Αλλαγή φρουράς

Αλλαγή φρουράς - Εκδόσεις Κέδρος

«Πρώτα ακούστηκαν φωνές, θραύσματα γυαλιών, ξύλα που έσπαγαν, χτυπήματα σε πόρτες. Στη συνέχεια πνιχτές κραυγές. Ο πυροβολισμός ήταν εκκωφαντικός. Ο αντίλαλος έφτασε μέχρι το τρίτο υπόγειο. Μετά ησυχία. Στον όροφο της πρυτανείας ο φύλακας βρήκε την πόρτα του αντιπρύτανη σπασμένη, το γραφείο άνω κάτω και τον ίδιο γερμένο στο τραπέζι με μια σφαίρα στο κεφάλι. Ήταν ήδη νεκρός. Δημήτρης Ιακώβου, καθηγητής Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, ετών εξήντα εφτά. Η ώρα ήταν οχτώ και τριάντα».

Μια παρέα φίλων ιδρύει την Κοινωνία των Μεταφραστών. Το 1968 ζουν στο Παρίσι. Το 1985 περιπλανιούνται στην Πατησίων. Το 2018 βρίσκονται στο Au Revoir, Σεν Μισέλ και Πατησίων γωνία. Επιμένουν ότι ανήκουν στα απόνερα της γενιάς των μεγάλων αφηγήσεων, πως θέλουν να γίνουν η φωνή όσων δεν χώρεσαν σε αυτές· η μνήμη των ξεχασμένων πραγμάτων. Η Κοινωνία των Μεταφραστών θα γίνει ο τόπος συνάντησης των διαφορετικών επιλογών, που θα χλευάζει κάθε κανονικότητα. Θα αποτελέσει μια προσδοκία.

Ο Δημήτρης Ιακώβου, μέλος της Κοινωνίας, αντιλαμβάνεται τη ζωή ως την τέχνη των πολλών δυνατοτήτων. Αυτό διδάσκει. Ονειρεύεται τη διδασκαλία ως μια συνάντηση ελεύθερων ανθρώπων, απέναντι σε έναν κόσμο που αρνείται να αλλάζει. Πιστεύει πως το πανεπιστήμιο είναι αναγκαίο να σταθεί απέναντι στους νέους ανθρωποφύλακες που θέλουν να δημιουργήσουν τον άνθρωπο με την ευφυΐα της μέδουσας. Να κρατήσει με αυταπάρνηση μια θέση άμυνας.

Ωστόσο όλοι οι άνθρωποι έχουν ιστορία. Ιστορία που τους αρέσει να λένε, ιστορία που αποσιωπούν, ιστορία που δεν έπραξαν. Η Αλλαγή φρουράς είναι ένα ταξίδι, μια περιπλάνηση. Ένα μυθιστόρημα για τις επιλογές με αποδοχή της ευθύνης. Της αναζήτησης ελεύθερων ανθρώπων με αμοιβαία δέσμευση.

Η ιστορία αρχίζει με έναν φόνο. Εμπλέκεται ένας «εκτός του μέσου όρου» αστυνομικός. Θα μπορούσε να είναι αστυνομικό μυθιστόρημα. Είναι και τέτοιο. Θα μπορούσε να είναι ένα campus novel. Είναι και τέτοιο. Μόνο που είναι πολύ περισσότερο. Το «αστυνομικό-πανεπιστημιακό» είναι το πρόσχημα για μια κατάδυση σε ερωτήματα αισθητικής, κοινωνικά, πολιτικά, ψυχολογικά, φιλοσοφικά. Για τούτο νομίζω πως είναι χαρακτηριστική περίπτωση βιβλίου όπου δεν εμπλέκεσαι συναισθηματικά. Δεν σ’ ενδιαφέρει η τύχη των ηρώων παρά εστιάζεις στο εξαιρετικό ενδιαφέρον που έχουν τα λεγόμενά τους. Ο υπαινικτικός λόγος των χαρακτήρων μου έφερε στο μυαλό τον Χένρυ Τζέιμς. Οι αναφορές στη λογοτεχνία, τη μουσική, την τέχνη γενικά, παραπέμπουν στην πολυμάθεια του Ουμπέρτο Έκο. Μπορώ να πω πως στην αρχή την πάτησα με αυτό το βιβλίο και μπήκα στην ανάγνωση με ορμή μα στη συνέχεια έκανα κράτει, προσπαθώντας να θυμηθώ όσα ήξερα και έχω ξεχάσει, καθώς η πολυμάθεια του συγγραφέα τα άπλωνε μπροστά μου. Είναι βιβλίο που το διαβάζεις όχι για να δεις τι θα γίνει παρακάτω αλλά για να συνειδητοποιήσεις τι γίνεται τώρα, αυτή τη στιγμή, σ’ αυτή τη γραμμή, αυτής της σελίδας που διαβάζω. Έρη Ρίτσου

Ο Παναγιώτης Βλάχος γεννήθηκε στη Μεσσηνία. Μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου και ζει. Σπούδασε οικονομικά και έκανε μεταπτυχιακά στην Περιφερειακή Ανάπτυξη. Εργάζεται ως ειδικός επιστήμονας σε μελέτες και έρευνες που άπτονται περιβαλλοντικού, χωροταξικού και οικονομικού σχεδιασμού. Εργάστηκε για σχεδόν είκοσι χρόνια στον εκδοτικό χώρο. Ασχολείται συστηματικά με την ψυχανάλυση. Από τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του: Ανά δύο και ένας μόνος του (2002) Καλή σας νύχτα, κύριε Φρόιντ (2006) Οι ανόητοι (2011) Το blues της ανεργίας (2016) Αλλαγή φρουράς (2020).