Μια συναρπαστική δικαστική υπόθεση

Μια συναρπαστική, μα έντονα δραματική, δικαστική υπόθεση ξεδιπλώνεται περίτεχνα στο βιβλίο «Με τα μάτια κλειστά» του πρώην εισαγγελέα Τζανρίκο Καροφίλιο. Αν και ο συγγραφέας βαδίζει σε οικεία μονοπάτια, δεν περιορίζεται μόνο στη λεπτομερή παρουσίαση των διαδικαστικών μιας δίκης, την οποία και παρακολουθούμε με ασίγαστο ενδιαφέρον, αλλά επιδιώκει και κατορθώνει κάτι πολύ περισσότερο. Μέσω της δικαστικής αυτής υπόθεσης, διαγράφεται σε όλες της τις διαστάσεις η ψυχοσύνθεση του κεντρικού ήρωα και δικηγόρου Γκουίντο Γκουεριέρι, ο οποίος εναντιώνεται στο τείχος που έχει ορθώσει το δικαστικό κατεστημένο του Μπάρι. Αναλαμβάνει, διακινδυνεύοντας τη δικηγορική του θέση, να υπερασπιστεί τη Μαρτίνα που πέφτει κατ’ εξακολούθηση θύμα κακοποίησης από τον σύντροφό της, γιο ισχυρού δικαστή.

Αφετηριακό σημείο της ιστορίας, αποτελεί η συνάντηση του Γκουίντο με την εκπρόσωπο της κακοποιημένης γυναίκας, μια καλόγρια που ασχολείται με πολεμικές τέχνες, που φορά τζιν παντελόνι, δερμάτινο μπουφάν και αφήνει κάποτε ξέπλεκα τα μαλλιά της, που εκτός του ότι καλλιεργεί ένα κλίμα μυστηρίου, επιδεινώνει αργότερα την ισχύ του τραγικού στοιχείου. Και είναι οι τραγικές στιγμές της ενδοοικογενειακής βίας και της κακοποίησης, της ψυχικής και σωματικής, της παιδικής και γυναικείας, που σχηματοποιούν την αφηγηματική, δραματική ένταση, δίνοντας λογοτεχνική υπόσταση στο κείμενο και υπερβαίνοντας κατά πολύ την αίσθηση του «νουάρ».

Μέσω συνεχών χωροχρονικών μετατοπίσεων, το κείμενο τροφοδοτείται σε μεγάλο μέρος του, από μια αίσθηση φόβου, ανησυχίας και αβεβαιότητας. Το κεντρικό πρόσωπο, σε παραλληλία με τη δύσκολη υπόθεση που του ανατέθηκε, αντιπαλεύει μέσα του το θάρρος που χρειάζεται να επιδείξει, με  στιγμές πρότερης ατολμίας: «Όταν ξυπνάω, σκέφτομαι ακριβώς αυτό. Μπορούσα να είμαι ένα σωρό πράγματα που δε θα έρθουν ποτέ γιατί δεν είχα το θάρρος να τα δοκιμάσω. Τότε ανοίγω – ή κλείνω – τα μάτια, σηκώνομαι και φεύγω ν’ αντιμετωπίσω τη μέρα μου». Ο τρόπος, ωστόσο, που διαχειρίστηκε την υπόθεση κακοποίησης, όπως και η τελική ρίψη στο κενό, ακόμη και με τα μάτια κλειστά, υποδηλώνουν (αλλά και προκρίνουν) το θαρραλέο άνοιγμα σε νέες συγκινήσεις, αλλά με μια συναίσθηση κι ένα κράτημα.

Μια ενδιαφέρουσα διανοητική προσπάθεια που ψυχογραφεί ικανοποιητικά τους δραματικούς χαρακτήρες, αλλά και αναδεικνύει τις παθογένειες μιας ολόκληρης κοινωνίας, μέσω της εναργούς αποτύπωσης της βαναυσότητας, αλλά και ενός δικαστικού συστήματος που εθελοτυφλεί.

Το βιβλίο εκδόθηκε από τις εκδόσεις Gutenberg, σε μετάφραση Άννας Παπασταύρου.