Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στις 7 Μαρτίου του 1975 στο περιοδικό "Ντομινό":
Στην Πλάκα όπου εμφανίζεται ο Νίκος Ξυλούρης με το επιτελείο του, ιδιαίτερη εντύπωση κάνει ένας νέος πολυσύνθετος καλλιτέχνης με έντονη προσωπικότητα. Ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας είναι ένα ευχάριστο ξάφνιασμα, αφού παρουσιάζει κάτι ξεχωριστό στο ελληνικό τραγούδι. Για το ξεκίνημά του μιλάει ο ίδιος:
Κατέβηκα στην Αθήνα στις αρχές του 1971 και περιπλανήθηκα μέχρι που μου έδωσε την ευκαιρία η Μαρίζα Κωχ να τραγουδήσω σ' ένα καλοκαιρινό πρόγραμμα. Αυτό στάθηκε το ξεκίνημά μου. Σε λίγο έβγαλα τον πρώτο μου δίσκο με τα "Ανάκαρα", το "Ωτοστόπ". Γράφω τα τραγούδια μου μόνος μου σε δικούς μου στίχους ή σε ποιήματα γνωστών ποιητών όπως του Κώστα Καρυωτάκη, του Τάσου Λειβαδίτη, του Ναζίμ Χικμέτ, του Μάνου Ελευθερίου κ.ά.
Ποιο είναι το στυλ που υπηρετείς;
Το στυλ μου είναι μια καθαρά προσωπική διάθεση, ένα κράμα αυτών που έχω μέσα μου, που ξεκινούν από τα Θρακιώτικα Ζωναράδικα, περνούν στους ήχους της φιλαρμονικής, ανακατεύονται με τους ήχους της Ανατολής, τους αμανέδες, ξαφνικά ανακαλύπτω τον Σαββόπουλο, ψάχνω τους δυτικούς ρυθμούς και καταλήγω σε μένα. Εκφράζομαι όπως νιώθω. Προσφέρω τον εαυτό μου. Το τραγούδι μου είναι κραυγαλέο, είναι μια ανάγκη από τις πιέσεις που νιώθω γύρω μου (κοινωνικές, πολιτικές, θρησκευτικές) να φωνάξω...
Απ' ό,τι φαίνεται, εσύ προσπαθείς να ξεφύγεις απ' το εμπορικό κύκλωμα. Σκοπεύεις σε υψηλή ποιότητα. Είναι όμως ώριμο το κοινό μας να δεχθεί κάτι καθαρά προσωπικό;
Πιστεύω πως σύντομα ο κόσμος θα πάψει να δέχεται ό,τι του προσφέρουν οι έμποροι της τέχνης και θ' αρχίσει να ζητά περισσότερη αλήθεια! Ή μάλλον άρχισε ήδη!
Προσωπικά ψάχνω να βρω λέξεις και ήχους που θα εκφράσουν όσο καλύτερα γίνεται την ανάγκη που νιώθω μέσα μου να φουντώνει και να με ζορίζει. Μακάρι να μπορούσαν όλοι οι άνθρωποι να φωνάξουν δυνατά. Τότε θα πίστευαν στη φωνή τους...
Παρακολουθώντας στο πάλκο τον εξαίρετο νέο καλλιτέχνη να ερμηνεύει με τόσο πάθος τα τραγούδια του, μοιάζει σαν να μην βρίσκεται σ' αυτόν το χώρο, σαν να τραγουδάει έτσι για να ξεσπάσει ο ίδιος, να ξεφύγει από ορισμένες καταστάσεις.
Ναι, λέει ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας, όταν τραγουδάω νιώθω να ξεκόβω από τον κόσμο κι έτσι που μένω μόνος, γίνομαι ένα με το τραγούδι και θαρρώ πως το γράφω για κείνη την ώρα...
Κάντε κλικ στις σελίδες για μεγέθυνση:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου