Το «Τελευταίο έπος» του Peter Handke

 

"Αχ, η καρδιά σου: πώς είναι πλασμένη, πώς είναι φτιαγμένη, να ραγίζει για το τίποτα, για το απολύτως τίποτα, το ίδιο κι εσύ, πλασμένη και φτιαγμένη να σε λούζει κρύος ιδρώτας απ' το φόβο ότι δεν θα ξαναξυπνήσεις... αλλά την ίδια στιγμή: κανένας πιο χαρούμενος, κανένας πιο χαρά γεμάτος, κανένας πιο ικανός για τη χαρά από σένα, Κλέφτρα των Φρούτων!"

Προσφάτως, κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα του Πέτερ Χάντκε (Νόμπελ 2019) "Η Κλέφτρα των Φρούτων ή απλό ταξίδι στην ενδοχώρα" σε μετάφραση Μαρίας Αγγελίδου.

Ένας ηλικιωμένος άντρας που ζει απομονωμένος σε ένα σπίτι στη γαλλική εξοχή (όπως και ο ίδιος ο συγγραφέας) αποφασίζει, με αφορμή ένα ασήμαντο γεγονός, να πραγματοποιήσει ένα ταξίδι στην ενδοχώρα. Στην πορεία του συναντά μια νέα κοπέλα που την αποκαλούν Κλέφτρα των Φρούτων γιατί από μικρή βρίσκει, ακόμα και στην καρδιά μιας πόλης, και μαζεύει όμορφα φρούτα.

Ποια είναι η κλέφτρα των φρούτων, και ποια η ενδοχώρα όπου ένας ηλικιωμένος αφηγητής αποφασίζει να ταξιδέψει αφήνοντας πίσω του τον Κόλπο του Κανένα; Τι συνδέει τα δύο πρόσωπα και πώς συμπίπτουν οι πορείες τους; Και γιατί αυτός ο «παράνομος» ταξιδιώτης συγχωνεύει τη φωνή του με τον πολυταξιδεμένο πατέρα της κλέφτρας, έναν «παραβάτη»;

Ένα μυθιστόρημα γεμάτο ευρηματικές προσωποποιήσεις, ένας μονοφωνικός λόγος πίσω από μια πολυπρόσωπη ιστορία, ένας βαθύς στοχασμός για τη γραφή, τα όρια της ανθρώπινης εμπειρίας, τη φύση, την αξία των απλών πραγμάτων στη ζωή μας.

Με την Κλέφτρα των Φρούτων ο συγγραφέας συλλέγει τους καρπούς της ωριμότητας. Το νεανικό και θερμό βλέμμα της «κλέφτρας» γίνεται έμπνευση για να παρατηρήσει τον κόσμο και τους γύρω του, να σχολιάσει ιστορικά γεγονότα μαζί με πιο σύγχρονα, να ανακαλέσει και να φωτίσει με καινούργιο τρόπο αναμνήσεις, εμπειρίες, προσωπικές σχέσεις.

Ο Πέτερ Χάντκε γεννήθηκε το 1942 στην Καρινθία της Αυστρίας. Η μητέρα του ήταν σλοβενικής καταγωγής, ο πατέρας του Γερμανός στρατιώτης. Σπούδασε νομικά στο Γκρατς, αλλά διέκοψε τις σπουδές του το 1966, όταν δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο "Σφήκες". Την ίδια χρονιά ανέβηκε στη Φρανκφούρτη σε σκηνοθεσία Κλάους Πάιμαν το θρυλικό θεατρικό του "Βρίζοντας το κοινό". Χαλκέντερος συγγραφέας, ο Χάντκε δημοσίευσε έκτοτε δεκάδες μυθιστορήματα, νουβέλες και θεατρικά έργα και θεωρείται πια ένας από τους κλασικούς μοντέρνους του 20ού αιώνα. Μετέφρασε επίσης ξένους συγγραφείς στα γερμανικά, μεταξύ άλλων τραγωδίες του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη. Η φιλοδοξία του ήταν να δημιουργήσει μια σύγχρονη επική γραφή που θα απελευθερώνει την πραγματικότητα από τα τετριμμένα σχήματα πρόσληψης. Τιμήθηκε με πολλά διεθνή βραβεία. Τάχθηκε κατά της διάλυσης της πρώην Γιουγκοσλαβίας και κυρίως κατά της αποκλειστικής ενοχοποίησης των Σέρβων για τον πόλεμο. Για το έργο του τιμήθηκε με τα βραβεία Μπύχνερ (1973) και Κάφκα (1979). Το 2019 του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας "για το επιδραστικό έργο του που με γλωσσική αυθεντικότητα διερεύνησε τα περιφερειακά ζητήματα και την ιδιαιτερότητα της ανθρώπινης εμπειρίας", σύμφωνα με την ανακοίνωση της Σουηδικής Ακαδημίας. Από το 1991 ζει στη Σαβίλ της Γαλλίας, κοντά στο Παρίσι.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Gutenberg.