Η τελευταία περιπέτεια του Μπέρνι Γκούντερ

Ο Φίλιπ Κερ, ένας από τους κορυφαίους συγγραφείς της σύγχρονης αστυνομικής λογοτεχνίας, έφυγε νωρίς, αφήνοντας πίσω έναν εμβληματικό μυθιστορηματικό ήρωα, τον φημισμένο Βερολινέζο αστυνομικό Μπέρνι Γκούντερ. Τον πρωτοεξύφανε το 1989 στο έργο «Οι βιολέτες του Μάρτη», διανύοντας έκτοτε μια μεγάλη μυθιστορηματική πορεία από την πασίγνωστη τριλογία του Βερολίνου μέχρι και την τελευταία αυτή ιστορία στην Αθήνα, που αποτελεί ένα ακόμη νουάρ μυθιστόρημα, με έμφαση και χροιά άκρως λογοτεχνική.

Ο Μπέρνι, στενά συνδεδεμένος με την πιο δραματική ιστορική περίοδο, βιώνει την άνοδο και την πτώση του ναζισμού, καλύπτοντας μια πορεία περίπου μιας εικοσαετίας. Σ΄ αυτόν τον δέκατο τρίτο του σταθμό, το κέντρο της δράσης μεταφέρεται στην Ελλάδα. Ανατίθεται στον πραγματογνώμονα Μπέρνι Γκούντερ από τη γερμανική ασφαλιστική εταιρεία στην οποία εργάζεται με ψευδώνυμο, να διερευνήσει μια αίτηση αποζημίωσης και τελικά τα αίτια της βύθισης ενός γερμανικού ναυαγισμένου σκάφους που γύρευε αρχαιοελληνικούς θησαυρούς. Ταξιδεύει στην Αθήνα και συναντά τον ιδιοκτήτη του πλοίου και πρώην στρατιώτη της Βέρμαχτ, Βίτσελ, και όταν ο τελευταίος δολοφονείται, ο Μπέρνι βρίσκεται στο επίκεντρο των υπόπτων. Προκειμένου να γυρίσει στη Γερμανία και να του δοθεί το διαβατήριο, θα πρέπει να συνεργαστεί με την ελληνική αστυνομία για να βρεθεί ο αληθινός ένοχος. Η προσπάθειά του είναι στραμμένη προς αυτόν τον σκοπό, μέσα από τον οποίο θα κληθεί ν΄ αποκρυπτογραφήσει σκοτεινές στιγμές της ναζιστικής θηριωδίας.

Μια σφιχτοδεμένη πλοκή, καλογραμμένη κι ενδιαφέρουσα, μέσω της οποίας καταδεικνύεται μεγάλο μέρος των εγκληματικών ενεργειών που συγκροτούν τα νήματα της ιστορίας, ενώ μέσω του Γερμανού Μαξ Μέρτεν που έδρασε στη Θεσσαλονίκη, δίνεται το έναυσμα για την αναφορά στην εξόντωση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης και στην υφαρπαγή της περιουσίας τους. Το χρυσάφι των οποίων αποτέλεσε τη λεία των κατακτητών και όχι μόνο. Με φόντο την Ελλάδα της δεκαετίας του 1950, ο Φίλιπ Κερ παρέχει άφθονους κριτικούς σχολιασμούς, και μαζί προβληματισμούς, με τη καυστική, αμερόληπτη και συχνά σαρκαστική πένα του.

Αποκτά ιδιαίτερη σημασία το απόσπασμα από τον Τάκιτο, με το οποίο ο συγγραφέας προλόγισε το βιβλίο του: «Έχουν λεηλατήσει τον κόσμο, έχουν απογυμνώσει τη γη από τη λύσσα τους… τους κατευθύνει η απληστία, αν ο εχθρός τους είναι πλούσιος, η φιλοδοξία αν είναι φτωχός. Αφανίζουν, καταστρέφουν, αρπάζουν με ψεύτικες δικαιολογίες και όλα αυτά τα χαιρετίζουν ως δημιουργία αυτοκρατορίας. Κι όταν στο πέρασμά τους δεν απομένει παρά μόνο έρημος, το αποκαλούν ειρήνη».

Μετάφραση: Γιώργος Μαραγκός. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος, περισσότερα βιβλία των οποίων μπορείτε να δείτε, εδώ.