Χάρη σε αυτό το βιβλίο που περιλαμβάνει επιστολές της μεγάλης υψιφώνου, καθώς και τις δύο απόπειρές της να γράψει τα απομνημονεύματά της (το 1957 και το 1977), η ευχή της Μαρίας Κάλλας γίνεται επιτέλους πραγματικότητα.
Από τα δύσκολα παιδικά της χρόνια στη Νέα Υόρκη έως τα χρόνια του πολέμου και της Κατοχής στην Αθήνα, από τα δειλά πρώτα της βήματα στον κόσμο της όπερας έως την παγκόσμια αναγνώριση, τα σκάνδαλα και τις προσωπικές της δοκιμασίες, από την εξιδανικευμένη αγάπη της για τον σύζυγό της έως τον παθιασμένο έρωτά της για τον Ωνάση, αυτή η έκδοση δίνει για πρώτη φορά τη δυνατότητα να ανακαλύψουμε την πραγματικότητα πίσω από τον μύθο.
Άλλοτε ξεδιπλώνεται μπροστά μας η Μαρία, μια γυναίκα ευαίσθητη και εύθραυστη, και άλλοτε ο θρύλος Κάλλας, συχνά θύμα του μεγάλου ονόματός της, σε συνεχή αγωνία για την κατάσταση της φωνής της, έως και τον πρόωρο θάνατό της, σε ηλικία μόλις 53 ετών, στη μοναξιά του παρισινού διαμερίσματός της. Η συναρπαστική και γοητευτική αυτοπροσωπογραφία της μεγαλύτερης φωνής του 20ού αιώνα.
Το βιβλίο κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τις Εκδόσεις Πατάκη, σε μετάφραση Ανδρέα Παππά, ενώ έχει μεταφερθεί και επί σκηνής με πρωταγωνίστρια τη Μόνικα Μπελούτσι.
Η Μαρία Κάλλας (Νέα Υόρκη, 2 Δεκεμβρίου 1923 - Παρίσι 16 Σεπτεμβρίου 1977) υπήρξε κορυφαία υψίφωνος και η πλέον γνωστή παγκοσμίως ντίβα της όπερας. Η Μαρία Κάλλας, γεννημένη στη Νέα Υόρκη από Έλληνες γονείς, κορυφαία υψίφωνος του 20ού αιώνα, σημάδεψε ανεξίτηλα με τη σπάνια ποιότητα της φωνής της, τη μουσική της ιδιοφυΐα και το μοναδικό δραματικό της ταλέντο την ιστορία της όπερας, έτσι ώστε να μιλούμε έκτοτε για εποχή πριν και μετά την Κάλλας.
Σε συνεργασία με τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του καιρού της, όπως ο μαέστρος Τούλλιο Σεραφίν και ο σκηνοθέτης Λουκίνο Βισκόντι, αναβίωσε την τέχνη του λυρικού θεάτρου, την οποία κατέστησε δημοφιλή στο ευρύτερο κοινό, αναδεικνύοντας όλα σχεδόν τα έργα του λυρικού ρεπερτορίου, από τον Γκλουκ, τον Μπελλίνι, τον Ροσσίνι, τον Ντονιτσέττι, τον Βέρντι, τον Πουτσίνι μέχρι και τον Βάγκνερ. Αλησμόνητες έχουν μείνει οι ηρωίδες που ενσάρκωσε με τρόπο σχεδόν μεταφυσικό, όπως η Άλκηστις, η Μήδεια, η Νόρμα, η Άννα Μπολένα, η Λουτσία ντι Λαμμερμούρ, η Βιολέττα, η Τόσκα, η Αμίνα (Υπνοβάτις), η Ελβίρα (Πουριτανοί), η Λαίδη Μάκβεθ και τόσες άλλες. Λατρεύτηκε από το κοινό –και πέρα από τον χώρο της όπερας– για τον μαγνητισμό και τη γοητεία που εξέπεμπε, την τέλεια κομψότητά της και τη θυελλώδη σχέση της με τον Αριστοτέλη Ωνάση. Πέθανε στις 16 Σεπτεμβρίου 1977 στο σπίτι της στο Παρίσι από καρδιακή ανακοπή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου