Στο πρώτο (Το ελληνικό μουσικό δράμα) από τα κείμενα, ο φιλόσοφος αναδεικνύει την ιδιαιτερότητα του αρχαίου δράματος ως «καθολικού έργου τέχνης» και τη ριζική του διαφορετικότητα σε σχέση με σύγχρονες μορφές θεάτρου.
Στο δεύτερο (Ο Σωκράτης και η τραγωδία), αποδίδει την ταχεία παρακμή του δράματος στον σωκρατικό ορθολογισμό και την βασισμένη σ’ αυτόν ορθολογική αισθητική του Ευριπίδη.
Στο τρίτο (Η Διονύσια κοσμοθεώρηση), τέλος, αναλύει την βαθύτερη μεταφυσική ουσία του δραματικού έργου τέχνης ως τον συγκερασμό του απολλώνιου και του διονύσιου και επισημαίνει την βαθιά μεταφυσική σημασία της μουσικής· εκθέτει δε συνοπτικά υπό το πρίσμα αυτό και βασικές αρχές μιας γενικής θεωρίας της τέχνης και της γλώσσας.
Αξίζει να υπογραμμίσουμε πως στην παρούσα έκδοση, το μισό σχεδόν βιβλίο, αποτελείται από την πλούσια εισαγωγή του επιμελητή, τα κατατοπιστικά σχόλια και τις διευκρινιστικές σημειώσεις των μεταφραστών, που βοηθούν και εισάγουν τον αναγνώστη στο φιλοσοφικό σύμπαν του Νίτσε. Μετάφραση-σχόλια: Δώρα Μακρή - Δημήτρης Υφαντής. Εισαγωγή-επιμέλεια: Δημήτρης Υφαντής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου