε ένα τραγούδι τότε. Δεν υπήρχαν τραγουδοποιοί εκείνη την εποχή, όπως υπάρχουν σήμερα.
Ήταν στις αρχές τα πράγματα, τα καινούργια ακούσματα της rock μουσικής που ήρθαν από Αγγλία και Η.Π.Α. ήταν αναφομοίωτα και μόνο ένας Σαββόπουλος, ένας Γκαϊφύλλιας ξεκίνησαν τότε να τα προσεγγίζουν και να δημιουργούν λαμβάνοντας υπόψη και αυτά τα ακούσματα.
Βέβαια υπήρχαν και κάποια συγκροτήματα που το παλεύανε και άρχισαν να φτιάχνουν τα πρώτα δείγματα μιας μουσικής που έμελλε μετά από χρόνια να βρει τον εαυτό της και την ανταπόκριση από τον κόσμο.
Και φτάσαμε στο σήμερα όπου οι τραγουδοποιοί είναι ένα κατεστημένο -με την καλή έννοια- πια. Νομίζω είναι ότι καλύτερο έχει γίνει στο ελληνικό τραγούδι τα τελευταία 30 χρόνια η ιστορία των τραγουδοποιών!
Και ο κόσμος έχει αλλάξει. Όταν παίζαμε στις αρχές του ΄70 με τα "Ανάκαρα" (Κώστας και Νάγια Γεωργίου) διασκευασμένα παραδοσιακά τραγούδια ήταν ένα παρεξηγημένο είδος. Ειδικά από τους νέους της εποχής… λόγω δικτατορίας, δεν το υιοθετούσαν.
Όταν μετά από χρόνια έβγαλα τη "Βασιλική" κάποιοι παραγωγοί του ραδιοφώνου μου έλεγαν πως δεν ήξεραν που να το εντάξουν και με τί να το κολλήσουν στο πρόγραμμά τους. Όταν ο Νίκος Πορτοκάλογλου έγραψε ένα ζεϊμπέκικο οι φανατικοί ροκάδες που τον άκουγαν διαμαρτυρήθηκαν. Αυτά ήταν κάποια "κλισέ" που σπάσανε ευτυχώς με το πέρασμα του χρόνου και το κοινό είναι περισσότερο ανοιχτό σήμερα νομίζω.
Εγώ γεννήθηκα σε χωριό και τα πρώτα ακούσματα ήταν το δημοτικό τραγούδι και το λαϊκό του ΄50 και του ΄60. Αυτά άκουγαν και τα αδέρφια μου που ήταν μεγαλύτερα και με αυτά μεγάλωσα στους δρόμους της Βέροιας. Και έπειτα η rock μουσική που με βρήκε στις αρχές του ΄70.
Ο πρώτος σημαντικός σταθμός της πορείας μου ήταν τα Ανάκαρα με τα οποία κατέβηκα στην Αθήνα και η συνάντησή μας με το Θανάση Γκαϊφύλλια το 1971/1972. Ο δεύτερος σταθμός ήταν η συμμετοχή μου στους ¨Αχαρνής¨ του Αριστοφάνη το 1976/1977 με το Διονύση Σαββόπουλο, το Μανώλη Ρασούλη, τον Πάνο Κατσιμίχα, το Νίκο Παπάζογλου, το Σάκη Μπουλά… με πάρα πολλά παιδιά και αγαπημένους συναδέλφους. Μετά ένας άλλος σταθμός ήταν που γνωρίστηκα με το Νίκο Πορτοκάλογλου το 1981 και έκτοτε είμαστε καλοί φίλοι και παίζουμε συχνά μαζί. Και άλλα πολλά μπορώ να σου πω. Τραγούδια και συνεργασίες. Όταν ας πούμε συναντήθηκα με τη νέα γενιά, το Μανώλη Φάμελλο, το Στάθη Δρογώση κ.ά.
Στη συνεργασία αυτού του καλοκαιριού παίζουμε αντιπροσωπευτικά τραγούδια. Το πιο σημαντικό είναι ότι μπερδεύουμε τα τραγούδια και λέμε ο ένας τα τραγούδια του άλλου. Ο Πορτοκάλογλου ας πούμε τραγουδά το ¨Σαν σταρ του σινεμά¨. Εγώ λέω κάποια του Νίκου. Αυτό είναι το πιο ευχάριστο και χαιρόμαστε πραγματικά ο ένας τα τραγούδια του άλλου!
Νίκος Πορτοκάλογλου
Κάθε εποχή έχει τις δυσκολίες της. Και τότε που ξεκίνησα και τώρα υπάρχουν δυσκολίες. Νομίζω όμως, το να κάνεις καλά τραγούδια είναι πάντα δύσκολο!Σε όλων των καλλιτεχνών την πορεία υπάρχουν κάποιες κορυφές, κάποιες στιγμές που συναντάς το πλατύ κοινό. Και άλλες πιο εσωτερικές στιγμές...
Αλλά εγώ και πριν από το "Θάλασσα μου σκοτεινή" δεν είχα παράπονο! Ήταν μια εποχή μετά τον "Άσωτο Υιό" που όλα τα τραγούδια που έγραψα τη δεκαετία του 1980 με τους ΦΑΤΜΕ και τα τραγούδια που έγραψα στις αρχές της επόμενης δεκαετίας με τους προσωπικούς μου δίσκους, άρχισαν να ενώνονται μεταξύ τους και να αποκτά όλο αυτό το ρεπερτόριο μια συνοχή και μια δυναμική. Και ειδικά μετά τα "Παιχνίδια με το διάβολο" αισθανόμουνα πως αυτό μου φτάνει. Να έχω αυτό το κοινό, αυτό τον κόσμο! Πουλούσα εκείνη την εποχή πάνω από 15.000 δίσκους, είχα την καλλιτεχνική μου ελευθερία, δε με ζαλίζανε από τις εταιρείες, δε μου ζητούσανε "σουξέ" και έκανα αυτό που πραγματικά ήθελα!
Πειραματιζόμουνα, είχα αρχίσει να κάνω και τα σάουντρακ. Είχα ένα κοινό που παρακολουθούσε τη δουλειά μου και με ακολουθούσε πιστά.
Όταν έγινε η "Θάλασσα" ξέφυγε λίγο το πράγμα, αλλά αυτή η επιτυχία έφερε στην επιφάνεια και μια ολόκληρη σειρά από τραγούδια που αγαπήθηκαν μέσα στο χρόνο. Άλλα με πιο άμεσο τρόπο, όπως η ¨Θάλασσα¨ και άλλα σιγά-σιγά.
Το χειμώνα δεν ξέρω τι θα κάνω, να σου πω την αλήθεια, θα ήθελα ν' αράξω λίγο! Και να ξαναγράψω κανένα τραγούδι, να μελετήσω κιθάρα. Μπορεί να συνεχίσω και με συναυλίες όμως, δεν ξέρω ακόμα! Καλό είναι όμως να παίρνεις και τις ανάσες σου…
Μανώλης Φάμελλος
Είναι η τρίτη φορά που έρχομαι στον Άρδα και έχω έρθει άλλη μια φορά εκτάκτως συνοδεύοντας το Νίκο Ζιώγαλα. Σαν υποδομή και σαν οργάνωση είναι το αρτιότερο καλοκαιρινό φεστιβάλ. Ο χώρος δίπλα στο ποτάμι και μέσα στα δέντρα είναι ιδανικός.Το χειμώνα θέλω να παίξω περισσότερο τα τραγούδια του τελευταίου μου δίσκου και παράλληλα ετοιμάζω τα νέα τραγούδια που θα κυκλοφορήσουν μέσα στο 2011. Αυτά σε γενικές γραμμές!
Μπλε – Τζώρτζια Κεφαλά
Για μένα ο Άρδας είναι σημείο αναφοράς. Μάλιστα πρώτη φορά που ήρθα με το συγκρότημα εδώ έφερα και τη σκηνή μου για να κοιμηθώ. Ήταν λίγο hard core όλη η ιστορία γιατί περνούσαν τα μηχανάκια πάνω από τη σκηνή! Ήθελα να το ζήσω από κοντά όλο αυτό, όχι κυριλέ και ξενοδοχεία και τέτοια πράγματα. Και μπάνια στο ποτάμι έκανα και πολλά άλλα, είχαμε περάσει πανέμορφα!Κυκλοφόρησε πρόσφατα το «BEST OF 1996/2009» του συγκροτήματος. Στη συλλογή αυτή διασκευάσαμε το ¨Θα σημάνουν οι καμπάνες¨ των Μίκη Θεοδωράκη-Γιάννη Ρίτσου. Εμείς πήραμε το θάρρος να κάνουμε κάτι τέτοιο γιατί μας το ζήτησε ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης. Κουβεντιάσαμε με την κόρη του, τη Μαργαρίτα Θεοδωράκη και μας άφησαν να επιλέξουμε όποιο κομμάτι θέλουμε. Μας άρεσε αυτή η ιδέα, πιστέψαμε σ’ αυτό το πάντρεμα γιατί έχει κάποιο ενδιαφέρον και θέλαμε να αγγίξουμε και λίγο την ιστορία μας. Το βρήκαμε και συγκινητικό και προκλητικό να κάνουμε κάτι τέτοιο. Άκουσαν το αποτέλεσμα και ο Μίκης Θεοδωράκης και οι συγγενείς του Γιάννη Ρίτσου, τους άρεσε και έτσι κυκλοφόρησε. Νομίζω δεν υπάρχει λόγος να οριοθετούμε και να βάζουμε ταμπέλες στη μουσική. Σε κάποιους άρεσε, σε κάποιους άλλους όχι!
Δεν υπάρχει συγκεκριμένο είδος μουσικής που παίζουμε. Θα έλεγα περισσότερο pop, αλλά το pop του εξωτερικού! Βέβαια, έχουμε και κάποιες επιρροές από rock, jazz, funk… πιστεύω πως ο ήχος μας είναι ένας συνδυασμός όλων αυτών, αλλά η μελωδία μας είναι ελληνική!
Τον ελληνικό στίχο τον αγαπάμε, τον τιμάμε και μόνο μ’ αυτόν μπορούμε να εκφραστούμε σωστά. Στη γλώσσα μας. Το χειμώνα θα βγάλουμε καινούργιο δίσκο, για live είμαστε στις συζητήσεις. Μας αρέσει πάντως η συνεύρεση, η συνεργασία!
Δήμητρα Γαλάνη
Είμαι δίπλα στον Άρδα από τα πρώτα χρόνια που ξεκίνησε. Είναι η τέταρτη φορά που έρχομαι. Την πρώτη φορά είχα φέρει και το σκυλάκι μου, που ήταν τεσσάρων μηνών, ένα λαμπραντόρ και αυτά ξέρεις είναι ποταμόσκυλα. Ψαρεύουν και κυνηγάνε κανονικά! Έπαθε πολιτισμικό σοκ εδώ με το ποτάμι! Έκανε σαν τρελό το σκυλί, είχε γίνει νούμερο η Σύσση!Είναι καταπληκτικό το τοπίο εδώ, αλλά και όλο αυτό που συμβαίνει κάθε χρόνο με το φεστιβάλ!
Την Ελένη Τσαλιγοπούλου την εκτιμώ βαθύτατα και την θαυμάζω και σαν τραγουδίστρια και σαν μουσικό. Ο τρόπος που προσεγγίζει, που ερμηνεύει τα τραγούδια είναι τελείως μουσικός! Με βαθύτερη γνώση της παράδοσής της και την ίδια στιγμή μ’ ένα ορθάνοιχτο μάτι προς το καινούργιο! Από τις 25 Σεπτεμβρίου θα παίζουμε στη Θεσσαλονίκη μαζί με τους Imam Baildi. Μια δυνατή μουσική μπάντα της γενιάς των 25 χρονών. Διαμάντια όλα τα παιδιά και η εξαιρετική ομάδα τεχνικών που έχω τόσα χρόνια.
Γράφω τραγούδια όπως ξέρεις. Απλά δεν είμαι ένας άνθρωπος που παράγω πολλά τραγούδια. Κάνω 3-4 χρόνια για να φτιάξω έναν καινούργιο δίσκο! Είμαι σε μια τέτοια διαδικασία τώρα, ετοιμάζω καινούργιο υλικό, θα γράψουμε μαζί με το Μάκη Μουράτογλου κάποια τραγούδια. Είναι το παιδί που είναι παραγωγός μου, εξαιρετικός μουσικός και μου έγραψε τα ¨Στερεότυπα¨. Παράλληλα, γράφω μουσική για τον κινηματογράφο, για το θέατρο πρώτη φορά αυτή τη χρονιά…
Φέτος ο Γιάννης Μπέζος θα ανεβάσει το «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα» του Γιώργου Τζαβέλλα και θα κάνουμε κάποια τραγούδια με τη Λίνα Νικολακοπούλου!
Ελένη Τσαλιγοπούλου
Έχω έρθει αρκετές φορές στον Άρδα, μακάρι να υπήρχαν περισσότερα τέτοιου είδους φεστιβάλ σε όλη την Ελλάδα. Κάθε φορά που έρχομαι στο φεστιβάλ αυτό είναι σα να πηγαίνω σε 5ήμερη! Είναι σπουδαία η προσπάθεια πάντως και εύχομαι να συνεχιστεί.
Αυτό που με κάνει ν' αγαπώ τη Δήμητρα Γαλάνη και ως καλλιτέχνη και ως άνθρωπο, είναι ότι ποτέ δεν το βάζει κάτω και πάντα έχει να παρουσιάσει κάτι καινούργιο στον κόσμο. Η ψυχούλα της είναι πάρα πολύ ανήσυχη. Είναι συνεχώς σε εγρήγορση για την εξέλιξη της τέχνης του τραγουδιού. Παίζουμε με παιδιά που δεν είναι κουρασμένα από την καθημερινότητα της δουλειάς, από τη νύχτα και γι’ αυτό το λόγο έχουν πάθος και όρεξη. Αυτό το μεταδίδουν και σ’ εμάς!
Το μόνο σχέδιο που είναι στα σκαριά είναι ο νέος δίσκος που ετοιμάζω, ο οποίος θα είναι με δικά μου τραγούδια! Γράφω για πρώτη φορά εγώ τις μουσικές!
Έχω οχτώ τραγούδια έτοιμα περίπου, σε στίχους Νίκου Πορτοκάλογλου, Παύλου Παυλίδη, Φοίβου Δεληβοριά, Θοδωρή Γκόνη κ.ά. Μετά απ’ όλα αυτά τα χρόνια που τραγουδώ, έχω ήδη έναν διαμορφωμένο μουσικό κόσμο. Αυτό που έκανε τόσα χρόνια η Δήμητρα Γαλάνη, η Χαρούλα Αλεξίου, η Ελένη Βιτάλη ήταν κάτι που πάντα το ζήλευα. Να μπορώ να καταθέσω κάτι δικό μου!
Εγώ το ελληνικό τραγούδι το αγάπησα με τη φωνή της Ελένης Βιτάλη και της Χαρούλας Αλεξίου. Μετά ανακάλυψα τις παλαιότερες… Αλλά πάω και πιο πίσω, στη Σμύρνη, στις παλιές ρεμπέτισσες, στις δημοτικές τραγουδίστριες. Η Μαρίκα Νίνου, η Ξανθίππη Καραθανάση για παράδειγμα!
Ζωή Τηγανούρια
Έχω ξανάρθει στον Άρδα πριν από πολλά χρόνια συμμετέχοντας σε συναυλίες του Γιώργου Νταλάρα και της Δήμητρας Γαλάνη. Και τώρα έρχομαι με τη δική μου συναυλία έχοντας μαζί μου τους εκπληκτικούς μουσικούς που με συνοδεύουν τον τελευταίο καιρό. Το φεστιβάλ είναι πολύ καλά οργανωμένο. Είναι μεγάλη μου χαρά που θα παίξω μία ολόκληρη ώρα πριν τη συναυλία του Γκόραν Μπρέγκοβιτς. Παίζουμε και ένα δικό του κομμάτι, την Mesecina. Η φιλοξενία εξαιρετική, ο κόσμος του Άρδα πάρα πολύ ζεστός, χαρούμενος. Τους ευχαριστούμε πραγματικά! Όλους… τα κορίτσια της διοργάνωσης για το τρέξιμο, το Δήμαρχο της περιοχής Παναγιώτη Σιανκούρη.
Στα σκαριά έχω δύο δίσκους, ένα με λαϊκά τραγούδια και ένα με οργανικά κομμάτια! Τα υπόλοιπα θα τα πούμε μέσα στο χειμώνα…
Τέλος, στον Άρδα εμφανίστηκε και το συγκρότημα «Χίλια Χρόνια» (http://www.myspace.com/
Χίλια Χρόνια – Κωνσταντίνος Κάλλιας
Πώς είναι να παίζεις στον Άρδα;
Είναι μεγάλη μας τιμή να παίζουμε σ’ ένα τέτοιο φεστιβάλ που έχει γίνει θεσμός πλέον. Έχει ακουστεί σε όλη την Ελλάδα και για τον Έβρο είναι πολύ σημαντικό πράγμα. Η διοργάνωση είναι άρτια, συγχαρητήρια σε όλους τους ιθύνοντες που συνεχίζουν και διοργανώνουν το όμορφο αυτό φεστιβάλ και να τους ευχαριστήσουμε γιατί δίνουν βήμα και στα τοπικά συγκροτήματα και αυτό είναι σημαντικό. Πέρα από τα μεγάλα ονόματα που έρχονται και πρέπει να έρχονται, πρέπει να δίνουν βήμα στα τοπικά συγκροτήματα, γιατί και εμείς εδώ κάνουμε τον αγώνα μας, την προσπάθειά μας από την άκρη της Ελλάδας. Είναι μεγάλη εμπειρία να παίζουμε πριν και μετά από τέτοια μεγάλα ονόματα και σε τόσο πολύ κόσμο!
Πόσο δύσκολο είναι ένα τοπικό γκρουπ -με δισκογραφία όπως εσείς- να ακουστεί και πέρα από την περιοχή στην οποία κυρίως δραστηριοποιείστε;
Είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα γιατί όλοι έχουμε τις οικογένειές μας και τις δουλειές μας στην Αλεξανδρούπολη. Όταν κάναμε το cd μας δεν ήταν αυτός ο σκοπός μας, να κατέβουμε στην Αθήνα να κάνουμε καριέρα και να ζήσουμε από αυτό το πράγμα. Είμαστε επί της ουσίας ερασιτέχνες!
Εκτός και πέρα από το συγκρότημα όμως, εσύ Κώστα γράφεις και μουσική για τα σπουδαία ντοκιμαντέρ ιστορικού περιεχομένου που κάνει η Δέσποινα Πανταζή και η Αγγελική Γιαννακίδου για το «Εθνολογικό Μουσείο Θράκης». Πώς προέκυψε αυτή η ιστορία και πως έζησες εσύ αυτή την εμπειρία;
Για μένα ήταν μια έκπληξη! Μου έδωσαν την ευκαιρία να ανακαλύψω ένα άλλο μέρος του εαυτού μου που το είχα ανεξερεύνητο. Εγώ πολλά χρόνια τώρα γράφω τραγούδια, αλλά με αυτή την πρόταση ανακάλυψα πως έχω να δώσω περισσότερα πράγματα σ’ αυτό και έτσι κάναμε μια σειρά ντοκιμαντέρ για το «Εθνολογικό Μουσείο Θράκης» τα οποία μέχρι τώρα έχουν πάρει πολύ καλές κριτικές! Ελπίζω να συνεχιστεί αυτή η ιστορία, είναι μια όμορφη εμπειρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου