σαν έφευγε το τρένο για τη Χαλκίδα
είναι κλουβί μου λες ο κόσμος και παγίδα
ν' ακούς απ' το transistor τα ρεμπέτικα
Μαλαματένια λέπια είχε το σώμα σου
κι έτσι από τότε πιάστηκα και δέθηκα (Χ2)
Στα μάτια σου έτρεχε μεγάλος ποταμός
μες στο στενό και στο μηχανουργείο
τώρα τη ζωή σου τη βρίσκω στο σφαγείο
να έχει γίνει αέρας και καπνός
Πάλι ρίχνεις πέτρες μες στα κύματα
με σκοπό ρεμπέτικο και ποιήματα (Χ2)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου