Το "Πάρε τα χνάρια που άφησα" είναι η πλήρης βιογραφία του λαϊκού συνθέτη Θόδωρου Δερβενιώτη (20/01/1922 - 05/12/2004), γραμμένη με μυθιστορηματικό τρόπο από τον γιο του Σπύρο Δερβενιώτη (Αθήνα, 1969), εξαίρετο γελοιογράφο και δημιουργό κόμικς, με όχημα τις αναμνήσεις, τα βιώματά του αλλά και ίχνη που άφησε ο πατέρας του στις προφορικές και γραπτές αφηγήσεις του.
Η ζωή του Θόδωρου Δερβενιώτη όρισε και ορίστηκε από το λαϊκό μεταπολεμικό τραγούδι, ενώ τη σημάδεψαν γεγονότα, τόποι, σταθμοί και προσωπικότητες της ελληνικής δισκογραφίας. Το «μαύρο τραγούδι» της δεκαετίας του ’50. Η Columbia. Η Odeon, μετέπειτα Minos. To Μπαράκι του Μάριου, τα πάλκα όπου «δεν σταμάταγες ούτε για να αλλάξεις τη χορδή που έσπαγε». Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου. Ο Στέλιος Καζαντζίδης. Η παραγωγικότατη συνεργασία με τον Κώστα Βίρβο. Η επιμονή στους βυζαντινούς δρόμους. Ο πόλεμος από τις εταιρείες. Η ΕΜΣΕ και το όνειρο της αυτοδιαχείρισης.
«Παράπονα και κλάματα» και «Άλλα μου λέν’ τα μάτια σου», «Ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι» και «Βάλ’ το κόκκινο φουστάνι». Οι χαρές και οι λύπες ενός λαού «που γλεντάει κλαίγοντας και κλαίει γελώντας». Το 2022 έκλεισαν εκατό χρόνια από τη γέννηση του συνθέτη. Το 2024 είκοσι χρόνια από τον θάνατό του. Επέτειοι-αφορμή για να ξετυλιχτεί το νήμα μιας σημαδιακής εποχής της ελληνικής δισκογραφίας, ζωντανεύοντας παράλληλα το «ταπεινό μεγαλείο» που ήταν ο σπουδαίος Θόδωρος Δερβενιώτης.
Το βιβλίο, 352 σελίδων, κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Τόπος
Το βιβλίο διατρέχει όλη τη ζωή και το έργο του σημαντικού δημιουργού. Από τη Ζαγορά Πηλίου στην εξορία της Μακρονήσου κι από εκεί στο ταξίδι της μουσικής που ξεκινά ως επαρχιώτης στην Αθήνα. Αρκετές σελίδες του βιβλίου είναι αφιερωμένες στην προσπάθεια συνδικαλισμού των δημιουργών, στην οποία ο Θόδωρος Δερβενιώτης πρωτοστατεί από το 1961, όπου με δική του πρωτοβουλία, αλλά και του στιχουργού Κώστα Βίρβου, δημιούργησαν το «Σύλλογο Συνθετών - Στιχουργών Λαϊκού Τραγουδιού».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου