Η βραβευμένη ποιητική σύνθεση του Δημήτρη Κοσμόπουλου

Το "Θέριστρον" (Κέδρος-2018), είναι το ένατο ποιητικό βιβλίο του Δημήτρη Κοσμόπουλου. Πρόκειται για μια εκτενή ποιητική σύνθεση, δομημένη σε τέσσερις ενότητες. Θέριστρον είναι το εργαλείο του θερισμού, το δρεπάνι, αλλά συνάμα και το θερινό ένδυμα. Δημιουργώντας σύγχρονο ποιητικό ιδίωμα, μέσα από την συνομιλία με την έμμετρη αλλά και την μοντερνιστική ποιητική παράδοση, ξετυλίγεται ο θερισμός από τη φθορά του χρόνου και η ανθοφορία της αιωνιότητας. 

Το πένθος της απώλειας από την αιχμαλωσία στην ειρκτή της ιστορίας συνυπάρχει το αίτημα για νόημα που μπορεί να φωτίσει την ιστορία και τον κόσμο σε παρακλητική και προσευχητική γλώσσα, με ενσωματωμένα θραύσματα από όλο τον πλούτο της γλωσσικής μας παρακαταθήκης. 

Στις σελίδες του καλαίσθητου βιβλίου, διαβάζουμε, μεταξύ άλλων, ένα συγκλονιστικό ποίημα για τον αδικοχαμένο κρητικό φοιτητή Βαγγέλη Γιακουμάκη (16η Μαρτίου 2015 μ.Χ.,6.00 μ.μ.), ένα άλλο για τον αξέχαστο τραγουδιστή Δημήτρη Μητροπάνο (Σκοπός του χωματόδρομου), τρία ποιήματα για τον Γιάννη Κοντό και άλλα ενδιαφέροντα αποστάγματα αληθινής ποίησης.

Ο Δημήτρης Κοσμόπουλος γεννήθηκε στο Κοντογόνι (Παπαφλέσσα) Πυλίας στη Μεσσηνία. Μεγάλωσε στην Καλαμάτα. Είναι ποιητής, δοκιμιογράφος και μεταφραστής. Έχει εκδώσει εννέα ποιητικά βιβλία και τρία βιβλία δοκιμίων για θέματα λογοτεχνίας και κριτικής. Δοκίμια, μεταφράσεις και κριτικά κείμενά του έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε ευρωπαϊκές γλώσσες και στα αραβικά, έχουν συμπεριληφθεί σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες και έχουν εκδοθεί στα γαλλικά, στα ιταλικά και στα αλβανικά. Διευθύνει το λογοτεχνικό περιοδικό Νέα Ευθύνη. Από το 2001 είναι μέλος της Εταιρείας Παπαδιαμαντικών Σπουδών και από το 2004 είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Το 2005 τού απονεμήθηκε το Βραβείο Έλληνα Λυρικού ποιητή «Λάμπρος Πορφύρας» της Ακαδημίας Αθηνών και το 2013 το Διεθνές Βραβείο Κ.Π. Καβάφη για το σύνολο τού ποιητικού του έργου. Zει και εργάζεται στην Αθήνα. 

Παρακάτω, ένα απόσπασμα από τον ακριβό ποιητικό λόγο του Δημήτρη Κοσμόπουλου.

Οδός Μίλτου Σαχτούρη 

Μες στην σκοτεινή σπηλιά του το θηρίο

τρέμει μοναχό του στην βροχή, στο κρύο,

και χτυπά τα χέρια καταματωμένα

με α μάτια φλόγινα κι ηλεκτρισμένα.

Γύρω σπαρταρούν διασκορπισμένα μέλη

των αθώων παιδιών που 'χει σπαράξει,

της Σελήνης θρύμματα - όμως θέλει

μια ζεστή αγκαλιά, γερτό να κλάψει.

Νύχτα μπαίνω στο παληό λεωφορείο

κι έρχομαι για να σε βρω θηρίο.

Να σου βγάλω από τα σπλάγχνα τα καρφιά

και ν' ανάψω στην μονιά σου την φωτιά.

Να σου ψάλλω το τραγούδι του Ιωάννη,

να 'ρθει ο Ήλιος μεσονύχτι να σε γιάνει.

Για περισσότερα βιβλία των Εκδόσεων Κέδρος εδώ & εδώ!