Ποίηση: Σαπφώ
Απόδοση: Σωτήρης Κακίσης
Μουσική: Σπύρος Βλασσόπουλος
Ερμηνεία: Αλέκα Κανελλίδου
(Από το δίσκο «Σαπφώ», 1986, μια παραγωγή του Διονύση Σαββόπουλου. Οι πίνακες ζωγραφικής είναι του Γιώργου Σταθόπουλου).
Σαν άνεμος μου τίναξε ο έρωτας τη σκέψη,
σαν άνεμος που σε βουνό βελανιδιές λυγάει.
Ήρθες, καλά που έκανες, που τόσο σε ζητούσα,
δρόσισες την ψυχούλα μου, που έκαιγε ο πόθος.
Κι από το γάλα πιο λευκή,
απ' το νερό πιο δροσερή,
κι από το πέπλο το λεπτό πιο απαλή.
Από το ρόδο πιο αγνή,
απ' το χρυσάφι πιο ακριβή,
κι από τη λύρα πιο γλυκειά, πιο μουσική.
Πάει καιρός που κάποτε σ' αγάπησα, Ατθίδα,
μα τότε μου 'μοιαζες μικρό κι αθώο κοριτσάκι.
Συ που μαγεύεις τους θνητούς, παιδί της Αφροδίτης,
απ' όλα το καλύτερο εσύ 'σαι το αστέρι.
Χρόνια Πολλά σε όλους τους αναγνώστες του ιστολογίου.
Το 2017 να είναι μια χρονιά με υγεία, αγάπη και ειρήνη για όλο τον κόσμο.
Μετά Τιμής
Θεοδόσης Βαφειάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου